Ο Θάνος λόστ αρθρογραφεί στο Music Corner… «Λογικός σε ένα παράλογο σύμπαν;»

13/1/2012 www.musiccorner.gr Γράφει ο Θάνος λόστ (των Lost Bodies) ….

«Απλά καθημερινά φιλοσοφικά ερωτήματα ή αλλιώς
Προσπαθώντας να παραμείνεις λογικός σε ένα παράλογο σύμπαν»

Μονίμως γίνεται ένα παιχνίδι ανάμεσα στο ευτελές της καθημερινότητας και τα μελαγχολικά φιλοσοφικά ερωτήματα. Σε αυτό το παιχνίδι όλα έχουν την θέση τους και όλα κινούνται παράλληλα, κάνοντας το Λόγο να παραφρονεί. Ακριβώς αυτό το πέρασμα (η χαραγματιά που μένει στην γυαλιστερή επιφάνεια του θεάματος) είναι που ενδιαφέρει εμάς τους αυτοαποκαλούμενους καλλιτέχνες, και από εκεί μπαινοβγαίνουμε φέρνοντας το υλικό μας στην επιφάνεια.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε στην κυριολεξία πρωτόγνωρα πράγματα. Είδαμε να μας εξαθλιώνουν μέσα σε ένα χρόνο, να σαρώνουν όλες τις διεκδικήσεις, τα δικαιώματα, την υγεία, την παιδεία, το ασφαλιστικό, τους μισθούς. Μας ταπείνωσαν, μας ξεφτίλισαν, μας άσκησαν βία ανείπωτη. Μία ακροδεξιά ναζιστική ιδεολογία που είναι η κυριαρχία της αθλιότητας και των χειρότερων συναισθημάτων του ανθρώπου, και που εμφανίστηκε σαν εξορθολογισμός, νομιμοποίηση της ρουφιανιάς, μια ορθολογικοποίηση  που βγήκε κατευθείαν μέσα από τη χαβούζα των συμφερόντων των ΜΜΕ.

Η πλάκα είναι ότι τώρα πάνε να κερδίσουν ακόμα και από τους άστεγους και άνεργους που οι ίδιοι δημιούργησαν με την απόλυτη στήριξη της κτηνώδους πολιτικής της κυβέρνησης, (ποιός μπορεί να ξεχάσει το κτηνώδες των δημοσιογράφων των καναλιών: έχει ακόμα λίπος ο κόσμος, σαν να δοκιμάζουν με το πιρούνι αρνί στη σούβλα) μέσω της φιλανθρωπίας (όλοι μαζί μπορούμε από τη μία και από την άλλη ενοχικά σύνδρομα ότι μαζί τα ξεκοκαλίσαμε).

Ευτυχώς είδαμε έστω και με καθυστέρηση, τον κόσμο να “ξεφλασάρει” και να πλημμυρίζει τους δρόμους και τις πλατείες, και βέβαια από την πρώτη ημέρα ήμασταν μέσα, και ατομικά και ως Lost Bodies. Και νομίζω πως τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε όλοι και να αγωνιστούμε χωρίς φόβο και περιστροφές. Είδαμε την αποτρόπαιη βία που ασκήθηκε πάνω μας, σε παιδιά, σε ηλικιωμένους, σε ανάπηρους, σε αθώους ανθρώπους που τους βάφτισαν και υπεύθυνους για το χάλι που μας έφεραν παραδίδοντάς μας στα δόντια του ΔΝΤ. Αηδιασμένος κόσμος που έβλεπε πλέον ξεκάθαρα τα βρωμερά παιχνίδια των συμφερόντων και των κομμάτων που έχασαν ξαφνικά τον έλεγχο του πλήθους. Πιστεύω ότι η αγανάκτηση θα πάρει μορφή που θα είναι αποτελεσματική και θα ανατρέψει όλη την φρίκη που μας έχουν παρουσιάσει σαν σωτηρία.

Σε προσωπικό επίπεδο, όλη αυτή η κατρακύλα με αναγκάζει να γίνω κι εγώ ένας οικονομικός μετανάστης επειδή έχω ένα θεματάκι με την υγεία μου. Μου συνέβη το εξής παράλογο λοιπόν: Έχω σκλήρυνση κατά πλάκας και παρόλο που έχω 67% αναπηρία, από το 50% που έδινε το ΙΚΑ για την ασθένεια μου το πήγαν στο 10% με αποτέλεσμα να μου κόψουν την σύνταξη, και αυτό ενώ έχω 30 χρόνια ένσημα, δηλαδή η απόλυτη παράνοια! Και δεν είναι μόνο η σύνταξη, εάν μείνω χωρίς ασφάλιση για πάνω από ένα χρόνο, μετά δεν θα έχω το δικαίωμα να παίρνω από το ΙΚΑ τα φάρμακά μου που κοστίζουν πανάκριβα. Δηλαδή μας καταδικάζουν σε βέβαιο βασανιστικό αργό  θάνατο. Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει καθημερινά σε καρκινοπαθείς, οροθετικούς και άλλους ασθενείς οι οποίοι πλέον στερούνται το δικαίωμα σε κάποια ποιότητα ζωής αλλά το κράτος εφαρμόζει την ίδια τακτική όπως με τους αστέγους το 2004, θέλει να τους “κρύψει κάτω από το χαλάκι” για να μην του χαλάνε τη “μόστρα”.

Παρολαυτά, δε παραπονιέμαι. Το θέμα είχε και τα θετικά του. Χάνοντας την όρασή μου από το ένα μάτι είδα πιο καθαρά τα πράγματα γύρω μου. Δηλαδή είχα ανθρώπους δίπλα μου που ήταν κολλητοί και μόλις έμαθαν ότι αρρώστησα έγιναν πύραυλος, και άλλοι που ήρθαν αμέσως να μου πουν ότι είναι δίπλα μου. Από την άλλη μεριά μπορώ να πω ότι είμαστε από τους τελευταίους σακάτηδες της προϊστορίας του μέλλοντος των γενετικά καθαρών. Σε λίγο θα επεμβαίνουν στο DNA και δεν θα υπάρχουν τέτοια κουμάσια σαν και εμάς. Μπορούμε ακόμα (δόξα το θεό) να τρελαινόμαστε, να σερνόμαστε, να εξεγειρόμαστε….. Φυσικά είναι και θέμα αισθητικής. Προσωπικά προτιμάω χίλιες φορές το “Crash” του David Cronenberg από τις Ναζιστικές ταινίες της Leni Riefenstahl που εξυμνούν το σφρίγος της αποβλακωτικής υγείας.

Αυτό εδώ δεν είναι ένα πολιτικό κείμενο. Είναι μερικές σκόρπιες σκέψεις ψυχής από έναν (πρώην) Αθηναίο πολίτη. Αλλά είμαι αισιόδοξος. Θα ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος πολίτης αυτής της χώρας. Και όταν συμβεί αυτό θα είμαι εδώ για να χορέψουμε όλοι μαζί ξανά ελεύθεροι!

Καλή αντάμωση!

Θάνος λόst
Ιανουάριος 2011

* Το βιβλίο του Θάνου λόst με τίτλο “μια μέρα… Θεού χαρά” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα.

** Οι Lost Bodies θα εμφανιστούν στις 21 Ιανουαρίου στο στέκι στο Βιολογικό στην Θεσσαλονίκη & τις επόμενες 2 εβδομάδες στην Πάτρα (είσοδος ελεύθερη)

——-

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…