Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…

10/10/2011
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Μάριος Γκούβας

Θέλοντας με τον τίτλο αυτό να περιγράψουμε συνοπτικά τις κοροϊδίες που έχουμε υποστεί ως λαός από τους πολιτικούς μας, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στα μεγάλα ψεύδη των ανθρώπων στους οποίους εμπιστευτήκαμε τις τύχες της χώρας μας. Επειδή δεν έχουμε πλήρη γνώση των δεδομένων πριν τη μεταπολίτευση, αλλά και επειδή δεν είμαστε πολιτικοί συντάκτες ώστε να έχουμε παρακολουθήσει από κοντά όλα τα γεγονότα της πολιτικής, θα αρκεστούμε στην απαρίθμηση των μεγάλων ψευδών των ανθρώπων που με την ψήφο μας μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Περιέργως, η ιστορία δείχνει ότι τα μεγάλα ψέματα, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, δεν τα έχουν εκστομίσει οι πολιτικοί της «επάρατης» δεξιάς, αλλά οι πολιτικοί της «αλλαγής» και της γενικότερης «δημοκρατικής», «σοσιαλιστικής» παράταξης, το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, είτε της «κεντρώας» παράταξης, όταν η Νέα Δημοκρατία έκανε (υποτίθεται) «στροφή» προς το κέντρο. Επιτρέψτε μας να ασχοληθούμε μόνο με τα κόμματα που άσκησαν εξουσία μετά τη μεταπολίτευση και όχι με τα λοιπά κόμματα που συμμετείχαν στην άσκηση εξουσίας μόνο μια μικρή χρονική περίοδο. Άλλωστε, οι θέσεις του ΚΚΕ παραμένουν οι ίδιες, επί της ουσίας, από την ίδρυσή του, οι  θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της επικίνδυνης «ιδεολογίας» που περιέχουν, είναι ζητούμενο ακόμα και για τις συνιστώσες του, οι θέσεις του ΛΑΟΣ κινούνται στην άκρα δεξιά με όποια επικινδυνότητα εμπεριέχει αυτό, ενώ τα λοιπά κόμματα και …αποκόμματα πρεσβεύουν συνήθως παρωχημένες απόψεις ή απόψεις που έχουν μόνο μία παράμετρο, αγνοώντας την πραγματικότητα. Σε άλλη ευκαιρία θα αναφερθούμε περισσότερο στα μικρά κόμματα.

Ξεκινώντας από τις δηλώσεις των ηγετών με χρονολογική σειρά, και πάντα μετά τη μεταπολίτευση, για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, θυμόμαστε αμυδρά τις εξαγγελίες για εκδημοκρατισμό του δημόσιου βίου, για εκδημοκρατισμό του στρατεύματος, για ισονομία ασχέτως πολιτικών πιστεύω και κομματικών θέσεων, για πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση από «αριστερούς», για παροχή «αμνηστίας» στους αντιφρονούντες της χουντικής περιόδου, για τιμωρία των βασανιστών της μαύρης επταετίας και λοιπές «δημοκρατικού» κυρίως τύπου υποσχέσεις. Είναι αλήθεια ότι ορισμένες από τις ανωτέρω εξαγγελίες άρχισαν να πραγματοποιούνται κυρίως μετά τη δεύτερη θητεία της ΝΔ στην εξουσία, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν δεύτερο κόμμα στις εκλογές και φαινόταν ξεκάθαρα ότι τα «ψωμιά» του Καραμανλή στον πρωθυπουργικό θώκο ήταν μετρημένα. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο «εθνοσωτήρας» άφησε την αρχηγία του κόμματος στον Γεώργιο Ράλλη μεταπηδώντας στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Για να μη χρεωθεί ο ίδιος την ήττα από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι περισσότερες από τις υποσχέσεις της ΝΔ πραγματώθηκαν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ μέσα στα επόμενα χρόνια, μαζί με την ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Ενός συνδικαλιστικού κινήματος που βασίστηκε σε εντελώς εσφαλμένες βάσεις : στον άκρατο κομματισμό, όπως συνέφερε τα κόμματα εξουσίας.

Περνώντας στα μεγάλα ψέματα του Ανδρέα Παπανδρέου όσο ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ας θυμηθούμε τις κεντρικές δεσμεύσεις του πριν τις εκλογές του 1981. Τα κεντρικά του συνθήματα :

1. «Συμβόλαιο με το λαό», που σχολιάστηκε πολύ εύστοχα μετά από χρόνια από γνωστό γελοιογράφο (αν δεν απατώμεθα) με το «ρητό» : “Ο λαός πλήρωσε το συμβόλαιο και ο Ανδρέας εισέπραξε τα συμβολαιογραφικά”.
2. «Έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ». Το σύνθημα αυτό αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα προεκλογικά ψεύδη που έχουν ειπωθεί ποτέ. Αφενός επειδή η έξοδος από το ΝΑΤΟ εμπεριείχε τον εξ ανατολών κίνδυνο, αφετέρου επειδή μόλις είχαμε εισέλθει στην ΕΟΚ, η οποία ήταν έτοιμη να ανοίξει τον ρου των κονδυλίων προς την Ελλάδα, όπως και έπραξε πολύ σύντομα.
3. «Έξω οι αμερικανικές βάσεις». Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε και την αμερικανική υπηκοότητα από την αμερικανίδα μητέρα του, ήταν, στα λόγια, κάθετα αντίθετος με την «υποτέλεια» της Ελλάδας στις ΗΠΑ. Διακήρυσσε την ανεξαρτησία της Ελλάδας από τις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας μια άλλη φράση : «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», σε αντιδιαστολή με τη γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή : «Ανήκομεν εις την Δύσιν».
4. Ο Ανδρέας Παπανδρέου υποσχόταν την αποκομματικοποίηση του κράτους από την «επάρατη» δεξιά, την απάλυνση των τραυμάτων από τα χρόνια του εθνικού διχασμού και την «ένωση» του ελληνικού λαού χωρίς κομματικές κόντρες.
5. Στην προεκλογική εκστρατεία του 1985 υποσχέθηκε «ακόμα καλύτερες ημέρες», προφανώς για τα στελέχη του κόμματος αλλά σίγουρα όχι για το λαό, ενώ στις εκλογές του 1993 βασικά συνθήματα ήταν : «καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη» και «κάτω τα χέρια από τον ΟΤΕ, τις αστικές συγκοινωνίες» κλπ.

1. Το «συμβόλαιο» με το λαό έμεινε στα λόγια και ο λαός, όντως πλήρωσε τα συμβολαιογραφικά.
2. 3. Τα συνθήματα ήταν «εφεύρεση» του ΚΚΕ το οποίο τα χρησιμοποιούσε κατ’ αποκλειστικότητα στο πλαίσιο της μόνιμης εξάρτησής του από το ΚΚΣΕ. Ο Ανδρέας τα «δανείστηκε», τα χρησιμοποίησε για να αποσπάσει ψηφοφόρους από το ΚΚΕ και στη συνέχεια τα «κατάπιε» με την ίδια ευκολία που έπινε το ποτό του. Η Ελλάδα παραμένει στο ΝΑΤΟ, παραμένει στην μετεξελιγμένη σε Ευρωπαϊκή Ένωση ΕΟΚ, ενώ οι αμερικανικές βάσεις στο Ελληνικό έκλεισαν όταν οι αμερικανοί δεν τις είχαν πλέον ανάγκη. Η βάση στη Σούδα, φυσικά, εξακολουθεί να λειτουργεί.
3. Η αποκομματικοποίηση του κράτους που ευαγγελιζόταν ο Α.Π. ήταν το πρόσχημα για να τακτοποιήσει τα «δικά του παιδιά». Ενώ επί ΝΔ υπήρχαν ελπίδες ακόμα και για χαρακτηρισμένους αριστερούς να βρουν μια «τρύπα» και να μπουν στο δημόσιο, επί ΠΑΣΟΚ κάτι τέτοιο ήταν απαγορευμένο. Οι διορισμοί γινόντουσαν μέσω των κλαδικών οργανώσεων του κόμματος. Ακόμα και βουλευτές ή υπουργοί έβρισκαν δυσκολίες προσπαθώντας να διορίσουν, χαριστικά πάντα, παιδιά άλλων «θεών». Η βαθιά κομματικοποίηση του δημοσίου από το ΠΑΣΟΚ φάνηκε ξεκάθαρα μετά από πολλά χρόνια. Όταν στα γκάλοπ του 2000 και του 2004 που γινόντουσαν με μοντέρνες μεθόδους όλοι οι επαγγελματικοί κλάδοι δήλωναν την πρόθεσή τους να ψηφίσουν ΝΔ σε ποσοστό σημαντικά μεγαλύτερο από εκείνο του ΠΑΣΟΚ. Μόνη «παραφωνία» στα ειδικά γκάλοπ, ήταν στον κλάδο των Δημοσίων Υπαλλήλων, όπου το ΠΑΣΟΚ επικρατούσε, αν και με μικρή διαφορά. Επί ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα χωρίστηκε στα γνωστά γαλάζια και πράσινα καφενεία. Οι «βολεμένοι» από το ΠΑΣΟΚ, λογικά, υπερασπιζόντουσαν τις πολιτικές του κόμματος, οι «αβόλευτοι» που ήταν παραδοσιακοί «δεξιοί», ήταν περίπου αποκλεισμένοι από το δημόσιο. Οι εντάσεις συχνά οξύνονταν και από το «μοτίβο» Δεξιοί – Αριστεροί, καταλήξαμε στο μοτίβο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η διάσπαση της όποιας συνοχής των Ελλήνων πολιτών ολοκληρώθηκε με τον χειρότερο τρόπο.
4. Το 1985, με τον λαό «χορτασμένο» από δανεικά (που πληρώνουμε σήμερα), το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε «ακόμα καλύτερες μέρες». Μέρες που ποτέ δεν ήρθαν, ενώ το αμίμητο προεκλογικό «Τσοβόλα δώστα όλα» έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη των Ελλήνων. Όσο για το 1993, όταν η «αποστασία» του Αντώνη Σαμαρά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δια …χειρός Συμπιλίδη, έφερε τις εκλογές, τα συνθήματα περί της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα των ΔΕΚΟ έγινε το κεντρικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, μαζί με την προσωπική κόντρα του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Στις εκλογικές αναμετρήσεις του 1989 και του 1990, το σύνθημα της υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ΝΔ και των λοιπών κομμάτων της αντιπολίτευσης ήταν η περιβόητη «ΚΑΘΑΡΣΗ», από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, η χώρα οδηγήθηκε από την οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα, στα …δικαστήρια. Εκεί τιμωρήθηκε ο Δημήτρης Τσοβόλας ως συνεργός, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου τη …γλίτωσε με την απόφαση του δικαστηρίου να έχει αποτέλεσμα 6 υπέρ της αθώωσης και 5 υπέρ της καταδίκης. Όπως σχολίασε κάποιος τότε (νομίζω ο Χάρρυ Κλυνν) : «Λες και παίζανε πέναλτι!!!».

Η απαλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου άφησε το εκλογικό σώμα με απορία. Εκτός από όσους ήταν «δεμένοι» στο άρμα του κόμματός τους. Οι εκλογές του 1990 οδήγησαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην κυβέρνηση με κεντρικό σύνθημα την «ολοκλήρωση» της κάθαρσης. Η κάθαρση, φυσικά, ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, και η κυβέρνηση αποδύθηκε σε μια προσπάθεια να αποκρατικοποιήσει δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις σε πείσμα του συνόλου των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των συνδικαλιστικών παρατάξεων που πρόσκειντο στα κόμματα αυτά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι τότε αρχισυνδικαλιστές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, έγιναν αργότερα υπουργοί που με την υπογραφή τους απεμπόλησαν όσα δικαιώματα είχαν κατακτήσει τα τελευταία χρόνια.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι μετά τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, η εποχή των ηγετών είχε τελειώσει. Όσα αρνητικά κι αν μπορούμε να καταλογίσουμε στους ανωτέρω δύο πολιτικούς, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι παρουσίασαν ένα όραμα στον ελληνικό λαό, έστω κι αν δεν ήταν αληθινό, κυβέρνησαν με πυγμή και δεν άφησαν περιθώρια για εσωκομματικές αμφισβητήσεις. Ήταν παντοδύναμοι στα κόμματά τους και όποιος τολμούσε να διαφωνήσει μαζί τους «κατέβαινε από το τρένο». Συνεχίζουμε λοιπόν με την εποχή Σημίτη.

Εκείνη η αμίμητη προεκλογική δήλωση του 1996 : «Ο ΟΤΕ θα έχει μία μετοχή που θα ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο», είναι ένα ακόμα παράδειγμα της ευκολίας με την οποία οι πολιτικάντηδες της δημόσιας ζωής μας κοροϊδεύουν μέχρι και σήμερα. Το αυταπόδεικτο του ψέματος ήταν και είναι γνωστό σε όλους. Αλλά ο Κος Σημίτης, ανερυθρίαστα, το ξεστόμισε την ώρα που όλος ο κόσμος γνώριζε τις επιταγές της ΕΕ. Απελευθέρωση των επικοινωνιών και απεμπλοκή τους από το κράτος, αν όχι μέσω άμεσης ιδιωτικοποίησης, οπωσδήποτε μέσω μετοχοποίησης.

Οι αποτυχημένες πολιτικές του Κου Σημίτη και η κόπωση του λαού από τη διακυβέρνησή του, οδήγησαν στις εκλογές του 2000 όπου με μαγικό τρόπο το ΠΑΣΟΚ τις κέρδισε με διαφορά περίπου 70.000 ψηφοδελτίων. Οι καταγγελίες περί νοθείας, παρά τη βάση που αποτυπωνόταν ξεκάθαρα μέσα από μια απλή ανάγνωση των στοιχείων των εκλογικών καταλόγων, γρήγορα «ξεχάστηκαν» από τη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή, προφανώς με την υπόσχεση ότι στις επόμενες εκλογές εκείνος θα αναλάμβανε την εξουσία. Πράγμα που έγινε το 2004, όταν λίγο καιρό πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η ΝΔ υποσχέθηκε την πάταξη της διαφθοράς, αφού νωρίτερα είχε χαρακτηρίσει τον τότε πρωθυπουργό «αρχιερέα της διαφθοράς». Εκτός από την πάταξη της διαφθοράς, ο Κώστας Καραμανλής ευαγγελίστηκε την εκ βάθρων αναδιοργάνωση του κράτους.

Με την ανάληψη της εξουσίας ο λαλίστατος Κώστας Καραμανλής μίλησε ακόμα και για «νταβατζήδες» που κάνουν κουμάντο, αλλά και για «σεμνότητα» και «ταπεινότητα». Αλλά, μόνος του τα έλεγε, μόνος του τα άκουγε. Οι συνεχείς «προδοσίες» από τους άμεσους και «έμπιστους» συνεργάτες του, καθώς και τα σκάνδαλα που άρχισαν να αποκαλύπτονται, τον υποχρέωσαν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, όπου ξανακέρδισε τον Γιώργο Παπανδρέου, με «ρεπερτόριο» την σπίλωση του κόμματος χωρίς στοιχεία και λοιπές αοριστολογίες.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2009. Ακόμα μια φορά οι ψηφοφόροι καλούνται εσπευσμένα να εκδηλώσουν την προτίμησή τους στο κόμμα που θέλουν να τους κυβερνήσει. Αυτή τη φορά, ο προεκλογικός αγώνας έχει μια ιδιομορφία : από την πλευρά της ΝΔ οι υποσχέσεις είναι λιτές και το κύριο βάρος της πέφτει στην κακή κατάσταση της οικονομίας, που όμως δεν είναι τόσο κακή όσο την εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ …υπόσχεται λιτότητα και δύσκολες μέρες!!! Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ με τη γνωστή έκφραση του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν», καταφέρνει να πείσει το λαό ότι με την αλλαγή της εξουσίας οι οικονομικοί προϋπολογισμοί θα γίνουν θετικοί. Το πιο παράδοξο είναι ότι στις προεκλογικές συζητήσεις τα στελέχη της ΝΔ προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», ενώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι «τα λεφτά θα βρεθούν». Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συζήτηση όπου ο μεν εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ αναφερόταν στην είσπραξη 40.000.000.000 € βεβαιωμένων οφειλών και ο εκπρόσωπος της ΝΔ επέμενε ότι από αυτά δεν επιδέχονται είσπραξης ούτε το 20% επειδή το υπόλοιπο 80% ήταν οφειλές πτωχευμένων επιχειρήσεων ή αποδημησάντων οφειλετών. Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, οι προεκλογικές απόψεις της ΝΔ απεδείχθησαν περίτρανα, με τις τραγικές συνέπειες που ζούμε σήμερα.

Σε επόμενα άρθρα μας, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε, με την απλή λογική που έχουμε, τα σφάλματα των κομμάτων εξουσίας κατά τις περιόδους άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Και θα διαπιστώσουμε όλοι μαζί πως πέραν των σκανδάλων, πέραν των καταχρασθέντων από πολιτικούς και λοιπούς ταγούς, ένας εξίσου σημαντικός παράγοντας που μας έφτασε στη σημερινή κατάσταση ήταν η ατολμία των κυβερνήσεων να προχωρήσουν σε σωστές κινήσεις στο σωστό χρόνο.

Και, φυσικά, η αδυναμία μας ως πολιτών να ξεφύγουμε από τη νοοτροπία του ατομικού «βολέματος» και να δούμε τη γενικότερη οικονομική κατάσταση. Αν είχαμε τη δυνατότητα να παραβλέψουμε το πρόσκαιρο προσωπικό όφελος και να καταψηφίσουμε αυτούς που με μαθηματική ακρίβεια μας έφτασαν ως εδώ, ίσως σήμερα να βλέπαμε την κρίση με το κυάλι.

———–

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…