Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Μινοράκι” (Μουσική-στίχοι: Χάρις Αλεξίου) Χάρις Αλεξίου |
Η δεκαετία του ’90 ήταν εκείνη που σηματοδότησε το ξεκίνημα μιας «δεύτερης» καριέρας για τη Χάρις Αλεξίου. Η δημοφιλής ερμηνεύτρια αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να διαμορφώσει η ίδια πλέον τόσο τις δισκογραφικές επιλογές της, όσο και τις «ζωντανές» εμφανίσεις της. Άφησε πίσω της το προφίλ της λαϊκής τραγουδίστριας «με τα ζήλια και το ντέφι» και ακολούθησε άλλους δρόμους ως προς το ρεπερτόριό της, γνωρίζοντας την ίδια -αν όχι μεγαλύτερη- επιτυχία τόσο καλλιτεχνικά, όσο κι εμπορικά…
Παράλληλα, άρχισε με πιο εντατικούς ρυθμούς να γράφει η ίδια τα δικά της τραγούδια. Βεβαίως, η ενασχόλησή της με τη σύνθεση και τη στιχουργία είχε αρχίσει αρκετά χρόνια νωρίτερα, όμως έγινε πιο συστηματική από την εποχή που πλέον πήρε το «παιχνίδι» στα χέρια της και διαμόρφωσε τους κανόνες του σύμφωνα με τα δικά της «θέλω».
Επιπλέον, η ίδια έχει δηλώσει πολλάκις ότι …ντρεπόταν να ερμηνεύσει η ίδια τα τραγούδια που έφτιαχνε και προτιμούσε να τα δίνει σε άλλους ερμηνευτές (όπως λ.χ. το «Ζήτα μου ότι θες» στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη…).
Έμπνευσή της ο Παπάζογλου…
Γύρω στο 1990, βρέθηκε στο μακρινό Τάμπερε της Φινλανδίας για συναυλίες μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου. Όταν εκείνος βγήκε στη σκηνή για να τραγουδήσει, η Αλεξίου τον άκουγε από το καμαρίνι και ξαφνικά στάθηκε σε δύο αποσπάσματα από τα τραγούδια που έλεγε. Το ένα ήταν ο «Αύγουστος» και η φράση «Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό» και το άλλο ήταν «Οι Καρυάτιδες».
Ακούγοντάς τον λοιπόν, έγραψε σ’ ένα χαρτάκι το δίστιχο: «Το τραγούδι μου γλυκό, λυπητερό / Καρυάτιδα να γίνω δε μπορώ, για να με θέλεις». Επιστρέφοντας στην Αθήνα μετά το τέλος των συναυλιών, πρόσθεσε τους υπόλοιπους στίχους, έβαλε και τη μουσική κι έτσι γεννήθηκε το «Μινοράκι», ένα από τα ομορφότερα τραγούδια της καριέρας της…
Θα το παρουσιάσει για πρώτη φορά το χειμώνα του 1991 στο «Αττικόν» -στην πρώτη καθαρά «προσωπική» δουλειά της όσον αφορά τις επί σκηνής εμφανίσεις της- μαζί με το «Ψυχές και σώματα» κι αυτή θα είναι η αρχή για τη νέα και περισσότερο «προσωπική» πορεία της στο τραγούδι που ουσιαστικά διαρκεί ως τις μέρες μας.
Το «Μινοράκι» (όπως και το «Ψυχές και σώματα») θα περάσει στη δισκογραφία το 1995, μέσα από το πλατινένιο κι αγαπημένο άλμπουμ «Οδός Νεφέλης 88» που θα κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς και θα είναι η πρώτη απόπειρα της Αλεξίου να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη δουλειά πάνω σε μουσική και στίχους δικούς της. Το τραγούδι (όπως και σχεδόν όλα του εν λόγω δίσκου) θα γνωρίσει ευθύς εξαρχής μεγάλη αποδοχή από το κοινό και θα παραμείνει ως ένα από τα πιο όμορφα και διαχρονικά της καριέρας της…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…