Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Κάθε τραγούδι έχει τη δική του ιστορία. Άλλοτε από μια προσωπική εμπειρία, άλλοτε από την ανάγνωση ή το άκουσμα μιας ιστορίας, άλλοτε εντελώς τυχαία και συμπτωματικά, έχουν γραφτεί υπέροχες μελωδίες και στίχοι που μας συντρόφεψαν στις χαρές, στις λύπες, στη διασκέδαση, στους έρωτες, στους χωρισμούς μας. Αυτές τις ιστορίες θ’ αφηγείται τούτη η στήλη, σαν ένα παραμύθι, που όμως είναι τόσο αληθινό…

Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…

———————————————————–

Να χαρείς τα μάτια σου καλέ
(Στέλιου Ζαφειρίου – Πάνου Γαβαλά)
Χρηστάκης

 

Η δύναμη που είχαν αποκτήσει ορισμένοι τραγουδιστές στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εξαιτίας της αποδοχής και της εμπορικότητάς τους από πλευράς κοινού, τους είχε οδηγήσει σε σκέψεις να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με τη δουλειά τους. Δεν ήθελαν να είναι τα «αναλώσιμα προϊόντα» των εταιρειών οι οποίες κέρδιζαν μεγάλα ποσά από τη φωνή και τα τραγούδια τους, αλλά αυτά να τα εκμεταλλεύονται οι ίδιοι.

Κάποια λοιπόν από τα «πρώτα ονόματα» της εποχής, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν μια δική τους δισκογραφική εταιρεία και να έχουν τον απόλυτο έλεγχο των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων τους όσον αφορά τις ηχογραφήσεις τους.

Αρχικά το σχέδιο φαινόταν ότι προχωρούσε, όμως σύντομα η «αλυσίδα» έσπασε κι έτσι έμειναν μόνο δύο. Ο Πάνος Γαβαλάς και η Πόλυ Πάνου, οι οποίοι δημιούργησαν τη «Βεντέτα» που ήταν στο όνομα του συζύγου της εκλεκτής ερμηνεύτριας. Ωστόσο, στην πορεία κάτι «στράβωσε» κι έτσι το 1967 ο Γαβαλάς φεύγει από τη «Βεντέτα» και δημιουργεί τη δική του δισκογραφική εταιρεία με τον τίτλο «Sonata» …

Βεβαίως, το «μπλοκ» των πανίσχυρων μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών της εποχής -με προεξάρχουσα την σχεδόν απόλυτη κυρίαρχη Columbia- δε βλέπει με καλό μάτι τέτοιου είδους ενέργειες, όμως ο δημοφιλής λαϊκός τραγουδιστής είναι αποφασισμένος να κάνει αυτό που θέλει χωρίς να λογαριάζει τις όποιες συνέπειες θα είχε η «ανταρσία» του.

Ένα «καλέ» που έγραψε ιστορία…

Εκτός του ίδιου, στη «Sonata» εντάσσονται σταδιακά και άλλοι γνωστοί ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού που αποχώρησαν από το «δίπολο» Λαμπρόπουλος-Μάτσας (λ.χ. ο Σπύρος Ζαγοραίος ), αλλά και κάποιοι που ψάχνουν ένα τρόπο για να καταφέρουν να φτάσουν ψηλά.

Ένας απ’ αυτούς είναι και ο Χρηστάκης (Χρήστος Σύρπος), ο οποίος μπορεί να μετρούσε περίπου δέκα χρόνια στο χώρο αλλά πάντα ανήκε στους «δεύτερης κλάσης» τραγουδιστές. Χωρίς προσωπική δισκογραφία, χωρίς το παραμικρό έρεισμα στο κοινό, παρέμενε πάντα στην αφάνεια κι αρκούμενος απλώς στο να κάνει δεύτερες φωνές στα «μεγάλα» ονόματα της Columbia (Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιώτα Λύδια κ.ά.).

Κάποια καλοκαιρινή μέρα του 1968, ο Πάνος Γαβαλάς μαζί με τον σολίστα του μπουζουκιού και συνθέτη Στέλιο Ζαφειρίου ετοιμάζουν τραγούδια στο εξοχικό του ερμηνευτή στον Άγιο Στέφανο. Παρόντες ο Χρηστάκης και ο γιος του Γαβαλά Γιάννης, στο όνομα του οποίου ήταν η «Sonata» και μάλιστα φαίνεται να έχει γράψει στίχους σε πολλά κομμάτια που είπε ο πατέρας του, ασχέτως αν εκείνος ήταν ο πραγματικός στιχουργός…

Σύμφωνα λοιπόν με μαρτυρία του γιου του πολύ σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή, ένα από τα τραγούδια που ετοίμαζαν τότε οι Ζαφειρίου και Γαβαλάς, είναι και το «Να χαρείς τα μάτια σου» που ο κόσμος το ξέρει περισσότερο ως «Είναι το κρύο τσουχτερό». Ωστόσο, λείπει μια δισύλλαβη λέξη ώστε το κομμάτι να είναι εντάξει και ως προς το στιχουργικό μέτρο.

Οι δυο τους παιδεύτηκαν γι’ αρκετή ώρα μ’ αυτή, μέχρι που κάποια στιγμή ο Γιάννης Γαβαλάς φωνάζει προς τη μητέρα του: «Καλέ, φέρε μας λίγο νερό να πιούμε». Αμέσως ο πατέρας του ενθουσιάζεται και φωνάζει: «Καλέ! Να η λέξη που μας έλειπε» κι έτσι το τραγούδι ολοκληρώνεται!

Η τύχη του Χρηστάκη…

Το «Να χαρείς τα μάτια σου (καλέ)» λοιπόν, επρόκειτο να το πει ο ίδιος ο Γαβαλάς. Όμως -σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Γιάννη Γαβαλά-, ακούγοντάς το ο Χρηστάκης ζήτησε επίμονα -έως …παρακαλετά- να το ερμηνεύσει εκείνος προσπαθώντας με διάφορα επιχειρήματα να πείσει τον τραγουδιστή να του το δώσει. Το πιο πειστικό φαίνεται ότι ήταν εκείνο που έλεγε πως ένας «σοβαρός» ερμηνευτής όπως ο Γαβαλάς δε θα ήταν σωστό να πει τη λέξη «καλέ»!

Έτσι κι έγινε και μόλις κυκλοφόρησε το δισκάκι 45 στροφών με το εν λόγω κομμάτι, έγινε κυριολεκτικά χαμός. Ο Χρηστάκης από «παρακατιανός» και «δευτεράντζα» έγινε μήλο της Έριδος για όλα τα μεγάλα μαγαζιά της εποχής, ασχέτως αν οι επικεφαλής των ισχυρών δισκογραφικών εταιρειών προσπαθούσαν να πείσουν τους ιδιοκτήτες τους να μη τον πάρουν επειδή ανήκε στη «Sonata». Μάλιστα, η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που εμφανίστηκε να ερμηνεύει το εν λόγω τραγούδι στην ταινία «Ο τυχεράκιας» με πρωταγωνιστή τον μεγάλο Κώστα Χατζηχρήστο!

Βεβαίως, για τον πρόωρα χαμένο τραγουδιστή είχε προηγηθεί η επιτυχία της επανεκτέλεσης του παλιού ρεμπέτικου «Έμαθα πως είσαι μάγκας», όμως το «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ» ήταν το τραγούδι που τον εκτόξευσε στην κορυφή. Εν συνεχεία, ήρθε και η περίφημη «Κανάρα» («Θα ζήσω ελεύθερο πουλί») για να τον διατηρήσει εκεί για κάποια χρόνια…

Ο Χρηστάκης λοιπόν «έκανε κατάσταση» στα νυχτερινά κέντρα και στη δισκογραφία για ένα χρονικό διάστημα με τις χαρακτηριστικές ερμηνείες του, όμως το τέλος της ζωής του ήταν εντελώς μοναχικό και φτωχικό. Πέθανε το 1981 ξεχασμένος σχεδόν από το σύνολο του καλλιτεχνικού κόσμου, αλλά και του κοινού που κάποτε τον αποθέωνε.

Ωστόσο, το «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ», η «Κανάρα», το «Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια» και το «Έμαθα πως είσαι μάγκας» είναι τα τέσσερα τραγούδια του που δεν έπαψαν ποτέ ν’ ακούγονται και να παίζονται μέχρι και σήμερα, διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη και την υστεροφημία του…

———————

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here