Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012
Παράλληλα, θα παρουσιάζει σπουδαίες συνεργασίες δημιουργών κι ερμηνευτών που έγραψαν ανεξίτηλα το όνομά τους στις πιο χρυσές σελίδες του ελληνικού τραγουδιού…“
———————————————————–
| “Στα χρόνια της υπομονής” (Σταύρου Κουγιουμτζή – Μάνου Ελευθερίου) Άννα Βίσση |
Οι μελωδίες του Σταύρου Κουγιουμτζή που με τη συνδρομή σημαντικότατων στιχουργών και τη φωνή κυρίως του Γιώργου Νταλάρα έγραψαν χρυσές σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού, είχαν αναγάγει τον συνθέτη (κι ενίοτε στιχουργό) σ’ έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς της «μετα-Θεοδωρακικής και μετα-Χατζιδακικής» εποχής.
Αν και σχετικά άργησε να γίνει γνωστός, εν τούτοις η καθιέρωσή του στη συνείδηση του κόσμου ήταν πολύ γρήγορη κι έτσι από ένα σημείο κι έπειτα η κάθε δισκογραφική δουλειά του αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό γεγονός…
Αφού λοιπόν είχε κερδίσει τον πρώτο «χρυσό» δίσκο της καριέρας του με τις «Μικρές πολιτείες» το 1974, προς τα τέλη της χρονιάς άρχισε να ετοιμάζει τον επόμενο. Ερμηνευτές θα ήταν και πάλι ο Νταλάρας και η 17χρονη Άννα Βίσση («ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει») και σιγά-σιγά έγραφε μουσικές και μάζευε στίχους για να φτιάξει τα τραγούδια…
Η τροφική δηλητηρίαση και το …ξύλο
Κάποιο βράδυ, ο Κουγιουμτζής -όντας μόνος του στο σπίτι καθώς η σύζυγός του Αιμιλία έλειπε στο εξωτερικό για οικογενειακούς λόγους- έπαθε τροφική δηλητηρίαση και τηλεφώνησε στον φίλο του ποιητή και στιχουργό Μάνο Ελευθερίου για να του ζητήσει συμβουλές. Εκείνος αμέσως πήγε στο σπίτι του συνθέτη και δίνοντάς του κάποια φάρμακα που έφερε μαζί του, κατάφερε τελικώς να τον ηρεμήσει.
 |
 |
Την επόμενη μέρα, ο Κουγιουμτζής τηλεφώνησε στον Ελευθερίου για να τον ευχαριστήσει και ταυτόχρονα του ζήτησε στίχους για το δίσκο που ετοίμαζε. Ο στιχουργός τον κάλεσε στο σπίτι του και του είπε να διαλέξει ότι του αρέσει.
Ψάχνοντας λοιπόν ο αξέχαστος Θεσσαλονικιός δημιουργός, βρήκε ένα τετράστιχο που του άρεσε. Διαβάζοντας κάποιο ποίημα από τα επόμενα που είχε στα χέρια του, βρήκε ένα άλλο τετράστιχο κι εν συνεχεία ένα δίστιχο που έλεγε: «Στα χρόνια της υπομονής δε μας θυμήθηκε κανείς».
Έδειξε λοιπόν στον Ελευθερίου αυτά τα τρία ξεχωριστά κομμάτια και του είπε: «Θα τα κάνω ένα τραγούδι, γιατί μου αρέσουν πολύ». Ωστόσο, ο στιχουργός εξεπλάγη και του απάντησε: «Είσαι τρελός; Αυτά είναι τρία εντελώς διαφορετικά πράγματα και δε συνδέονται καθόλου μεταξύ τους. Να το ξέρεις, θα φάμε ξύλο!»…
Φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι όχι μόνο …ξύλο δεν έφαγαν οι δύο δημιουργοί, αλλά συνυπέγραψαν ένα υπέροχο και διαχρονικό τραγούδι που ουσιαστικά ήταν και η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Βίσση, με τον Νταλάρα στις δεύτερες φωνές. Συμπεριλήφθηκε στο εμπορικά χρυσό -και σε αξία …διαμαντένιο!- άλμπουμ «Στα ψηλά τα παραθύρια» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1975 κι από εκεί και πέρα, η πορεία του είναι γνωστή.
Σημειωτέον ότι μια ανάλογη «συρραφή» δύο ή περισσότερων ποιημάτων θα πρέπει να έγινε και στο «Σαν ραγίσει το ποτήρι», πάλι σε στίχους Ελευθερίου που περιλαμβάνεται στον ίδιο δίσκο…
———————
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…