Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά – 20/6/2014

Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Παρασκευή, 20 Ιουνίου 2014

Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!

Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…

———————————————————–

ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ “ΚΙΤΡΙΝΟ ΓΑΛΑΖΙΟ” (COLUMBIA 70937)

Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της Κύπριας τραγουδίστριας, αλλά και ο πρώτος χρυσός της μιας και ξεπέρασε τα 50.000 αντίτυπα. Με αυτό το άλμπουμ που κυκλοφόρησε στα μέσα του 1979, η Άννα Βίσση εγκαινιάζει τη συνεργασία της με την τότε Columbia (είχε πάει εκεί από την τότε MINOS, σε μια εποχή που συνέβαινε το αντίστροφο…) κι επιχειρεί να ξεφύγει από το «έντεχνο» στυλ με το οποίο είχε γίνει γνωστή από το 1974 που εμφανίστηκε δισκογραφικά, επιδιώκοντας να ακολουθήσει τους ρυθμούς της εποχής, με περισσότερα ποπ στοιχεία.

Τρανό παράδειγμα τέτοιου είδους είναι το «Αυτός που περιμένω», το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία και διατηρήθηκε μέσα στα χρόνια που πέρασαν. Θυμάμαι -παρά τη σχεδόν… νηπιακή ηλικία μου- ότι δεν περνούσε μέρα που να μην ακουστεί από το ραδιόφωνο και σιγά-σιγά τ’ αυτιά μου το συνήθισαν τόσο, που ανάγκασα τον πατέρα μου να μου αγοράσει την κασέτα με τα τραγούδια του δίσκου την οποία έχω ακόμα σε άριστη κατάσταση. Ωστόσο, ακούστηκαν πολύ κι άλλα τραγούδια όπως το ομότιτλο, το «Τι τα θέλεις λοιπόν» και το «Μ’ αγαπάς», μια πολύ ωραία μπαλάντα.

Επίσης, υπάρχει κι ένα κομμάτι που γράφτηκε με αφορμή το παγκόσμιο Έτος του Παιδιού όπως είχε χαρακτηριστεί το 1979 και είναι ιδιαίτερα συγκινητικό, με εξαιρετικούς στίχους του Γιώργου Κανελλόπουλου και μουσική της ίδιας της Βίσση (τουλάχιστον σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται στο οπισθόφυλλο).

Γενικότερα, πρόκειται για ένα άλμπουμ με αρκετά «μοντέρνα» στοιχεία (για την εποχή του…), αλλά και όμορφες μπαλάντες που τόσο ταιριάζουν στη φωνή της Βίσση. Ακόμα και σήμερα που το ρεπερτόριό της δεν κλίνει ιδιαίτερα προς τα κει.

Η θήκη του δίσκου δεν είναι η συνηθισμένη χάρτινη ή νάιλον, αλλά χαρτονένια και περιλαμβάνει δύο φωτογραφίες της τραγουδίστριας, καθώς επίσης και χειρόγραφο σημείωμά της, με το οποίο δηλώνει την προσπάθειά της να παρουσιάσει «κάτι καινούργιο». Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο ERA με ηχολήπτη τον Κώστα Φασόλα (που ήταν και ο παραγωγός του άλμπουμ) με βοηθό τον Μπάμπη Μπίρη, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Γιώργος Νιάρχος.

Τα τραγούδια του δίσκου
01. Κίτρινο γαλάζιο και μενεξεδί (Τ. Μπουγά-Γ. Καλαμίτση)
02. Τότε θα φύγω (D. Deschenes-Γ. Κανελλόπουλου)
03. Τι τα θέλεις λοιπόν (Τ. Μπουγά-Γ. Καλαμίτση)
04. Κι εσύ μιλάς (Τ. Μπουγά-Γ. Καλαμίτση)
05. Μη στεναχωριέσαι κι έχει ο Θεός (Σ. Βλασσόπουλου-Γ. Κανελλόπουλου)
06. Βρες τον τρόπο (Σάκαρη-Ψύλλα)
07. Αυτός που περιμένω (Σ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
08. Μ’ αγαπάς (Σ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
09. Δύσκολος καιρός (Σ. Βλασσόπουλου-Δ. Ιατρόπουλου)
10. Αγάπη μου (Α. Βίσση-Γ. Κανελλόπουλου)
11. Αν τουλάχιστον (Σ. Βλασσόπουλου-Γ. Κανελλόπουλου)
12. Το Έτος του παιδιού (Α. Βίσση-Γ. Κανελλόπουλου)

ΠΑΣΧΑΛΗΣ “ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ” (PHILIPS 6483299)

Ένας εντελώς διαφορετικός Πασχάλης κάνει την εμφάνισή του στα δισκοπωλεία στα μέσα του 1981. Όχι ως προς την εμφάνιση και το ντύσιμό του, αλλά ως προς το ύφος των τραγουδιών που επιλέγει για το άλμπουμ «Αχ και να μπορούσα». Μέχρι τότε, ένα μεγάλο μέρος των επιτυχιών του βασιζόταν σε διασκευές ξένων ποπ τραγουδιών, μέθοδος που είχε ακολουθηθεί από την πρώτη στιγμή που ακολούθησε σόλο καριέρα μετά τη διάλυση των θρυλικών Olympians.

Ωστόσο, είχε αρχίσει ν’ αντιλαμβάνεται ότι αυτή η εποχή έφτανε σιγά-σιγά στο τέλος της και στον εν λόγω δίσκο είναι η πρώτη φορά που εμπιστεύεται αποκλειστικά Έλληνες δημιουργούς. Αντώνης Στεφανίδης, Νίκος Ιγνατιάδης, Δώρος Γεωργιάδης, αλλά και …Τάκης Μουσαφίρης συνυπάρχουν σε τούτο το μουσικό «μωσαϊκό», το οποίο ήταν κάτι εντελώς καινούργιο για τον ερμηνευτή.

Η υποδοχή από πλευράς κοινού δεν ήταν ιδιαίτερα «θερμή» όπως συνέβη με τις προηγούμενες δουλειές του και ξένισε με τη διαφορετικότητά του. Ωστόσο, το άλμπουμ έβγαλε δυο-τρεις επιτυχίες οι οποίες όμως αποδείχτηκαν «εποχής», καθώς ο Πασχάλης εδώ και αρκετά χρόνια δεν τις συμπεριλαμβάνει στα προγράμματά του.

Ο λόγος για το ομότιτλο (μια εξαιρετική μπαλάντα με υπέροχα βιολιά στην εισαγωγή, τα οποία κυριαρχούν ηχητικά και κατά τη διάρκειά της), το «Σ’ έχω και δεν σ’ έχω» και το «Δεν μ’ αγαπάς», ένα τραγούδι που δεν έχει καμία σχέση με το στυλ που μέχρι τότε ακολουθούσε ο Πασχάλης και που μάλιστα έγραψε ο ίδιος. Γενικότερα, βλέπουμε ότι κάνει μια προσπάθεια να εντάξει λαϊκόμορφες «πινελιές» στους μοντέρνους ρυθμούς που τον είχε συνηθίσει ο κόσμος.

Πάντως, ο δίσκος -ο οποίος ουδέποτε κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή, όπως κι ένα μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του Πασχάλη στην πάλαι ποτέ PHILIPS- έχει αρκετό μουσικό ενδιαφέρον κυρίως λόγω του ότι ο τραγουδιστής παρουσιάζεται διαφορετικός απ’ ότι στους προηγούμενους. Από αυτό το άλμπουμ και μετά, για κάποια χρόνια μπήκε στη διαδικασία να πειραματιστεί με διαφορετικά είδη τραγουδιών τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά (τρανό παράδειγμα το «Εγώ ζωγράφισα τη γη» το 1983), όμως μάλλον δεν του «βγήκε» κι έτσι το 1987 επέστρεψε στα «παλιά λημέρια» με τους «Εννιά τρόπους αγάπης» οι οποίοι σημείωσαν μεγάλες πωλήσεις…

Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ανήκει στους Στέλιο Λαζάρου, Δώρο Γεωργιάδη, Κώστα Κλάββα, Νίκο Ιγνατιάδη και Ε. Παρίτση.

Τα τραγούδια του δίσκου
01) Αχ! Και να μπορούσα (Αντ. Στεφανίδη-Σ. Μανέττα)
02) Δεν σε συγχωρώ (Ν. Ιγνατιάδη)
03) Λοιπόν τι λέγαμε (Αντ. Στεφανίδη-Σ. Μανέττα)
04) Ήθελα (Δ. Γεωργιάδη-Π. Φαλάρα)
05) Αυτό το αντίο (Δ. Γεωργιάδη-Τ. Καρνάτσου)
06) Σ’ έχω και δεν σ’ έχω (Δ. Γεωργιάδη-Π. Φαλάρα)
07) Αντίο-αντίο (Αντ. Στεφανίδη-Σ. Μανέττα)
08) Κρίμα-κρίμα (Αντ. Στεφανίδη-Σ. Μανέττα)
09) Κάποτε τραγούδαγα κι εγώ (Τ. Μουσαφίρη)
10) Ρεπόρτερ (Αντ. Στεφανίδη-Δ. Ιατρόπουλου)
11) Δεν μ’ αγαπάς (Πασχάλη-Σ. Τηλιακού)

———————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…