Ένας δίσκος ήρθε απ’ τα παλιά
Οι δίσκοι που ποτέ δεν ξεχνάμε…!
Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Παρασκευή 23 Μαΐου 2014
Η στήλη αυτή του musiccorner έχει ως στόχο να θυμίσει στους παλαιότερους και να προτείνει στους νεότερους μια σειρά από δίσκους 33 στροφών που εκδόθηκαν σε μια «χρυσή» περίοδο για το ελληνικό τραγούδι. Τότε που μεσουρανούσαν μεγάλοι συνθέτες, ποιητές και στιχουργοί, αλλά και ερμηνευτές. Τότε που ένας νέος δίσκος του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου, του Μούτση, του Λοΐζου και τόσων άλλων σπουδαίων μουσικών αποτελούσε καλλιτεχνικό και πολιτισμικό γεγονός!
Οι δίσκοι που θα παρουσιάσουμε, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σήμερα χαρακτηρίζονται «κλασικοί» κι έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και σε κάποιους που μπορεί να μην είχαν την αποδοχή και την «αναγνωρισιμότητα» που τους άξιζε την εποχή που εκδόθηκαν, κρύβουν όμως «διαμάντια» που έστω και μετά από τόσα χρόνια δεν είναι αργά να βγουν στην επιφάνεια…
———————————————————–
 |
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
“ΦΟΒΑΜΑΙ…” (MINOS MSM 432)
|
H γνώμη μου είναι ότι μαζί με τη «Διαίρεση» είναι οι καλύτερες δισκογραφικές δουλειές του κορυφαίου ροκ τραγουδιστή στην Ελλάδα. Όχι ότι δεν έκανε κι άλλους καλούς δίσκους πριν ή μετά, ωστόσο πιστεύω ότι αυτές οι δύο ξεχωρίζουν από κάθε άποψη.
Ειδικά το «Φοβάμαι» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1982 αποτελεί το πρώτο δείγμα για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει στην καριέρα του Παπακωνσταντίνου. Μέχρι τότε, τραγουδούσε σχεδόν αποκλειστικά «κοινωνικοπολιτικά» τραγούδια που ναι μεν κάποια από αυτά περιείχαν ροκ διαθέσεις (λ.χ. «Φεύγουν καράβια», «Με τον Μπομπ Ντύλαν», «Κι αν είμαι ροκ»), σε καμία περίπτωση όμως δεν έβαζαν τη στάμπα αυτού του είδους στον ερμηνευτή.
Εδώ, αρχίζει να φαίνεται για τα καλά ότι ξεφεύγει πλέον από τα «εμβατηριακά» τραγούδια με πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα και στρέφεται προς ένα άλλο κοινό, που από τότε και μέχρι σήμερα τον ακολουθεί αδιαλείπτως: Τη νεολαία κι όχι απαραιτήτως την πολιτικοποιημένη…
Αυτός ο δίσκος περιέχει ορισμένα από τα πιο διαχρονικά τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, τα οποία πάντα παρουσιάζει στις συναυλίες του κι ο κόσμος τα αγκαλιάζει με αγάπη, σαν να γράφτηκαν τώρα: «Κουρσάρος» (το συγκαταλέγω μέσα στη δεκάδα των καλύτερων κομματιών που ερμήνευσε ποτέ), «Στέλλα», «Πρώτη Μαΐου», «Σεμπάστιαν», «Σ’ ακολουθώ», «Φοβάμαι». Τραγούδια που σημάδεψαν την καριέρα του και συγκινούν ακόμη και σήμερα ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Επίσης, ακούστηκαν αρκετά και τα «Χαράματα Ομόνοια» και «Πρέβεζα».
Να πούμε και ορισμένες λεπτομέρειες για κάποια από αυτά: Το «Σ’ ακολουθώ» είχε πει σε πρώτη εκτέλεση ο δημιουργός του, δηλαδή ο αξέχαστος Μάνος Λοΐζος στον τελευταίο δίσκο που έγινε με τη φυσική του παρουσία στα τέλη του 1980 με τίτλο «Για μια μέρα ζωής», όπου συμμετείχε και ο Παπακωνσταντίνου με σήμα κατατεθέν το «Κι αν είμαι ροκ». Του ίδιου είναι και τα «Πρώτη Μαΐου» και «Χαράματα Ομόνοια», δυο υπέροχες μπαλάντες που άλλωστε είναι και η κυρίαρχη φόρμα στο δίσκο. Είναι και τα τελευταία τραγούδια του που ηχογραφήθηκαν όσο εκείνος ζούσε…
.
Ένα μέρος από την «Πρέβεζα» του Κώστα Καρυωτάκη είχε μελοποιήσει πρώτος ο Δήμος Μούτσης το 1975 στην «Τετραλογία» και την είχε ερμηνεύσει ο Χρήστος Λετονός, ενώ την ίδια χρονιά κάτι ανάλογο έκανε και ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας μέσα από την «Ατέλειωτη εκδρομή». Επιπλέον, σε δύο τραγούδια οι στίχοι υπογράφονται από τον Γιώργο Οικονομέα. Δεν είναι άλλος από τον γνωστό δημοσιογράφο, ο οποίος εδώ και αρκετά χρόνια παρουσιάζει πρωινές ενημερωτικές εκπομπές σε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Όσο για τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον αείμνηστο Σάκη Μπουλά που έκανε την ελληνική απόδοση στον «Σεμπάστιαν» του Στιβ Χάρλεϊ, ήταν για χρόνια συνεργάτες του Παπακωνσταντίνου και αδελφικοί φίλοι. Ο Ζουγανέλης μάλιστα το 1980 είχε εμπιστευτεί στον τραγουδιστή τη μελοποίηση διαφόρων κειμένων από αρχαίους συγγραφείς σε μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη (Κώστα Γεωργουσόπουλου) στο δίσκο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ατρείδες».
Επιστρέφοντας στο «Φοβάμαι», να πούμε ότι ήταν ο πρώτος από μια μακρά σειρά χρυσών δίσκων στην καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου ξεπερνώντας τις 50.000 πωλήσεις. Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου, την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Κώστας Γανωσέλης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο PDR με ηχολήπτη τον Πάνο Δράκο, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχει μέσα σε πλαίσιο ένα από τα γνωστά «μαύρα» γραπτά του Καρυωτάκη, καθώς κι ευχαριστίες του τραγουδιστή στους άμεσους συντελεστές του δίσκου. Όσο για τις ερμηνείες του, υπεράνω κριτικής…
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Κουρσάρος (Λάκη Παπαδόπουλου-Π. Μάτεση)
02. Πρώτη Μαΐου (Μ. Λοΐζου)
03. Θα φύγεις μοναχή (Λ. Παπαδόπουλου-Π. Μάτεση)
04. Τσιφτετέλι αυτόνομον (Γ. Ζουγανέλη-Κλ. Σταχτόπουλου)
05. Χαράματα Ομόνοια (Μ. Λοΐζου-Μ. Ρασούλη)
06. Στέλλα (Γ. Ζουγανέλη-Γ. Οικονομέα)
07. Σεμπάστιαν (St. Harley-Ελληνική απόδοση Σ. Μπουλά)
08. Ο τρελός (Γ. Ζουγανέλη-Γ. Οικονομέα)
09. Σ’ ακολουθώ (Μ. Λοΐζου)
10. Πρέβεζα (Γ. Γλέζου-Κ. Καρυωτάκη)
11. Φοβάμαι (Γ. Ζουγανέλη-Α. Πανταζή)
|
ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
“ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ …ΑΛΕΠΟΥ” (MINOS MSM 632)
|
Θυμάμαι πολύ καλά εκείνο το καλοκαίρι του 1986 που είχε κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος με τη φωνή της Ελένης Δήμου. Δε θα ξεχάσω τι γέλια κάναμε στις διακοπές μαζί με τους υπόλοιπους φίλους μου της ίδιας ηλικίας (9-10 ετών) όταν ακούσαμε για πρώτη φορά το «Πάρε πασά μου», το οποίο τελικώς έγινε μεγάλη επιτυχία κι όχι μόνο τη συγκεκριμένη εποχή, αλλά διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας. Απόδειξη το ότι πριν κάποια χρόνια η μελωδία του χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση, φυσικά με αλλαγμένους τους στίχους για την περίσταση…
Πέρα όμως από το …ιλαρό του πράγματος, ο δίσκος περιλαμβάνει ορισμένα πολύ ωραία κομμάτια που ακούστηκαν πολύ εκείνη την περίοδο και αραιά και πού εξακολουθούν να «υπάρχουν» ακόμη και σήμερα στον ελάχιστο χώρο που τους αφήνει το «σκουπιδαριό» που έχει συσσωρευτεί στο ελληνικό τραγούδι.
Πρώτα-πρώτα, το «Ποια είμαι εγώ» που μου άρεσε και το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Έπειτα το «Χόρεψε αγόρι μου», «Οι σταγόνες της αγάπης», φυσικά το ομότιτλο και το επίσης υπέροχο κι αγαπημένο «Νύχτα στην Πανεπιστημίου».
Ο δίσκος πραγματοποίησε μεγάλες πωλήσεις, αφού ξεπέρασε τα 80.000 αντίτυπα και ήταν ο πρώτος χρυσός για την Ελένη Δήμου, μιας πραγματικής κυρίας του χώρου που όταν είδε ότι τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν την κατηφόρα, αποφάσισε να περάσει σε δεύτερο πλάνο κάνοντας δουλειές που η ίδια επέλεγε, χωρίς να προχωρά με βάση την εμπορικότητα που αυτές θα είχαν. Προσωπικά, της βγάζω το καπέλο…
Η μουσική είναι του Λάκη Παπαδόπουλου (γνωστού και ως «Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ») που είχε κάνει αίσθηση λίγα χρόνια πριν (1982) με τον «Κουρσάρο» που ερμήνευσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με τα εξαιρετικά «Ήσυχα βράδια» που ακούσαμε και αγαπήσαμε από την Αρλέτα, αλλά και την περίφημη “Γυριστρούλα”. Το μοναδικό κι ανεπανάληπτο «Για να σ’ εκδικηθώ» ήλθε δυο χρόνια μετά, το 1988…
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Sound με ηχολήπτη τον Νίκο Δεσποτίδη.
Τα τραγούδια του δίσκου
01. Χόρεψε αγόρι μου (Β. Σανιάνου)
02. Ποια είμαι εγώ (Γ. Χρονά)
03. Η λιμνοθάλασσα (Κ. Ντούμου)
04. Πάρε πασά μου (Μ. Κριεζή) Ε. Δήμου – Λ. Παπαδόπουλος
05. Νύχτα και κάτι (Λ. Παπαδόπουλου)
06. Τατουάζ (Γ. Χρονά)
07. Οι σταγόνες της αγάπης (Μ. Τσιλιμίδη)
08. Σιγά-σιγά (Α. Πέτρου)
09. Κατά βάθος …αλεπού (Μ. Κριεζή)
10. Νύχτα στην Πανεπιστημίου (Αλκίνοου)
11. Στις αργές στροφές (Λ. Παπαδόπουλου)
12. Μαστίχα χιώτικη (Λ. Παπαδόπουλου)
———————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…