6/12/2010
Φωτορεπορτάζ: Κώστας Φροντιστής
www.musiccorner.gr

Είναι «Οδός του πάθους, οδός του ύψους και του βάθους» λέει ένα τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Όταν μιλάμε όμως για την πρεμιέρα του στην μουσική σκηνή «Πορτοκάλι», σίγουρα είναι του πάθους και του ύψους αλλά όχι του βάθους, γιατί το πρόγραμμα που έχει φτιάξει φέτος βάζει ψηλά τον πήχη σε τέτοιου είδους προγράμματα.

Η ώρα είναι λίγο μετά τις 11:30 λοιπόν και μετά από μια μικρή προθέρμανση δυο τραγουδιών από μια υπέροχη φωνή, την Τάνια Κικίδη, ακούγεται το γνώριμο νανούρισμα της «Σφεντόνας» που όχι μόνο δεν αποκοίμισε, αλλά ξεσήκωσε όλο το μαγαζί! Ο Βασίλης τους, όπως τον φώναζαν όλοι, ανεβαίνει στη σκηνή, με σκοπό να μην ξανακατέβει για όλη τη βραδιά. Και ήταν μια μεγάλη βραδιά που είχε σκοπό να μας δώσει να καταλάβουμε τι ήθελε να πει ο ποιητής, όταν βάφτιζε την παράσταση «Κραυγές και ψίθυροι». Ρομαντικός και μελαγχολικός στους ψιθύρους του, αλλά ταυτόχρονα δυναμικός και επαναστάτης στις κραυγές του. Και δεν είναι κάτι που το κατάφερε φέτος αυτό. Πάντα έτσι ήταν, αλλά αυτό που κατάφερε φέτος είναι να φτιάξει ένα πρόγραμμα πιο unplugged, με φυσικά κατά βάση όργανα, που τον πρώτο ρόλο παίρνει η μουσική και οι στίχοι-ποίηση. Και το καταφέρνει αυτό, με ένα φανατικό κοινό που τον παρακολουθεί από κάτω, μαγεμένο, και συντονισμένο απόλυτα μαζί του. Ένα κοινό που σίγουρα το 90% από αυτό, ήξερε το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του και τον ακολουθούσε σε όλα τα τραγούδια του. Από τα πιο πρόσφατα «Το παιχνίδι παίζεται», «Πεταλούδα», αλλά και το πολύ ιδιαίτερο «Μαμά», μέχρι και πολλά από τα τραγούδια του που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Όπως είναι αναμενόμενο όμως, δε θα μπορούσαν να μην σιγοτραγουδήσουν μαζί του, στα «Αγαπάω κι αδιαφορώ», «Μπαγάσα», και «Να γράφεις να τηλεφωνείς», να ροκάρουν μαζί του στα «Χαιρετίσματα», «Οδός Ελλήνων», «Άνοιξε μου να κρυφτώ», και «Θα ‘ρθω να σε βρω» του Νικόλα Άσιμου και τέλος να χτυπήσουν ρυθμικά τα χέρια στον «Τσε» και τον «Στρατιώτη» του Μάνου Λοΐζου.

Και ύστερα από περίπου δύο ώρες προγράμματος, έρχεται η ώρα να γίνει πρακτικό το σκηνικό της φετινής παράστασης, το όποιο είναι μια κανονική μπάρα μαγαζιού με κάθε είδους ποτό. Το διάλειμμα του αποφασίζει λοιπόν να το κάνει εκεί πίνοντας το ποτό του για λίγα λεπτά ενώ οι μουσικοί συνεχίζουν να τον συνοδεύουν απαλά και κάνοντας το τσιγάρο του, για να πάει κόντρα στην τσιγαρο-απαγόρευση, καθώς όπως είπε αστειευόμενος, «δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές αλλά αντιπαθητικοί αντικαπνιστές»! Η «Όμορφη πόλη» του Θεοδωράκη που άρχισαν να παίζουν οι μουσικοί, τον κάνει να επιστρέψει στο μικρόφωνο για τη συνέχεια της βραδιάς, για να εξακολουθήσει έπειτα να μας μαγεύει με «Μικρή πατρίδα» και πολλά … «κοψοφλέβικα» τραγούδια όπως είπε! Το μικρόφωνο περνάει στη Μαίρη Βρόζη η οποία ερμηνεύει τον «Αύγουστο», ενώ ο Βασίλης είπε σε ντουέτο με την Τάνια Κικίδη την καταπληκτική μπαλάντα «Οι μέρες που δικάζουν», το οποίο είχε πρωτοερμηνεύσει με την Χαρούλα Αλεξίου.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά βεβαία πρέπει να σημειώσουμε ότι έγινε και η απονομή χρυσού δίσκου στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου από την εταιρεία του την Lyra, για τον τελευταίο του δίσκο «Το παιχνίδι παίζεται». Ο ένας και μοναδικός στιχουργός αυτό του δίσκου, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ήταν αυτός που μίλησε και ευχαρίστησε τον Βασίλη για αυτό τον δίσκο που έκαναν μαζί. Ο ίδιος όμως δε θέλησε να μείνει για πολύ στην απονομή αλλά προτίμησε να μιλήσει με τα τραγούδια, λόγος για τον οποίο είχαν πάει όλοι άλλωστε το βράδυ της Παρασκευής, στην πρεμιέρα του.

Ένα πρόγραμμα λοιπόν που τα είχε όλα, όπως είναι και ο ίδιος ο Βασίλης. Έχει τραγουδήσει κάθε είδους τραγούδι και μπορεί να το υποστηρίξει σε ένα πρόγραμμα παρεΐστικο, βγαλμένο από την ψυχή του, σε μια εποχή που η αρπαχτή έχει πάρει τη θέση της καλλιτεχνικής ευαισθησίας…

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες από το live

 

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here