7/11/2011
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Μάριος Γκούβας
Κυριακή μεσημέρι, 06.11.2011. Ξάπλωσα να ξεκουραστώ και άνοιξα την τηλεόραση, μπας και με πάρει ο ύπνος…
Η επιλογή μου λανθασμένη. Το Mega έχει διαγράψει το πρόγραμμά του και έχει συνεχή ενημέρωση για τα πολιτικά θέματα των ημερών. Ζωντανές ανταποκρίσεις από τη Βουλή, τα γραφεία των κομμάτων, καλεσμένοι βουλευτές όλων των χώρων και άλλα τέτοια όμορφα.
Παρά το γεγονός ότι εδώ και αρκετούς μήνες αποφεύγω να παρακολουθώ αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται στις πλάτες του ελληνικού λαού, αντιστάθηκα στη θέλησή μου να αλλάξω κανάλι. Στην τελική, πιο εύκολα κοιμάμαι με κλειστά τα μάτια ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια, παρά με ανοιχτά, παρακολουθώντας κάποια ξένη ταινία ή σειρά.
Απλά σκέφτηκα ότι ο Ιονέσκο και ο Μπέκετ, οι ιδρυτές του θεάτρου του παραλόγου, αν ζούσαν σήμερα θα έσκιζαν τα έργα τους, αναλογιζόμενοι ότι η ελληνική πολιτική πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε όριο παραλογισμού και γελοιότητας!
Μ’ αυτή τη σκέψη με πήρε ο ύπνος και με τους δημοσιογράφους να τονίζουν ότι το κώλυμα είναι αν θα παραιτηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου.
– Παραιτήσου.
– Δεν παραιτούμαι, αν δεν συμφωνήσουμε.
– Παραιτήσου τώρα.
– Δεν παραιτούμαι, αν δεν συμφωνήσουμε.
– Παραιτήσου γιατί θα σ’ αφήσω μόνο σου.
– Δεν παραιτούμαι, επειδή μου το ζητάς.
– Αν δεν παραιτηθείς δε θα σε στηρίξω.
– Δεν παραιτούμαι αν δε με στηρίξεις.
Ξύπνησα τρομαγμένος και με το όνειρο των δύο αρχηγών να διαφωνούν σα μικρά παιδιά, με γελοίες δικαιολογίες, μ’ έκανε να αισθανθώ μια τεράστια αηδία.
Κάπου εκεί θυμήθηκα τον «Ζήκο» : «Και ποιος είν’ αυτός ο νίκας; Και πότε θ’ αρρωστήσω εγώ;», κι ήρθα στα ίσα μου.
Ο έρμος ο Στραβελάκης από το studio και λοιποί ρεπόρτερ εδώ κι εκεί, προσπαθούν ακόμα να βρουν άκρη.
Τι θα κάνει ο πρωθυπουργός, τι θα πράξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν θα τους καλέσει αυτοβούλως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή αν η πρόσκληση πρέπει να προέλθει από τον πρωθυπουργό και λοιπά φαιδρά, ενόψει του τελεσιγράφου που μας διακοίνωσαν οι ευρωπαίοι δια δήλωσης Όλι Ρεν.
Το αστείο (;) της υπόθεσης, είναι το γεγονός ότι έτσι όπως τα κατάφερε ο Γιώργος Παπανδρέου, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Κώστα Καραμανλή, που πήρε τη σκυτάλη από τον Κώστα Σημίτη, που πήρε τη σκυτάλη από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που πήρε τη σκυτάλη από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση Ζολώτα, που πήρε τη σκυτάλη από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που πήρε τη σκυτάλη από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, (ουφ…), άλλη λύση δεν μας έχει απομείνει.
Ψηφίζουμε ομαδόν τη νέα δανειακή σύμβαση, στηρίζουμε ομαδόν και αδιακρίτως τη νέα υποδούλωση του ελληνικού λαού στη Γερμανία του Δ’ Ράϊχ ή κάνουμε τα κορόϊδα, μένουμε χωρίς λεφτά από το εξωτερικό και αφήνουμε τους ευρωπαίους να ψάχνουν να βρουν πώς θα μας πετάξουν έξω από την ευρωπαϊκή ένωση και το €.
Γιατί, παρά τα τελεσίγραφα, τις απειλές, τους εκβιασμούς των ευρωπαίων εταίρων μας (sic), το μεγάλο τους πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν εν μια νυκτί να μας αποπέμψουν από την ΕΕ και το €.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο, οι νομικές μόνο διαδικασίες απαιτούν χρόνια και χρόνια μελέτης, καθώς τα υπογεγραμμένα πρωτόκολλα είναι πολύ ισχυρά και απαιτούν ομοφωνία. Και μέχρι τότε, το κοινό μας νόμισμα θα κατρακυλάει και σε βάρος τους.
Αλλά, από την πρώτη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία, το μέλημά του ήταν να «σώσει» τη χώρα. Τώρα πώς αυτό συνάδει με τις δηλώσεις περί χρεωκοπημένης χώρας εδώ και δυο χρόνια, την εσπευσμένη υπογραφή του μνημονίου 1, του μνημονίου 2, του μεσοπρόθεσμου, του εφαρμοστικού νόμου και της τελευταίας δήλωσης περί δημοψηφίσματος, που έκανε την 6η δόση φρούδα ελπίδα, εγώ δεν το καταλαβαίνω.
Μπορεί να είμαι χαζός, ηλίθιος, αδαής, αλλά στο κάτω κάτω, δε θέλησα να γίνω πρωθυπουργός. Κι αν γινόμουν, δεν θα άφηνα ένα πρώην μεσαίο στέλεχος του ΟΟΣΑ να κάνει κουμάντο χωρίς να με ενημερώνει. Δεν θα έδινα λευκή επιταγή σε κανέναν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, με τις επιλογές, τις πράξεις και τις παραλείψεις του, οδήγησε τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο.
Πιστεύω ότι όσο υπεύθυνες είναι οι κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων ετών μαζί για το σημερινό χάλι της Ελλάδας, άλλο τόσο υπεύθυνος είναι ο Γιώργος Παπανδρέου.
Μπορεί απλά να του έλαχε. Να ήταν το «τυχερό» του να είναι αυτός που θα ρίξει την τελευταία σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Και επειδή είναι σχεδόν σίγουρο ότι το ήξερε και επέλεξε αυτόν τον ρόλο, είναι ένοχος.
Αν θεωρήσουμε πάλι ότι δεν το ήξερε – που θα έπρεπε – είναι απλώς ακατάλληλος.
Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να μας αδειάσει τη γωνιά…
Οι ελπίδες των Ελλήνων σίγουρα δεν μπορούν να στηριχθούν ούτε σ’ αυτόν, ούτε στον Αντώνη Σαμαρά, ούτε στους λοιπούς πολιτικούς αρχηγούς.
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα, είναι μια κυβέρνηση από το λαό. Για το λαό. Με πυγμή. Χωρίς εξαρτήσεις από συμφέροντα.
Μια κυβέρνηση που να μπορέσει να διεκδικήσει τα οφειλόμενα από τη Γερμανία.
Μια κυβέρνηση που να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο της Ελλάδας.
Μια κυβέρνηση που να μπορεί να πάρει πίσω τα κλεμμένα από αυτούς που «μαζί τα φάγανε» .
Μια κυβέρνηση που να μπορέσει να βγάλει τον Έλληνα από τη σημερινή τραγική του κατάσταση, συν τω χρόνω.
Και όσο υπάρχουν στο προσκήνιο Παπανδρέου, Σαμαράδες, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, όσο επιτρέπουμε να υφίσταται το ίδιο «τελειωμένο» εδώ και χρόνια πολιτικό περιβάλλον, με τα ίδια κόμματα και αποκόμματα, τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να υπάρξει.
ΥΓ
Μόλις τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ανακοινώθηκε η κοινή συνάντηση Παπανδρέου – Σαμαρά με τον Πρόεδρο της πολύπαθης Ελληνικής Δημοκρατίας.
Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνάντηση.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα δεινά μας δεν τελειώνουν εδώ.
Η υποδούλωση συνεχίζεται.
Αντίσταση αδέρφια!
