Η Κύπρος στον τελικό αφήνοντας έξω μεγάλα φαβορί!

Γράφει η Αριάδνη Κυπριάδη
Δεύτερο σχόλιο: Παύλος Ζέρβας
28/5/2010
www.musiccorner.gr

Είναι Πέμπτη βράδυ, 22:00, όταν, με απόλυτη ακρίβεια, ξεκινάει ο δεύτερος ημιτελικός του 55ου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Σε λιγότερο από δύο ώρες θα μαθαίναμε αν η Κύπρος έχει περάσει στο μεγάλο τελικό του Σαββάτου. Η Ρίκα Βαγιάννη, η οποία σχολιάζει για λογαριασμό της ΝΕΤ τη βραδιά, μας καλωσορίζει. Εξηγεί ότι το Telenor Arena φιλοξενεί 18.000 θεατές και δίνει στοιχεία για το στάδιο αυτό που χρησιμοποιείται κυρίως ως κλειστό γήπεδο ποδοσφαίρου. Στη συνέχεια, με ιδιαίτερα διακριτικό τρόπο αναφέρει ότι οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό θα μπορούσαν αν θέλουν να ψηφίσουν την Κύπρο και εξηγεί τον τρόπο.

Οι τρεις παρουσιαστές Nadia Hasnaoui, ο Erik Solbakken και η Haddy Jatou N’Jie, τους οποίους είχαμε γνωρίσει στον πρώτο ημιτελικό, βγαίνουν μαζί στην σκηνή σε χρωματική δυσαρμονία. Για ακόμα μία φορά μας θυμίζουν ότι η Νορβηγία φιλοξενεί το θεσμό γιατί πέρσι ο Alexander Rybak συγκέντρωσε τον αριθμό ρεκόρ των 387 πόντων και ανακηρύχτηκε πανηγυρικά νικητής. Στην συνέχεια, Erik και Haddy περιγράφουν τη διαδικασία ψηφοφορίας, ενώ η Nadia εξηγεί τον τρόπο διεξαγωγής του televoting.

Όπως ορίζει ο καινούριος κανονισμός που εφαρμόζεται από φέτος, το televoting ξεκινά με την εμφάνιση της πρώτης κιόλας συμμετοχής. Τα φετινά videos που συνοδεύουν κάθε συμμετοχή αποτελούν ωδή στο φανατικό κοινό της διοργάνωσης, με τους fans από κάθε χώρα να χαιρετούν ενθουσιασμένοι τους Ευρωπαίους τηλεθεατές.

• Πρώτη συμμετοχή της βραδιάς είναι η Λιθουανία. Οι InCulto (το όνομα των οποίων σημαίνει «αμόρφωτοι»), ντυμένοι με λευκά πουκάμισα, γραβάτες και καρό παντελόνια, διαμαρτύρονται δημόσια για τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι άλλοι Ευρωπαίοι στους κατοίκους των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ. Τα αγγλικά τους όμως ήταν αρκετά δυσνόητα. Έτσι, αρκετοί τηλεθεατές θα αναρωτήθηκαν τι ήθελαν να πουν αυτοί οι κύριοι με τα πλαστικά μουσικά όργανα και τα εσώρουχα με τις παγιέτες! Παρ’ όλα αυτά, το “Eastern European Fun” ήταν ένα κεφάτο ξεκίνημα για το διαγωνισμό, ενώ οι τραγουδιστές έδειχναν πολύ πιο χαλαροί σε σχέση με τις πρόβες

Ένα δεύτερο σχόλιο: Προσπάθησαν να περάσουν τρέλα στη σκηνή, να μας φέρουν στο κέφι, να ξεσηκώσουν τον γυναικείο πληθυσμό μένοντας με τα …βρακιά τους γεμάτα πούλιες και παγιέτες! Καλή η προσπάθειά τους, εκτιμούμε τη διάθεσή τους αλλά πάμε σε τίποτα πιο ουσιώδες… (ακόμη και το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν, νομίζω χάθηκε με αυτή την εμφάνιση, ενώ και η σύνθεση δεν έλεγε τίποτα)

• Έπειτα, σειρά είχε η Eva Rivas από την Αρμενία, που σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως είναι η πανύψηλη χαμένη συγγενής της Angelina Jolie! Η παρουσίαση του “Apricot Stone” ήταν εντυπωσιακή, χάρη στα κοστούμια, τα πυροτεχνήματα και το τεράστιο κουκούτσι, μέσα από το οποίο ξεπρόβαλε μια βερικοκιά, το εθνικό σύμβολο της χώρας. Οι στίχοι του εξάλλου μιλούν για την αγάπη που τρέφουν οι απόδημοι για τη μητέρα πατρίδα. Η νεαρή τραγουδίστρια ερμήνευσε όμορφα το τραγούδι, λικνίστηκε, χαμογέλασε και είχε γενικότερα μια πολύ δυναμική παρουσία

Ένα δεύτερο σχόλιο: Αν οι προηγούμενοι προσπάθησαν να δώσουν τροφή στα μάτια του γυναικείου πληθυσμού, ήρθε η ώρα να το χαρούμε και εμείς οι άντρες μιας και η Rivas είναι αναμφισβήτητα η πιο όμορφη και εντυπωσιακή παρουσία του θεσμού. Το τραγούδι της; Δεν ήταν κακό, αλλά ούτε και κάτι ιδιαίτερο. Η εμφάνιση στη σκηνή ήταν πολύ προσεγμένη, θεατρική κάτι που έδωσε πόντους στο τελικό αποτέλεσμα…

• Μια από τις ωραιότερες φετινές μπαλάντες είναι το “Milim” του Ισραήλ. Ο Harel Skaat, μεγάλο αστέρι στη χώρα του, ερμήνευσε το τραγούδι συνοδευόμενος μονάχα από ένα πιανίστα και τρεις τραγουδιστές στα δεύτερα φωνητικά. Κυρίαρχο χρώμα ήταν το μπλε, ενώ οι φωτισμοί βοηθούσαν στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Αυτό που χαλούσε το κλίμα ήταν το συνεχές χαμόγελο (αμηχανίας;) του τραγουδιστή στη διάρκεια ενός τραγουδιού γεμάτου πάθος που μιλάει για την  απώλεια του έρωτα

Ένα δεύτερο σχόλιο: Έδωσε συναίσθημα και πάθος στην ερμηνεία του, ωραία παρουσία και καλός τραγουδιστής, αλλά ομολογώ πως εμένα προσωπικά η μπαλάντα αυτή – σαν σύνθεση – δεν με συνεπήρε κι όλας, όσο κι αν το προσπάθησε ο Harel Skaat.

• “In a Moment Like This” ερμήνευσαν οι Chanée και N’evergreen για λογαριασμό της Δανίας. Η σκηνική παρουσίασή τους ήταν αρκετά καλή, παρά το χαμηλού γούστου φόρεμα της τραγουδίστριας και την εκτεταμένη χρήση ανεμιστήρα. Τα πυροτεχνήματα και οι αρμονικές φωνές τους έδωσαν ζωή σε ένα τραγούδι, που αν και δεν ήταν κακό, σίγουρα κάπου, κάπως, κάποτε το έχουμε ξανακούσει.

Ένα δεύτερο σχόλιο: Η εισαγωγή έφερνε πολύ – όπως έχει αναφερθεί και σε παλιότερο άρθρο στο Music Corner – στο “simply the best” της Tina Turner. Η συνέχεια μας οδήγησε σε μια κλασική για Eurovision μπαλάντα. Εύηχο τραγούδι, ωραίες ερμηνείες, αλλά μέχρι εκεί. So simply, το προσπάθησαν αλλά δεν ήταν οι …best!

• Με εμφανείς επιρροές από την Kylie Minogue στον ήχο και το styling εμφανίστηκε ο Ελβετός Michael von der Heide και οι τραγουδίστριές του. Η γαλλική γλώσσα ταίριαζε απόλυτα στο συμπαθητικό “Il Pleut de l’Or”, ένα τραγούδι σε κλασικό europop στυλ. Ο Michael είχε ντυθεί από πάνω μέχρι κάτω στα χρυσά, ενώ ο χορογραφία που εκτέλεσαν οι τραγουδίστριες θύμιζε περισσότερο καλλιστεία…!

Ένα δεύτερο σχόλιο: Και ξαφνικά όλα έγιναν χρυσά! Η σκηνή, το κοστούμι του τραγουδιστή της Ελβετίας… Όλα ακολουθούν τον τίτλο “βρέχει χρυσό”! Ωραίο τραγουδάκι, του ταιριάζουν πολύ τα γαλλικά, το ακούς ευχάριστα. Αρκεί για να πάει ψηλά στη Eurovision; Δεν νομίζω… Τελικά δεν κατάφερε και να προκριθεί.

• Με φωτεινές κόκκινες ράβδους υποδέχτηκαν τη συμμετοχή της Σουηδίας οι θεατές στην Telenor Arena. Η Anna Bergendahl εμφανίζεται μπροστά στην σκηνή ντυμένη απλά και με μια κιθάρα για να ερμηνεύσει το “This Is My Life”. Πίσω της στέκονται πέντε τραγουδιστές που τη συνοδεύουν στα δεύτερα φωνητικά. Το τραγούδι είναι σχεδιασμένο έτσι, ώστε να το απογειώσει με την πολύ καλή φωνή της η ερμηνεύτριά του. Σκηνοθετικά, η κορύφωση φτάνει με την αλλαγή του φωτισμού της σκηνής από κόκκινο σε λευκό, με το κοινό να κρατά τις κόκκινες ράβδους. Αν και είναι ένα απλό και ευχάριστο κομμάτι, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Ένα δεύτερο σχόλιο: Ακόμα και οι ισχυρές συμμαχίες της Σουηδίας, δεν μπόρεσαν να δώσουν τη πρόκριση στην Anna Bergendahl. Κι όμως για μένα αυτό ήταν έκπληξη. Δεν ήταν καθόλου κακή η μπαλάντα της και νομίζω πως άξιζε να περάσει τουλάχιστον στον τελικό, αν και δεν είναι τραγούδι για πολύ ψηλά…

• Είχε έρθει όμως η ώρα για την περιβόητη συμμετοχή του Αζερμπαϊτζάν… Στην εμφάνιση της Safura κυρίαρχο στοιχείο είναι το νερό, γεγονός εμφανές τόσο από τα γαλάζια ρούχα της, όσο και από τους σε μπλε αποχρώσεις φωτισμούς. Όπως είχαν φροντίσει να μας υπενθυμίζουν συχνά-πυκνά, τη σκηνική παρουσία της Safura είχε αναλάβει ο JaQuel Knight, ο οποίος έχει συνεργαστεί και με την Beyonce. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, ενώ παρόμοια χορογραφία είχαμε την ευκαιρία να δούμε και πριν λίγους μήνες στην Αθήνα… Το βασικό πρόβλημα όμως του “Drip Drop” είναι η νεαρή του ερμηνεύτρια. Μικρή και ενθουσιασμένη όπως είναι με την υποστήριξη που δέχεται, μοιάζει να αγωνιά να δείξει το πόσο καλή είναι. Αλληλεπιδρά ελάχιστα με το χορευτή που είναι υποτίθεται το αντικείμενο του πόθου της, ενώ τρέχει αμήχανα πάνω στην σκηνή πάνω στις στιλέτο γόβες της…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Η πιτσιρίκα διαθέτει πολύ καλή φωνή και έδειξε να το έζησε όλο αυτό. Σε διάφορους κύκλους ακούγεται σαν φαβορί, προσωπικά δεν νομίζω πως αυτό το τραγούδι αξίζει για πρωτιές, αλλά σίγουρα ήταν δίκαιο που προκρίθηκε στον τελικό.

• H Alyosha από την Ουκρανία χρειάστηκε να αλλάξει δύο τραγούδια για να καταφέρει να φτάσει στο Όσλο. Το “Sweet People”, το οποίο τελικά ακούσαμε, είναι ένα λιτό τραγούδι με (αρκετά απλοποιημένο) κοινωνικό μήνυμα και επιρροές από τη μουσική της δεκαετίας του ‘90, το οποίο απογειώνει με τις εξαιρετικές φωνητικές και ερμηνευτικές ικανότητες της η νεαρή τραγουδίστρια. Πολιτικοποιημένη ακόμα και στις ενδυματολογικές επιλογές, θέλησε με τα ρούχα της να μας θυμίσει το παγκόσμιο πρόβλημα της φτώχειας…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Δύσκολο τραγούδι και χαίρομαι που πέρασε στον τελικό. Στίχοι με ιδιαίτερο νόημα και καταπληκτική ερμηνεία από την Alyosha. Μέχρι στιγμής, η καλύτερη στιγμή του δεύτερου ημιτελικού!

• Χάρη στη Ρίκα Βαγιάνη μάθαμε ότι ο συνθέτης της Ολλανδίας έχει γράψει και τη μουσική από τα … «Στρουμφάκια»! Η αγάπη του για τη χαμένη παιδική αθωότητα ήταν εμφανής και στο τραγούδι που έδωσε στην Sieneke, τη φετινή εκπρόσωπο της χώρας. Το “Ik Ben Verliefd (Sha-la-lie)” είχε στηθεί με τρόπο που θύμιζε πανηγύρι. Με κέφι, χρώμα, ένα αντίγραφο οργάνου που παίζει μουσική στο δρόμο και δύο χορευτές-μαριονέτες με παραδοσιακές φορεσιές, οι Ολλανδοί προσπάθησαν να αποσπάσουν τις ψήφους των Ευρωπαίων. Αλλά δεν τα κατάφεραν…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Παραμυθένιο το σκηνικό, σε παρασύρει σε χρόνια ανέμελα, παιδικά. Σε βάζει στο ρυθμό του, ειδικά μετά από τόσες μπαλάντες, αλλά στην ουσία είναι ένα παιδικό τραγουδάκι. Δεν θα μπορούσε να πάει πιο πέρα, σ’ αυτό το διαγωνισμό… Ίσως στη παιδική Eurovision να είχε πολύ καλύτερη τύχη!

• Με φωτιές, ένα γυάλινο πιάνο και κορόνες προσπάθησαν να μας κερδίσουν η Paula Seling και ο Ovi, εκπρόσωποι της Ρουμανίας. Οι δύο ερμηνευτές πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού καθισμένοι στο διπλό, εντυπωσιακό γυάλινο πιάνο, από το οποίο ξεπετάχτηκαν και φλόγες! Το “Playing With Fire” είναι ένα διασκεδαστικό, χορευτικό κομμάτι, που μπορεί άνετα να ακουστεί σε ευρωπαϊκά clubs. Η παρουσίασή του όμως ήταν αρκετά στατική, καθώς δεν υπήρχαν χορευτές. Το ρυθμό έδιναν οι τέσσερις τραγουδίστριες που τους συνόδευαν, οι οποίες δεν σταμάτησαν στιγμή να λικνίζονται…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Μια ακόμη καλή συμμετοχή, με δυναμικό χορευτικό ήχο και δύο τραγουδιστές που τα έδωσαν όλα πάνω στη σκηνή. Εντυπωσιακό και το … “διάφανο” πιάνο. Έχω την εντύπωση πως το σκηνικό σε προσελκύει περισσότερο από αυτό καθ’ αυτό το τραγούδι, αλλά το σίγουρο είναι πως συνολικά έχουμε να κάνουμε με μια συμμετοχή που κερδίζει τις εντυπώσεις.

• Η Σλοβενία προσπάθησε να φέτος να πρωτοτυπήσει. Οι Ansambel Žlindra και Kalamari ερμήνευσαν το “Narodnozabavni Rock” συνδύασαν τους παραδοσιακούς ήχους (και τις παραδοσιακές φορεσιές) με τις ηλεκτρικές κιθάρες. Το τελικό αποτέλεσμα όμως ήταν μπερδεμένο και δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, παρά τη φρεσκάδα των ερμηνευτών του…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Όταν πας σε μια ταβέρνα και είσαι αναποφάσιστος τι σαλάτα να πάρεις, λάχανο ή ντομάτα; Παραγγέλνεις μια …λαχανοντομάτα! Κάπως έτσι και οι Σλοβένοι, δεν ήξεραν τι να στείλουν ροκ ή παραδοσιακό; Έβαλαν λοιπόν δύο διαφορετικά group, ένα ροκ και ένα παραδοσιακό, τα έσμιξαν σε ένα τραγούδι που είχε επίσης ροκ και παραδοσιακό και τελικά …τα έκαναν σαλάτα!

• Είχε έρθει όμως η ώρα για την Ιρλανδία. Μια μεγάλη κυρία επιστρέφει. Η Niamh Kavanagh, νικήτρια του 1993 ερμηνεύει με αυτοπεποίθηση το “It’s For You”. Μια γλυκιά φλογέρα, εξαιρετικοί φωτισμοί σε πράσινα χρώματα και η απλή, γεμάτη φωνή της ερμηνεύτριας δίνουν ζωή σε ένα μάλλον άνευρο τραγούδι…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Πριν από 17 χρόνια είχε κερδίσει πάλι με μια μπαλάντα και ένα στήσιμο στη σκηνή ανάλογο με αυτό που έδειξε και στη φετινή Eurovision. Αναμφισβήτητα φωνάρα, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει και θεωρώ πως αυτή η “επανάληψη” του τότε σκηνικού, δεν μπορεί να φέρει ψηλά την Ιρλανδία…

• Στο δρόμο που χάραξε ο Dima Bilan και ο Σάκης θέλησε να βαδίσει ο Miro από τη Βουλγαρία. Ο νεαρός τραγουδιστής διαθέτει ένα συμπαθητικό χορευτικό κομμάτι, το “Angel Si Ti”. Η παρουσίασή του όμως είναι παραφορτωμένη: χορευτές με ασημένια φτερά και κορμιά ημίγυμνα καλυμμένα με γκλίτερ, βλέμματα όλο πάθος και υποσχέσεις… Επίσης, έπεσε σε μια κλασική παγίδα της Eurovision. Στο τέλος του τραγουδιού χρησιμοποίησε την αγγλική γλώσσα χωρίς να υπάρχει λόγος και χωρίς να μπορεί να το υποστηρίξει.

Ένα δεύτερο σχόλιο: Ένα μπιτάτο τραγούδι με έντονη σκηνική παρουσία, πολύ δυνατά χορευτικά και γυμνασμένα λαδωμένα κορμιά! Νομίζω πως το τραγούδι χάθηκε στη sexy εικόνα που θέλησαν να περάσουν οι Βούλγαροι. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο να το ακούω παρά να το βλέπω!

• Σειρά τώρα είχε η συμμετοχή της Κύπρου. Ο Jon Lilygreen και οι Islanders επανέλαβαν αυτό που είχαν κάνει στον κυπριακό τελικό: ερμήνευσαν το τραγούδι τους με συναίσθημα και απλότητα. Με κυρίαρχα χρώματα το άσπρο και το μαύρο, παρουσίασαν το “Life Looks Better In Spring”, ένα κομμάτι με χαριτωμένη μελωδία και γλυκούς στίχους. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην παρουσίαση του κομματιού έπαιξε ο Jon, με τη φρέσκια παρουσία και την όμορφη φωνή του.

Ένα δεύτερο σχόλιο: Αν και ακόμα δεν μου έχει λυθεί η απορία γιατί η Κύπρος που έχει γεμίσει την Ελλάδα με σπουδαία ταλέντα τραγουδιστές, δεν έστειλε ένα δικό της παιδί στο διαγωνισμό, ωστόσο η επιλογή του Ουαλού Lilygreen, φαίνεται να δικαιώνεται! Η μπαλάντα της Κύπρου είναι ένα τραγούδι απλό, χωρίς έντονα στοιχεία, διαθέτει όμως ένα πολύ όμορφο ρεφρέν και τελικά κατάφερε να κερδίσει το κοινό και να περάσει στον τελικό. Μπράβο λοιπόν στη Κύπρο για την επιλογή της, μπράβο στους Κύπριους δημιουργούς του τραγουδιού Νάσο Λαμπριανίδη και Μελή Κωνσταντίνου, μπράβο και στον νεαρό Ουαλό ερμηνευτή για την επιτυχία…

…

• Τρεις ψηλές, όμορφες, ξυπόλητες γυναίκες ντυμένες με αποκαλυπτικά ρούχα στο χρώμα του δέρματος εμφανίζονται στη σκηνή της Telenor Arena. Είναι οι Femminem, οι εκπρόσωποι της Κροατίας. Ερμηνεύουν το “Lako Je Sve”, ένα αρκετά αργό τραγούδι χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Το άγχος όμως πρέπει να είχε φτάσει σε υψηλά επίπεδα, καθώς έμοιαζαν να εκτελούν μηχανικά σχεδόν τη χορογραφία…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Όμορφες παρουσίες και άλλη μια μπαλάντα. Οι Femminem δεν κατάφεραν να περάσουν, αλλά θεωρώ πως δεν φταίνε τόσο οι ίδιες όσο ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ήταν για πολλά…

• “Shine” τραγούδησε η Γεωργιανή Sofia Nizharadze. Σε ένα σκηνικό που κυριαρχούσε το κόκκινο και το λευκό, τα εθνικά χρώματα της χώρας, η νεαρή ερμηνεύτρια μας ξεδίπλωσε τις εξαιρετικές φωνητικές της ικανότητες. Η παρουσίαση του τραγουδιού όμως ήταν υπερβολικά φορτωμένη και η συμμετοχή της τραγουδίστριας στη χορογραφία δεν ταίριαξε ιδιαίτερα στο ύφος του κομματιού.

Ένα δεύτερο σχόλιο: Οι συνεχείς μπαλάντες δεν μπορεί να μην έχουν κουράσει το κοινό. Εδώ έχουμε μία ακόμα, που ξεκινάει πολύ άχρωμα και προς το τέλος μόνο απέκτησε λίγη ένταση και πάθος. Τα ακροβατικά στη σκηνή, ώρες ώρες μου θύμιζαν τσίρκο! Προσωπικά δεν μου άρεσε το τραγούδι και θεωρώ έκπληξη ότι προκρίθηκε.

• Τελευταία ήταν η συμμετοχή που προσωπικά περίμενα να δω με ανυπομονησία, το “We Could Be The Same” των Τούρκων maNga. Οι πρόβες είχαν αφήσει χλιαρές έως κακές εντυπώσεις – λίγο τα φωνητικά του τραγουδιστή, λίγο το …σκοτάδι που κυριαρχούσε! Αυτό όμως που τελικά είδαμε ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Το συγκρότημα απέδωσε πάρα πολύ καλά. Ο τραγουδιστής έμοιαζε να έχει ξεπεράσει τα όποια προβλήματα αντιμετώπιζε με τη φωνή του. Στο τέλος, μάλιστα, στεκόταν ικανοποιημένος σαν άλλος Νέρωνας για να θαυμάσει τα κόκκινα πυροτεχνήματα! Η παρουσία της “cyborg girl” ήταν ένα τέλειο εύρημα, με το οποίο το συγκρότημα αφηγούταν ουσιαστικά τους στίχους. Οι maNga κατάφεραν να δώσουν νόημα σε κάτι που στις πρόβες έμοιαζε με άλυτο γρίφο και να κλείσουν τη βραδιά εντυπωσιακά…

Ένα δεύτερο σχόλιο: Μετά από τόσες μπαλάντες, μια τόσο δυνατή ροκιά δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι υποστήριξαν πολύ καλά το τραγούδι, τόσο σκηνικά, όσο και φωνητικά και κατάφεραν να το ανεβάσουν ένα επίπεδο. Φαίνεται πως μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλό στον τελικό, κυρίως επειδή προσφέρουν κάτι διαφορετικό στον φετινό επίπεδο – από τις πολλές μπαλάντες – διαγωνισμό. Φυσικά με αυτή τη λογική θα πρέπει να περιμένουμε πολλά και από τη δική μας συμμετοχή. Λέτε να έχουμε … “αερομαχίες” με τους γείτονες και στον τελικό της Eurovision;

———————————————

Μετά την εμφάνιση και της τελευταίας συμμετοχής, οι παρουσιαστές μας απέδειξαν ότι οι Νορβηγοί διαθέτουν χιούμορ. Μας θύμισαν ότι η χώρας τους έχει φτάσει …στον πάτο 10 φορές στη Eurovision, το οποίο αποτελεί αριθμό ρεκόρ! Έπειτα, έπαιξε video με παλαιότερες συμμετοχές που είχαν πάρει την τελευταία θέση! Θυμήθηκαν μάλιστα και τους 0 βαθμούς που είχε «συγκεντρώσει» το Ηνωμένο Βασίλειο το 2003!

Επιστροφή στο green room. Μας συστήνουν όλους τους συμμετέχοντες και μας λένε ενδιαφέροντα στοιχεία για όλους τους συμμετέχοντες. Και ο Eric, φόρεσε το σορτσάκι των InCulto, το οποίο έχουν …μοιράσει σε όλες τις αποστολές!

Μετά από μια σύντομη ανακεφαλαίωση όλων των συμμετοχών, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε ξανά στην σκηνή. Εκεί εμφανίστηκαν πλήθος νεαρών καλλιτεχνών, μουσικών και χορευτών, οι οποίοι έδωσαν ένα πολύ καλό θέαμα. Κατά τη διάρκεια της χορογραφίας, ως Έλληνες νιώσαμε ιδιαίτερο δέος, μαθαίνοντας ότι η Νορβηγία έχει πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της  και διαθέτει ταμείο εθνικού πλούτου!

Λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, η Nadia παίρνει συνέντευξη από έναν Αυστραλό που έχει πάει στο Όσλο ειδικά για τη Eurovision. Έπειτα, όπως και στον πρώτο ημιτελικό, ο Erik και η Haddy μας εξηγούν τους κανόνες του διαγωνισμού και μας παρουσιάζουν σε βίντεο τις συμμετοχές των Big Four και της οικοδέσποινας Νορβηγίας, οι οποίες πηγαίνουν αυτόματα στον τελικό.

Μια βραδιά που κύλησε χωρίς λάθη και σε γρήγορους ρυθμούς έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Με τυχαία σειρά, η Nadia ανακοινώνει ότι οι δέκα χώρες που προκρίνονται είναι η Γεωργία, η Ουκρανία, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Ιρλανδία, η Κύπρος, το Αζερμπαϊτζάν, η Ρουμανία, η Αρμενία και η Δανία. Τα φαβορί για πρόκριση Κροατία και Σουηδία έμειναν τελικά εκτός τελικού!

Όλοι οι νικητές ανεβαίνουν στην σκηνή και ξεσπούν σε έξαλλους πανηγυρισμούς.

Η Ρίκα Βαγιάννη ανανεώνει το ραντεβού μας για τη μεγάλη βραδιά του Σαββάτου! Εκεί που τελικά θα έχουμε τη χαρά να δούμε και την Ελλάδα και τη Κύπρο! Καλή επιτυχία και στους δύο!