Στην Κιβωτό του Ελληνικού Τραγουδιού – 8/9/2010

Γράφει ο Αλέξης Λιόλης
alexli@musiccorner.gr
8/9/2010
www.musiccorner.gr

Ένα τραγούδι…

«Έμαθε η καρδιά»

Υπάρχουν μέρες
τόσο απαλές
τέλειωσαν λες
οι σφαίρες.

Μπροστά σου οι δρόμοι
τόσο ανοιχτοί
τόσο αραχτοί
οι ώμοι.

Κι έπειτα σαν μια σκιά
κλέβει απ’ όλα αυτή τη χάρη
δίπλα μου εσύ, μακριά
με το μαξιλάρι σου αγκαλιά.

Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι είπε μια βραδιά
δεν είναι σκλάβοι
κανενός του κόσμου οι ομορφιές.

Υπάρχουν λόγια
τόσο ζεστά
ήλιος μπροστά
σε υπόγεια.

Σαν μια ξαφνική χαρά
του Γενάρη Αλκυονίδα
λες κι η πόλη μάς χωρά
όλους όσους μια ελπίδα μας κρατά.

Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι είπε μια βραδιά
δεν είναι σκλάβοι
κανενός μας φως μου οι ομορφιές.

Κι έμαθε η καρδιά
το φως ν’ ανάβει
το δικό της φως
στις συννεφιές
κι ήρθε ένα τραγούδι
ν’ αναλάβει
τι θα λεν στο δρόμο οι συντροφιές

————-

Είναι το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο στον καινούργιο δίσκο της Δήμητρας Παπίου. Το τραγούδι που έγινε αφορμή για να «συναντηθούν» δισκογραφικά ο Κώστας Λειβαδάς με τη Λίνα Νικολακοπούλου. Για πρώτη φορά! Το αποτέλεσμα ήταν άριστο. Δυνατό. Συγκινητικό. Το τραγούδι τους μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε. Αγαπήθηκε πολύ απ’ το πρώτο κιόλας άκουσμα: «Έμαθε η καρδιά το φως ν’ ανάβει, το δικό της φως στις συννεφιές…».

Ζήτησα απ’ τον Κώστα Λειβαδά να γράψει κάτι για το τραγούδι του με τη Λίνα στο δίσκο της Παπίου*. Ανταποκρίθηκε με χαρά. Το ’νιωσα. Το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου, μου έστειλε το fax που διαβάζουμε μαζί σήμερα…

“Το τηλεφώνημα ήταν απ’ τον Γιώργο Ζαχαρίου, φίλο και ενορχηστρωτή θαυμάσιο – και στα δύο – εκ μέρους και της Λίνας και της Δήμητρας. Τραγούδι για το cd της Δήμητρας. Να τώρα, μετά τις ιστορικές, για μένα, συναντήσεις με τον συντοπίτη απ’ το Νίππος Αποκόρωνα Χανίων Σταμάτη Κραουνάκη, συναντήσεις εντός κι εκτός σκηνής και δισκογραφίας, μια συνάντηση επιτέλους με τη Λίνα. Ηρωίδα για μένα, όπως και για τόσους άλλους τραγουδοποιούς και μη. Και με τη φωνή της Δήμητρας, πάντα στην κόψη του ξυραφιού, πάντα βαθιά λαϊκή. Τρεις μουσικές στη Λίνα, για να διαλέξει, δυο συναντήσεις στο σπίτι της στο Γκάζι, απολαυστικές εφ’ όλης της ύλης, γεμάτες όνειρα. Ρυθμός φρενήρης. Η Λίνα τραγουδάει εξαιρετικά, παθιάρικα, μεσογειακά, αρχοντορεμπέτικα. Έχει πολύ μουσική μέσα της πράγμα υπέροχο για έναν στιχουργό, έναν ποιητή, έναν άνθρωπο του λόγου.

Στο μεταξύ οργανώσαμε δυο βραδιές στο Zoom – στα πλαίσια του Guest της Δευτέρας – για τα 40 του χρόνια στην Πλάκα. Το Τρίφωνο, η Μελίνα Τανάγρη και καλέσαμε μαζί, με τη Λίνα, τον Γιώργο Ρωμανό, την Ανδριάννα Μπάμπαλη και τον Σταμάτη. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Απ’ τα πιο μαγικά βράδια της ζωής μου. Πέρασε ο καιρός. Τηλέφωνα με τη Δήμητρα. Αγωνία. Τι να ’γραψε η Λίνα;

Τη μέρα που το πρωτάκουστα στο στούντιο έμεινα άφωνος. Η ενορχήστρωση του Ζαχαρίου απρόβλεπτη, στο στυλ του Rufus και του Anthony, η Παπίου πιο τρυφερή και λυρική από ποτέ και τα λόγια… Χμ. Τα λόγια. Ένα απ’ τα πιο ερωτικά τραγούδια, βαθιά πολιτικά που έχω ακούσει ποτέ. Ειδικά με εκείνο το “ήρθε ένα τραγούδι ν’ αναλάβει τι θα λεν στο δρόμο οι συντροφιές”. Η ελπίδα που καίει. Φίλησα τη Λίνα για το δώρο. Συγκινηθήκαμε όλοι, πολλοί και πολύ. Το ανεπανάληπτο αίσθημα μέσα στο στούντιο όταν με την πρώτη ακρόαση, έχεις την αίσθηση ότι εδώ κάτι συνέβη. Σα να ’ναι ο ίδιος άνθρωπος που το ’γραψε, είπε η Δήμητρα.

Θυμήθηκα την εικόνα της Λίνας στα πρώτα αφιερώματα της ΕΡΤ μετά το “Κυκλοφορώ”, το πώς λάμπανε με το Σταμάτη, το “Μαμά γερνάω”. Να τη τώρα δίπλα μου χωρίς να έχει αλλάξει καθόλου. Η συνέχεια στο χρόνο κι ο όγκος της δουλειάς, μεγάλο πράγμα. Η επιτυχία που δεν τυφλώνει, αλλά ελευθερώνει. Μια βδομάδα μετά πέσαμε τυχαία ο ένας πάνω στον άλλον έξω απ’ το Παλλάς, στην τεράστια “ουρά” του πλήθους που περίμενε. Φορούσα ένα σκούφο που έγραφε Μιλάνο.
_ Μπα, μου λέει, είμαστε κοσμοπολίτες τώρα ε; Και το δείχνουμε;
_ Δώρο απ’ την πιτσαρία της γειτονιάς για τις γιορτές είναι Λίνα μου, απάντησα. Δώρο της Πίτσα Μιλάνο.
_ Φύγε, μου λέει, τώρα γιατί θα πάρω το τραγούδι πίσω!

 Ακόμα γελάει” …

Υ.γ.
Κώστα Λειβαδά, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για το «δώρο» σου σε μένα και στους αναγνώστες της «Κιβωτού». Το κρατώ ως μια «ακριβή» στιγμή, όπως όλες τις στιγμές που με φέρνουν κοντά στη Λίνα Νικολακοπούλου, στο λόγο της, στην ανάσα της, στην καρδιά της…

Αλ. Λ.

 *Ο Κώστας Λειβαδάς, που πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε την καινούργια του δισκογραφική δουλειά «Κρατήσου απ’ τη στάχτη», συμμετέχει στο δίσκο της Δήμητρας Παπίου «Έμαθε η καρδιά» με ένα ακόμα τραγούδι, τη «Μάγια Μελάγια» σε μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Το εν λόγω τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τη Δήμητρα Γαλάνη στο cd του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2005.