Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr
Τετάρτη, 30 Οκτωβρίου 2013
Η δεκαετία του ’60 θεωρείται από πολλούς ως εκείνη που άλλαξε τα πάντα στη μουσική της πατρίδας μας. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις κι εν συνεχεία ο Σταύρος Ξαρχάκος και οι «επίγονοί» τους, άνοιξαν νέους δρόμους στο τραγούδι με τις δημιουργίες τους. Παράλληλα όμως, αυτές ευτύχησαν να ερμηνευθούν από μια γενιά σπουδαίων τραγουδιστών που είτε ξεκίνησε τότε, είτε προϋπήρχε αλλά άκμασε στη συγκεκριμένη περίοδο.
Με αφετηρία λοιπόν το 1960, θα σταθούμε «στου χρόνου τον καθρέφτη» και θα γυρίσουμε το ρολόι στο «τότε». Ανά 15 ημέρες, η στήλη θα παρουσιάζει τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα στην Ελλάδα χρόνο με το χρόνο και παράλληλα, συχνά θα κάνει μια «βόλτα» στα νυχτερινά κέντρα της εποχής, παρουσιάζοντας τα «σχήματα» που έγραψαν ιστορία…
———————————————————–
«Η γειτονιά των αγγέλων» μιας «Μαγικής πόλης»
Συγκλονιστική χρονιά το 1963, γεμάτη συνταρακτικά γεγονότα που έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο για το μέλλον τόσο της Ελλάδας, όσο και ολόκληρου του πλανήτη. Ο δημοφιλής Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι δολοφονείται το Νοέμβριο, υπό συνθήκες που ακόμη και σήμερα δεν έχουν εξακριβωθεί. Η ανθρωπότητα «παγώνει», καθώς οι υποψίες για σοβιετικό «δάκτυλο» πίσω από το έγκλημα είναι διάχυτες. Ωστόσο, ουδέποτε αποδείχτηκε η οποιαδήποτε ανάμειξη της ΕΣΣΔ, γεγονός που θα καθιστούσε casus belli μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων…
Στην Ελλάδα, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες σε πολιτικό επίπεδο. Η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς δίνει τη «χαριστική βολή» στην κυβέρνηση Καραμανλή, ο οποίος παραιτείται τον Ιούνιο μετά από διαφωνία του με τον βασιλιά Παύλο σχετικά με την επικείμενη επίσκεψη του βασιλικού ζεύγους στο Λονδίνο -μάλλον προσχηματική η αιτία…
Οι εκλογές του Νοεμβρίου φέρνουν την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου πρώτο κόμμα, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία εδρών. Ο γηραιός πολιτικός σχηματίζει κυβέρνηση, αλλά αρνείται να στηριχθεί στις ψήφους της ΕΔΑ κι έτσι παραιτείται και προκηρύσσονται νέες εκλογές για τον Φεβρουάριο του 1964. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποχωρεί της ενεργού πολιτικής κι εγκαθίσταται μονίμως στο Παρίσι, από το οποίο θα επιστρέψει έντεκα χρόνια αργότερα…
Μέσα σε όλα αυτά, τον Οκτώβριο ο Γεώργιος Σεφέρης κάνει υπερήφανους όλους τους συμπατριώτες μας απανταχού της γης, χάρη στο Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας που του απονέμεται. Είναι ο πρώτος Έλληνας που τυγχάνει τέτοιας τιμής και θα τον ακολουθήσει 16 χρόνια μετά ο Οδυσσέας Ελύτης…
Ως προς το πολιτιστικό κομμάτι, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις είναι πάλι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Αυτή τη φορά ενώνουνε τις δυνάμεις τους και τον Ιούνιο ανεβάζουνε την επιθεώρηση «Μαγική πόλη» στο θέατρο «Παρκ» με τεράστια επιτυχία. Λίγο αργότερα, ο Μίκης γράφει τη μουσική για το έργο «Η γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη που μπορεί να «κατέβηκε» σχετικά γρήγορα, άφησε όμως πίσω της μεγάλα κι αξέχαστα τραγούδια…
Ο Σταύρος Ξαρχάκος καθιερώνεται πλέον οριστικά με τις μουσικές του δημιουργίες για το φιλμ «Κόκκινα φανάρια», ενώ το λαϊκό τραγούδι συνεχίζει να κρατά ψηλά τη «σημαία» με κύριους εκπροσώπους του όπως πάντα τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση -που εξακολουθεί να είναι “με το ένα «πόδι” στο έντεχνο-, τον Γαβαλά, τη Λύδια, την Πάνου, αλλά και τον Μιχάλη Μενιδιάτη που μπαίνει για τα καλά «στα πράγματα» με μεγάλες επιτυχίες…
Ελάτε λοιπόν να πάμε μια «βόλτα» πενήντα χρόνια πίσω και να δούμε τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές στιγμές του 1963 που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας…
Μάνος-Μίκης: Η ισχύς εν τη ενώσει…
Πολύ μελάνι είχε χυθεί τα προηγούμενα χρόνια αναφορικά με τις σχέσεις του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Οι δημιουργοί είχαν άθελά τους χωρίσει τη μουσική Ελλάδα στα δύο, σε μια «κόντρα» που φρόντισαν να καλλιεργήσουν και τα ΜΜΕ της εποχής, δίνοντας συχνά και πολιτικό περιεχόμενο σ’ αυτήν…
Στην πραγματικότητα, αμφότεροι έτρεφαν εκατέρωθεν απέραντο θαυμασμό για τα έργα του άλλου και το καλοκαίρι του 1963 αποφάσισαν να συνεργαστούν για πρώτη και τελευταία φορά σε μια θεατρική παράσταση.
Έτσι λοιπόν, στις 20 Ιουνίου 1963 ανεβαίνει στο θέατρο «Παρκ» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας η «Μαγική πόλη», μια επιθεώρηση που χωριζόταν σε δύο μέρη που μοιραζόταν ισότιμα ο κάθε συνθέτης. Μάλιστα, οι δυο τους είχαν γράψει και τα κομμάτια πρόζας που τους αναλογούσαν, αν και στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια καθημερινή συναυλία με τα υπέροχα τραγούδια τους με ελάχιστα κείμενα σε στυλ παρουσίασης, που είχαν αναλάβει οι Ζωζώ Ζάρπα και Γιώργος Μάζης…
Η σκηνοθεσία ήταν του Λεωνίδα Τριβιζά, τα σκηνικά του Μίνωα Αργυράκη και οι χορογραφίες του Μανώλη Καστρινού (ο οποίος χόρευε επί σκηνής με τη Χρυσούλα Ζώκα), με σολίστ στο μπουζούκι τον Γιώργο Ζαμπέτα και στην κιθάρα τον Δημήτρη Φάμπα.
Το πρώτο μέρος περιλάμβανε παλιά και καινούργια -ειδικά γραμμένα για την παράσταση- τραγούδια του Θεοδωράκη με τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Κλειώ Δενάρδου, Ντόρα Γιαννακοπούλου, Έφη Παναγιώτου και Αγγέλα Ζώη.
Σε ποιο απ’ όλα αλήθεια να σταθεί κάποιος; Διαβάστε τους τίτλους και θα καταλάβετε: «Βάρκα στο γιαλό», «Το φεγγάρι κάνει βόλτα», «Τί να την κάνω τη χαρά», «Ο καβαλάρης τ’ ουρανού», «Αυτούς που βλέπεις» (όλα με τη φωνή του Μπιθικώτση)…
Επίσης, η Κλειώ Δενάρδου ερμήνευε με τη μοναδική φωνή της την υπέροχη «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα» και παράλληλα λόγω της δολοφονίας του Λαμπράκη που είχε προηγηθεί, υπήρχε μιαν ειδική «ενότητα» στο έργο όπου η Ντόρα Γιαννακοπούλου τραγουδούσε παλαιότερες δημιουργίες του συνθέτη που πλέον είχανε σχέση με το τραγικό συμβάν («Το γελαστό παιδί» κ.α.).
Στο «διάλειμμα» και πριν την είσοδο του Χατζιδάκι, οι δύο σπουδαίοι δημιουργοί έδωσαν την ευκαιρία σε δυο νέους συνθέτες να δείξουν ένα μέρος από τη δουλειά τους στο κοινό: Ήταν ο Μάνος Λοΐζος και ο Χρήστος Λεοντής, που στα επόμενα χρόνια έμελλε να «σημαδέψουν» αποφασιστικά με το σημαντικότατο έργο τους τη σύγχρονη ελληνική μουσική…
Στο δεύτερο μέρος, ακούγονταν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι με τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Νίκη Καμπά, Λάκη Παππά και Έλσα Μαργαρίτη, ενώ προς το τέλος των παραστάσεων η Καμπά αντικαταστάθηκε για λίγες ημέρες από τον αείμνηστο Πάνο Τζανετή.
Όσο για τα τραγούδια, κι εδώ οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους: «Είμαι αητός χωρίς φτερά» και «Η κυρά» με τον Μπιθικώτση, «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς» με την Καμπά, «Το ναυτάκι» με την Μαργαρίτη, «Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι» με τον Παππά…
Πραγματικά τυχεροί κι ευλογημένοι όσοι είχανε την τύχη τότε να παρακολουθήσουν αυτά τα τόσο σπουδαία έργα των κορυφαίων της μουσικής μας…
«Η γειτονιά των αγγέλων»
Αλήθεια, πώς μπορεί ένα θεατρικό έργο που «έζησε» μόλις δύο μήνες και κατέβηκε ως «αποτυχημένο», σήμερα έπειτα από 50 χρόνια όχι μόνο να θεωρείται ιστορικό, αλλά και ν’ ανεβαίνει ξανά και μάλιστα στο ίδιο θέατρο; Η απάντηση είναι απλούστατη: Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να γυρίζουμε την πλάτη στ’ αριστουργήματα κι ενίοτε να τα χλευάζουμε, όταν όμως δούμε ότι υπάρχουνε τρισχειρότερα, τότε αρχίζουμε τα εγκώμια και τα μεγάλα λόγια…
Με πρόσφατη ακόμα τη μεγάλη επιτυχία της «Μαγικής πόλης», ο Μίκης Θεοδωράκης καλείται να γράψει μουσική και τραγούδια για άλλο ένα θεατρικό έργο. Πρόκειται για τη «Γειτονιά των αγγέλων», γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη το οποίο στις 4 Οκτωβρίου 1963 κάνει πρεμιέρα στο θέατρο «Κοτοπούλη-Ρεξ» με πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τη Ζωή Φυτούση, τον Δημήτρη Νικολαΐδη και άλλους εκλεκτούς ηθοποιούς.
Τα κοστούμια ήτανε του Διονύση Φωτόπουλου και οι χορογραφίες του Βαγγέλη Σειληνού, ενώ ο Θεοδωράκης έγραψε ορισμένα από τα ωραιότερα και πιο ιστορικά μουσικά θέματα της ανεπανάληπτης πορείας του έχοντας ως σολίστα στο μπουζούκι τον Γιώργο Ζαμπέτα. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια λαϊκή όπερα, με φόντο μια γειτονιά της Δραπετσώνας…
Τα τραγούδια της παράστασης ερμήνευαν επί σκηνής οι Καρέζη-Κούρκουλος, αλλά κι ένα πολύ νέο παιδί που μπήκε δυναμικά στη δισκογραφία με τα δύο κομμάτια που έλεγε στο έργο -είχανε προηγηθεί δύο αποτυχημένες ηχογραφήσεις του λίγο νωρίτερα: Ο Γιάννης Πουλόπουλος που ακουγότανε στα «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» και «Δόξα τω Θεώ»…
Από τα υπόλοιπα τραγούδια, δε θα μπορούσαμε να μη σταθούμε στο «Στρώσε το στρώμα σου για δυο» με τους Κούρκουλο-Σειληνό. Πρόκειται για το βασικό μουσικό μοτίβο που ένα χρόνο αργότερα θα έκανε διάσημους τον Μίκη και την Ελλάδα ως τα πέρατα της οικουμένης, το θέμα του θρυλικού «Ζορμπά»…
Θα ήταν παράλειψη να μη κάναμε και μιαν αναφορά στον μέγιστο Ζαμπέτα, ο οποίος κυριολεκτικά «κεντάει» με το μπουζούκι του τις μοναδικές μελωδίες του Θεοδωράκη και ειδικά το ορχηστρικό «Χαρταετοί» που είναι ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια του είδους…
Ωστόσο, η παράσταση δεν πήγε καλά και η προσέλευση των θεατών ήταν αρκετά περιορισμένη. Αυτό συνέβη κυρίως για πολιτικούς λόγους, καθώς ο Θεοδωράκης είχε συλληφθεί αρκετές φορές στο παρελθόν για τη δράση και τα πιστεύω του, ενώ ήταν και ο ιδρυτής της «Νεολαίας Λαμπράκη» λίγους μήνες νωρίτερα. Γενικότερα, «ενοχλούσε» την τότε εξουσία…
Επιπλέον, η Δραπετσώνα που είχε επιλεγεί από τον Καμπανέλλη ως ο τόπος των δρώμενων του έργου αφενός ήτανε γνωστή για το «κόκκινο» χρώμα της, αφετέρου παρουσιαζόταν η φτώχια και η ανέχεια που μάστιζε γενικότερα εκείνες τις περιοχές του Πειραιά (και όχι μόνο), κάτι που οι τότε κρατούντες δεν ήθελαν να φαίνεται…
Έτσι, η «Γειτονιά των αγγέλων» κατέβηκε μόλις δύο μήνες μετά την πρεμιέρα της, αλλά οι μουσικές και τα τραγούδια του Θεοδωράκη έμειναν αθάνατα και μας τη θυμίζουν πάντα…
Ξαρχάκος και «Κόκκινα φανάρια»
Η επιτυχία του θεατρικού έργου «Κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού το 1962, οδήγησε τον δημιουργό του στη σκέψη να το διασκευάσει και να το προσαρμόσει στις απαιτήσεις μιας κινηματογραφικής ταινίας. Ο Βασίλης Γεωργιάδης ανέλαβε τη σκηνοθεσία και σπουδαίοι πρωταγωνιστές την αποστολή να «ζωντανέψουν» τους ήρωες του συγγραφέα: Τζένη Καρέζη, Γιώργος Φούντας, Δέσπω Διαμαντίδου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μαίρη Χρονοπούλου κ.α.
Τη μουσική -όπως και στη θεατρική «βερσιόν»-, ανέλαβε να γράψει ο Σταύρος Ξαρχάκος και τα τραγούδια που συνέθεσε τον καθιέρωσαν οριστικά και αμετάκλητα ως τον «τρίτο πόλο» μετά τους Θεοδωράκη-Χατζιδάκι.
Οι στίχοι των τραγουδιών ήταν του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος έτσι έκανε το ντεμπούτο του στην ελληνική δισκογραφία κι από εκεί και πέρα ως τις μέρες μας (αν και αραιά έως… καθόλου πλέον) την υπηρέτησε με συνέπεια, υπογράφοντας εκατοντάδες σπουδαίες στιγμές της…
Στο φιλμ ακουγόταν η «Άπονη ζωή» με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο οποίος έτσι μέσα σε μία χρονιά ερμήνευσε όλη την «αγία τριάδα» των δημιουργών που θεμελίωσαν το έντεχνο-λαϊκό τραγούδι τη δεκαετία του ’60. Ωστόσο, ξεχωρίζει η σπαρακτική ερμηνεία της Καρέζη στο «Παράπονο» (ή «Ούτε ένα ευχαριστώ»)…
Τα τραγούδια της ταινίας με την προσθήκη κάποιων επιπλέον κυκλοφόρησαν ως soundtrack στις αρχές της επόμενης χρονιάς…
Το φιλμ-σταθμός στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου έκανε επίσημη πρεμιέρα στις 2 Δεκεμβρίου 1963 στον «Ορφέα» κι έκοψε περισσότερες από 470.000 εισιτηρίων σε πρώτη προβολή. Θα μας απασχολήσει και το 1964…
Σινεμά και τραγούδι
Εκτός από τα «Κόκκινα φανάρια» και τα σπουδαία τραγούδια του Ξαρχάκου, υπήρξαν κι άλλες ταινίες μέσα στο 1963 που άφησαν πίσω τους εξίσου γνωστά κι αγαπημένα κομμάτια.
Θα ξεκινήσουμε από «Το κάθαρμα» του Κώστα Ανδρίτσου, με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού που πρωτοπροβλήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1963. Η μουσική και τα τραγούδια ήτανε του Γιώργου Κατσαρού σε στίχους Πυθαγόρα κι εδώ υπάρχει το πασίγνωστο «Κάθε λιμάνι και καημός» που εμφανίζονται να τραγουδούν ο Πάνος Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη…
Από την άλλη, ο Γιάννης Δαλιανίδης κερδίζει την πρωτιά στα εισιτήρια της χρονιάς με το μιούζικαλ «Κάτι να καίει» -η πρώτη έγχρωμη σινεμασκόπ-, ξεπερνώντας τις 600.000 εισιτηρίων. Η μουσική και τα τραγούδια είναι -φυσικά- του Μίμη Πλέσσα και σχεδόν όλα είναι γνωστά κι αγαπημένα: «Φσστ μπόϊνγκ» με τον Κώστα Βουτσά, «Γλυκιά ζωή» και «Άνοιξε-άνοιξε» με τη Ρένα Βλαχοπούλου…
Το σημαντικό γεγονός όμως του φιλμ, είναι η πρώτη εμφάνιση του Τόλη Βοσκόπουλου στη μεγάλη οθόνη ως ένα απλό μέλος των «Πέντε Σαλόνικα» που μάλιστα παίζει… σαξόφωνο. Το τι έγινε στην πορεία αυτός ο αδύνατος νεαρός, θα μας απασχολήσει πολλάκις στα επόμενα αφιερώματα τούτης της σειράς…
Και πάμε στην ταινία «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει» του Ορέστη Λάσκου, όπου ο Γιάννης Βογιατζής εμφανίζεται να τραγουδά μια πολύ μεγάλη και διαχρονική επιτυχία σε μουσική Κώστα Κλάββα και στίχους Κώστα Πρετεντέρη: «Σου το ‘πα μια και δυο και τρεις»…
Βεβαίως, η Αλίκη Βουγιουκλάκη δε θα μπορούσε να λείψει από αυτή την ενότητα, καθώς και το 1963 ερμήνευσε γνωστά, αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια στις ταινίες που πρωταγωνίστησε.
Κατ’ αρχήν, μετέφερε στον κινηματογράφο τη μεγάλη θεατρική επιτυχία της «Χτυποκάρδια στο θρανίο» -πρεμιέρα στις 11 Νοεμβρίου- με συμπρωταγωνιστή της τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (το ρόλο του οποίου στην παράσταση έπαιζε ο Γιώργος Πάντζας) και μουσική όχι του Μίμη Πλέσσα όπως στο θέατρο, αλλά του Μάνου Χατζιδάκι…
Η «εθνική σταρ» εμφανίζεται κι ακούγεται να τραγουδά τα πασίγνωστα «Ο αμαξάς («Καροτσέρη-καροτσέρη»)», «Χτυποκάρδια», «Χόρευε τουίστ», «Σ’ αγαπώ» και «Τα νιάτα», όλα σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου…
Τα «Χτυποκάρδια» θα θριαμβεύσουνε και στη μεγάλη οθόνη, ωστόσο θα τερματίσουνε στη δεύτερη θέση εισπρακτικά με λίγο παραπάνω από 590.000 εισιτηρίων…
Η αξέχαστη Αλίκη θα πρωταγωνιστήσει και στην «Ψεύτρα» του Δαλιανίδη και θα τραγουδήσει σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Κώστα Πρετεντέρη τα «Όσα τραγούδια ξέρω», «Σήμερα» και «Το μικρό μου μυστικό»…
Το λαϊκό τραγούδι
Χρονιά του Απόστολου Καλδάρα θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί το 1963 ως προς το λαϊκό μουσικό είδος. Ο αξέχαστος και σπουδαίος δημιουργός έγραψε τούτο το έτος ορισμένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια του, αναδεικνύοντας παράλληλα σε πρώτο όνομα τον Μιχάλη Μενιδιάτη δίνοντάς του τρεις από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του: «Μην περιμένεις πια», «Λίγο-λίγο θα με συνηθίσεις» και «Περιφρόνα με γλυκιά μου», τα οποία αρχικά ακούγονταν από το Νίκο Ξανθόπουλο στις μελό-ταινίες που γύριζε εκείνη την εποχή «το παιδί του λαού»…
Ίσως η λαϊκή επιτυχία της χρονιάς να ήτανε το «Όσο αξίζεις εσύ» με τον Μανώλη Αγγελόπουλο πάλι σε μουσική Καλδάρα, ενώ ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης παράλληλα με την «έντεχνη» σταδιοδρομία του, απέδειξε ότι δεν είχε χάσει την έμπνευσή του ως λαϊκός δημιουργός κι ερμηνευτής, γράφοντας και ηχογραφώντας τα πασίγνωστα «Του Βοτανικού ο μάγκας» και «Τι τραβάω»…
Όσο για το «βαρύ πυροβολικό» του λαϊκού τραγουδιού Στέλιο Καζαντζίδη, πραγματοποίησε τις τελευταίες ηχογραφήσεις του για λογαριασμό της Columbia, υπογράφοντας συμβόλαιο στο τέλος της χρονιάς με την Odeon-Parlophone της οικογενείας Μάτσα. Έτσι, ξεκίνησε μια «ολέθρια σχέση» που πολλά χρόνια αργότερα θα εξελιχθεί σε «εμπόλεμη ζώνη»…
Βεβαίως, ο «Στελάρας» είχε μεγάλες επιτυχίες και το 1963 όπως, μεταξύ άλλων, «Στο άδειο προσκεφάλι», «Το ‘ξερα πως θα μου φύγεις», «Πριν μου φύγεις γλυκιά μου» και «Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ». Εξάλλου, θα εμφανιστεί με τη Μαρινέλλα στο θέατρο “Ακροπόλ” στην παράσταση “Αρχοντορεμπέτισσα” από τις 12 Δεκεμβρίου…
Το λαϊκό «μπαμ» της χρονιάς θα κάνει ο Σπύρος Ζαγοραίος με την πασίγνωστη «Προσευχή», ενώ ο Βαγγέλης Περπινιάδης θα τον μιμηθεί με το «Δεν έχω παλάτια και λεφτά» ή «Θέλεις να πεθάνω» όπως είναι περισσότερο γνωστό.
Μεγάλες επιτυχίες και για τον Πάνο Γαβαλά. Πλην του «Κάθε λιμάνι και καημός» που αναφέραμε παραπάνω, το 1963 ηχογραφεί μεταξύ άλλων και τα «Λαϊκό τσα-τσα», «Δε με πονάς, δε μ’ αγαπάς» και «Πρέπει να φύγω». Παράλληλα, τραγουδά για πρώτη και τελευταία φορά σε πρώτη εκτέλεση δύο δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη: «Κάποιο πρωινό στον Πειραιά» και «Στο έρημο λιμάνι», αμφότερα σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη…
Όσο για τον Στράτο Διονυσίου, ξεχωρίζει με δύο τραγούδια του Μανώλη Χιώτη: «Το φτωχομπούζουκο» και «Καρδιά μου πάψε να πονάς», ενώ «στα πράγματα» μπαίνει ερμηνευτικά και ο Γιώργος Ζαμπέτας με τον θρυλικό «Μαθητή» του σε δεύτερη εκτέλεση.
Στις γυναίκες, η Γιώτα Λύδια τραγουδά «Όταν πέσεις σ’ άλλα χέρια» και η Πόλυ Πάνου «Εμείς μαζί δεν κάνουμε» και «Άσε πρώτα να ξεχάσω»…
Τα Φεστιβάλ Τραγουδιού
Δεν έλειψαν οι διεθνείς διακρίσεις για το ελληνικό τραγούδι και το 1963. Στις 24 Μαΐου η Νάντια Κωνσταντοπούλου κερδίζει το «Βραβείο Ευρώπης» στο Φεστιβάλ του Σεν Βεσνάν με το τραγούδι «Αγαπώ ένα τύπο» του συζύγου της Τάκη Μωράκη.
Στις 5 Ιουλίου ξεκινά το πρώτο Φεστιβάλ Λαϊκού Τραγουδιού στο στάδιο Καραϊσκάκη, με το πρώτο βραβείο να «μοιράζεται» στον «Θαλασσινό καημό» του Χρήστου Λεοντή με την Έφη Παναγιώτου και στο «Κλάψε καρδιά μου, κλάψε» του Λάκη Κέκεση με τον Πέτρο Αναγνωστάκη.
Βεβαίως, το μεγάλο γεγονός της χρονιάς είναι και πάλι το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης που ξεκινά στις 11 Σεπτεμβρίου και το πρώτο βραβείο κερδίζει το πασίγνωστο «Πέταξε ένα πουλί» του Κώστα Κλάββα με ερμηνευτές τον Γιάννη Βογιατζή και τη Νινή Ζαχά…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…