 |
| INTERVIEWS Το Music Corner συναντά ξένους καλλιτέχνες και ξενόγλωσσα ελληνικά groups! |
—————————————-
SAM ROBERTS BAND
Συνέντευξη στη Τζωρτζίνα Αναγνωσταρά
Music Corner – 28/1/2011
Τους άκουσα για πρώτη φορά σε ένα ροκάδικο κι αμέσως κόλλησα! Ήταν η μουσική του τραγουδιού που συνδύαζε τόσο αρμονικά κάτι από rock’n’roll των 70’s, country και indie; Ήταν οι αισιόδοξοι στίχοι του ρεφρέν που σε έκαναν να θες να χαμογελάσεις; Ήταν ο ήχος που σε ηρεμούσε απίστευτα, χωρίς όμως να είναι αργό το κομμάτι; Τελικά, θα πω ότι ήταν ο συνδυασμός όλων των προηγούμενων! Κατάφεραν να με ενθουσιάσουν στο πρώτο κιόλας άκουσμά τους, και τους λάτρεψα αργότερα ακούγοντας ολόκληρη τη δισκογραφία τους.
Ο λόγος για τον Sam Roberts και την τετραμελή παρέα του, οι οποίοι έχουν ήδη στο ενεργητικό τους ένα EP και τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ. Το συγκρότημα από το Μόντρεαλ του Καναδά έχει κερδίσει μέχρι στιγμής 11 βραβεία, μεταξύ των οποίων τα Artist of the Year, Album of the Year (“We Were Born in a Flame”) και Rock Album of the Year (“We Were Born in a Flame” και “Love at the End of the World”) από τα Juno Αwards, την καναδική απάντηση στα Grammy’s, καθώς και πολλές ακόμα υποψηφιότητες…
Music Corner: Ήταν παιδικό όνειρο να γίνετε μουσικός και να δημιουργήσετε το δικό σας συγκρότημα;
Sam Roberts: Ξεκινήσαμε αρκετά νέοι, περίπου όταν ήμασταν 13 με 14 ετών, κάνοντας πρόβες στο σπίτι του θείου μου. Ο πατέρας και ο θείος μου λάτρευαν να παίζουν blues και παλιό rock ‘n’ roll και εμείς ήμασταν η μπάντα που τους σιγοντάριζε. Σύντομα, έγινα μέλος στο πρώτο μου συγκρότημα στο Γυμνάσιο και ήταν τότε που ανέπτυξα ένα πραγματικό πάθος γι’ αυτό και άρχισα να γράφω τα δικά μου τραγούδια. Στην αρχή δεν ήταν και πολύ καλά, αλλά κυρίως καταθλιπτικά τραγούδια σχετικά τις ερωτικές απογοητεύεις στο σχολείο. Παρόλα αυτά, όταν αρχίσαμε να εξελισσόμαστε και το συγκρότημα αποκτούσε όλο και καλύτερο ήχο, ένιωσα πως θα μπορούσαμε πραγματικά να χτίσουμε τη ζωή μας γύρω από τη μουσική. Μας πήρε βέβαια άλλα 12 χρόνια περίπου, αλλά τελικά τα καταφέραμε!
Music Corner: Το μουσικό σας ύφος από ποια συγκροτήματα ή καλλιτέχνες έχει επηρεαστεί;
Sam Roberts: Ξεκινήσαμε με διασκευές από Elvis, Paul Simon, Pink Floyd, the Stones, The Who και Everly Brothers (για να ονομάσω μερικούς). Ύστερα από λίγο, στραφήκαμε προς The Clash, The Jesus and Mary Chain, Primal Scream, Sloan, The Grapes Of Wrath, The Happy Mondays και R.E.M. Όσον αφορά σε στιχουργούς, βρήκα την έμπνευσή μου στους Bob Dylan, Ray Davies, Leonard Cohen και John Lennon. Όλοι τους κατάφεραν να αλλάξουν τη σημασία των λέξεων, να βρουν νέους τρόπους να εκφράσουν όλα όσα βλέπουμε και αισθανόμαστε και – το πιο σημαντικό ίσως – να δημιουργήσουν πραγματικά βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα.
Music Corner: Τα πρώτα τρία άλμπουμ σας δε φέρουν ως τίτλο κάποιο από τα τραγούδια που περιλαμβάνουν, αντίθετα έχουν μάλλον συλλεκτικούς ή να το πούμε καλύτερα γενικούς τίτλους, που φανερώνουν ένα κοινό μήνυμα που μεταδίδεται από όλα τα τραγούδια της συλλογής . Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την πηγή της έμπνευσής σας κάθε φορά; Αν είναι δυνατό, πείτε μας λίγα λόγια παραπάνω για τη σημασία του «Inhuman Condition» …
Sam Roberts: Αυτό που θέλω είναι όλοι μας οι δίσκοι να είναι σα μια συνεχόμενη εμπειρία και όχι απλά μια συλλογή από τραγούδια. Έτσι, όταν αναζητάμε τον τίτλο, προσπαθώ να βρω την κοινή ιδέα που διατρέχει το άλμπουμ, κάτι που να αιχμαλωτίζει το πνεύμα των τραγουδιών. Αυτό δημιουργεί την ευκαιρία σε αυτούς που θα ακούσουν τα τραγούδια να ερμηνεύσουν τη σχέση ανάμεσα στη μουσική και τον τίτλο του άλμπουμ, να την επαναπροσδιορίσουν καθώς η εμπειρία τους από τα τραγούδια αλλάζει με το χρόνο. Το “Inhuman Condition”, για παράδειγμα, γράφτηκε από την οπτική κάποιου που αγωνίζεται για να βρει τη δική του θέση στη ζωή και να αντιμετωπίσει τον κρύο, άσπλαχνο κόσμο που τον περιβάλει στην πορεία της ζωής…
Music Corner: Το “Oh Maria” είναι εμπνευσμένο από υπαρκτό πρόσωπο;
Sam Roberts: Όχι ακριβώς. Το σκέφτηκα περισσότερο ως τη διασκευή στο Ave Maria, αλλά με το βασικό χαρακτήρα να μοιάζει περισσότερο με μία σκληρή σαν το σίδερο μοτοσικλετίστρια παρά με κάποια αγία. Κάποια που είναι πιο πιθανό να συναντήσεις στους δρόμους του Μόντρεαλ ή της Αθήνας αν θέλετε! Στο τέλος όμως, παραδίδει το σημαντικό μήνυμα πως δε μπορείς απλά να μείνεις πίσω και να αφήσεις τη ζωή να σε προσπεράσει. Πρέπει να την αρπάξεις από τα μαλλιά και να επιμείνεις.
Music Corner: Τον τελευταίο καιρό έχουν εμφανιστεί πολλά νέα συγκροτήματα. Υπάρχει κάποιο που σας αρέσει περισσότερο;
Sam Roberts: Υπάρχει πολλή και σπουδαία μουσική που βγαίνει στις μέρες μας. Μου αρέσει πολύ ο καινούριος δίσκος των Tame Impala, έχει μια αυθεντική ψυχεδελική αίσθηση και είναι ένας φανταστικός δίσκος να τον ακούσεις με ακουστικά. Στον Καναδά υπάρχει αφθονία αξιόλογων συγκροτημάτων, όπως οι Constantines, Broken Social Scene, The Dears και πολλά άλλα.
Music Corner: Πώς θα περιγράφατε τη σχέση σας με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος;
Sam Roberts: Είμαστε σαν τα “άγρια σκυλιά”! Παίζουμε, τσακωνόμαστε, αλλά είμαστε δεμένοι για μια ζωή από τις εμπειρίες και τη μουσική που φτιάχνουμε μαζί. Παίζοντας σε ένα συγκρότημα μπορείς είτε να αποκοπείς από τα υπόλοιπα μέλη είτε να δημιουργήσεις δυνατούς δεσμούς. Ευτυχώς, εμείς ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία και ελπίζω να συνεχίσει έτσι.
 |
 |
Music Corner: Κάνοντας ανασκόπηση στις ζωντανές σας εμφανίσεις, υπάρχει κάποια που να σας φέρνει μια πιο έντονη ανάμνηση;
Sam Roberts: Έχουμε δώσει τόσες συναυλίες που είναι σχεδόν αδύνατο να επιλέξω μία, αλλά αν έπρεπε να το κάνω, θα έλεγα την πρώτη φορά που ανεβήκαμε σαν πρώτο όνομα σε συναυλία στο Spectrum, στην πόλη μας το Μόντρεαλ. Πρόκειται για ένα κλαμπ όπου συνηθίζαμε να πηγαίνουμε και να βλέπουμε τα αγαπημένα μας συγκροτήματα να εξελίσσονται και όπου γεννήθηκε το όνειρο να κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο μια μέρα. Και εκεί βρεθήκαμε, στη σκηνή με ένα πλήθος ανθρώπων να τραγουδά τα τραγούδια μας. Αυτή είναι πιθανόν η στιγμή που μπορούμε να πούμε ότι «μπήκε το νερό στο αυλάκι» – που είχαμε κάνει ό,τι είχαμε θέσει ως στόχο να κάνουμε και είχε πραγματικά πετύχει. Δυστυχώς, το Spectrum έκλεισε οριστικά δύο χρόνια μετά, αλλά τουλάχιστον προλάβαμε και παίξαμε εκεί μία φορά.
Music Corner: Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στη ζωή ενός μουσικού;
Sam Roberts: Θα έλεγα τα συνεχή ταξίδια και το να είσαι μακριά από τους ανθρώπους που αγαπάς. Το σώμα σου ταλαιπωρείται πολύ στο δρόμο και το μυαλό σου δεν αργεί να ακολουθήσει. Έχω οικογένεια τώρα και είναι δύσκολο να λες αντίο για μεγάλες χρονικές περιόδους. Από την άλλη πλευρά, το χρησιμοποιώ σαν έμπνευση για τις συναυλίες, να ξέρεις ότι είσαι εκεί πάνω για κάποιο λόγο και ότι πρέπει να δώσεις το καλύτερο που μπορείς…
Music Corner: Πάνε δύο χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου σας άλμπουμ. Να περιμένουμε κάτι καινούριο μέσα στο 2011;
Sam Roberts: Ο νέος μας δίσκος έχει ολοκληρωθεί και είναι έτοιμος να βγει στα δισκοπωλεία. Σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει στον Καναδά και στις Η.Π.Α. Ελπίζω αυτό να σημαίνει ότι θα κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα. Θα ανταποκρινόμασταν ευχαρίστως σε κάποιο κάλεσμά σας, απλώς περιμένουμε ακόμα την πρόσκληση! Μήπως έχει κανείς ένα σπίτι κοντά στην παραλία που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε;;;
Music Corner: Ποιο είναι το μήνυμά σας στους Έλληνες θαυμαστές σας;
Sam Roberts: Όταν ήμουν 18, η κοπέλα μου (τώρα είναι η γυναίκα μου) κι εγώ περάσαμε δύο εβδομάδες σε κάμπινγκ στο νησί των Κυθήρων. Μέχρι και σήμερα, παραμένει στο μυαλό μου ως μια από τις πιο αξέχαστες αναμνήσεις. Ξυπνούσαμε και κοιμόμασταν με τον ήχο της θάλασσας, τρώγαμε σύκα και ελιές μέχρι να πονέσουν τα στομάχια μας και δεχτήκαμε φιλοξενία που δεν ξεχάσαμε ποτέ. Ανυπομονώ για την επιστροφή μου. Ελπίζω να είναι σύντομα και να μπορέσουμε να παίξουμε μουσική για όλους εσάς.
Efharisto, yassas!!!