«Μέσα από την αγωνία της δημιουργίας, παίρνω πραγματικά βαθιές αναπνοές» …
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Δέσποινα Δραπανιώτη
Music Corner – 10/4/2013
Η πρώτη μου ανάμνηση από τον Παντελή Θαλασσινό εντοπίζεται σε μία σχολική γιορτή του Λυκείου, στην οποία τον είχαμε καλέσει προκειμένου να κάνουμε έκπληξη στον καθηγητή μας και στιχουργό, Ηλία Κατσούλη! Η φωνή του τραγουδοποιού από τη Χίο δεν χρειάζεται και πολύ χρόνο για να αποτυπωθεί στη μνήμη, αφού οι δημιουργίες του έχουν την ικανότητα να μας ταξιδεύουν με μελωδίες που λες και προέρχονται από τους ήχους της φύσης και της θάλασσας…
Με αφορμή τις δύο συναυλίες που θα δώσει στο «Ρυθμός Stage» στην Ηλιούπολη στις 15 και 16 Απριλίου, το Music Corner συνάντησε τον καλλιτέχνη στο πολύ όμορφο “Crowne Plaza Athens City Centre Hotel”, όπου και μας παραχώρησε την αποκλειστική συνέντευξη που ακολουθεί…
Music Corner: Να ξεκινήσουμε με την καινούργια σας δισκογραφική δουλειά, «10 Τραγούδια της Ελπίδας». Μου άρεσε ο τίτλος και θέλω να σας ρωτήσω αν τον επιλέξατε επειδή είστε όντως αισιόδοξος για το μέλλον…
Παντελής Θαλασσινός: Είμαι αισιόδοξος για τον μέλλον! Πάντα είμαι αισιόδοξος, ακόμη και σήμερα που δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Ειδικά για τη δική μου δουλειά, γι’ αυτό που κάνω εγώ και αυτό που κάνουν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που θέλουν να δημιουργούν πράγματα, θέλω να είμαι αισιόδοξος. Αυτή η αισιοδοξία με οδηγεί στο να κάνω πράγματα. Αυτός είναι ένας δίσκος, λοιπόν, που ήθελα να τον βγάλω εδώ και δύο χρόνια, με άλλο τίτλο που λεγόταν «Κόντρα στον Καιρό». Ένιωθα ότι, δημιουργώντας και κάνοντας CD -και μάλιστα μόνος μου αυτή τη στιγμή-, κάνοντας, κατ’ εμέ, τέχνη ή τραγούδια σοβαρά, είσαι κόντρα στον καιρό και σ’ αυτό που μας επιβάλλει ή μας επιτάσσει αυτή τη στιγμή το σύστημα, είτε λέγεται πολιτισμός είτε κρατικός πολιτισμός. Αυτό που μας προσφέρει η πολιτεία είναι, νομίζω, υπό του μηδενός κι έτσι προσφέρουμε στον κόσμο μόνοι μας. Οι καλλιτέχνες είμαστε πάντα αρωγοί σε κινήσεις για να βοηθήσουμε ανθρώπους, να κάνουμε συναυλίες για κάποιον σκοπό, ενώ το κράτος δεν είναι αρωγός σε όλα αυτά.
Στον δίσκο «10 Τραγούδια της Ελπίδας», στην αρχή τα δέκα τραγούδια ήταν δώδεκα. Σε δύο δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα και τα άφησα έξω για να τα ξαναφτιάξω αργότερα. Ηχογραφήθηκαν αφού είχαν παιχτεί ζωντανά για δύο χρόνια κι έτσι κάναμε ελάχιστο χρόνο στο στούντιο για την ηχογράφηση, επειδή ήταν ήδη προβαρισμένα και δουλεμένα. Είναι σαν τα τραγούδια που έκανα και στις άλλες μου δισκογραφίες –σοβαρά, όμορφα, παίρνοντας στίχους με γνώμονα πάντα τη συγκίνηση, από ανθρώπους που είτε ήταν γνωστοί είτε ήταν εντελώς άγνωστοι. Δύο στιχουργοί στον δίσκο, καθώς και η κοπέλα της οποίας το τραγούδι έμεινε έξω, πήραν το βάπτισμα σε αυτή τη δουλειά.
Music Corner: Ακούγοντας τον δίσκο, μου άρεσε -και είναι χαρακτηριστικός σας- ο ήχος που θυμίζει παράδοση, με φυσικά, ακουστικά όργανα και ήχους που δεν συνηθίζουμε να ακούμε συχνά. Νομίζω ότι είναι ένας δίσκος μελωδικός, πολύ άμεσος, που μας ταξιδεύει…
Παντελής Θαλασσινός: Όντως τον χαρακτηρίζουν τα ακουστικά όργανα, τα φυσικά όργανα, αλλά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσω ακόμη και συνθετικούς ήχους και οτιδήποτε άλλο, αρκεί να εξυπηρετούσαν αυτό που θέλω να κάνω. Αυτό που θέλω να πω, να βγει με τη μουσική. Δεν έχω πρόβλημα στους ήχους, ίσα ίσα που είμαι υπέρ των νεοτερισμών, δοκιμάζω πράγματα. Μάλιστα την παράδοση δεν τη χρησιμοποιώ σαν μουσειακό είδος, αλλά την έχω πάντα σαν κάτι παράλληλο με τη μουσική μου και προσπαθώ να πατάω με το ένα πόδι εκεί και με το άλλο να κάνω ό,τι μπορώ να κάνω. Πάντως, ναι, είναι όλα τα όργανα ακουστικά. Ακόμη και οι γκάιντες που έχω βάλει μέσα -έχω ελληνικές και κέλτικες γκάιντες-, οι οποίες εξυπηρετούσαν τις μπαλάντες που ήθελα να κάνω. Ο ήχος τους ήταν σαν ιρλανδέζικος αλλά δεν ξεφεύγει από τον ελληνικό παραδοσιακό λόγο.
Music Corner: Μου έκαναν εντύπωση κάποιοι στίχοι από το τραγούδι «Είδα στον Ύπνο μου»: «Είδα στον ύπνο μου τον κήπο των θαυμάτων / και τη γενιά μου σ’ έναν κάδο απορριμμάτων». Ταυτίζεστε με αυτούς;
Παντελής Θαλασσινός: Οι στίχοι αυτοί ανήκουν σε μια Κύπρια στιχουργό, την Ελένη Σιούφτα, η οποία είχε βραβευθεί εδώ στην Ελλάδα σ’ έναν διαγωνισμό ποίησης. Όντως έγραφε πάρα πολύ ωραία πράγματα… Μου άρεσε πάρα πολύ ο στίχος αυτός και έχω κρατήσει κι άλλα στιχάκια δικά της, πάρα πολλά, απλά δεν τα ‘χω κάνει τραγούδια. Έχει γράψει και πολύ όμορφους στίχους για παιδιά. Φαίνεται ότι γράφει με άλλο πρίσμα, άλλη σκοπιά.
Music Corner: Προκειμένου να κυκλοφορήσει ο συγκεκριμένος δίσκος, δημιουργήσατε τη δική σας εταιρεία. Μου έκανε εντύπωση το όνομά της: «Έρημος Αθήνα». Πώς το διαλέξατε;
Παντελής Θαλασσινός: Θεωρώ ότι η Αθήνα -και όλα τα αστικά κέντρα, όλες οι μεγαλουπόλεις- είναι μία έρημος επικοινωνίας. Δηλαδή, ενώ έχει πάρα πολύ κόσμο, η επικοινωνία είναι σαν έρημος. Δεν μπορείς να βρεις ανθρώπους να επικοινωνήσεις. Και έρημος συναισθημάτων! Νιώθω ότι η πόλη ερημώνει από πολλά πράγματα: Από ανθρωπιά, απ’ τη γειτονία, από αλληλεγγύη… Στο χωριό υπάρχουν ακόμη αυτά!
Music Corner: Το CD σας κυκλοφόρησε για πρώτη φορά με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»
Παντελής Θαλασσινός: Ναι. Ελπίζω όμως ότι σε λίγο καιρό θα μπορείτε να το βρείτε κανονικά και στην αγορά –το ετοιμάζω μόνος μου όλο αυτό. Κάνω αυτά τα έξοδα, ενώ ξέρω ότι δεν θα πουλήσω πάνω από πεντακόσια CD -χίλια ίσως- και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή. Επειδή όμως πρέπει να υπάρχει στο αρχείο όσων το επιθυμούν ένα CD που θα ήθελα να το αγοράσουν -και με τα λόγια, το εικαστικό του-, μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Θα ήθελα να είναι σαν τα προηγούμενα που έχω κυκλοφορήσει -με την εφημερίδα τυπώθηκε απλά ένα εξωφυλλάκι κι αυτό ήταν λίγο ψυχρό.
Music Corner: Θεωρείτε ότι είναι σημείο των καιρών ότι οι δίσκοι πρέπει να βρίσκουν άλλους τρόπους να φθάνουν στο κοινό;
Παντελής Θαλασσινός: Άλλον τρόπο διανομής, ουσιαστικά. Διότι εκεί που πουλιούνται τα CD έχουν πλέον κλείσει τα μαγαζιά. Εκτός αν πουλιούνται στο περίπτερο σαν τις σοκολάτες. Για μένα είναι γλύκισμα ένα CD! Θα το αγόραζα σαν μία σοκολάτα που θέλω να κάτσω να την απολαύσω!
Music Corner: Ένα θετικό που έχει η πώληση δίσκων στα περίπτερα είναι ότι μπορεί μια δουλειά να φθάσει πιο εύκολα παντού;
Παντελής Θαλασσινός: Βέβαια, έτσι πρέπει. Εμένα δεν με νοιάζει το πώς θα έρθει στα χέρια σας η δουλειά μου. Η ουσία του πράγματος είναι που μετράει και το λέω χωρίς υστεροβουλία. Δεν μου αρέσει το στυλ «Μα επιτρέπεται να πουλιέται στο περίπτερο;» Γιατί όχι; Ας πουλιέται και στο μπακάλικο και στο ψιλικατζίδικο, αρκεί να μπορεί ο καθένας να κάνει τη δουλειά που πραγματικά τον εκφράζει και κάθε ακροατής να μπορεί να βρει αυτό που θέλει.
Music Corner: Στις 12 Απριλίου, θα δοθεί μία παράσταση στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», στην οποία ερμηνεύετε τα τραγούδια;
Παντελής Θαλασσινός: Ναι. Είναι τραγούδια του Βαγγέλη Γιαννάκη, ο οποίος κάνει μουσική στα τελευταία θεατρικά του Δήμου Αβδελιώδη. Εγώ ερμηνεύω τα τραγούδια της παράστασης που στήθηκε πάνω στο βιβλίο του Κώστα Μαρδά «Αλέξανδρος Παναγούλης: Πρόβες Θανάτου». Το κείμενο του έργου είναι του Δήμου Αβδελιώδη και λέγεται «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη». Είναι μία αφήγηση στην οποία παίζει η Ελένη Ερήμου, η οποία υποδύεται τη μητέρα του Αλέξανδρου, του Γιώργου και του Στάθη –είχε τρεις γιους. Το περίεργο είναι ότι το στήσιμο έγινε με την ορχήστρα παίζει ζωντανά, ακούγοντας playback τη δική μου φωνή.
Music Corner: Λίγες μέρες αργότερα, θα παίξετε στον «Ρυθμό Stage». Αν δεν κάνω λάθος, έχετε αρκετό καιρό να εμφανιστείτε στην Αθήνα…
Παντελής Θαλασσινός: Ναι, και το λαχτάρισα! Βέβαια, έχω ήδη κάνει κάποια live εκτός, στην Κρήτη, στην Πάτρα και στη Χαλκίδα. Στον «Ρυθμό» θα κάνω δύο εμφανίσεις. Είναι ένα μαγαζί στο οποίο ήθελα να πάω -δεν έχω πάει εκεί ποτέ και δεν θέλω να νομίζουν ότι σνομπάρω χώρους-, οπότε θα βρεθώ εκεί με τέσσερις-πέντε μουσικούς. Μόλις με το καλό βγει στα δισκοπωλεία το CD μου, θέλω να κάνω και μερικές ακόμη εμφανίσεις σε χώρο που να μπορεί να φιλοξενήσει επί σκηνής όλους τους μουσικούς του δίσκου. Να παίξουμε δηλαδή οκτώ άτομα κανονικά και να έχουμε τον ήχο που είχαμε στο CD.
Music Corner: Τί είναι αυτό που σας αρέσει πιο πολύ στις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Παντελής Θαλασσινός: Κάθε μία είναι ξεχωριστή, έχουν μια μοναδικότητα όλες. Ενώ παίζουν κάθε μέρα οι ίδιοι άνθρωποι, είναι ξεχωριστή. Το ζωντανό έχει τη μαγεία του ότι έρχεσαι σε άμεση επαφή με το κοινό. Δεν είναι μία αναπαραγωγή της μουσικής σου ή μιας στιγμής που έγραψες στο στούντιο. Η επαφή με το κοινό είναι σημαντική…
Music Corner: Το δικό σας «Απ’ την Τήλο ως τη Θράκη» είναι από τα πιο ωραία live albums που έχω ακούσει. Νομίζω ότι η μουσική σας κλείνει μέσα της ακούσματα οικεία, από ταξίδια, από παιδικά χρόνια, από αναμνήσεις… Αλήθεια, ποιο είναι το πρώτο άκουσμα, ο πρώτος ήχος που θυμάστε να σας εντυπωσίασε ως παιδί;
Παντελής Θαλασσινός: Μπορεί να σας κάνει εντύπωση, αλλά δεν πρόσεχα πολύ τα λόγια. Όταν ήμουν μικρός άκουγα πιο πολύ τις μουσικές. Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση ένα τραγούδι του Χατζιδάκι που έλεγε «Φέρτε μου ένα μαντολίνο». Δεν ξέρω αν είναι τόσο πολύ αυτό που έλεγε που με εντυπωσίασε ή αν ήταν η μουσική αυτή που με γοήτευσε…
Music Corner: Ο συνδυασμός τους, ίσως…
Παντελής Θαλασσινός: Μπορεί… Θυμάμαι ήταν απ’ τα πρώτα ακούσματα που ακούσαμε στο κρατικό ραδιόφωνο στη Χίο. Τότε δεν είχαμε ακριβώς ραδιόφωνο. Μπήκε ένας αναμεταδότης όταν ήμουν εγώ τεσσάρων, πέντε ετών στη Χίο και ακούγαμε επιτέλους ελληνικά τραγούδια και όχι τούρκικα! Γενικά, αυτά τα ακριτικά νησιά, όπου δεν κοπιάζει η πολιτεία, θέλει να ακούγονται. Για ό,τι χρειάζεται να κοπιάσουν, τα έχουν χεσμένα και είναι ακριβώς όπως το λέω, ειλικρινά! Δεν ξέρω για ποιον λόγο τα λογίζει η πολιτεία ελληνικά, εφόσον τα έχουν στην αφάνεια, εντελώς παραμελημένα! Η επικοινωνία με τη μητροπολιτική Ελλάδα είναι, θα έλεγα, γελοία, αστεία. Αν εξαιρέσουμε κάπως τη Χίο και τη Μυτιλήνη, τα υπόλοιπα νησιά είναι απομακρυσμένα, χωρίς να υπάρχουν επιδοτούμενες ακτοπλοϊκές και αεροπορικές γραμμές για την άγονη γραμμή. Από Αθήνα, μπορεί να δώσεις 130 και 140 ευρώ το εισιτήριο για να πας στη Χίο, ντροπή τους! Με τις τούρκικες αεροπορικές είναι πιο φτηνά να έρθεις απ’ τη Σμύρνη στην Αθήνα, παρά να πας απ’ τη Χίο στην Αθήνα… Κατά τα άλλα, θα τους νοιάξει αν διεκδικήσουν οι Τούρκοι αυτά τα νησιά! Ό,τι το αφήνεις και δεν το αγαπάς, σε λίγο δεν θα σ’ αγαπάει κι εκείνο.
Music Corner: Μια από τις συνεργασίες σας που ο ίδιος ξεχωρίζετε, είναι αυτή με τον αείμνηστο Ηλία Κατσούλη;
Παντελής Θαλασσινός: Σαφέστατα! Ήταν και η πιο συχνή…
Music Corner: Υπάρχει κάποιο τραγούδι των δυο σας που να το ξεχωρίζετε για προσωπικό λόγο;
Παντελής Θαλασσινός: Το τελευταίο μας, σίγουρα, το «Βαθιές Αναπνοές» που υπάρχει στο CD και μάλιστα είναι αφιερωμένο στη σύζυγό του, την Κατερίνα. Ότι τραγούδι έχω γράψει σε στίχους του Ηλία, είναι σημαντικό. Είχα και την τύχη να περνάνε από μένα όλα αυτά που έγραφε, έστω για να μου τα διαβάσει. Ότι του έλεγα ότι μου αρέσει, μου έλεγε «Παρ’ το!» Ένα που είχε πέσει στα χέρια μου και του είπα «Αυτό το θέλω!» ήταν «Ο Πατέρας». Νομίζω ότι είναι από τα ωραιότερά μας τραγούδια. Και σίγουρα «Τα Σμυρναίικα Τραγούδια». Μου το είχε δώσει να το κάνω τραγούδι για την Αρετή Μπέλλου. Της το είπα κιόλας κάποια στιγμή που την είδα ότι για εκείνη προοριζόταν, αλλά μου ήταν αδύνατον να το αφήσω σε άλλον αυτό το τραγούδι!
Music Corner: Με αφορμή τις «Βαθιές Αναπνοές», ποια είναι σήμερα, τα πράγματα, τα συναισθήματα, οι άνθρωποι που βοηθούν εσάς να παίρνετε βαθιές ανάσες;
Παντελής Θαλασσινός: Μεγάλη κουβέντα να λέμε ότι παίρνουμε βαθιές αναπνοές… Νομίζω η δημιουργία με κάνει να παίρνω βαθιές αναπνοές –όταν τελειώσεις κάτι και σου αρέσει. Όταν πας μια πολύ όμορφη εκδρομή, επίσης. Υπάρχουν και στιγμές που δεν ανταλλάσσονται με τίποτε, όταν είσαι μόνος σου ή στην ηρεμία με την οικογένειά σου. Αλλά θεωρώ ότι το κυριότερο, αυτό που όντως σε κάνει να παίρνεις βαθιές ανάσες ανακούφισης είναι όταν έχεις δημιουργήσει κάτι. Μέσα απ’ όλη αυτήν την αγωνία της δημιουργίας, νομίζω ότι εκεί παίρνω πραγματικά βαθιά αναπνοή.
Music Corner: Ποιο στοιχείο, κατά τη γνώμη σας, κάνει ένα τραγούδι να μένει στον χρόνο;
Παντελής Θαλασσινός: Το να είναι σοβαρό, το να μην ντρέπεσαι μετά από χρόνια που το έχεις γράψει. Υπήρχαν πολλά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες, τις οποίες τις άκουγες μετά από έναν χρόνο και έλεγες «Πώς ήταν δυνατόν να μου αρέσει αυτό;» Μένουν τα τραγούδια που σε συγκινούν πραγματικά, όχι αυτά που σε ενθουσιάζουν –έχει μεγάλη διαφορά το ένα απ’ το άλλο. Ότι προκαλεί αληθινή συγκίνηση νομίζω μένει στον καιρό. Και όταν το ακούς και μετά από χρόνια, ακόμη κι αν δε γίνει μεγάλη επιτυχία, θα το ακούς και θα λες «Αχ, τι ωραίο που είναι και σήμερα που το ακούω!» Επίσης αντέχουν στον χρόνο τα τραγούδια τα οποία δεν έχουν ακραίες παρεμβάσεις, μουσικές, στιχουργικές ή ενορχηστρωτικές. Όταν είναι απλά, μένουν στον χρόνο.
Music Corner: Αν χρειαζόταν να επιλέξετε να είστε μόνο δημιουργός ή μόνο ερμηνευτής, τί θα διαλέγατε;
Παντελής Θαλασσινός: Από την αγάπη μου στη μουσική και τα άλλα τραγούδια ξεκίνησα ως ερμηνευτής –δεν ήμουν πάντα δημιουργός. Τραγούδαγα τραγούδια που μου άρεσαν, που με συγκινούσαν. Αργότερα, όταν έφτιαξα ένα ρεπερτόριο και μέσα μου υπήρχαν κάποια μοτίβα, άρχισα να γράφω τραγούδια. Έχω τραγουδήσει, στιχουργήσει και συνθέσει πάνω από 450 τραγούδια συνολικά. Οπότε μου είναι πια δύσκολο να ξεχωρίσω τη μία ιδιότητα απ’ την άλλη.
Music Corner: Πώς ορίζετε προσωπικά την επιτυχία;
Παντελής Θαλασσινός: Η επιτυχία ξεκινά πρώτα από σένα, μέσα σου, όταν είσαι ικανοποιημένος απ’ αυτό που έχεις κάνει. Η αναγνωρισιμότητα ή το να αρέσεις σε άλλους είναι ωραίο, αλλά είναι και ματαιοδοξία να πιστεύεις ότι αυτό είναι επιτυχία. Την επιτυχία τη βλέπεις εσύ μέσα σου. Είναι η αναγνώριση απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Να είσαι ικανοποιημένος από τη δουλειά σου και να λες μπράβο γιατί έχεις κερδίσει κάποια στοιχήματα που βάζεις με τον ίδιο σου τον εαυτό. Εγώ, ας πούμε, κερδίζω μικρά στοιχήματα όταν λέω: «Μη βαριέσαι! Γράψε! Μάθε αυτό το τραγούδι απ’ έξω!» Για μένα είναι μεγάλη επιτυχία να μάθεις ένα έργο απ’ έξω και να βγεις να το τραγουδήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να τραγουδήσουν χωρίς να ξέρουν τα λόγια απ’ έξω. Αυτό βέβαια ισχύει και για μένα -για τα παλιά τα δικά μου, γιατί τα ξεχνάω- κι όταν τραγουδάω πάντα έχω έναν μπούσουλα μπροστά μου. Μαθαίνεις τα καινούργια κι από πίσω χάνεις άλλα γιατί είναι συγκεκριμένη η μνήμη μας, δεν επεκτείνεται…
Music Corner: Μου άρεσε η φράση που αναφέρετε στο βιογραφικό σας, ότι χάρη στη μουσική πραγματοποιήσατε το όνειρό σας να παίζετε στα μεγαλύτερα γήπεδα του κόσμου!
Παντελής Θαλασσινός: Το λέω γι’ αστείο! Μπορεί να μην έγινα καλός ποδοσφαιριστής, αλλά με τη μουσική μου έπαιξα στα μεγαλύτερα γήπεδα!!!
Music Corner: Θέλετε να μας αποκαλύψετε ένα ακόμη σχέδιο ή όνειρό σας;
Παντελής Θαλασσινός: Δεν κάνω συγκεκριμένα σχέδια, απλά θέλω να φέρνω σε πέρας κάτι που βάζω στο μυαλό μου και γίνεται. Δηλαδή, να μπορέσω να βγάλω το CD μου μόνος μου στην αγορά. Να μπορέσω να κυκλοφορήσω έναν ακόμη δίσκο που έχω ετοιμάσει κι ελπίζω ότι τώρα θα είναι λίγο πιο εύκολο, αφού πήγαν καλά οι πωλήσεις του πρώτου με την «Ελευθεροτυπία». Επίσης, θέλω να βγάλω μια ζωντανή ηχογράφηση που έκανα στο στούντιο με κόσμο και το λέω «Σε Ανοιχτή Ακρόαση». Σαν να έχω ανοίξει το τηλέφωνο και με ακούνε όλοι! Γιατί υποτίθεται ότι το στούντιο είναι μυστικό, πάω εκεί και γράφω… Σε αυτόν τον δίσκο γράψαμε όπως παλιά, όλοι μέσα στο στούντιο, έχοντας μάλιστα και κόσμο. Ο κόσμος δεν ακούγεται, βέβαια, μες στο CD, αλλά τους είχαμε για μάρτυρες!
———————
——————-
*** Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο «Crowne Plaza Athens City Centre» για την άψογη φιλοξενία (www.cpathens.com / Μιχαλακοπούλου 50, Αθήνα / 210.7278000)…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…