Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
www.musiccorner.gr
Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013
Οι ΗΠΑ ανέκαθεν ήταν το χωνευτήρι των λαών. Όλες οι φυλές του κόσμου μαζεμένες εκεί. Από κάθε μακρυνή πατρίδα ταξίδευαν εκεί έχοντας στο μυαλό τους το Αμερικανικό όνειρο. Ένα όνειρο που συνήθως περνούσε από την νήσο Έλλις και την δύστροπη υπηρεσία μετανάστευσης.
Λογικό για τους περισσότερους που δεν γνώριζαν και την γλώσσα να ψάξουν να βρεθούν ανάμεσα σε δικούς τους. Οι Ιρλανδοί με τους Ιρλανδούς, οι Έλληνες με τους Έλληνες…
Στο Σικάγο σήμερα υπάρχουν δυόμιση εκατομμύρια Κινέζοι. Έχουν ένα λόμπυ ισχυρό που όταν ζητάει κάτι από τις αρχές γίνεται αμέσως. Οι Εβραίοι από την άλλη είναι λίγο πάνω από το ένα εκατομμύριο. Το λόμπυ τους θεωρείται από τα πιο ισχυρά παγκοσμίως. Οι Έλληνες είναι όλο και όλο πεντακόσιες χιλιάδες. Θεωρητικά θα έπρεπε να έχουν ένα λόμπυ αρκετά ισχυρό. Όχι φυσικά!
Υπάρχουν 145 ενώσεις Ελλήνων, που πολεμάνε μεταξύ τους. Δεν αφήνουν να γίνει τίποτα γιατί δεν το ξεκίνησαν μόνοι τους. Αν τολμήσει η μια ένωση να προωθήσει ένα σχέδιο στον Δήμο, οι άλλες ενώσεις θα το θάψουν. Θα το χαντακώσουν. Θα το σβήσουν από τον χάρτη ιδεών.
Μιλώντας αρκετά χρόνια παλιότερα με κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία, ισραηλινής καταγωγής, που ασχολούνταν με το λιανικό εμπόριο μου εκμυστηρεύτηκε, μεταξύ τυριού και κρασιού, πως όταν ήθελε να ανοίξει ένα καινούριο super market σε μια γειτονιά που κάποιος Έλληνας ήταν εκεί, απλά χρηματοδοτούσε έναν άλλον Έλληνα να ανοίξει κατάστημα εκεί! Γελώντας κατέληξε πως σε έναν χρόνο θα του άνηκαν και τα δυο super markets και μάλιστα σε τιμή ιδιαίτερα χαμηλή! Οι δυο Έλληνες θα τρώγονταν μεταξύ τους.
Αυτό είναι ο Έλληνας. Ο απόγονος των αρχαίων Ελλήνων. Ο απόγονος των ανθρώπων που ανακάλυψαν την φιλοσοφία. Των ανθρώπων που ταξίδεψαν παντού στον τότε γνωστό κόσμο. Που ανέπτυξαν τα μαθηματικά, το δράμα. Αυτό το ελαττωματικό προϊόν της Βιομηχανικής Επανάστασης είναι ο Έλληνας.
Την περασμένη Τρίτη 11 Ιουνίου, έζησα το πρώτο μεγάλο σοκ της ζωής μου. Περίμενα μέχρι την τελευταία στιγμή πως κάποιος θα βγει και θα ανακαλέσει την απόφαση. Πως κάτι θα γίνει και θα το αφήσουν να εκπέμπει. Ώσπου λίγο μετά την έντεκα το βράδυ, ξαφνικά μια μαυρίλα γέμισε την οθόνη μου. Η Δημόσια τηλεόραση ήταν κλειστή μετά από χρόνια. Το σήμα που με μεγάλωσε δεν υπήρχε πια. Οι ασπρόμαυρες εικόνες των παιδικών μου χρόνων έσβησαν έτσι απλά.
Και εκεί έρχεται ο Έλληνας του σήμερα. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ που την έκλεισαν άκουγα τριγύρω μου. Ποιος ήρθε να μου συμπαρασταθεί όταν έμεινα εγώ άνεργος; Ποιος με υποστήριξε; Ποιος έδειξε τις δικές μου διαμαρτυρίες; Για άλλη μια φορά ο Έλληνας προτιμούσε τον διχασμό από την ένωση. Προτίμησε την προσωπική του μισαλλοδοξία από τα κοινά. Τι να κάνω εγώ;
Πρώτα απ’ όλα σαν κοινωνικό αντανακλαστικό και εφόσον η τηλεόραση συνέχισε να εκπέμπει δικτυακά, από την Τρίτη το βράδυ το ραδιόφωνο στο οποίο βρίσκομαι (TARGET RADIO www.targetradio.gr) άρχισε να αναμεταδίδει εικόνα και ήχο της τηλεόρασης. Φεύγοντας από την κοινωνία και περνώντας στον δικό μας μικρόκοσμο της ομάδας μας, παρατηρώ τα φαινόμενα κοινωνικού διχασμού. Περίμενα πως άνθρωποι του πνεύματος, εργαζόμενοι των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, άνθρωποι “προοδευτικοί”, στην τελική έστω “επιχειρηματίες”, θα έπιαναν αυτό το γεγονός, πως το ραδιόφωνο μας από την πρώτη στιγμή αναμεταδίδει την εικόνα και θα την έκαναν γνωστή παντού. Θα το έλεγαν σε όλο τον κόσμο.
Οι άνθρωποι του πνεύματος περίμενα να το κάνουν, για να σωθεί και να μην χαθεί το τεράστιο αρχείο της ΕΡΤ. Ένα αρχείο που είναι στην πραγματικότητα η Νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Ένα αρχείο που αρκετές φορές έψαξα για να βρω πληροφορίες και οι περισσότεροι σνόμπαραν ως κρατικό.
Οι “προοδευτικοί”, που κρίνουν και κατακρίνουν αριστερά δεξιά τους πάντες, ζητώντας την Ιδέα, ζώντας με έναν τρόπο που φωνάζει την διαφορετικότητα τους, περίμενα να το κάνουν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γιατί απλά αρνούμασταν να δεχτούμε την μονομερή απόφαση.
Οι “επιχειρηματίες”, περίμενα να πιάσουν την ιδέα και να την εκμεταλευτούν με ιδιοτέλεια εμπορικά. Τσάμπα διαφήμιση…
Τι από αυτά έγινε; Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ!
Μια ομάδα 30 ατόμων δεν μπορεί να έχει κοινό δρόμο, κοινή λογική, ομοιόμορφη πορεία. Θα έχει ένας λαός δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων;
Και να δεχτώ πως μπορεί, ο καθένας για δικούς του λόγους, να μην το σκέφτηκε από μόνος του. Όταν το δείχνεις, και το ζητάς, περιμένεις να δεις δράση. Όταν δεν βλέπεις, απογοητεύεσαι για άλλη μια φορά. Λάθος δεν έχουν όλοι αυτοί. Μια χαρά πράττουν και ζουν. Έχουν αποδεχτεί την μετριότητα της πίστης τους, της ιδεολογίας τους, του τρόπου ζωής τους και εργασίας τους.
ΛΑΘΟΣ είμαι εγώ που ακόμη πιστεύω στο καλύτερο, στο διαφορετικό, στην αλλαγή. Μια αλλαγή που δεν πρόκειται να έρθει ΠΟΤΕ.
Δεν φώναξα σε κανέναν αν πήγα στην ΕΡΤ, αν έχω περάσει ποτέ από εκεί. Δεν έδειξα ποτέ τι πιστεύω και αν ψηφίζω. Δεν μιλώ καν πολιτικά σε κοινές φιλικές συζητήσεις. Αλλά αυτή την στιγμή θεωρώ υποχρέωση μου να μεταδώσω σε όλους μια εικόνα.
Στο στούντιο του Δεύτερου Προγράμματος, έχει στον τοίχο μια τεράστια φωτογραφία του Μάνου Χατζιδάκι με το δάχτυλο στο μάγουλο να κοιτάζει σκεφτικός. Από όλα τα άλλα είδα κόσμο μαζεμένο εκεί με τα κινητά του να φωτογραφίζει αυτή την εικόνα. Γιατί; Γιατί μερικοί άνθρωποι χωρίς να φωνάξουν, χωρίς να διαλαλήσουν το ποιόν τους, χωρίς καν να προσπαθήσουν, ακόμη και με μια φωτογραφία τους μπορούν να δείξουν την διαφορετικότητά τους. Σκεφτικός ο Χατζιδάκις, όπως και πολλοί άλλοι τυχεροί που δεν είναι πλέον ανάμεσά μας…
ΛΑΘΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…