31/7/2013
www.musiccorner.gr
Γράφει η Ματίνα Φουντούλη
Έχω λίγες μέρες που έχω γυρίσει από την Αμοργό και η σκέψη μου είναι ακόμα εκεί. Όχι τόσο για την τόσο όμορφη Χώρα της που την ερωτεύεσαι στη στιγμή, τα γραφικά χωριά, τα κρυστάλλινα νερά και τις παραλίες του “απέραντού γαλάζιου” της, αλλά περισσότερο για τους κατοίκους -μικρούς και μεγάλους-, οι οποίοι μου έδωσαν μία γεύση από τις παραδόσεις αυτού του νησιού της άγονης γραμμής. Η αφορμή ήταν δύο μουσικά γεγονότα που συνέπεσαν με τις μέρες παραμονής μου εκεί και τα οποία συνδέουν το παρελθόν με το μέλλον αυτού του νησιού και της χώρας μας.
Το πρώτο ραντεβού λοιπόν δόθηκε σε μια προβλήτα στα Κατάπολα, όπου ο Σπύρος Δελέγκος είχε ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στον Γιώργο Κατσαρό (Θεολογίτη), τον αμοργιανό ρεμπέτη που έζησε και δημιούργησε στην Αμερική για πολλές δεκαετίες, πολύ πριν από τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη.
Γεννήθηκε το 1895 και πέθανε το 1997 σε ηλικία 102 ετών. Πήρε το παρατσούκλι “Κατσαρός” στην Αμερική λόγω της χαρακτηριστικής σγουρής κόμης που διατηρούσε μέχρι το τέλος. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει όμως, ήταν το καταπληκτικό και ιδιαίτερο παίξιμο της κιθάρας του που τον έκανε γνωστό σε όλον τον κόσμο.
Όπως αναφέρει το http://amorgos-chora.pblogs.gr, “Η επιτυχία του Γιώργου Κατσαρού στον μουσικό χώρο των Ελλήνων μεταναστών έρχεται γρήγορα, αφενός γιατί είναι από τους καλύτερους μουσικούς και αφετέρου διότι η “ιδιομορφία” του να παίζει και να τραγουδά με κιθάρα ένα τεράστιο ρεπερτόριο από ελαφρά, επιθεωρησιακά, ρομάντζες και ξένα τραγούδια (ιταλικά, ισπανικά, αμερικάνικα), ως βαριά ρεμπέτικα, τον καθιστά περιζήτητο. Ήταν από τους ελάχιστους σολίστ του είδους που μπορούσε να επιβιώνει χωρίς την ανάγκη άλλων οργάνων.
Στην Ελλάδα άρχισε να γίνεται γνωστός μετά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν άρχισε η μόδα της “ρεμπετολογίας” αλλά και διαδόθηκαν μέσα από κασέτες οι παλιοί δυσεύρετοι δίσκοι του των 78 στροφών. Όταν έγινε γνωστό ότι ζούσε ακόμη (το 1970 ήταν ήδη 82 ετών), αποθέωθηκε από τους ερευνητές του λαϊκού τραγουδιού και αναγνωρίστηκε ως ο πατριάρχης του ρεμπέτικου”.
Αυτά με το μουσικό παρελθόν του νησιού. Την επόμενη ακριβώς μέρα, είχαμε μια πολύ ευχάριστη μουσική έκπληξη από τα παιδιά που μένουν μόνιμα στην Αμοργό. Η χορωδία του σχολείου είχε ετοιμάσει μια συναυλία στον προαύλιο χώρο της Παναγίας της Καταπολιανής.
Ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά τραγούδια ερμηνευμένα άψογα από παιδιά που αγαπάνε τον τόπο τους και προτιμούν να μείνουν σε αυτόν και να τον αναδείξουν και από δασκάλους που αγαπάνε αυτά τα παιδιά και τα στηρίζουν με κάθε τρόπο. Από Χατζιδάκι μέχρι Scorpions και Σιδηρόπουλο, έβαλαν τα γυαλιά σε πολλούς φτασμένους καλλιτέχνες και μας χάρισαν μια πολύ όμορφη μουσική βραδιά σε έναν ιδιαίτερο χώρο.
Αν είναι αυτή η ελπίδα αυτής της χώρας, τότε δεν μπορεί παρά να έχει και αντίστοιχο μέλλον. Γιατί το παρελθόν ήταν σίγουρα δυνατό!
———–
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…