Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Η «σχέση» της Ελλάδας με το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, πέρασε από …40 κύματα, όσα και τα χρόνια από την πρώτη φορά που αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή -συν ένα, με το τρέχον έτος. Η «επαφή» τους, τα είχε όλα: «Αγάπη», «μίσος», «πάθος», «παρεξηγήσεις», «αποχωρήσεις», «καταστροφές», «επανασυνδέσεις». Ωστόσο, ό, τι κι αν συνέβαινε μεταξύ τους, πάντοτε έδινε τροφή για ατέλειωτες και ποικίλες συζητήσεις.
Σκεφτήκαμε λοιπόν, να κάνουμε μια σειρά αφιερωμάτων στην παρουσία της Ελλάδας στη Eurovision, σταχυολογώντας τις σημαντικότερες στιγμές αυτών των 40 και πλέον ετών, μέσα από δημοσιεύματα της εποχής κι αναφέροντας ιστορίες που αξίζει να παρουσιαστούν. Κυρίες, κύριοι, καλώς ήλθατε στο μεγαλύτερο μουσικό gala της Ευρώπης!
| 2006-2010: Τέρατα, Καλομοίρα, Σάκης και μνημόνιο… |
2006: Σημεία και… τέρατα!
Η πρώτη θέση που κέρδισε η Ελλάδα το 2005, είχε ως φυσικό επακόλουθο να είναι η χώρα που θα φιλοξενούσε τον 51ο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 2006. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Για δύο βραδιές (ημιτελικός και τελικός), στο κλειστό Ολυμπιακό στάδιο του Αμαρουσίου χτυπούσε η καρδιά του ευρωπαϊκού τραγουδιού και τα συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση έδιναν κι έπαιρναν.
Πού να ξέραμε τότε ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για όλη αυτή τη φιέστα, θα ήταν η οικονομική «ταφόπλακα» της Ελλάδας, μετά την αλόγιστη σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Βλέπετε, ακόμα πετούσαμε στα σύννεφα και ούτε καν φανταζόμασταν την άκρως ανώμαλη προσγείωση που θ’ ακολουθούσε…
Τούτη τη φορά, επιστρατεύσαμε ίσως το πιο δυνατό «όπλο» που θα μπορούσαμε. Η εκπροσώπηση της χώρας μας στη διοργάνωση, ανατέθηκε απευθείας στην «απόλυτη ελληνίδα σταρ» Άννα Βίσση, η οποία επέστρεψε έπειτα από 24 χρόνια στο θεσμό και συνολικά για τρίτη φορά στην καριέρα της.
Από τα τέσσερα υποψήφια τραγούδια που κλήθηκε να ερμηνεύσει, επελέγη τελικώς το “Everything” του Νίκου Καρβέλα. Αμέσως, κάποιοι βιάστηκαν να προεξοφλήσουν δεύτερο συνεχόμενο «εθνικό άθλο» και καθημερινώς έκαναν λόγο για «βέβαιη νίκη» και για πρωτιά στα στοιχήματα. Αρκετές εβδομάδες πριν τη «μεγάλη βραδιά» τα πάντα κινούνταν γύρω από τη Eurovision και τα ρεπορτάζ μετέφεραν λεπτό προς λεπτό τα τεκταινόμενα.
Με αυτά και μ’ αυτά, φτάσαμε στο Σαββατόβραδο της 20ής Μαΐου 2006, όταν οι εκπρόσωποι των 24 χωρών που συμμετείχαν στον τελικό (προηγήθηκε ο ημιτελικός στις 18 του μήνα) ανέβηκαν στη σκηνή του ΟΑΚΑ, με παρουσιαστές το Σάκη Ρουβά και την Ελληνοαμερικανίδα Μαρία Μενούνος. Για λογαριασμό της ΕΡΤ, τις δύο βραδιές μετέδωσαν ο Γιώργος Καπουτζίδης και η Ζέτα Μακρυπούλια.
Η Άννα Βίσση έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, ερμήνευσε εξαιρετικά το κομμάτι, αλλά τερμάτισε μόλις (αναφορικά με το πόσο ψηλά είχαμε βάλει τον πήχη) στην ένατη θέση, με 128 βαθμούς και δύο δωδεκάρια από Κύπρο και Βουλγαρία. Οι περισσότεροι, ακόμη κι εκείνοι που προσπαθούσαν επί εβδομάδες να μας πείσουν ότι θα ξαναβγαίναμε πρώτοι, είπαν ότι αν η διοργάνωση γινόταν εκτός Ελλάδος, το τραγούδι θα κατατασσόταν ακόμη πιο χαμηλά…
Η αλήθεια είναι ότι μέτρησε πολύ η «μουντή» σκηνική παρουσία (η ερμηνεύτρια εντελώς μόνη και χωρίς κάποιο εντυπωσιακό εφέ), αλλά και η μάλλον ατυχής ενδυματολογική επιλογή της «ομάδας» της.
Νικήτρια της βραδιάς αναδείχθηκε για πρώτη φορά η Φινλανδία, κατά τη γνώμη μου με ό,τι χειρότερο εμφανίστηκε ποτέ στη Eurovision τόσο από μουσικής, όσο και από εμφανισιακής-στυλιστικής πλευράς. Τα περιβόητα «τέρατα», οι “Lordi” και το “Hard rock alleluia”…
Η Κύπρος ήταν η αρνητική έκπληξη, καθώς παρά το γεγονός ότι ήταν μέσα στα φαβορί για μια καλή θέση, δεν προκρίθηκε καν στον τελικό. Την εκπροσώπησε η Αννέτ Αρτάνι, με το “Why angels cry”…
2007: “Γεια σου” …έβδομη θέση
Μετά το «κάζο» του 2006 και το «θησαυρό» που αποδείχθηκε «άνθρακες», η Ελλάδα πήγε με συγκρατημένη αισιοδοξία στον επόμενο διαγωνισμό της Eurovision, που έλαβε χώρα στο Ελσίνκι το 2007. Το εισιτήριο για τη διοργάνωση πήρε ένα νεαρό παιδί, το οποίο εκείνα τα χρόνια ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία: Ο Σαρμπέλ, ο οποίος εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα απέχει πλήρως από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και ζει στο εξωτερικό, μαζί με τη σύζυγό του.
Το τραγούδι λεγόταν «Γεια σου Μαρία» και το βράδυ της 12ης Μαΐου 2007, κατέλαβε την αξιοπρεπέστατη έβδομη θέση με 139 βαθμούς. Ίσως μάλιστα να ξεπέρασε ακόμα και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, καθώς όπως ήδη αναφέραμε, οι προσδοκίες μας δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές.
Θριαμβεύτρια του διαγωνισμού ήταν η Σερβία και η Marija Serifovic, με τη “Molitva” («Προσευχή»). Εκείνη την εποχή, γράφτηκαν πολλά αναφορικά με την προσωπική ζωή της και για το πρόσωπο από το οποίο εμπνεύστηκε για να γράψει το τραγούδι. Πάντως, η Marija αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και το δήλωνε σε κάθε ευκαιρία…
Όσο για την Κύπρο, απέτυχε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά να περάσει στον τελικό, παρά το ότι το “Comme ci, comme ca” με την Ευρυδίκη παιζόταν ακόμη και για πρωτιά στα στοιχήματα!
Τις δύο βραδιές παρουσίασαν για λογαριασμό της ΕΡΤ ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Μαρία Μπακοδήμου, με την ιστορική (και απαράδεκτη) ατάκα της δεύτερης «Καλή επιτυχία «Μακεδονία», στη συμμετοχή των Σκοπίων…
2008: Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία
Στο Βελιγράδι το 2008, ίσως η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη αδικία σε όλα τα χρόνια που συμμετέχει στη Eurovision. Είναι κοινώς παραδεκτό ότι το “Secret combination” με την Καλομοίρα έπρεπε να κερδίσει την πρώτη θέση, όμως έδρασε για ακόμη μια φορά το ανατολικό μπλοκ. Έτσι, το βραβείο κέρδισε η Ρωσία με τον Dima Bilan (ή… «Μπιν Λάντεν» όπως τον έλεγαν κάποιοι -αστειευόμενοι- στην Ελλάδα!) και τη μπαλάντα “Believe”…
H ελληνική συμμετοχή εντυπωσίασε στον πρώτο ημιτελικό, όταν κατέλαβε άνετα την πρώτη θέση, αφήνοντας πίσω της τόσο την Αρμενία, όσο και τη μετέπειτα νικήτρια Ρωσία. Όσο δε για τον τελικό της 24ης Μαΐου, για ένα μεγάλο διάστημα βρισκόταν σταθερά στην κορυφή και όλα έδειχναν ότι η νίκη ήταν προ των πυλών.
Ωστόσο, όταν μπήκαν στο «παιχνίδι» της βαθμολογίας οι χώρες του ανατολικού μπλοκ, όλα γύρισαν ανάποδα και η Καλομοίρα τερμάτισε στην τρίτη θέση με 218 βαθμούς, μόλις δώδεκα πίσω από τη δεύτερη Ουκρανία. Απέσπασε συνολικά έξι δωδεκάρια από Αλβανία, Κύπρο, Γερμανία, Ρουμανία, Σαν Μαρίνο και -έκπληξη- Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Κύπρος απέτυχε για τρίτη κατά σειρά χρονιά να προκριθεί στον τελικό. Εκπροσωπήθηκε από την Ευδοκία Καδή και το “Femme fatale”…
2009: To βιολί …βιολάκι, με έβδομο τον Σάκη!
Για δεύτερη φορά μετά το 2004, ο Σάκης Ρουβάς κλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο διαγωνισμό της Eurovision. Ο Έλληνας ποπ-σταρ κάθε χρόνο δεχόταν πρόταση για κάτι ανάλογο, αλλά το αποφάσισε ξανά το 2009 και πήγε στη Μόσχα με το “This is our night”. Κατάφερε εύκολα να προκριθεί στον τελικό, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στον ημιτελικό, ωστόσο η βραδιά της 16ης Μαΐου ήταν εντελώς διαφορετική.
Υπήρχαν πολλές ελπίδες για μια σημαντική διάκριση, αλλά τουλάχιστον μέχρι τα μισά της ψηφοφορίας, η συμμετοχή μας βρισκόταν έξω από τη δεκάδα. Τελικώς, με ένα «ντεμαράζ» κατάφερε να τερματίσει έβδομη με 120 βαθμούς, παίρνοντας τρία δωδεκάρια από Κύπρο, Βουλγαρία και Αλβανία…
Μεγάλος νικητής ο βραδιάς, ο Νορβηγός Alexander Rybak, το …βιολάκι του και το παραμύθι του (“Fairytale”), με την εντυπωσιακή συγκομιδή-ρεκόρ των 387 βαθμών. Ένα όντως όμορφο τραγουδάκι, που ακούστηκε πολύ εκείνη την περίοδο.
Για την Κύπρο, μια από τα ίδια. Αποκλεισμός στον ημιτελικό για τέταρτη σερί χρονιά, με εκπρόσωπο τη Χριστίνα Μεταξά και το “Firefly”…
2010: Το …μνημονιακό «Όπα»
Η Ελλάδα εισέρχεται στην εποχή του μνημονίου και όλων των επακόλουθων. Ο προβληματισμός, τα ερωτηματικά για το μέλλον και η ανησυχία κυριεύουν τους Έλληνες, οπότε μόνο η Eurovision δεν τους απασχολούσε…
Ήταν δε η πρώτη χρονιά που οι δυο βραδιές μεταδόθηκαν από τα …στούντιο της ΕΡΤ, καθώς κρίθηκε ότι δεν έπρεπε να ξοδευτούν χρήματα για ένα ταξίδι στο Όσλο, όπου έλαβε χώρα η διοργάνωση. Παρουσίασε η Ρίκα Βαγιάνη.
Ο Γιώργος Αλκαίος ήταν εκείνος που εκπροσώπησε τη χώρα μας, με το αμιγώς ελληνικό «Όπα». Έκανε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση στον ημιτελικό κερδίζοντας την πρόκριση ως δεύτερος, ενώ το ίδιο συνέβη και στον τελικό της 29ης Μαΐου. Τελικώς, κατετάγη όγδοος με 140 βαθμούς, κερδίζοντας και τέσσερα δωδεκάρια από Κύπρο, Αλβανία, Βέλγιο και Ηνωμένο Βασίλειο.
Η πρώτη θέση πήγε στη Γερμανία και στη Lena με το «Satellite”, ενώ η Κύπρος κατάφερε μεν να προκριθεί στον τελικό, αλλά κατέλαβε την 21η θέση με 27 βαθμούς. Την εκπροσώπησαν οι Jon Lilygreen and The Islanders με το “Life looks better in spring”.
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…