“Αφιερωμένο Εξαιρετικά” στη Μαργαρίτα Ζορμπαλά…

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
http://vinylmaniac.madblog.gr

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Ήταν εκείνη που μας χάρισε σε πρώτη εκτέλεση το αριστούργημα «Δρόμοι παλιοί». Ήταν εκείνη που μας έμαθε λαϊκές μελωδίες της Ρωσίας. Ήταν εκείνη που μας ταξίδεψε στο όμορφο παρελθόν, με τα «ελαφρά» τραγούδια μιας άλλης εποχής. Ήταν εκείνη που μας προσκάλεσε να φορέσουμε «τα κόκκινα πατίνια». Ήταν εκείνη που όλοι είπαμε «κάτι γίνεται» μόλις ακούσαμε τη φωνή της. Ήταν -και είναι- η Μαργαρίτα Ζορμπαλά…!

Σπουδαία φωνή, σεμνή και διακριτική παρουσία και ήθος δίδαξε αυτή η γνήσια Ελληνίδα, που μπορεί να γεννήθηκε στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, αλλά μεγάλωσε με τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία της πατρίδας μας κι όταν ήλθε εδώ, της χάρισε με τις υπέροχες ερμηνείες της ακόμη ένα λόγο να καμαρώνει για τα «παιδιά» της.

«Αφιερωμένο εξαιρετικά» σε μια σημαντική προσωπικότητα το ξετύλιγμα του κουβαριού της ζωής και της καριέρας της, μαζί με την ευγνωμοσύνη μας για όσα πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει…

Τα χρόνια στην ΕΣΣΔ και οι «Μπαλάντες»

Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά γεννήθηκε στην Τασκένδη, από δύο Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες υψηλού μορφωτικού και καλλιτεχνικού επιπέδου (ο πατέρας κοινωνιολόγος, η μητέρα ηθοποιός-τραγουδίστρια και καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο «Λομονόσοφ»), αλλά σε ηλικία δύο ετών μετακόμισε στη Μόσχα, μαζί με την οικογένειά της.

Από τα μικρά χρόνια της μυήθηκε στην ελληνική γλώσσα και ιστορία -όπως και ο αδελφός της Δημήτρης-, αλλά και στη μουσική της πατρίδας μας, καθώς τραγουδούσε ελληνικά τραγούδια από παιδί. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στο συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» που είχε φτιάξει η μητέρα της με Ρώσους μουσικούς, το οποίο έδινε παραστάσεις και διέθετε τις εισπράξεις υπέρ των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα.

Οι γονείς της είχαν στενές φιλικές σχέσεις με το Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος σε μια επίσκεψή του στη Μόσχα πέρασε να τους δει κι έτσι γνώρισε και τη Μαργαρίτα, που τότε ήταν εννιά ετών. Έτυχε να την ακούσει και ως μέλος του συγκροτήματος «Ρωμιοσύνη», του άρεσε η φωνή της και την είχε στα «υπόψη» για μελλοντική συνεργασία.

Οκτώ χρόνια μετά, ο Μίκης ήταν εκείνος που ζήτησε επίμονα από το διευθυντή της τότε MINOS Μάκη Μάτσα τη συμμετοχή της στις «Μπαλάντες», ένα δίσκο που ετοίμαζε πάνω σε ποίηση του Μανώλη Αναγνωστάκη, με ερμηνευτή τον Πέτρο Πανδή.

Έτσι, η νεαρή Μαργαρίτα έρχεται στην Ελλάδα για να ηχογραφήσει τα τραγούδια που της εμπιστεύτηκε ο σπουδαίος συνθέτης. Η ερμηνεία της είναι πραγματικά μαγευτική και το κοινό ακούει με έκπληξη την υπέροχη φωνή αυτού του κοριτσιού που μόλις είχε μπει στην εφηβεία, να «σφραγίζει» ένα από τα μεγαλύτερα τραγούδια του 20ού αιώνα -το μοναδικό «Δρόμοι παλιοί»- αλλά και τα εξίσου σημαντικά «Οι στίχοι αυτοί», «Κάτω απ’ τα ρούχα μου» και «Όταν μιαν άνοιξη»…

Ωστόσο, οι σπουδές της στην Ισπανική φιλολογία στο «Λομονόσοφ» (όπου δίδασκε και η μητέρα της) την αναγκάζουν να επιστρέψει στη Μόσχα για να τις συνεχίσει κι έτσι, μένει εκεί για άλλον ένα χρόνο. Το τραγούδι όμως την έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά κι έτσι θα ξαναέλθει στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά της, για να προσπαθήσει να «χτίσει» μια καριέρα και να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά της. Παράλληλα, θα γραφτεί στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας για να ολοκληρώσει τις σπουδές της, ενώ θα δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και θα εισαχθεί με υποτροφία…

«Μούσα» του Θεοδωράκη

Επιστρέφοντας στη χώρα μας, θα συναντηθεί εκ νέου με το Θεοδωράκη και θα ερμηνεύσει μαζί του και με τους Σοφία Μιχαηλίδου και Πέτρο Πανδή «Τα λυρικά» σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη τον Αύγουστο του 1977, σε πρώτη παρουσίαση στο Λυκαβηττό. Αυτή η συναυλία, θα κυκλοφορήσει σε δίσκο στις αρχές του 1978.

Νωρίτερα, η Μαργαρίτα θα ηχογραφήσει το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της με τίτλο «12 ρούσικα λαϊκά τραγούδια» (Οκτώβριος 1977), στον οποίο συμμετέχει και η μητέρα της Κατίνα (Κατερίνα), αποδεικνύοντας ότι «το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά»!

Με ελληνική απόδοση του Γιάννη Ρίτσου, η Ζορμπαλά μας μαθαίνει ορισμένους από τους ωραιότερους ρωσικούς σκοπούς, όπως την «Καλίνκα», τους «Γερανούς», αλλά και τη «Χρυσοπράσινη Ίβουσκα», που το μουσικό της θέμα ακουγόταν στους τίτλους της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς «Γιούγκερμαν» (διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Μιχάλη Καραγάτση), η οποία προβλήθηκε στην τότε ΥΕΝΕΔ το 1976…

Από εκεί και πέρα, οι δισκογραφικές δουλειές της ως το 1981 θα έχουν αποκλειστικά τη μουσική «σφραγίδα» του Μίκη Θεοδωράκη -με …ολίγον από Μάνο Χατζιδάκι-, έχοντας ουσιαστικά το ρόλο της «μούσας» του μεγάλου μουσουργού, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια με τη Μαρία Φαραντούρη.

Το 1978 λοιπόν, η Μαργαρίτα θα ηχογραφήσει τον κύκλο τραγουδιών του Μίκη «Ταξίδι μέσα στη νύχτα» με παλιά και καινούργια -ειδικά γραμμένα για κείνη- κομμάτια του συνθέτη, με «λιτή» και «λυρική» ενορχήστρωση. Πιο γνωστά τα «Μενεξεδένια ήταν τα βουνά», «Ανατολή σε λέγανε» (πρόκειται για το «Άστατο πουλί» που είχε πει σε πρώτη εκτέλεση ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1974, αλλά χωρίς το ρεφρέν που προστέθηκε εδώ) και «Νύχτα μέσα στα μάτια σου».

Τον Αύγουστο του 1979 κυκλοφορούν οι «Τρεις κύκλοι», όπου η Ζορμπαλά αποδίδει μοναδικά τρεις παλαιότερες ενότητες του Θεοδωράκη, με νέα ενορχήστρωση από τον ίδιο. Ο λόγος για το «Μυθιστόρημα» και τα «Επιφάνεια» σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη και τους «Λιποτάκτες» σε ποίηση Γιάννη Θεοδωράκη (αδελφού του συνθέτη).

Νωρίτερα, τον Ιούνιο, η Μαργαρίτα θα λάβει μέρος τραγουδώντας στην επιθεώρηση «Ω μαμά Ελλάς -20 χρόνια Θεοδωράκης» που ανεβαίνει στο θέατρο «ΠΑΡΚ» σε κείμενα των Ηλία Λυμπερόπουλου–Σταμάτη Φιλιππούλη και σκηνοθεσία Σμαρούλας Γιούλη, με πρωταγωνιστή το Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τραγουδιστές τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Αντώνη Καλογιάννη, Κώστα Καράλη και Γιάννη Θωμόπουλο.

Και …ολίγος Χατζιδάκις

Το Μάιο του 1980, ο Μίκης Θεοδωράκης «σμίγει» με το Μάνο Χατζιδάκι με αφορμή το νέο δίσκο της Ζορμπαλά, με τίτλο «Μεθυσμένο κορίτσι». Η ερμηνεύτρια τραγουδά στη μια πλευρά κομμάτια του Χατζιδάκι και στην άλλη του Θεοδωράκη, όλα σε δεύτερη εκτέλεση αλλά με νέα ενορχήστρωση (του Τάσου Καρακατσάνη) και διεύθυνση ορχήστρας των ίδιων των συνθετών. Την ακούμε να δίνει τη δική της ερμηνευτική «άποψη» σε σπουδαία τραγούδια όπως «Αθανασία», «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο», «Προδομένη αγάπη», «Μαργαρίτα Μαγιοπούλα» κ.α.

Επίσης, θα συμμετάσχει στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» που αναφέρεται στη ζωή και στην εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, τραγουδώντας το ομότιτλο τραγούδι σε μουσική Μίκη και στίχους Γιάννη Θεοδωράκη.

Σχεδόν παράλληλα, στις 25 Ιουνίου 1980 η Μαργαρίτα θ’ ανέβει ξανά στο θεατρικό σανίδι, στο πλαίσιο της πρεμιέρας του σπουδαίου έργου του Θεοδωράκη «Το τραγούδι του νεκρού αδερφού» στο θέατρο «Αθήναιον», σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το πρώτο «ανέβασμά» του.

Σκηνοθετεί ο Αλέξης Σολωμός που «έφυγε» από κοντά μας λίγες μέρες πριν, πρωταγωνιστούν οι Τάκης Χρυσικάκος και Κατερίνα Μαραγκού κι εκτός από τη Ζορμπαλά, τραγουδούν ο Γιώργος Νταλάρας και ο Γιάννης Κούτρας.

Η συνεργασία της με το Μίκη Θεοδωράκη θα ολοκληρωθεί το 1981, όταν θα ηχογραφήσει σε δεύτερη εκτέλεση τον «Επιβάτη» σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη και τη συμμετοχή του Γιάννη Μπογδάνου. Ωστόσο, αυτός ο κύκλος τραγουδιών έγινε περισσότερο (αν όχι αποκλειστικά) γνωστός από την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη. Όλα αυτά τα χρόνια, παράλληλα με τη δισκογραφική της πορεία με τον συνθέτη, θα εμφανιστεί μαζί του και σε πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Σημαντικός σταθμός στην πορεία της, η συμμετοχή της μαζί με τη Γλυκερία στην πρώτη προσπάθεια του Γιώργου Νταλάρα να «στήσει» ένα μουσικό πρόγραμμα σε θέατρο. Τα Χριστούγεννα του 1981 λοιπόν, με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Παντελή Βούλγαρη, ανεβαίνει στο θέατρο «ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ» η μουσική παράσταση «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα το τραγούδι μένει», στην οποία γίνεται μια αναδρομή στο ελληνικό τραγούδι από τη δεκαετία του ’20 ως τότε.

Η εποχή του «ρετρό»

Με το τέλος της «εποχής Θεοδωράκη», η Μαργαρίτα Ζορμπαλά θα συνεχίσει να «σκαλίζει» το παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού και θα στραφεί συγκεκριμένα στην «ελαφρά» περίοδο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Έτσι, το 1982 με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Λουκιανού Κηλαηδόνη θα κυκλοφορήσει το «Πάμε σαν άλλοτε», θυμίζοντας στους παλιούς και προτείνοντας στους νέους μια σειρά από σπουδαία τραγούδια του Αττίκ, του Σουγιούλ, του Μουζάκη κ.α.

Το άλμπουμ θα γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία στην εποχή του και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν συνδέσει αυτά τα κομμάτια με τη φωνή της Ζορμπαλά, η οποία έχει κάτι από το νοσταλγικό «χρώμα» εκείνης της περιόδου, αλλά με σύγχρονη ερμηνεία.

Το ομότιτλο θα (ξανα) ακουστεί πολύ, όπως και το «Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει» που τραγουδά ντουέτο με τον Κηλαηδόνη και θα ερμηνεύσει μαζί του και στο περίφημο «Πάρτι στη Βουλιαγμένη», στις 25 Ιουλίου 1983.

Στις 18 Ιανουαρίου 1984 φεύγει από τη ζωή ο Κώστας Γιαννίδης (την ίδια μέρα με τον μέγιστο Βασίλη Τσιτσάνη…), από τους κορυφαίους δημιουργούς του «ελαφρού» τραγουδιού. Στη μνήμη του λοιπόν, η Ζορμπαλά ηχογραφεί το επόμενο άλμπουμ της με τίτλο «Ο εξαίρετος κύριος Γιαννίδης», που φυσικά περιλαμβάνει ορισμένες από τις πιο γνωστές μελωδίες του συνθέτη, όπως «Λίγα λουλούδια», «Σαν κι απόψε», «Συγνώμη σου ζητώ» κ.α. Έτσι, από «τραγουδίστρια του Θεοδωράκη», η Μαργαρίτα γίνεται μια σημαντικότατη ερμηνεύτρια παλαιών «ελαφρών» τραγουδιών, που πολλά απ’ αυτά «ξαναζούν» μέσα απ’ τη φωνή της…

Το πέρασμα στη «σύγχρονη σκηνή»

Λίγο πριν το τέλος του 1984, η Ζορμπαλά θα ηχογραφήσει τον πρώτο προσωπικό δίσκο της που περιλαμβάνει εξ ολοκλήρου καινούργιο υλικό. Τη μουσική υπογράφει ο Άγγελος Κατσίρης, τους στίχους ο Σωτήρης Κακίσης και ο τίτλος είναι «Τα κόκκινα πατίνια». Παράλληλα, η ερμηνεύτρια εμφανίζεται στο εξώφυλλο με νέα εμφάνιση (κοντό μαλλί), που σίγουρα εντάσσεται κι αυτή στο πλαίσιο της «ανανέωσης».

Πρόκειται για ένα άλμπουμ με σύγχρονο ήχο και λόγια που πολλές φορές μπορεί να φαίνονται «κιτς» (λ.χ. «Λίγο αυγολέμονο»), αλλά κρύβουν εντελώς διαφορετικά νοήματα στο σύνολό τους. Το ομότιτλο ακούστηκε πάρα πολύ εκείνη την εποχή (αλλά και αργότερα), ενώ καλές στιγμές είναι και τα «Η αιχμάλωτη» και «Τα δάκρυα».

Ο επόμενος δίσκος της θα κυκλοφορήσει τρία χρόνια μετά, το 1987. με τίτλο «Κάτι γίνεται». Ο Αλέξης Παπαδημητρίου είναι ο συνθέτης και οι στίχοι της αείμνηστης Ιφιγένειας Γιαννοπούλου και της Μαρί Μωραΐτη. Πλέον, η Ζορμπαλά έχει περάσει για τα καλά σε πιο σύγχρονους (έως ροκ) ήχους. αλλά η φωνή της προσαρμόζεται πλήρως στο νέο της στυλ. Το «Κάτι γίνεται» και το «Έλα να σε κρύψω απόψε πάλι» είναι τα πιο γνωστά τραγούδια του άλμπουμ.

Το 1988 θα συνεργαστεί με το Σπύρο Παπαναστασίου και θα ηχογραφήσει το δίσκο «Περιμένω σινιάλο» με τη συμμετοχή και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που μόλις έχει αποχωρήσει από τους «Τερμίτες». Το ομότιτλο «ροκ» κομμάτι θ’ ακουστεί πολύ με τη φωνή της, καθώς και το «Στο Γαλάτσι».

Προς τα τέλη του 1990 θα επιστρέψει στη MINOS έπειτα από 13 χρόνια και σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Μαριανίνας Κριεζή, θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Χαίρω πολύ». Τα πιο γνωστά κομμάτια του είναι τα «Από πού τηλεφωνάς» και «Το τικ-τακ του ρολογιού» (το επανεκτέλεσε πρόσφατα η Ελεονόρα Ζουγανέλη), αλλά θυμάμαι ότι τότε είχα «κολλήσει» με το «Για μια μπουγάτσα» («Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα που σου ‘φερα να γλυκαθείς, κι εσύ για να μ’ εκδικηθείς την πέταξες απ’ την ταράτσα»)…!

Μόνιμη κάτοικος Κύπρου…

Τη σεζόν 1990-91, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά «Κίτρινος φάκελος», που αποτελεί μεταφορά και διασκευή του μυθιστορήματος του Μιχάλη Καραγάτση και αποσπά άκρως κολακευτικά σχόλια. Άλλωστε, ήταν απόφοιτος της δραματικής σχολής και είχε συμμετάσχει και σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις, παράλληλα με τη μουσική της καριέρα.

Κάπου εκεί όμως, τα ίχνη της χάνονται. Ούτε δίσκοι, ούτε «ζωντανές» εμφανίσεις. Θα περάσει μία πολύ δύσκολη περίοδο όσον αφορά την προσωπική της ζωή και ο δρόμος θα τη φέρει στην Κύπρο, που έμελλε να γίνει η μόνιμη κατοικία της μέχρι σήμερα, καθώς ζει εκεί από το 1993.

Έπειτα από επτά χρόνια, το 1997, η ερμηνεύτρια κυκλοφορεί μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Καφενείον η Ελπίς», σε μουσική δύο Κυπρίων συνθετών -του Παναγιώτη Πολεμίτη και του Νεοκλή Νεοφυτίδη– και στίχους του Ανδρέα Νεοφυτίδη, που ήτανε περισσότερο γνωστός από τη συνεργασία του με τον αξέχαστο Μάριο Τόκα.

Πρόκειται για πολύ όμορφα λαϊκά τραγούδια και ορισμένες μπαλάντες, ερμηνευμένα μοναδικά από την αναλλοίωτη φωνή της Ζορμπαλά, που μας αποδεικνύει ότι και σ’ αυτό το είδος τα καταφέρνει περίφημα. Κρίμα που το άλμπουμ δεν ακούστηκε όσο έπρεπε, όμως ήδη τα πράγματα στο τραγούδι είχαν πάρει άλλο δρόμο…

Τα τελευταία χρόνια

Το 2000, η Μαργαρίτα μας υποδέχεται «Στην άκρη ενός φιλιού», μ’ έναν υπέροχο δίσκο και τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, του Αντώνη Μιτζέλου, του Αχιλλέα Περσίδη, αλλά και δύο λατινοαμερικάνικα. Παράλληλα, επιστρέφει στη ρωσική μουσική με την «Πρώτη αγάπη» και μας ξαναθυμίζει τις «Μπαλάντες», επανεκτελώντας το αγαπημένο «Δρόμοι παλιοί», που την έκανε γνωστή στο πανελλήνιο πριν 25 χρόνια…

Το 2001, μας χαρίζει μια «Νύχτα μαγικιά» με την πρώτη «ζωντανή» ηχογράφηση της καριέρας της, που αποτυπώνεται σε δίσκο (CD πλέον). Πρόκειται για τις δύο συναυλίες που έκανε στο αρχαίο θέατρο του Κουρίου στη Λεμεσό στις 27 και 28 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς, με μοναδικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι, καθώς και κάποια ρώσικα.

Όλα αυτά, με τη συνοδεία της 75μελούς Ακαδημαϊκής Ορχήστρας παραδοσιακών οργάνων της Ρωσίας “Ossipov” υπό τη διεύθυνση του διάσημου Nikolai Kalinin και τη συμμετοχή του φωνητικού συνόλου «Διάσταση». Ήταν η πρώτη από μια σειρά συνεργασιών της Ζορμπαλά με μεγάλες ορχήστρες που ακολούθησαν…

Και φτάνουμε στο 2003, όταν συνεργάζεται μ’ ένα δημιουργό της νεότερης γενιάς. Πρόκειται για τον Νίκο Ζούδιαρη, που γράφει τραγούδια «κομμένα και ραμμένα» για τη φωνή της, τα οποία περιλαμβάνονται στο άλμπουμ «Νερό κι αλάτι».

Εξαιρετική δουλειά από πάσης πλευράς, με συνδυασμό ηχητικών χρωμάτων που καλύπτουν όλο το φάσμα της μουσικής και με μια Ζορμπαλά σε εξαιρετικές ερμηνείες. Το «Μια καλημέρα» που λένε ντουέτο οι δυο τους ξεχώρισε, αλλά γενικά όλος ο δίσκος είναι πολύ καλός. Ωστόσο, δεν είχε την τύχη που του άξιζε, μέσα στη «χωματερή» των «σκουπιδοτράγουδων».

Έκτοτε, η ερμηνεύτρια απέφυγε εντελώς τις «σειρήνες» της δισκογραφίας και συνέχισε να ικανοποιεί την ανάγκη της για το τραγούδι και τη μουσική. μέσω επιλεγμένων εμφανίσεων σε προσεγμένους χώρους. Η πιο πρόσφατη παρουσία της στην Ελλάδα ήταν πριν δύο χρόνια στο θέατρο «ΚΑΠΠΑ», όταν ανέβασε μια καταπληκτική παράσταση με μουσικές και τραγούδια από την Ελλάδα, τη Ρωσία και τις λατινόφωνες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Τίτλος της, «Στην άκρη ενός φιλιού», ακριβώς δέκα χρόνια μετά την έκδοση του ομότιτλου άλμπουμ της.

Αυτή είναι λοιπόν η πορεία της Μαργαρίτας Ζορμπαλά στο τραγούδι. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αρκετές σελίδες στο καλλιτεχνικό «βιβλίο» της που πρέπει να γεμίσει κι έχει πολλά χρόνια μπροστά της για να συνεχίσει να κάνει ό,τι αγαπά κι εμείς να την αγαπάμε γι’ αυτό που κάνει…!

———————

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…