Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, δεν είναι λίγα εκείνα τα ζευγάρια που έγραψαν το δικό τους, μεγάλο κεφάλαιο στο βιβλίο της. Ζευγάρια που χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές στην πίστα και στη δισκογραφία, αλλά και τροφοδότησαν με άφθονο υλικό τα έντυπα μέσα ενημέρωσης, ειδικά όταν η σχέση τους δεν περιορίστηκε σ’ επαγγελματικό επίπεδο, αλλά προχώρησε και σε προσωπικό…
Ένα από τα πιο διάσημα, ήταν αυτό της Μαρινέλλας με τον Τόλη Βοσκόπουλο. Η «μεγάλη κυρία», είναι η μοναδική που έχει το προνόμιο να συνδέσει το όνομά της και να γράψει ιστορία ως ντουέτο με δύο άνδρες, αφού έγινε γνωστή κι αγαπητή πλάι στον Στέλιο Καζαντζίδη, πριν συνδεθεί καλλιτεχνικά και συζυγικά με τον «άρχοντα της πίστας». Είναι αδύνατο να σκεφτούμε αυτά τα δύο ονόματα, χωρίς το δικό της δίπλα τους…
Η σημερινή στήλη, παρουσιάζει το πρώτο μέρος της κοινής πορείας Μαρινέλλας-Βοσκόπουλου, που καλύπτει την περίοδο από το 1969 ως το 1974. Τα δύο τραγούδια που έγραψε εκείνος για κείνη, ο θρυλικός γάμος, τα μοναδικά ντουέτα τους, οι δύο κοινοί δίσκοι τους και όλα όσα χρήζουν αναφοράς, σ’ ένα όμορφο μουσικό ταξίδι. Πάμε…
«Και κλαιν’ τα όνειρά μου…»
Βρισκόμαστε στο 1968. Ο Τόλης Βοσκόπουλος έχει κάνει κάποιες απόπειρες να ενταχθεί στη δισκογραφία, αλλά η παταγώδης αποτυχία των δίσκων 45 στροφών που ηχογράφησε στην Columbia (1962 και 1963), τον απομακρύνουν για λίγο από το όνειρο να γίνει τραγουδιστής. Έτσι, στρέφεται στο σινεμά και στο θέατρο, ενώ υπογράφει συμβόλαιο με την τότε PHILIPS-Ελλαδίσκ, αποκλειστικά ως συνθέτης.
Εκείνη την εποχή, έχει γράψει ένα τραγούδι και ψάχνει κάποια τραγουδίστρια, ώστε να το ερμηνεύσει μαζί της. Αφηγείται στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη: «Είχα γράψει ένα τραγούδι, το «Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε». Πρώτα, έκανα κρούση στη Μαρινέλλα, ήθελα ντουέτο μαζί της, αλλά μόλις είχε χωρίσει με τον Καζαντζίδη και ήθελε να κάνει καριέρα μόνη της. Το κατάλαβα και το μόνο που της είπα -και το θυμάται ακόμη-, ήταν ότι εμείς κάποια στιγμή θα ξανασυναντιόμασταν»…
Και πράγματι, έτσι έγινε. Μπορεί «Οι αναμνήσεις» να ηχογραφήθηκαν από τη Δούκισσα και να ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της καριέρας της, όμως Μαρινέλλα και Βοσκόπουλος ήτανε γραφτό να συνεργαστούν λίγο καιρό μετά.
Στις 7 Ιουλίου 1969 λοιπόν, κυκλοφορεί ένα 45άρι με δύο τραγούδια που της γράφει εκείνος, σε στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου: «Δυο νύχτες» και «Φύγε να βρεις τη μοίρα σου». Το πρώτο ακούγεται πολύ, αλλά θα γίνει περισσότερο γνωστό όταν θα το ξανατραγουδήσει ο Δημήτρης Μητροπάνος μ’ εντελώς διαφορετικό τρόπο το 1976, μέσα από το περίφημο «ποτ-πουρί» («Δυο νύχτες»-«Αλίμονο»-«Θέλω απόψε να σου γράψω»).
Από την «Παναγιά», στο γάμο με…μπλουτζίν
Από τότε, θα περάσουν τρία χρόνια. Ο Τόλης Βοσκόπουλος (απόλυτος σταρ πλέον) θα συνδεθεί με τη Ζωή Λάσκαρη και ο έρωτάς τους θ’ απασχολήσει εκατοντάδες φορές τα «σκανδαλοθηρικά» έντυπα, τα οποία βεβαίως δεν είχανε καμία σχέση με τα ρυπαρά σημερινά. Θα κάνουν αμέτρητα εξώφυλλα, θα δώσουν άλλες τόσες συνεντεύξεις, θα «σπάσουν ταμεία» εμφανιζόμενοι στο θέατρο με τους «Εραστές του ονείρου» κι όλα δείχνουν ότι ο γάμος τους δε θ’ αργήσει…
Όλα αυτά, μέχρι το Σεπτέμβριο του 1972. Τότε, ο «άρχοντας» θ’ ανέβει στη Θεσσαλονίκη, ώστε να συμμετάσχει για πρώτη φορά «αυτοπροσώπως» στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της συμπρωτεύουσας, μ’ ένα τραγούδι που έχει γράψει ο ίδιος, σε στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου. Τίτλος, «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά» και οι συνειρμοί αυτονόητοι.
Όμως, στη «νύφη του Θερμαϊκού» ζει ίσως το μεγαλύτερο Βατερλό της καριέρας του. Προσπαθεί τρεις φορές να ερμηνεύσει το κομμάτι, αλλά δεν τα καταφέρνει και αποδοκιμάζεται έντονα από το κοινό, που περίμενε με ανυπομονησία να τον δει. Δεν περνάει καν στον τελικό γύρο. Η Λάσκαρη είναι στις εξέδρες του Παλέ ντε σπορ, αλλά άπαντες ξαφνιάζονται, όταν βλέπουν τη Μαρινέλλα να τρέχει κοντά του και να προσπαθεί να τον παρηγορήσει.
Οι απορίες, θα λυθούν λίγο καιρό μετά. Ο χωρισμός του ζεύγους Τόλη-Ζωής θα πέσει ως κεραυνός εν αιθρία στους κοσμικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους, όμως ακόμη πιο μεγάλο σοκ θα προκαλέσει η αναγγελία του γάμου του με τη Μαρινέλλα, το Νοέμβριο του 1973. Το όλο σκηνικό, θα ολοκληρωθεί με την εμφάνιση του ζευγαριού στην τελετή, φορώντας …μπλουτζίν παντελόνια και γενικότερα με casual ντύσιμο. Κουμπάρος, ο Γιώργος Κατσαρός.
«Όπου γυρίσεις θα με δεις…»
Όπως ήταν φυσικό, από εκεί και πέρα όλοι περίμεναν τα επόμενα καλλιτεχνικά βήματα του ζεύγους τόσο στην πίστα, όσο και στη δισκογραφία. Ο Βοσκόπουλος πηγαίνει μαζί με τη Μαρινέλλα στο Μάκη Μάτσα και του ανακοινώνει ότι θα πάρει τη γυναίκα του από τη PHILIPS και θα τη φέρει στη MINOS, ώστε να ηχογραφούν μαζί τα τραγούδια και τους δίσκους τους.
Όμως, ο διευθυντής της εταιρείας προσπαθεί με διάφορες προφάσεις ν’ αποφύγει κάτι τέτοιο, καθώς είναι φίλος με τον ομόλογό του Νίκο Αντύπα και δε θέλει μετά τον Τόλη να του στερήσει και τη «μεγάλη κυρία». Έπειτα από πολλές συναντήσεις και διαφωνίες, τελικώς καταφέρνει να τους πείσει και δρομολογείται μια μέση λύση: Να ηχογραφηθούν δύο δίσκοι, ένας σε καθεμιά εταιρεία, με «αλληλοδανεισμό» των ερμηνευτών, ώστε κατά κάποιο τρόπο να γιορταστεί το ευτυχές γεγονός του γάμου τους…
Έτσι, την άνοιξη του 1974 η MINOS κυκλοφορεί το άλμπουμ «Μαρινέλλα-Βοσκόπουλος», το οποίο στη μία πλευρά περιλαμβάνει τραγούδια σε μουσική του Τόλη και στίχους του Μίμη Θειόπουλου και στην άλλη, δημιουργίες του Γιάννη Σπανού με «λόγια» του Πυθαγόρα. Έχουμε λοιπόν τα πρώτα ντουέτα και διφωνίες του ζευγαριού, τα οποία πραγματικά είναι μοναδικά: «Δεν έχει δρόμο να διαβείς», «Τι είχαμε τι χάσαμε», «Όλη η ζωή ένας καημός» κ.α.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι αρχικώς ο δίσκος ήταν προορισμένος για μεγάλες πωλήσεις, ήλθε η μεταπολίτευση. Όπερ σημαίνει επιστροφή Θεοδωράκη, ξέσπασμα ελευθερίας από τον καταπιεσμένο λαό, κυριαρχία του πολιτικού τραγουδιού και μοιραία, οι εταιρείες έστρεψαν προς τα κει το ενδιαφέρον τους, κάνοντας έξαλλο το Βοσκόπουλο, ο οποίος διαμαρτυρόταν στο Μάτσα ότι προωθούσε τις δουλειές του Μίκη, εις βάρος του εν λόγω άλμπουμ…
Το Νοέμβριο του 1974, στην πρώτη επέτειο των γάμων τους, κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος της «συμφωνίας», τούτη τη φορά με την ετικέτα της PHILIPS και τίτλο «Εγώ κι εσύ». Αυτός θα έχει σαφώς καλύτερη τύχη και θα βγάλει μεγάλες επιτυχίες, με πρώτη το ομότιτλο κι εν συνεχεία τα «Τι ζητάμε», «Κέρνα-κέρνα», «Ούτε ένας», «Δώσε μου Θεέ μου» κ.α.
Περιέχει τραγούδια του ίδιου του Βοσκόπουλου, του Γιώργου Κατσαρού και του Στέλιου Ζαφειρίου, με τους δύο ερμηνευτές να δίνουν και πάλι ρεσιτάλ διφωνιών, αφού οι φωνές τους ταίριαζαν απολύτως…
Παράλληλα, τη χειμερινή σεζόν 1974-75 Μαρινέλλα και Βοσκόπουλος εμφανίζονται μαζί στη θρυλική «Νεράιδα», έχοντας πλάι τους τον Γιάννη Καλατζή…
Διαβάστε εδώ το δεύτερο μέρος του αφιερώματος…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…