Γράφει η Ευδοκία Αραβαντινού-Σιμωνέτου
Όρθιο σε μια κρεμαστή κούνια, κρατώντας μόνο του τα σκοινιά, το παιδάκι του εξωφύλλου με κοιτάει και με δείχνει. Κι ίσως δε δείχνει εμένα, αλλά ένα χώρο έξω από τούτο τον τετράγωνο και περιορισμένων διαστάσεων χώρο του, έναν κόσμο που, αν βάλει αρκετή φόρα και αρκετό πείσμα, θα τον φτάσει. Μια τρόπον τινά έξοδο…
Δανεισμένος από την επιστήμη της ψυχολογίας, ο όρος «Τρίτη Έξοδος» τιτλοφορεί ένα δίσκο στον οποίο εννέα μπαλάντες ντύνουν μουσικά τη διαδικασία εκείνη μέσα από την οποία ο άνθρωπος θα σταθεί στα πόδια του χωρίς γονικά δεκανίκια, φτάνοντας στη στιγμή που πράγματι βρίσκεται μόνος μέσα σε μόνους, τη στιγμή που ουσιαστικά (και όχι τυπικά) ενηλικιώνεται. Ο Γιάννης Βασιλόπουλος γράφει τους στίχους, ο Σπύρος Παρασκευάκος συνθέτει τις μουσικές και η Δήμητρα Σελεμίδου τραγουδά. Τρεις νέοι δημιουργοί που καταπιάνονται στα πρώτα τους βήματα με ένα δύσκολο θέμα που κάποιοι θα έλεγαν ότι χρειάζεται μια κάποια ωριμότητα εκ μέρους αυτού που επιχειρεί να το «αγγίξει». Κι όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, τα παιδιά αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό σε θέση να «μιλήσουν» μέσω της τέχνης τους για το θέμα της ενηλικίωσης και να παραγάγουν εν τέλει ένα άρτιο και με συνοχή μουσικό επίτευγμα.
Στην «Τρίτη Έξοδο», αυτό που μου έκανε και ταυτόχρονα δε μου έκανε εντύπωση ήταν η μουσική. Ας εξηγηθώ: Στο πρώτο άκουσμα του δίσκου οι μελωδίες περνούν απαρατήρητες – αν ψάχνετε για κάποιο χτυπητό ραδιοφωνικό χιτάκι, μην τον αγοράσετε. Παρόλο που είναι οι περισσότερες πολύ όμορφες και γλυκιές, έχουν όλες έναν μελαγχολικό, ήπιο και διακριτικό τόνο, με αποτέλεσμα, μόλις τελειώσει η πρώτη ακρόαση, να δίνεται η εντύπωση ότι μπορεί και να άκουσα ένα μοναδικό έργο από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι 9 ξεχωριστά τραγούδια. Σε μια δεύτερη (ίσως και τρίτη ακρόαση), ωστόσο, διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια εύστοχη επιλογή εκ μέρους του συνθέτη Σπύρου Παρασκευάκου. Με αυτό τον τρόπο, ο ακροατής αναγκάζεται να προσηλωθεί στους στίχους. Το θέμα της δύσκολης ενηλικίωσης είναι παρόν συνεχώς και «ανελέητα» δεν αφήνει τον ακροατή να κάνει διάλειμμα με κάτι ελαφρότερο.
Αυτούς τους στίχους είναι, λοιπόν, που υπηρετεί η μουσική και αυτοί είναι που εν τέλει «ακούγονται» καθαρότερα και αναδεικνύονται μέσα από το έργο. Ο δεκαοχτάχρονος, εξάλλου, Γιάννης Βασιλόπουλος, παραθέτει στο δίσκο αυτό, μια υπέροχη και αρκετά ώριμη για την ηλικία του κατάθεση ψυχής. Οι στίχοι του είναι άλλες φορές άμεσοι, ευθείς, όπως πχ. στο «Μαμά, Μπαμπά», κι άλλοτε γεμίζουν με εικόνες και μεταφορές, όπως πχ. στην «Παραλία της Καντέν». Το παιδάκι του εξωφύλλου μας «κοιτάει» ανελλιπώς κατάματα και το βλέμμα του, φτιαγμένο από λόγια και μουσική, «τρυπά» τα πιο ευαίσθητα συναισθήματά μας, εκείνα που μάλλον μάθαμε να αγνοούμε.
Όλη η απαλότητα, η τρυφερότητα, η νοσταλγία και η μελαγχολία του έργου βρίσκουν έναν εξαιρετικό δίαυλο μέσα στην ερμηνεία της Δήμητρας Σελεμίδου. Ακόμα και πιο αδιάφορα, λιγότερο πρωτότυπα τραγούδια, όπως το «Μαξιλάρι», αποκτούν μια εξαιρετική μουσική ποιότητα χάρη στη φωνή της. Στο δεύτερο τραγούδι του δίσκου, με τίτλο «Ο Μόνος και η Μόνη», η ερμηνεία της συναντά αυτή του Φοίβου Δεληβοριά, μια ερμηνεία τόσο γλυκιά και τρυφερή που μένει στη μνήμη του ακροατή, ακόμα και αφότου έχει ακούσει τα επόμενα 7 τραγούδια του δίσκου.
Κι αν κάποτε ο δίσκος κουράζει το αφτί μας με τη μονίμως μελαγχολική και κάπως απαισιόδοξη διάθεσή του, κι αν σε κάποια σημεία οι στίχοι δε μας πείθουν για την ωριμότητα και την πρωτοτυπία τους, αυτό δεν είναι αρκετό για να απαξιώσουμε το έργο έστω και στο ελάχιστο. Αρκεί να έχουμε στο νου μας ότι η «Τρίτη Έξοδος» δεν είναι ένας δίσκος που θα τον βάλουμε να παίξει στο αμάξι ή στο «πίσω μέρος» της καθημερινότητάς μας. Είναι ένα μουσικό έργο που δε θα παίξει στο repeat, αλλά θα απαιτήσει από εμάς να αφιερώσουμε την απαραίτητη ώρα και διάθεση στην προσεχτική του (έστω και μία) ακρόαση.
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι…
Βρέθηκε ανύποπτη σε άγνωστα νερά
Κι έτσι όπως βράχηκε το νήμα της ζωής της
Αυτοί που αγάπησε βαθιά
Τη συνοδέψαν στη στεριά
Να γίνει κύμα σε μια θάλασσα δικής της
—
Κάποιοι ακουμπήσαν τ’ όνομά της στον αφρό
Άλλοι βυθίσαν μυστικά της στον πυθμένα
Να ταξιδέψουν, να κρυφτούν
Κι αν επιστρέψουν να τη βρουν
Η παραλία κι η Καντέν να γίνουν ένα…[/pull_quote_center]
* (Στίχοι: Γιάννης Βασιλόπουλος)
Τα τραγούδια του CD:
- Το Κουτάβι
- Ο Μόνος και η Μόνη
- Μαξιλάρι
- Συννεφιασμένα Βλέμματα
- Η Κρεμάστρα
- Μαμά, Μπαμπά
- Ο Βασιλιάς Απρίλιος
- Η Παραλία της Καντέν
- Κιβωτός
Δισκογραφική: Μικρή Άρκτος
Παραγωγή: 6/2017
Συντελεστές
Στίχοι: Γιάννης Βασιλόπουλος
Μουσική: Σπύρος Παρασκευάκος
Ερμηνεία: Δήμητρα Σελεμίδου
Ερμηνεία «Ο Μόνος και η Μόνη»: Δήμητρα Σελεμίδου / Φοίβος Δεληβοριάς
Ενορχήστρωση : Γιώργος Ανδρέου
Εικονογράφηση: Αχιλλέα Πιστώνη
Παραγωγή: Παρασκευάς Καρασούλος
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…