Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος

«Λέγουν, αγάπησε και τρελάθηκε, ενώ έπρεπε να πουν τρελάθηκε και αγάπησε», έγραψε κάποτε ο σατυρικός λογοτέχνης Δημήτριος Καμπούρογλου. Είτε ισχύει το ένα είτε το άλλο, στις «7+3 Ιστορίες ενός τρελού» του Νικόλα Λειβαδίτη, η αγάπη και η τρέλα αρνούνται τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές και επιδίδονται ταυτόχρονα σε ένα κυνήγι επικράτησης και συνύπαρξης χωρίς ξεκάθαρο νικητή και ηττημένο.

nikolas_leivaditis_cd_2017_10_001Τα τραγούδια του είναι έξυπνα, ευαίσθητα και… προβοκατόρικα! Μέσα σε κάθε μορφή έκφρασης που υπάρχει στο υλικό αυτό, είτε λεκτικής είτε ηχητικής προέλευσης, υπάρχει ολοκάθαρα μια ανάγκη απροκάλυπτης έκφρασης, ένα ξεγύμνωμα πολύ εσωτερικών πραγμάτων, μια αλήθεια που αναβλύζει σε κάθε στίχο και νότα. Με όση αποστασιοποιημένη διάθεση κι αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει τις ιστορίες αυτές, είναι πραγματικά δύσκολο να μην «πιαστεί» έστω από μια-δυο γραμμές μέσα σε κάθε τραγούδι. Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που θα βρεις την ταύτιση με ένα στίχο και θα θελήσεις να γράψεις σε ένα τετράδιο δυο φράσεις που σου έκαναν εντύπωση, ώστε να μπορείς οποιαδήποτε στιγμή να τις ανακαλέσεις.

Τα στοιχεία αυτά που κάνουν το δίσκο να ξεχωρίζει και να πετυχαίνει τους στόχους του, έγκεινται περισσότερο στον ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης και ειλικρινούς απόδοσης – όχι τόσο φωνητικής – στο πεδίο της ερμηνείας. Αν εξαιρέσει κανείς τις συνεισφορές των σπαρακτικών γυναικείων φωνών του δίσκου (Ρίτα Αντωνοπούλου, Μαρία Καλούδη), δε θα βρεθεί μπροστά σε ιδιαίτερες φωνητικές εκπλήξεις. Αντίθετα, το παιχνίδι παίζεται και κερδίζεται σε ένα διαφορετικό στρώμα, που χαρακτηρίζεται από θεατρικότητα στην ερμηνευτική έκφραση, από κινηματογραφικά ψήγματα στη μουσική που θα μπορούσαν να επενδύσουν δραματικά καρέ και φυσικά από τις υποβλητικές παρεμβολές της αφήγησης του Θανάση Αλευρά. Ειδικά η ύπαρξη των εισαγωγικών-συνοδευτικών κειμένων του Αριστείδη Καρεμφύλλη αποτελεί ένα τέχνασμα τολμηρό, που καταφέρνει να εξελιχθεί σε βασικό και όχι απλά υποβοηθητικό στοιχείο της όλης ιστορίας και να προάγει με τον καλύτερο τρόπο το τραγούδι αυτό καθ’ αυτό.

Αν και σίγουρα μπορεί κανείς να σταθεί σε συγκεκριμένα σημεία του έργου, δε θα συνιστούσα την επιλεκτική ακρόαση. Όσο και αν δημιουργήθηκαν ανάμεικτα συναισθήματα ακούγοντας το «Κι ήρθες εσύ», όσο κι αν η Ρίτα Αντωνοπούλου προκαλεί ανατρίχιασμα στο παρακινητικό «Έλα και πάμε», όσο κι αν οι «Πυγολαμπίδες» με τη συμμετοχή του «ψιθυριστή» Πάνου Μουζουράκη είναι η προσωποποίηση των νυχτερινών φόβων και σκέψεων, υπάρχουν σκέψεις και καταθέσεις στο δίσκο αυτό, που ξεπερνάνε τα όρια του μέσα και αγγίζουν ζητήματα ευρύτερα, όπως αυτό της κακοποίησης των γυναικών, στο «Καταφύγιο». Κατ’ αυτό τον τρόπο, το προσωπικό και εσωτερικό κατά τ’ άλλα σημείο εκκίνησης των ιστοριών, αποκτά στην πορεία του γενικότερα σημεία αναφοράς.

Στο πρώτο άκουσμα επικράτησε, ομολογώ, μια σύγχυση. Αυτό το μπέρδεμα, η χειμαρρώδης ανησυχία να εκφραστούν κάποια πράγματα, ίδιον όλου του έργου, ενέχει τον κίνδυνο να περάσει ο δίσκος απαρατήρητος αν επιχειρηθεί μια εύκολη και χαλαρή ακρόαση. Δώστε του χρόνο, δώστε του χώρο μα πάνω απ’ όλα δώστε του ευκαιρία να σας μιλήσει σε μια γλώσσα που ίσως να μην έχετε συνηθίσει να επικοινωνείτε· τη γυμνή και μη σοβαροφανή γλώσσα της ειλικρίνειας και της αλήθειας. Ακούω άλλη μια φορά το δίσκο. Νομίζω πως τώρα κατάλαβα. Η «Τρέλα» του ήρωα είναι μια «Αλήθεια» που δεν αρέσει στους «Λογικούς».
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι…
Κι ήρθες εσύ
μου είπες στον έρωτα να μη κρατάω ομπρέλα
είναι συνώνυμο του έρωτα η τρέλα
και δεν χωράει λογική.
————–
Κι ήρθες εσύ
και τα όνειρά μου όλα έβαλα σε τάξη
παλιούς μου φόβους κι ενοχές έχω πετάξει
και ξεκινάω απ’ την αρχή.[/pull_quote_center]

* (Στίχοι: Νικόλας Λειβαδίτης)

Τα τραγούδια του CD:

  1. Σεισμός μέσα μου (συμμετέχει η Μαρία Καλούδη)
  2. Ο Θίασος του έρωτα (τραγουδά ο Λάκης Χαλκιόπουλος)
  3. Να φεύγεις
  4. Κι ήρθες εσύ (συμμετέχει η Μαρία Καλούδη)
  5. Έλα και πάμε (τραγουδά η Ρίτα Αντωνοπούλου)
  6. Περίπατος στον κήπο μου
  7. Καταφύγιο
  8. Είναι κατάρα (τραγουδά ο Γιάννης Μήτσης)
  9. Πυγολαμπίδες (συμμετέχει ο Πάνος Μουζουράκης)
  10. Φοβάμαι πως μ’ αρέσουν τα κορίτσια

 Δισκογραφική: Polymusic
Παραγωγή: 12/2016

Συντελεστές
Τύμπανα: Πάνος Τζινιόλης / Παύλος Λογαράς
Πιάνο: Ηλίας Καλούδης
Μπάσο: Κώστας Ξηρογιάννης / Λάκης Χαλκιόπουλος
Κοντραμπάσο: Μιχάλης Καλκάνης
Τσέλο: Άρης Ζέρβας
Κιθάρες: Νικόλας Λειβαδίτης(nL)
Κανονάκι: Ηλίας Μαντικός
Φωνητικά: Κατερίνα Θεοδοσίου
Αφήγηση: Θανάσης Αλευράς
Φιλική συμμετοχή: Χριστίνα Παγκάλη / Μαρία Αναγνωστοπούλου
Η ηχογράφηση έγινε στο 216 Pro-Studio.
Ενορχηστρώσεις: Νικόλας Λειβαδίτης(nL) / Λάκης Χαλκιόπουλος
Φωτογραφίες: Xavier Noel

—————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here