Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Οποιος έχει το όνομα έχει και τη χάρη; Μάλλον όχι και σίγουρα δεν είναι αυτό που επιδιώκει ο Πέτρος Μάλαμας στο δεύτερο προσωπικό του δίσκο, τα «Κοιτάσματα». Δεν επιχειρεί, δηλαδή, να γίνει ένα αντίγραφο και συνάμα ένα «μαλαμικό» κακέκτυπο (δε νομίζω ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικά μια τέτοια προσπάθεια μίμησης) του πατέρα του, Σωκράτη. Προς τιμήν του φυσικά, αν και η φυσική και κληρονομική ομοιότητα στο χρώμα της φωνής τους είναι αισθητή, ειδικά αν ανατρέξουμε στις «Ασπρόμαυρες Ιστορίες». Τούτο, όμως, δε σημαίνει ότι καταφέρνει να πετύχει μια σειρά από άλλα πράγματα, που είναι και βασικά ζητούμενα σε ένα καλό δίσκο.
Σε αντίθεση με τον πρώτο του δίσκο (Καναδέζα-2015), εδώ τον συναντούμε ως ερμηνευτικό εκτελεστή του όλου εγχειρήματος και όχι ως δημιουργό. Σε αυτή την προσπάθεια εξόρυξης, τη μουσική υπογράφει ο Λεωνίδας Μπαλάφας και τους στίχους ο Πάνος Δημητρόπουλος. Στους προσωπικούς του δίσκους, ο Μπαλάφας έχει παρουσιάσει ένα πλούσιο και ευφάνταστο νεοπαραδοσιακό προφίλ αλλά εδώ για κάποιο λόγο, η οποιαδήποτε ιδέα, αδυνατεί να βγει στην επιφάνεια και να αναδείξει τα τραγούδια. Μουσικές αφημένες στην τύχη τους, εισέρχονται από το ένα τραγούδι στο άλλο ως μια κοινή και μονότονη πορεία που αρνείται να παραλλαχθεί και να προσδώσει ποικιλία. Τα περισσότερα κομμάτια φαντάζουν απαίδευτα, στέκονται στα προφανή και παραμένουν ανολοκλήρωτες ιδέες που ήδη έχεις λησμονήσει στο τέλος της ακρόασης. Η μουσική σε δεύτερη μοίρα, με τις λέξεις να «φωνάζουν» από εδώ κι από εκεί μέσα στα τραγούδια.
Κι εκεί έρχεται ο στίχος να αποτελειώσει την κατάσταση. Οι στιχουργικές κοινοτοπίες, τα κοσμητικά επίθετα, τα ευχολόγια και τα κάθε λογής ξεφτισμένα υλικά, δίνουν και παίρνουν σε όλο το δίσκο. Τόσο αφελής, γενικόλογος και αφηρημένος στίχος, που σε κάνει να πιστεύεις ότι επίτηδες πήγε και πιάστηκε σε όλες τις δυνατές παγίδες που κρύβει η στιχουργική δημιουργία προκειμένου να πάρει κάτι από τη λάμψη σπουδαίων δημιουργιών του παρελθόντος. Γιατί είναι τόσο μεγάλη η προσμονή να ανακαλύψεις και να χρησιμοποιήσεις πρώτος τα «κοιτάσματα», που στο τέλος καταλήγεις σε κινήσεις βιαστικές και προβλέψιμες.
Το ερώτημα που με βασανίζει όσες φορές έχω ακούσει το δίσκο, είναι γιατί ο Πέτρος δεν επέλεξε την οδό της τραγουδοποιίας και σε αυτό το εγχείρημα. Αποθαρρύνθηκε και ένιωσε ανέτοιμος μετά την Καναδέζα; Θεώρησε καλύτερη επιλογή τον πιο έμπειρο Μπαλάφα; Δεν είχε έμπνευση; Θεμιτά όλα αυτά αλλά αν το «γλυκό δε δέσει», τότε κάτι έχει πάει στραβά με τη συνταγή και την εκτέλεσή της. Αν υπάρχει ένα τραγούδι στα έντεκα που δεν το «πήρε η μπάλα», τότε ίσως αυτό είναι το «Έργο είναι η ζωή», που καταφέρνει τουλάχιστον να σε κρατήσει για κάτι λιγότερο από τρία λεπτά, παρά τις κοινοτοπίες που και αυτό αραδιάζει.
Ο Πέτρος Μάλαμας δεν είναι τραγουδιστής. Δεν έχει ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες ούτε κάποια σπουδαία φωνή. Η μουσική δημιουργία, όμως, αλλά και το κοινό, έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ξεπεράσουν τέτοιους σκοπέλους. Αυτό, λοιπόν, που μπορεί να κάνει είναι να δουλέψει σκληρά ώστε να γίνει ένας καλός τραγουδοποιός που θα καθιερώσει ένα προσωπικό ύφος. Οι νέοι άνθρωποι μπορούν να επιβιβάσουν και να ταξιδέψουν νέες ιδέες. Θέλουν όμως και τα αντίστοιχα οχήματα για να τις μεταδώσουν.
[pull_quote_center]Ας μιλήσουν οι στίχοι…
Έργο είναι η ζωή
και θα κλείσει η αυλαία
ζήσε κάθε σου στιγμή
σαν να είναι η τελευταία…
Καρδιά για αγάπη να μη κλαις
σε λίγο ξημερώνει
θα ζεσταθεί ο ουρανός
θα λιώσει τ’ άσπρο χιόνι[/pull_quote_center]
* (Στίχοι: Πάνος Δημητρόπουλος)
Τα τραγούδια του CD:
01. Αδελφέ
02. Έργο είναι η ζωή
03. Κόρη της Ανατολής
04. Λιοντάρι στη καρδιά
05. Από τα μάτια στη καρδιά
06. Να ξεκουραστώ
07. Ηλιόλουστη
08. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί
09. Της νιότης όλη η ομορφιά
10. Ματαιοδοξία
11. Η ελπίδα μένει
Δισκογραφική: Novel Vox / Artys
Παραγωγή: 3/2017
Συντελεστές
Πέτρος Μάλαμας: φωνή & κιθάρα
Πάνος Δημητρόπουλος: στίχοι
Λεωνίδας Μπαλάφας: μουσική
Χάρης Βορεάδης: παιδικά πληκτράκια & ηλεκτρονικά προηχογραφημένα
Βαγγέλης Βραχνός: τρομπέτα & κόρνο
Θάνος Καζαντζής: τύμπανα & πιάνο
Κώστας Νικολόπουλος: κιθάρες και ενορχήστρωση
Νίκος Παπαϊωάννου: τσέλο, μεταλλόφωνο & πληκτράκι
Χρήστος Παππάς: μπάσο, φραγκότο & μεταλλόφωνο
Ο Λεωνίδας Μπαλάφας τραγούδησε και ο Θάνος Σταυρίδης έπαιξε ακορντεόν στο ‘’Αδερφέ’’
Ο Γιάννης Παπατριανταφύλλου έπαιξε κοντραμπάσο στο ‘’Έργο είναι η ζωή’’
Λήψη & μίξη ήχου: Λεωνίδας Μπεϋλής
Η ηχογράφηση έγινε στο Studio Polytropon
Οι φωνές του Πέτρου Μάλαμα και του Λεωνίδα Μπαλάφα ηχογραφήθηκαν στο Studio Sierra από τον Βαγγέλη Λάππα
Ο Γιώργης Στρατάκης έπαιξε λύρα και ο Νίκος Στρατάκης έπαιξε λαούτο, κιθάρα, κοντραμπάσο και κρουστά στο ‘’Της νιότης όλη η ομορφιά’’
Η ηχογράφηση έγινε στο Studio Astra από τον Κώστα Μακράκη
Το τραγούδι ‘’Η ελπίδα μένει’’ ηχογραφήθηκε στο Studio Kyriazis από τον Θάνο Καλέα
Το mastering έγινε από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο στο Sweet Spot Production Studio
Ξυλόγλυπτα και γραμματοσειρά: Ηλιάννα Σκουλάκη
Τυπογραφικά: Παναγιώτης Ανδριανός
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…