Η πόλη αυτή μπαίνει στο πετσί σου, άλλοτε σε καταβροχθίζει, άλλοτε σου δίνει φτερά. Είναι ένας έρωτας αστικός. Μιλάμε για την Αθήνα…
“Η Αθηναία” από την πένα μου και τα μαύρα πλήκτρα μου, αρχίζει τις βόλτες της στα ηχεία της πόλης. Ανοίξτε το volume γιατί οι ιστορίες θέλουν να λέγονται.
Αλεξάνδρα Κλάδη
Στίχοι + Μουσική: Αλεξάνδρα Κλάδη
Σκηνοθεσία + Digital Art: Θένια Κουρέλη
Ενορχήστρωση + Παραγωγή: Δημήτρης Μπέλλος
Δεν ήμουν από πάντα Αθηναία
Στην πόλη αυτή μετοίκησα στα δεκαοχτώ
Με το 220 Ζωγράφου – Ακαδημία
Μικρή φοιτητριούλα της Φιλοσοφικής
Δεν άργησα να μάθω τα σέα και τα μέα
Και το τσιγάρο άρχισα κατάρα τη στιγμή
Μια γκαρσονιέρα νοίκιαζα 6 επί 3
Κάπου κοντά στου Χίλτον την περιοχή
Και έμαθα τα λόγια τα βρώμικα
Σαν της Ομόνοιας τα θλιβερά παγκάκια
Η Αθήνα μου μιλάει βρώμικα
Μα εγώ την αγαπάω κι ας μου φαίρεται ανώριμα
Και έμαθα τα λόγια τα βρώμικα
τις νύχτες που γυρίζω σε ύποπτα σοκάκια
Η Αθήνα μου μιλάει βρώμικα
Μα εγώ θα περπατάω στα μέρη της τα γνώριμα
Και έγινα κι εγώ μια Αθηναία
Και στα καφέ διαβάζω της Αθήνας τη Φωνή
Όλα τα κακά τ’ αγόρια ειν’ απ’ την Καλλιθέα
Μα στα Εξάρχεια θα βρεις της πόλης την ψυχή
Απ’ το Παγκράτι στου Ψυρρή η ζωή ειν’ ωραία
Η πόλη αυτή δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή
Τις μέρες ανυπόφορη τα βράδια είναι μοιραία
Πρόσεξε τι θα μου πεις είμαι μια Αθηναία
Μη μετράς μωρό μου γλυκό
Τα συν και τα πλην του να μένεις εδώ
Κάθε φορά που θα λες δεν μπορώ
Η Αθήνα είναι εκεί που θα είμαι και γω
Και έμαθα τα λόγια τα βρώμικα
Σαν της Ομόνοιας τα θλιβερά παγκάκια
Η Αθήνα μου μιλάει βρώμικα
Μα εγώ την αγαπάω κι ας μου φαίρεται ανώριμα
Και έμαθα τα λόγια τα βρώμικα
τις νύχτες που γυρίζω σε ύποπτα σοκάκια
Η Αθήνα μου μιλάει βρώμικα
Μα εγώ θα περπατάω στα μέρη της τα γνώριμα