Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Η ώρα είναι 21.30, στην οθόνη αναγράφει “Next on stage The Black Keys” και το Rockwave είναι σαν να ξεκίνησε μόλις… Το Rockwave που επί τη ευκαιρία γιορτάζει φέτος τα 20 χρόνια του με ονόματα αντάξια της ιστορίας του. Περίπου 20.000 κόσμος, με μια πρόχειρη ματιά, έχει συγκεντρωθεί για να υποδεχθεί τους δύο αυτούς φίλους και συμμαθητές που άλλαξαν την ιστορία της rock μουσικής. Άλλοι ήρθαν έχοντας ως όνειρο να τους δουν από κοντά, άλλοι από ενδιαφέρον, πολλοί όμως για να ακούσουν απλά το “Lonely Boy” και καναδυό ακόμα τραγούδια που παίζει το MTV ή άκουσαν τυχαία στο ραδιόφωνο.
Ακόμα θυμάμαι τον χαμό που έγινε όταν ανακοινώθηκε η συναυλία τους στην Αθήνα κάπου στα τέλη Νοεμβρίου. Δεν είναι και λίγο η κορυφαία ίσως αυτή τη στιγμή rock μπάντα του κόσμου να έρχεται στα μέρη μας στο ζενίθ της δημοτικότητάς της. Από τότε λοιπόν περίμενα με ανυπομονησία αυτό που συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στο Terra Vibe. Ενός Σαββάτου που όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Μαλακάσα.
Η πολύ έντονη κίνηση, η δυσκολία στο παρκάρισμα και το περπάτημα μέχρι την είσοδο καθυστέρησαν την προσέλευσή μας και μεγάλωσαν την προσμονή μας. Στις 20.15 -αξίζει να πούμε πως το πρόγραμμα τηρήθηκε ακριβώς- έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Black Αngels, οι οποίοι δυστυχώς πέρασαν απαρατήρητοι. Δυνατή, κεφάτη, ψυχεδελική η μπάντα από το Texas, μία από τις καλύτερες μπάντες στο είδος της, τα έδωσε όλα επί σκηνής σε ένα πρόγραμμα που σε έκανε να χαζέψεις. Αυτό όμως δεν στάθηκε ικανό να παρασύρει το κοινό, ένα κοινό χλιαρό, ετερογενές, διάσπαρτο, «μηδέν οξέα μηδέν λιπαρά», το οποίο έδειχνε απασχολημένο με άλλα φλέγοντα διαδικτυακά ζητήματα. Ένα πολύ μικρό χειροκρότημα ήταν η ανταμοιβή της προσπάθειάς τους.
Μετά το τέλος του set τους, το rockwave ένιωθες πως μόλις ξεκινούσε. Οι βόλτες γύρω γύρω σταμάτησαν, τα κινητά μπήκαν στις τσέπες και ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να συγκεντρώνεται μπροστά. Μια μικρή ελπίδα ότι η προηγούμενη παγωμάρα ήταν μια κακή παρένθεση την είχα. Μικρή όμως… Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Τι είναι μισή ώρα αναμονής μπροστά σε έξι μηνες; Τίποτα!
Η ώρα με τα πολλά πήγε 22.00, τα φώτα χαμήλωσαν και η Μαλακάσα ξεσηκώθηκε από τα ουρλιαχτά. Ο Patrick Carney στα ντραμς και ο Dan Auerbach στα φωνητικά και την κιθάρα πήραν τη θέση τους στη σκηνή και οι πρώτες νότες από το “Dead and Gone” ακούστηκαν. Η πρώτη εμφάνιση των Black keys στην Ελλάδα είναι πλέον γεγονός. Για μιάμιση ώρα οι δύο αμερικανοί μουσικοί, επιβλητικότατοι στην μεγάλη σκηνή του Terra Vibe, έκαναν το καθήκον τους. Χωρίς εντυπωσιασμούς στη σκηνική παρουσία και υπερβολές στην ερμηνεία, παρά μόνο με τη μουσική, τους στίχους τους και την ψυχή τους κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό. Ξεκίνησαν δυναμικά, μας πήγαν πίσω στα πρώτα …άγνωστα χρόνια της καριέρας τους και τελείωσαν ονειρικά σε ένα πολύ ολοκληρωμένο και απολαυστικό set. Ωστόσο, η φλόγα με το κοινό ποτέ δεν άναψε, παρά μόνο με τους ιδιαίτερα φανατικούς μπροστά μπροστά. Κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας του κοινού, αλλά και του ιδιαίτερου στυλ της αμερικανικής μπάντας που ταιριάζει καλύτερα σε κλειστούς συναυλιακούς χώρους αν και οι ίδιοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ικανοποιήσουν 20.000 και πλέον θεατές.
“Gold on the Ceiling”, “Too afraid to love you”, “Howlin’ for you”, “Tighten up”, “Fever” και φυσικά το “Lonely Boy” μονοπώλησαν το ενδιαφέρον. Κάπου εκεί τελείωναν και οι γνώσεις του κοινού. Οι Black keys αντιμετωπίστηκαν από τον κόσμο στο μεγαλύτερο μέρος του σαν ένα πυροτέχνημα, μία μπάντα που έκανε κάποια στιγμή το μπαμ με τρία ή τέσσερα κομμάτια. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με μία μπάντα που επί 15 χρόνια υπηρετεί με τον δικό της μοναδικό και ιδιαίτερα πιστό τρόπο το Blues – rock είδος. Αλλά και οι ίδιοι μας άφησαν με την πίκρα στο τέλος αποχωρώντας δίχως encore, αν και ολοκλήρωσαν ονειρικά με μια ημιακουστική εκτέλεση του “Little Black Submarines”.
Η ταλαιπωρία της επιστροφής είναι μια μικρή λεπτομέρεια σ’ αυτή τη βραδιά που θα θυμόμαστε καιρό. Φυσικά αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές τόσο για την εξαιρετική οργάνωση του Φεστιβάλ, όσο και γιατί μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε από κοντά τέτοιες μπάντες. Ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά απωθημένα του ελληνικού κοινού ικανοποιήθηκε. Για κάποια άλλα θα πρέπει να περιμένουμε λίγες ακόμα μέρες, γιατί φέτος τη Μαλακάσα θα την επισκεπτόμαστε συχνά!
ΥΓ. Εξαιρετικά λόγια άκουσα από όλους για τις ελληνικές support μπάντες. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τους ακούσω αλλά είμαι σίγουρος πως οι Puta Volcano, οι Big Noise Attack και οι 1000 Mods θα ήταν απολαυστικοί…!
BLACK KEYS
BLACK ANGELS
1000 MODS
BIG NOSE ATTACK
PUTA VOLCANO
ROCKWAVE
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού χωρίς την άδεια του Music Corner…