Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα: “Η θεατρίνα”

Τηλεοπτικές στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, να μελαγχολήσουμε, να ταυτιστούμε με τους ήρωες και να πάσχουμε μαζί τους. Πόσα συναισθήματα δε γέννησαν σε όλους μας αξέχαστα σίριαλ της μικρής οθόνης. «Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα», άφησαν το σημάδι τους στο μυαλό και στην καρδιά μας και τα θυμόμαστε με νοσταλγία μέσα σ’ αυτό το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο του σήμερα…

Αυτή η στήλη λοιπόν, από φέτος κάθε εβδομάδα, θα σας παρουσιάζει εναλλάξ μία σειρά και μία εκπομπή που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στην ασπρόμαυρη ή στην έγχρωμη τηλεόραση στα πρώτα 20 χρόνια πορείας της. Φιλοδοξία της, να σας θυμίσει μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα σβήσουν ποτέ ο χρόνος και η μνήμη!

———————————————–

Περίεργο φαινόμενο: Να είσαι η «εθνική σταρ» στη χώρα σου, οι κινηματογραφικές ταινίες σου να σαρώνουν εμπορικά και να σπάνε το ένα ρεκόρ εισιτηρίων μετά το άλλο, κάθε σου κίνηση ή κουβέντα να γίνεται πρωτοσέλιδο, αλλά όταν αποφασίζεις να στραφείς στην τηλεόραση, εκείνη να μη σε «θέλει». Όταν μιλάμε για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σίγουρα αυτή η αντίθεση είναι εντυπωσιακή…

Ακόμα και σήμερα, οι νέες γενιές την ξέρουν και την αγαπούν όπως τότε, που διέπρεπε στο σινεμά, στο θέατρο, αλλά και -σπανιότερα- στη δισκογραφία. Κι όμως, οι τηλεοπτικές απόπειρές της -τρεις όλες κι όλες- συνοδεύτηκαν από αποτυχία, τηρουμένων των αναλογιών και του «βάρους» του ονόματός της. Άλλωστε, η αλήθεια είναι ότι η αξέχαστη πρωταγωνίστρια ουδέποτε «συμπάθησε» ιδιαίτερα τη μικρή οθόνη…

Την ίδια τύχη είχε και η δεύτερη προσπάθειά της να «τα βρει» μαζί της. Μιλάμε για τη «Θεατρίνα», το πασίγνωστο έργο του Άγγλου συγγραφέα Σώμερσετ Μωμ, το οποίο αποτέλεσε άλλη μια μεγάλη επιτυχία για την Αλίκη, όταν το παρουσίασε στο θέατρό της την περίοδο 1972-73. Μάλιστα, είχε παίξει ένα μικρό ρόλο στην ίδια παράσταση το 1957, στα πρώτα χρόνια της καριέρας της.

Όλα έδειχναν ότι το ίδιο θα συνέβαινε και με την τηλεοπτική μεταφορά του έργου, γεγονός που ανακοινώθηκε εν χορδαίς και οργάνοις από τα έντυπα ΜΜΕ στις αρχές του 1977, κάνοντας λόγο για «εξασφαλισμένη επιτυχία», όπως βλέπετε παρακάτω…

Έτσι, η «Θεατρίνα» ξεκίνησε την πορεία της την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 1977 στις 20:00, μέσα από το δίκτυο της ΕΡΤ, έξι μήνες μετά το τέλος της «Βασίλισσας Αμαλίας», με την οποία  η «εθνική σταρ» είχε κάνει το ντεμπούτο της στην τηλεόραση. Ο αρχικός σχεδιασμός περιλάμβανε περισσότερα από 60 επεισόδια, ωστόσο η σειρά ολοκληρώθηκε στα 33, στις 16 Οκτωβρίου 1977.

Αυτό συνέβη κυρίως γιατί τα ποσοστά θεαματικότητας δεν ήταν τα προσδοκώμενα, μιλώντας πάντα με γνώμονα το τι σήμαινε το όνομα της Αλίκης για τον καλλιτεχνικό (και όχι μόνο) κόσμο. Εκείνη που στη μεγάλη οθόνη σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της, στη μικρή δεν κατάφερε να ξεπεράσει το «Μεθοριακό σταθμό», το «Λούνα παρκ», αλλά και το «Γιούγκερμαν» και κυρίως τους «Πανθέους», που ξεκίνησαν μετά το Πάσχα κι από την πρώτη στιγμή, «θρονιάστηκαν» στην κορυφή της τηλεθέασης…

Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσει την πλάτη της στην τηλεόραση για 14 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που το 1991 αποφάσισε να επιστρέψει για τελευταία φορά με την «Εύθυμη και χήρα» στον ΑΝΤ-1, όμως και πάλι χωρίς την αναμενόμενη επιτυχία…

Για να επιστρέψουμε στη «Θεατρίνα», η διασκευή του έργου έγινε με βάση τη μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη για το επί σκηνής ανέβασμά του. Ωστόσο, για την τηλεοπτική μεταφορά του, ζητήθηκε η συνδρομή του Σωτήρη Πατατζή, ο οποίος πρόσθεσε ορισμένα κομμάτια από το μυθιστόρημά του «Μεθυσμένη πολιτεία», που έμελλε να δούμε από την ΕΡΤ το Νοέμβριο του 1980. Ωστόσο, από το έβδομο επεισόδιο και μέχρι το τέλος, η γραφή των επεισοδίων ανατέθηκε στο Γεώργιο Ρούσσο, που είχε συνεργαστεί ξανά με την Αλίκη στην «Αμαλία»…

Σκηνοθέτης και παραγωγός ήταν ο Τάκης Βουγιουκλάκης (αδελφός της «εθνικής σταρ»), η τηλεσκηνοθεσία ανατέθηκε στον Πωλ Σκλάβο και το καστ αποτελείτο από εκλεκτούς πρωταγωνιστές του θεάτρου και του κινηματογράφου. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε…μισό πλάνο από τα 33 επεισόδια των 45 λεπτών που μεταδόθηκαν, καθώς διαγράφηκαν από το αρχείο της ΕΡΤ (ας μη γινόμαστε κουραστικοί κάθε φορά μ’ αυτή τη «λεηλασία»…).

Έτσι, μόνο από φωτογραφίες μπορούμε να καταλάβουμε ως ένα βαθμό τι ήταν η «Θεατρίνα». Τουλάχιστον, από την «Αμαλία» υπάρχουν έστω λίγα λεπτά από τις πρόβες των γυρισμάτων και κάποια δευτερόλεπτα των τίτλων αρχής -σε ιδιωτικά αρχεία, βεβαίως. Εδώ, το απόλυτο τίποτα…

Πάντως, μπορούμε να πούμε ότι ως ένα βαθμό η Αλίκη «αποζημίωσε» τους θαυμαστές της για τούτη την απώλεια, γυρίζοντας την ταινία «Πονηρό θηλυκό-κατεργάρα γυναίκα» το 1980, η οποία αποτελεί την ελεύθερη κινηματογραφική διασκευή της «Θεατρίνας»…

Η υπόθεση

Η ιστορία ξεκινά με την επιστροφή στην Ελλάδα της διάσημης πρωταγωνίστριας Τζούλιας (Αλίκη Βουγιουκλάκη), έπειτα από τη συμμετοχή μιας ταινίας της σ’ ένα διεθνές φεστιβάλ, η οποία κέρδισε το πρώτο βραβείο και η ίδια το αντίστοιχο ηθοποιίας. Στη δεξίωση που ακολουθεί, οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων πέφτουν βροχή, όχι μόνο για τις καλλιτεχνικές δραστηριότητές της, αλλά και για την προσωπική ζωή της…

Η Τζούλια είναι παντρεμένη επί 15 χρόνια με τον επίσης ηθοποιό Κώστα Γαλάτη (Γιάννης Φέρτης), με τον οποίο έχει αποκτήσει κι ένα γιο, τον 14χρονο Αλέξη. Ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι ο γάμος τους περνά κρίση, καθώς εκείνος διατηρεί εξωσυζυγική σχέση με τη Ντόλυ (Δέσποινα Νικολαΐδου), μια γυναίκα με άγνωστο παρελθόν και ύποπτες δραστηριότητες…

Οι δημοσιογράφοι λοιπόν, τη ρωτούν αν όλες αυτές οι φήμες ευσταθούν. Εκείνη αρνείται τα πάντα και προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Όμως, μετά το τέλος της δεξίωσης κι αργά το βράδυ, μια είδηση-σοκ κάνει τους πάντες να παγώσουν: Η Τζούλια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και βρίσκεται στο νοσοκομείο, σε κρίσιμη κατάσταση. Οι ελπίδες να ζήσει είναι ελάχιστες κι έτσι, οι εφημερίδες αρχίζουν να ετοιμάζουν αφιερώματα για κείνη…

Από την πρώτη στιγμή, ο Κώστας σπεύδει στο πλευρό της και σ’ ένα δημοσιογράφο που βρίσκεται εκεί, τον Αντώνη (Στέφανος Ληναίος) ξεκινά ν’ αφηγείται τη ζωή της. Μεταφερόμαστε λοιπόν στα παιδικά χρόνια της, όταν το μόνο μέλημά της ήταν να γίνει ηθοποιός. Αυτό έβρισκε αντίθετο τον πατέρα της (Σπύρος Καλογήρου), ο οποίος ήθελε να τη παντρέψει μ’ ένα φαρμακοποιό για ν’ αποκατασταθεί γρήγορα και να μη καταντήσει πόρνη, όπως έλεγε ο ίδιος. Η μητέρα της (Αθηνά Μιχαηλίδου) τη στήριζε, αλλά ο λόγος της δεν περνούσε…

Μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση, η Τζούλια αποφάσισε να φύγει από το σπίτι κι ανάγκασε τον πατέρα της να την ξεγράψει. Παρά το γεγονός ότι οι υποκριτικές εξετάσεις που έδωσε ενώπιον μιας επιτροπής ήταν αληθινό «Βατερλό» για κείνη και προκάλεσε τα ειρωνικά σχόλια των μελών της, δεν το έβαλε κάτω και κάνοντας γνωριμίες με κάποια πρόσωπα του χώρου, κατάφερε σιγά-σιγά να πραγματοποιήσει το όνειρό της.

Παράλληλα, είχε και τις πρώτες ερωτικές ανησυχίες της. Πρώτα με το Σούρα, που κι εκείνος είχε στόχο να γίνει ηθοποιός μαζί μοιράστηκαν τα σχέδια και τις φιλοδοξίες τους γι’ αυτό. Ήταν ο άνθρωπος που συνάντησε λίγο πριν την απόπειρα αυτοκτονίας της κι εκείνος αρνήθηκε να συνδεθεί μαζί της ξανά, καθώς πλέον ήταν παντρεμένος. Εν συνεχεία, γνώρισε τον Κώστα, ήδη «φτασμένο» πρωταγωνιστή και παρά τις αρχικές κόντρες τους, εν τέλει παντρεύτηκαν…

Στο μεταξύ, η Τζούλια ως εκ θαύματος συνέρχεται, αλλά συνεχίζει να ζητά από τους γιατρούς να την αφήσουν να πεθάνει. Αυτό δε συμβαίνει κι έτσι, επιστρέφει στη ζωή και στις καλλιτεχνικές υποχρεώσεις της. Όμως, έρχεται ένα νέο χτύπημα για κείνη, καθώς ο Κώστας της ανακοινώνει ότι θα φύγει από το σπίτι και θα πάρει μαζί του και τον 14χρονο γιο τους, γεγονός που την ισοπεδώνει ψυχικά.

Και σα να μην έφταναν όλα τούτα, κάποια στιγμή η Ντόλυ βρίσκεται δολοφονημένη κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Ως ύποπτοι φέρονται αρχικώς ο γιος ενός ψαρά κι εν συνεχεία ο ίδιος ο Κώστας, με τον οποίο είχε δεσμό. Όμως, η Τζούλια αποφασίζει να υπερασπιστεί τον άντρα της και καταθέτει ότι την ώρα του φόνου, εκείνος βρισκόταν μαζί της.

Μάλιστα, ζητά από το φίλο της δικηγόρο Παύλο Φιλιππίδη (Κώστας Καρράς) ν’ αναλάβει την υπεράσπισή του. Οι δυο τους έχουν μια σύντομη σχέση, ενώ στους δικηγορικούς κύκλους ακούγονται πολλά για την «άστατη» ζωή που κάνει ο Φιλιππίδης…

Αφού αθωώνεται ο Κώστας, οι υποψίες πέφτουν επάνω στη Τζούλια, καθώς είχε κίνητρο για να σκοτώσει την ερωμένη του συζύγου της, ενώ το άλλοθί της για την ώρα της δολοφονίας δεν είναι ισχυρό. Είναι πλέον η βασική ύποπτη κι ανακρίνεται εξονυχιστικά από τον αστυνόμο Θανασόπουλο (Μάκης Ρευματάς), ο οποίος αν και δεν πιστεύει ιδιαίτερα στην ενοχή της, είναι υποχρεωμένος να την παραπέμψει στον εισαγγελέα, μετά τα εναντίον της στοιχεία που έχει συγκεντρώσει.

Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι αποδεικνύεται πως η Ντόλυ είχε σχέσεις με εμπόρους ναρκωτικών και γενικότερα με άτομα του υποκόσμου, οπότε δεν ήταν απίθανο κι ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών…

Η Τζούλια δηλώνει αποφασισμένη να παλέψει για ν’ αποδείξει την αθωότητά της, έχοντας κοντά της τον Κώστα κι έναν από τους καλύτερους δικηγόρους, τον Ματζελάκο (Δημήτρης Μυράτ).

Επιπλέον, αποφασίζει να τη βοηθήσει και ο Παύλος, ενώ ο γιος της μαθαίνει σε πόσο δεινή θέση βρίσκεται η μητέρα του, επιστρέφοντας από μια εκπαιδευτική εκδρομή. Στο τέλος θα τα καταφέρει και θα επιστρέψει στη σκηνή θριαμβευτικά, έχοντας πάλι στο πλάι της τον Κώστα τόσο ως συμπρωταγωνιστή, όσο και ως σύζυγο…

Το καστ

Όπως αντιληφθήκατε από τα ονόματα που αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο, οι χαρακτήρες της «Θεατρίνας» ευτύχησαν να ερμηνευτούν από εξαιρετικούς πρωταγωνιστές της υποκριτικής τέχνης. Διαλεγμένοι ένας κι ένας και με μεγάλη κινηματογραφική και θεατρική θητεία πίσω τους, σίγουρα απέδωσαν ιδανικά τους ρόλους που τους ανατέθηκαν.

Φυσικά, όπως πάντα σε πρώτο πλάνο μπαίνει η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία ουσιαστικά παίζει τη…ζωή της. Τη βλέπουμε (φωτογραφικά βεβαίως…) σε διάφορες ηλικίες, κάτι που έκανε με εξαιρετική επιτυχία και σε αρκετές ταινίες της στο παρελθόν. Το 1977, έχοντας περάσει ήδη τα «40 καράτια», εντυπωσιάζει περισσότερο με τούτες τις «μεταμορφώσεις» της…

Εκτός των προαναφερθέντων πρωταγωνιστών, στη «Θεατρίνα» συμμετείχαν επίσης και οι Τζόλυ Γαρμπή (Εύα, η πιστή φίλη και βοηθός της Τζούλιας), Θόδωρος Κατσαδράμης (προφανώς στο ρόλο του φαρμακοποιού που ήθελε να δώσει στη Τζούλια ο πατέρας της…), Μπάμπης Κατσούλης (Τζων, μέλος του υπηρετικού προσωπικού και στενός οικογενειακός φίλος του ζεύγους Τζούλια-Νίκος), Ειρήνη Κακαβούλη (πιθανώς στο ρόλο της φίλης του Παύλου, την οποία σύστησε στη Τζούλια με σκοπό να την πάρει στο θίασό της…) κ.α.

Σχόλιο

Για ακόμη μια φορά, βρισκόμαστε σε πλήρες αδιέξοδο. Τι σχόλιο να κάνουμε για μια σειρά που έχει διαγραφεί από το αρχείο της ΕΡΤ και δε θα ξαναδούμε ποτέ; Το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι οπωσδήποτε θα επρόκειτο για μια πολύ ακριβή παραγωγή, με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια (τουλάχιστον οι φωτογραφίες αυτό δείχνουν…), αντάξια του ονόματος μιας Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή τα σχόλια για τη «Θεατρίνα» ήταν εντελώς αντιφατικά. Άλλοι μιλούσαν για μια αξιόλογη και καλογυρισμένη σειρά, ενώ κάποιοι για μια προσπάθεια «παλιμπαιδισμού» της πρωταγωνίστριας, με στόχο να δείξει στο κοινό ότι παραμένει πάντα νέα κι επαναλαμβάνοντας τον κινηματογραφικό εαυτό της. Δυστυχώς, ουδέποτε θα έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε ποιοι είχαν δίκιο…

* Οι φωτογραφίες προέρχονται από τεύχη του περιοδικού “Ραδιοτηλεόραση”, που υπάρχουν στο αρχείο του συντάκτη της στήλης.

———–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…