Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Τηλεοπτικές στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, να μελαγχολήσουμε, να ταυτιστούμε με τους ήρωες και να πάσχουμε μαζί τους. Πόσα συναισθήματα δε γέννησαν σε όλους μας αξέχαστα σίριαλ της μικρής οθόνης. «Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα», άφησαν το σημάδι τους στο μυαλό και στην καρδιά μας και τα θυμόμαστε με νοσταλγία μέσα σ’ αυτό το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο του σήμερα…
Αυτή η στήλη λοιπόν, από φέτος κάθε εβδομάδα, θα σας παρουσιάζει εναλλάξ μία σειρά και μία εκπομπή που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στην ασπρόμαυρη ή στην έγχρωμη τηλεόραση στα πρώτα 20 χρόνια πορείας της. Φιλοδοξία της, να σας θυμίσει μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα σβήσουν ποτέ ο χρόνος και η μνήμη!
———————————————–
Ας ξεκινήσουμε τη σημερινή στήλη, εν είδει…παραμυθιού. Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, η ελληνική τηλεόραση εκτός από ψυχαγωγία, παρήγαγε πολιτισμό κι ενημέρωση, αλλά και μαθήματα ιστορίας. Υπήρχαν εκπομπές που πραγματικά συνέβαλλαν στη μόρφωση των τηλεθεατών, με το να διδάσκουν το παρελθόν αυτής της χώρας, μέσω προσώπων και γεγονότων που παίξανε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της.
Όμως, για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονταν έρευνες, που συχνά μπορεί να κρατούσαν ως και μήνες, έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι το αρτιότερο δυνατό. Ένας από εκείνους τους δημοσιογράφους που αφιέρωσε ένα μεγάλο κομμάτι της τηλεοπτικής -και όχι μόνο- ζωής του σ’ αυτές, ήταν και ο αξέχαστος Φρέντυ Γερμανός…
Από τις πιο οικείες κι αγαπημένες μορφές της μικρής οθόνης, έκανε πολλές και μεγάλες επιτυχίες σ’ αυτή, παρουσιάζοντας εκπομπές που μείνανε στην ιστορία: «Αλάτι και πιπέρι», «Το πορτραίτο της Πέμπτης», ακόμα και τα «Φλας μπακ» και «Σάββατο βράδυ-Κυριακή πρωί», που είχανε βραχύβια διάρκεια «ζωής»…
Ωστόσο, κατά την προσωπική άποψή μου, η σημαντικότερη και σπουδαιότερη τηλεοπτική προσφορά του, ήταν «Η πρώτη σελίδα», που μεταδόθηκε από την ΕΡΤ. Μια εκπομπή έρευνας και διδαχής για πρόσωπα και γεγονότα, γνωστά και άγνωστα, που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας από τα τέλη του 19ου αιώνα, ως την εποχή που ξεκίνησε…
Η πρεμιέρα της, έλαβε χώρα το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 1980 στις 20:00 και ουσιαστικά ολοκληρώθηκε την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 1986. Αρχικώς, η συχνότητα μετάδοσής της ήταν μια φορά το μήνα και πάντα Τετάρτη, με μόνο μία εξαίρεση που θα δούμε παρακάτω.
Ωστόσο, στη συνέχεια «αραίωσε» τις εμφανίσεις της, καθώς ο Φρέντυ δεν ήθελε να υπερβεί σε αριθμό τις 21-22 ωριαίες εκπομπές. Και πράγματι, παρουσιάστηκαν συνολικά 23, οι δύο εκ των οποίων μεταδόθηκαν σε δύο μέρη. Συνεπώς, περιείχε 21 θεματικές ενότητες…
Δεν ήταν δυνατό λοιπόν η στήλη να παραλείψει ν’ αφιερώσει το χώρο της σε μιαν από τις σπουδαιότερες εκπομπές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, τιμώντας έτσι τη μνήμη και την προσφορά του Φρέντυ Γερμανού.
Βεβαίως, δυσκολευτήκαμε πολύ να ξεχωρίσουμε ποιες και πόσες από τις 21 σημαντικότατες θεματικές ενότητες της «Πρώτης σελίδας» θα παρουσιάζαμε αναλυτικά σε τούτο το αφιέρωμα. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι κάναμε την καλύτερη δυνατή επιλογή…
«Συνοδοιπόρος» μας σ’ αυτό το υπέροχο και νοσταλγικό «ταξίδι», η κυρία Ντέπυ Γκολεμά, γνωστή δημοσιογράφος και τηλεκριτικός. Ήταν η βασική συνεργάτιδα του αείμνηστου Φρέντυ σε τούτη την εκπομπή και δεν αρνήθηκε να μοιραστεί μαζί μας (και μαζί σας) αναμνήσεις και παρασκήνια απ’ αυτή. Και ήτανε τόσα πολλά, που επίσης υποχρεωθήκαμε να κάνουμε μιαν επιλογή, κατατάσσοντας κάποια από τα λεγόμενά της στις σχετικές ενότητες, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω…
Σε πρώτη φάση, μας λέει με λίγα λόγια πώς ξεκίνησε η ιδέα της εκπομπής: «Η «Πρώτη σελίδα» ήταν ένας τίτλος από αμερικανική ταινία. Του άρεσε του Φρέντυ το Χόλιγουντ, όπως του άρεσε και η Ιστορία. Διαφορετικά πράγματα. Η ιδέα της εκπομπής, γεννήθηκε από μεγάλα γεγονότα που είχαν γίνει πρωτοσέλιδα στον Τύπο, από τις αρχές του περασμένου αιώνα ως το 1980, που αυτή ξεκίνησε».
Ελάτε μαζί μας λοιπόν, να ξεφυλλίσουμε τις σημαντικότερες στιγμές της «Πρώτης σελίδας» και να μεταφερθούμε σε μιαν εποχή όπου η ελληνική τηλεόραση εκτός από ένα θέαμα, ήτανε κι ένα «φροντιστήριο»…
«Σπυριδούλα» (20/12/1980): Ο λόγος και πάλι στην κυρία Γκολεμά: «Πρώτο θέμα της εκπομπής, που είναι ίσως και το πρώτο reality της ελληνικής τηλεόρασης- χωρίς να το γνωρίζουμε τότε- ήταν η ιστορία της Σπυριδούλας, της οικιακής βοηθού που σιδέρωσαν οι άνθρωποι που την είχαν σπίτι τους. Η εκπομπή συγκίνησε πολύ κόσμο, έκανε ρεκόρ τηλεθέασης και θυμάμαι πως κατά τη διάρκειά της, τηλεφώνησε μια κυρία που είχε ένα σπίτι στη Κυψέλη και μας κάλεσε να το γράψει κληρονομιά στη Σπυριδούλα».
Η υπόθεση της 14χρονης τότε Σπυριδούλας Ράπτη, είχε σοκάρει το πανελλήνιο στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Δούλευε ως οικιακή βοηθός στο σπίτι της οικογένειας Βεϊζαδέ, τα μέλη της οποίας κάποια στιγμή την κατηγόρησαν ότι έκλεψε 50 δολάρια. Εκείνη το αρνήθηκε, αλλά τα αφεντικά της την έδεσαν και σιδέρωσαν ολόκληρο το σώμα της με καυτό σίδερο, προκαλώντας της πολύ βαριά εγκαύματα.
Στην «Πρώτη σελίδα», η Σπυριδούλα -ώριμη γυναίκα πια-, μίλησε στο Φρέντυ Γερμανό για όλα αυτά και σε κάποιο σημείο, ανέφερε ότι δεν είχε ούτε σπίτι να μείνει. Η τηλεθεάτρια Ελένη Δημητρίου, μια γυναίκα σχετικά προχωρημένης ηλικίας, συγκινήθηκε και τηλεφώνησε στην εκπομπή, ανακοινώνοντας την απόφασή της να παραχωρήσει το δικό της σπίτι στη Σπυριδούλα, μετά θάνατον.
Πράγματι, σε λίγες ημέρες πραγματοποίησε την υπόσχεσή της υπογράφοντας τα σχετικά συμβόλαια, παρουσία της τηλεοπτικής κάμερας και το στιγμιότυπο μεταδόθηκε στη δεύτερη «Πρώτη σελίδα», της 28ης Ιανουαρίου 1981…
«Η χρυσή στιγμή του Στέλιου Κυριακίδη» (20/5/1981): Ο Φρέντυ Γερμανός παρουσίασε την ιστορία ενός σπουδαίου αθλητή, του Στέλιου Κυριακίδη, ο οποίος προκάλεσε το θαυμασμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης όταν κατάφερε να τερματίσει πρώτος στον περίφημο μαραθώνιο της Βοστώνης το 1946. Ήταν ο πρώτος μη Αμερικανός-Καναδός που το πέτυχε και το κατόρθωμά του έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες της εποχής, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις ΗΠΑ.
Άπαντες προσπαθούσαν να καταλάβουν πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που προερχόταν από μια πάμφτωχη χώρα που μόλις είχε βγει από τα ερείπια του ελληνοϊταλικού πολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου και τη θέριζαν η πείνα και οι κακουχίες, να φτάσει στο σημείο να πετύχει μια τόσο μεγάλη, μα και τόσο επίπονη διάκριση.
Ο Κυριακίδης κατά τη διάρκεια της εκπομπής, ξετύλιξε το κουβάρι των αναμνήσεών του από εκείνη την εποχή και περιέγραψε πώς κατάφερε να κερδίσει το μαραθώνιο. Παράλληλα, οι τηλεθεατές θαύμασαν την ικανότητά του να μπορεί να τρέχει ακόμη και στα 71 του -ηλικία που βρισκόταν όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση-, έχοντας συντροφιά τα εγγόνια του…
«Για δυο μονάχα ψήφους…» (9/9/1981): Θέμα της συγκεκριμένης «Πρώτης σελίδας», το πολιτικό και βιολογικό τέλος του Χαρίλαου Τρικούπη, μετά την αποτυχία του να εκλεγεί ακόμα και βουλευτής Μεσολογγίου, στις εκλογές του 1895. Μάλιστα, έχασε τη θέση του από έναν άσημο αντίπαλο, το Μιλτιάδη Γουλιμή, οδηγώντας τον να πει την παροιμιώδη και ιστορική φράση: «Ανθ’ ημών, Γουλιμής»…
Η στενοχώρια και η πίκρα του, τον οδήγησε στο ν’ αφήσει την τελευταία πνοή του ένα χρόνο αργότερα (1896) στις Κάννες και η εκπομπή παρουσίασε την ιστορική πορεία του σπουδαίου πολιτικού, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στο τηλεοπτικό κοινό να πληροφορηθεί ποιος ήταν αυτός ο περιβόητος Γουλιμής, μέσα από μιαν αφήγηση απογόνου του…
Παράλληλα, παρουσιάζεται σε θεατρική μορφή η αισθηματική ιστορία της Σοφίας, αδελφής του Τρικούπη, με το μεγάλο πολιτικό αντίπαλο του Χαρίλαου, Θεόδωρο Δηληγιάννη, ο οποίος δολοφονήθηκε έξω από τη Βουλή το 1905. Πρωταγωνιστές, η Νίκη Τριανταφυλλίδη (Σοφία Τρικούπη) και Αντώνης Αντωνίου (Θεόδωρος Δηληγιάννης).
Στο σημείο αυτό, ας δώσουμε το λόγο στη Ντέπυ Γκολεμά, η οποία θυμάται ένα μάλλον αστείο περιστατικό από τη συγκεκριμένη εκπομπή: «Ο Φρέντυ ήθελε μαρτυρίες ζώντων, που είχαν δει τη δολοφονία (του Δηληγιάννη), δηλαδή ήθελε ανθρώπους τουλάχιστον 90 ετών και…
Θυμάμαι, στην Πλάκα βρήκα μια γιαγιά 93 ετών που θυμόταν τη μέρα εκείνη και τα γεγονότα της δολοφονίας. «Κελεπούρι» είπα μέσα μου κι έτρεξα στο σπίτι του Γερμανού. «Είναι μικρή -μου λέει-, Ντεπούλα. Να βρούμε κάποιον μεγαλύτερο». Τέτοια περιστατικά είχα πάρα πολλά, γιατί ήθελε τις ζωντανές μαρτυρίες ανθρώπων»…
«Μις Ευρώπη του 1930» (7/10/1981): Η Αλίκη Διπλαράκου είναι η πρώτη ελληνίδα που εξελέγη «Μις Ευρώπη», στα σχετικά καλλιστεία του 1930 που γίνανε στο Παρίσι, πηγαίνοντας εκεί ως μις Ελλάς. Μισόν αιώνα αργότερα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση και στην «Πρώτη σελίδα», μιλώντας για εκείνη τη διάκριση, αλλά και για τη μετέπειτα συναρπαστική ζωή της.
Ο λόγος και πάλι στην κα Γκολεμά: «Υπήρχαν και οι δύσκολες στιγμές του επαγγέλματος. Ας πούμε στο ρεπορτάζ στις Σπέτσες για τη μις Ευρώπη του 1930, την Αλίκη Διπλαράκου, που είχε εκεί σπίτι. Ήταν η γυναίκα του Τζων Ράσελ, ανιψιού του μέγιστου Άγγλου στοχαστή και φιλοσόφου Μπέρτραντ Ράσελ.
Θυμάμαι πως η ρόδα από το κάρο με το άλογο πέρασε πάνω από το πόδι μου κι ένα «ωχ μάνα μου» ακούστηκε πέρα για πέρα. Ο Φρέντυ γέλασε τόσο πολύ, που το άφησε στην εκπομπή και κάθε φορά που κάτι ήθελε να μου πει, ξεκινούσε με το «ωχ μάνα μου». Το χιούμορ του ήταν απαράμιλλο…».
«Ένα Νόμπελ για ένα ξεριζωμένο» (4/11/1981): Η εκπομπή σκιαγραφεί τη ζωή του ποιητή και διπλωματικού Γιώργου Σεφέρη, μέσα από τα μάτια της συντρόφου του, Μαρώς. Εστιάζει δε στο βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε το φθινόπωρο του 1963, παρουσιάζοντας αφηγήσεις φίλων του για τούτη τη σπουδαία διάκριση.
Παράλληλα, ο Μάνος Κατράκης στο ρόλο του ποιητή και η Βέρα Ζαβιτσιάνου σ’ εκείνο της Μαρώς Σεφέρη, «ζωντάνεψαν» σκηνές από τη ζωή του μεγάλου Έλληνα…
«Έτσι κατέβηκε η γερμανική σημαία απ’ την Ακρόπολη» (3/2/1982): Από τις πιο σημαντικές εκπομπές της «Πρώτης σελίδας», καθώς ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας μίλησαν στην τηλεόραση για πρώτη φορά, σχετικά με το παράτολμο κι επικίνδυνο κατόρθωμά τους να κατεβάσουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη, στις 30 Μαΐου 1941, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
Οι δύο φίλοι και συμφοιτητές εκείνης της εποχής, σαράντα χρόνια μετά ανέβηκαν ξανά στον ιερό βράχο και περιέγραψαν με κάθε λεπτομέρεια το τολμηρότατο, αλλά και ηρωικό εγχείρημά τους, το οποίο έμεινε στην ιστορία. Πρόκειται σίγουρα για μιαν εκπομπή-ντοκουμέντο, που καθήλωσε τους τηλεθεατές.
Κλείνουμε αυτή την ενότητα, με άλλη μια θύμηση της Ντέπυς Γκολεμά: «Θυμάμαι το Γλέζο και το Σάντα με τη σημαία στην Ακρόπολη. Είχαμε βρει τη σπηλιά που είχαν ρίξει τη σημαία οι δυο ήρωες της Αντίστασης και σκεφτόμουν με τι σχοινιά θα κατέβω να τη βρω! Τρέλες…Το πάθος του Φρέντυ, μας οδηγούσε κι εμάς να δίνουμε όλη μας την αγάπη για το καλύτερο, χωρίς άλλη σκέψη»…
«Η τελευταία μέρα της Πηνελόπης Δέλτα» (28/4/1982): Άλλη μια «Πρώτη σελίδα» γεμάτη αποκαλύψεις και ντοκουμέντα μιας δύσκολης εποχής για την Ελλάδα. Η εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941, σημαίνει και το τέλος της ζωής της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία αυτοκτονεί πίνοντας δηλητήριο.
Στην εκπομπή εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μοναδική ζώσα κόρη της αγαπημένης συγγραφέως παιδικών βιβλίων, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, μιλώντας για εκείνη την αποφράδα ημέρα, ενώ επίσης για πρώτη φορά ο τηλεθεατής «ξεναγήθηκε» στο ιστορικό αρχοντικό της Κηφισιάς, μέσα στο οποίο γράφτηκε ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας…
«Για μια σούστα, για ένα κορίτσι, για ένα μετάλλιο» (Παρασκευή 3/9/1982): Με αφορμή τους πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου που γίνανε στο νεότευκτο Ολυμπιακό Στάδιο το Σεπτέμβριο του 1982, ο Φρέντυ Γερμανός και η «Πρώτη σελίδα» παρουσίασαν τον χρυσό Ολυμπιονίκη του 1896 Σπύρο Λούη, μέσα από αφηγήσεις των απογόνων του, αλλά και υπερηλίκων φίλων του, που ακόμα ζούσανε τότε.
Στο τέλος της εκπομπής, εμφανιζότανε το μετάλλιο του θρυλικού νερουλά από το Μαρούσι, με την ένδειξη «Πωλείται». Αυτό, αποτέλεσε την αφορμή αγοράς του από τον τότε ΓΓΑ Κίμωνα Κουλούρη και τη μεταφορά του στο Ολυμπιακό Μουσείο της Ολυμπίας, όπου βρίσκεται ως σήμερα…
«Ο ποιητής Καβάφης ήταν θείος μου» (22/6/1983): Ίσως το πιο ιστορικό ντοκουμέντο που παρουσίασε η «Πρώτη σελίδα», και μάλιστα ζωντανό. Η κοντέσα Χαρίκλεια Βαλιέρι, το γένος Καβάφη, εμφανίστηκε στην τηλεόραση σε ηλικία 87 ετών και μίλησε για το θείο της, τον Αλεξανδρινό ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη. Ήταν η τελευταία ζώσα συγγενής του δημιουργού της «Ιθάκης» και τόσων άλλων αριστουργημάτων κι αποκάλυψε πολλά για το περιβάλλον και τις συνθήκες μέσα στις οποίες έζησε ο ποιητής.
Ο Φρέντυ Γερμανός στάθηκε τυχερός μέσα στην ατυχία του, καθώς τέσσερις ημέρες μετά το γύρισμα που έγινε στη Μυτιλήνη, η κοντέσα έφυγε από τη ζωή. Πρόλαβε όμως να καταθέσει αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο, ωστόσο χωρίς να καταφέρει να το δει στη μικρή οθόνη…
Εκτός της μαρτυρίας που κατέθεσε η ανιψιά του ποιητή, ξεχωριστή στιγμή της εκπομπής ήταν η απαγγελία ποιημάτων του Καβάφη από τη μοναδική φωνή της Έλλης Λαμπέτη, τρεις μήνες πριν φύγει από τη ζωή. Πού να ήξερε τότε ότι εκείνη θα ήταν η επόμενη “Πρώτη σελίδα”…
«Θυμάμαι την Έλλη» (31/10 και 7/11/1984): Ένα και πλέον χρόνο μετά το θάνατο της Έλλης Λαμπέτη, ο Φρέντυ Γερμανός παρουσίασε σε δύο εκπομπές τη ζωή της σπουδαίας ελληνίδας πρωταγωνίστριας, μέσα από αφηγήσεις συγγενών και φίλων της, αλλά και εικόνες από τα μέρη που έζησε ορισμένες από τις πιο σημαντικές στιγμές της. Τα πρώτα βήματα, η μεγάλη καριέρα, αλλά και η επίπονη, μαρτυρική και χρόνια μάχη της με την επάρατη νόσο…
Από τα πιο συγκλονιστικά και συγκινητικά ντοκουμέντα της εκπομπής, ήταν όταν ακούστηκε η σπασμένη (λόγω αφαίρεσης φωνητικής χορδής) φωνή της από μια κασέτα μαγνητοφώνου που είχε στείλει στον Φρέντυ, να μιλά για την περιπέτειά της γεμάτη απογοήτευση και χωρίς ελπίδα. Κι όμως, λίγες ημέρες μετά, την περίμενε ο μεγαλύτερος προσωπικός θεατρικός θρίαμβος της καριέρας της, με τη «Σάρα»…
«Η εκτέλεση» (5 και 12/11/1986): Η τελευταία «Πρώτη σελίδα» αναφερόταν στη ζωή του Ίωνα Δραγούμη και στην εκτέλεσή του για πολιτικούς λόγους τον Ιούλιο του 1920. Εκτός από τα ντοκουμέντα που παρουσιάστηκαν (με κορυφαίο την αφήγηση της εκτέλεσης μέσα από ένα τότε ζων μέλος του εκτελεστικού αποσπάσματος), ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Εύα Κοταμανίδου και η Νίκη Τριανταφυλλίδη, υποδύθηκαν δραματουργικά τους τρεις κεντρικούς ήρωες: Το Δραγούμη, τη Μαρίκα Κοτοπούλη και την Πηνελόπη Δέλτα αντιστοίχως…
Αφορμή για τις εν λόγω εκπομπές, ήτανε το βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού με τίτλο «Η εκτέλεση» που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή και είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση. Ένα πραγματικό ντοκουμέντο για την πολιτική -και όχι μόνο- κατάσταση της εποχής, που παρουσιάστηκε υποδειγματικά σε δύο μέρη από την τηλεόραση, με τον αξέχαστο δημοσιογράφο και παρουσιαστή να έχει και το ρόλο του σκηνοθέτη…
Η Ντέπυ για τον Φρέντυ
Δε θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε τούτο το αφιέρωμα, χωρίς να παρουσιάσουμε τον Φρέντυ Γερμανό μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που βρισκόταν στο πλευρό του επαγγελματικά επί πολλά χρόνια.
Δεν είναι άλλος από τη Ντέπυ Γκολεμά, η οποία μας περιγράφει στιγμές από τη συνεργασία τους: «Η θητεία δίπλα στον Φρέντυ είναι μια χαρά που την κουβαλάς ως την άκρη της ζωής σου. Ήταν άρχοντας. Ήταν σταρ, ήταν κάτι που δεν θα βρείτε πουθενά σήμερα, ούτε στην τηλεόραση, ούτε στη δημοσιογραφία.
Έχω άπειρα περιστατικά, έχω μόνον αγάπη κι ευγνωμοσύνη για το μεγάλο μου δάσκαλο, τον πιο χαρισματικό άνθρωπο που πέρασε από την τηλεόραση. Έναν ακάματο εργάτη, που δε λογάριαζε νύχτες, γιορτές και σχόλες. Ήταν ευγενής, κύριος, δεν τον άκουσα ποτέ στα 20 και χρόνια που ήμουνα δίπλα του να βρίσει, να μιλήσει άσχημα, ή να σε μειώσει. Ήξερε καλά πώς θα πάρει από σένα το 100% των δυνατοτήτων σου. Ήταν αριστοκράτης, ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, που πήρε από το χέρι τη δημοσιογραφία και την πήγε στην φωτεινή και μόνο πλευρά της…
Αν θέλω κάτι αβίαστα να θυμηθώ από αυτό τον άνθρωπο που σημάδεψε την καριέρα μου, είναι τα μπισκότα που τρώγαμε πάντα τις νύχτες, τα ουίσκι που του έφερνα από το μπαρ- «εσύ πιες πορτοκαλάδα» μου έλεγε- και τα φιστίκια. Μετά, όταν τελειώναμε εξουθενωμένοι από τις ατέλειωτες ώρες μοντάζ -να σας πω ότι οι μοντέρ της ΕΡΤ τον «μισούσαν» για την τελειομανία του- φώναζε ένα ταξί και με πήγαινε πάντα σπίτι. Δεν οδηγούσε. Ήταν ο καλύτερος πελάτης των ταξί, και πάντα προτιμούσε κάποιον συγκεκριμένο, που τον μπέρδευε και του έλεγε -για πλάκα μάλλον- «καλησπέρα κύριε Χατζηφωτίου»…
Για κάποιον άγνωστο λόγο, ο Φρέντυ με φώναζε «αφεντικό». Μιαν από τις δουλειές που μου ανέθετε, ήταν να μαζεύω τις κριτικές των εκπομπών του. Σεβόταν πολύ τους τηλεκριτικούς και τις κρατούσε όλες, τακτοποιημένες σε μικρά βιβλιαράκια. Γύρω στο ’90, όταν άρχισα κι εγώ να γράφω τις πρώτες μου κριτικές, μου είχε πει: «Δε σε βλέπω να γράφεις καλό για άνθρωπο…».
Θυμάμαι καλά και την τελευταία μας συνομιλία, λίγους μήνες πριν φύγει. Ήμουν στον «Ελεύθερο Τύπο», όταν χτύπησε το τηλέφωνο κι άκουσα τη φωνή του: “Αφεντικό, σ’ ευχαριστώ. Δεν είναι τίποτα, όλα καλά”. Λίγο καιρό μετά, στις 21 Μαΐου 1999 ήμουνα πάνω στο μηχανάκι κι άκουγα ραδιόφωνο. Ήταν 10:30 το πρωί κι άκουσα τον εκφωνητή να λέει: «Έχουμε μια δυσάρεστη είδηση. Έφυγε από τη ζωή ο Φρέντυ Γερμανός. Σταμάτησα, κατέβηκα και ξέσπασα σε κλάματα.
Δε θα το πιστέψετε, αλλά καθόμουν έξω από την ΕΡΤ στην Κατεχάκη. Εκεί, που για πολλά χρόνια ο αρχιμάστορας της ελληνικής τηλεόρασης είχε δώσει την ψυχή του για να διασκεδάσει κυρίως, ή να διδάξει το κοινό που τον αποθέωνε».
Θα κλείσουμε τούτη την αναφορά μας στην «Πρώτη σελίδα» και στο Φρέντυ Γερμανό, αποχαιρετώντας σας όπως κι εκείνος, δια χειρός της κυρίας Γκολεμά: «Αυτά γι’ απόψε. Ραντεβού σε ένα άλλο αφιέρωμα…»!
***Ένα προσωπικό «ευχαριστώ» στην κυρία Ντέπυ Γκολεμά για την προθυμία της να μοιραστεί στιγμές της «Πρώτης σελίδας» και του αξέχαστου Φρέντυ Γερμανού…
Σημείωση: Οι φωτογραφίες προέρχονται από τεύχη του περιοδικού “Ραδιοτηλεόραση”, που υπάρχουν στο αρχείο του συντάκτη της στήλης.
———–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…