Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα: “Τα λιονταράκια του κυρ-Ηλία”

Τηλεοπτικές στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε, να μελαγχολήσουμε, να ταυτιστούμε με τους ήρωες και να πάσχουμε μαζί τους. Πόσα συναισθήματα δε γέννησαν σε όλους μας αξέχαστα σίριαλ της μικρής οθόνης. «Ασπρόμαυρα κι έγχρωμα», άφησαν το σημάδι τους στο μυαλό και στην καρδιά μας και τα θυμόμαστε με νοσταλγία μέσα σ’ αυτό το άθλιο τηλεοπτικό τοπίο του σήμερα…

Αυτή η στήλη λοιπόν, κάθε 15 ημέρες θα σας παρουσιάζει κι από μία σειρά που έγραψε τη δική της ξεχωριστή ιστορία στην ασπρόμαυρη ή στην έγχρωμη τηλεόραση στα πρώτα 20 χρόνια πορείας της. Φιλοδοξία της, να σας θυμίσει μοναδικές κι ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα σβήσουν ποτέ ο χρόνος και η μνήμη!

———————————————————–

Αν υπήρχε …τηλεοπτικό ωροσκόπιο, τότε κάλλιστα θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το 1985 για την Ελλάδα, ήταν το έτος του …λιονταριού! Κι αυτό γιατί σχεδόν ταυτόχρονα, ξεκίνησε η προβολή δύο σειρών με το «βασιλιά της ζούγκλας» να κυριαρχεί στους τίτλους…

Ο λόγος για «Τα λιονταράκια» και τον «Ανδροκλή και τα λιοντάρια του», που βγήκαν στον αέρα με διαφορά είκοσι ημερών από την ΕΡΤ-1 και ΕΡΤ-2 αντιστοίχως. Συνεπώς, είχαμε μια…λιονταρίσια μάχη για αρκετούς μήνες, με τον κόσμο να δείχνει την προτίμησή του και στα δύο…

Ωστόσο, «Τα λιονταράκια» του Γιάννη Δαλιανίδη κατάφεραν τελικώς να κατακτήσουν την πρώτη θέση στον πίνακα των δημοφιλέστερων τηλεοπτικών προγραμμάτων της σεζόν, παίρνοντας «παράταση» και για την επόμενη. Σημειωτέον, ότι από το έβδομο επεισόδιο, ο τίτλος της σειράς έγινε «Τα λιονταράκια του κυρ-Ηλία», προφανώς για να ξεχωρίζει από τον «Ανδροκλή»…

Ο αξέχαστος σκηνοθέτης και σεναριογράφος υπέγραψε άλλη μια μεγάλη επιτυχία στη μικρή οθόνη, την τρίτη κατά σειρά μετά «Το λούνα παρκ» και «Τα καθημερινά». Βεβαίως, η «συνταγή» είχε πολλές ομοιότητες με τις δύο προηγούμενες, αλλά η αγάπη του κόσμου παρέμεινε ίδια και δυνατή.

«Τα λιονταράκια» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στους τηλεοπτικούς δέκτες την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 1985, στις 21:45. Η ΕΡΤ-1 έκανε διάνα στην ημέρα προβολής της σειράς, καθώς αμέσως μετά, ακολουθούσε ο θρυλικός «Ιππότης της ασφάλτου». Συνεπώς, τα βράδια της Τετάρτης το πρώτο κανάλι μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του κοινού…

Συνολικά, προβλήθηκαν 31 επεισόδια σε δύο κύκλους. Ο πρώτος περιλάμβανε 25 και ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου, ενώ ο δεύτερος μόλις έξι (από 14 Οκτωβρίου ως 19 Νοεμβρίου 1985). Κι όμως, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, στο αρχείο της ΕΡΤ σώζονται μόνο τα έξι επεισόδια του δεύτερου κύκλου, ενώ τα υπόλοιπα 25 διαγράφηκαν. Έχουμε αναφερθεί τόσες φορές μέσα από τούτη δω τη στήλη στους εγκληματίες της Αγίας Παρασκευής, οπότε άλλη μια δε θα πρόσθετε κάτι επιπλέον…

Η υπόθεση 

Όπως σε όλες τις σειρές που έγραψε ο Γιάννης Δαλιανίδης, δεν υπάρχει ενιαία υπόθεση. Απλώς, περιγράφονται διάφορα γεγονότα της καθημερινής ζωής, με επίκεντρο κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα, μέσω των οποίων εξελίσσονται ορισμένες αυτοτελείς στην πλειοψηφία τους ιστορίες…

Στα «Λιονταράκια» λοιπόν, αυτές εξελίσσονται με φόντο δύο οικογένειες που κατοικούν σε απέναντι πολυκατοικίες της Αθήνας. Η μία, είναι του Ηλία Πετρίδη (Ιάκωβος Ψαρράς), ο οποίος είναι ένας εξαιρετικά νευρικός, οπισθοδρομικός και αυστηρός άνθρωπος, ιδιοκτήτης καταστήματος οικιακών ειδών. Τα υπόλοιπα μέλη της, είναι η σύζυγός του Ευθυμία (Κατερίνα Γιουλάκη) και τα δύο παιδιά του, ο Γιάννης (Παύλος Ευαγγελόπουλος) και η Μαρία (Βάσια Παναγοπούλου).

Η δεύτερη οικογένεια, είναι του πολιτικού μηχανικού Τέλη Αργυρόπουλου (Νίκος Κούρος) κι αποτελείται από τη σύζυγο Αθηνά (Άννα Μπράτσου), τα παιδιά Ηρώ (Γιολάντα Μπαλαούρα) και ο μικρός Αλέξανδρος (Λαέρτης Μαλκότσης), καθώς και ο πατέρας του Τέλη, ο συνταξιούχος παππούς Αλέξανδρος (Γιάννης Χειμωνίδης).

Σε αντίθεση με τον Ηλία, ο Τέλης δεν είναι καταπιεστικός και η αρμονία βασιλεύει στην οικογένειά του. Οι σχέσεις της με την αντίστοιχη του Πετρίδη είναι εξαιρετικές, όμως όλα θ’ ανατραπούν όταν θα προκύψει αίσθημα μεταξύ του Γιάννη (γιου του Ηλία) και της Ηρώς (κόρης του Τέλη).

Ο Ηλίας, εκ φύσεως καταπιεστικός, απότομος και νευρικός, θα γίνει έξαλλος όταν μάθει για την αγάπη των δύο παιδιών, καθώς επιδιώκει να έχει πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε ότι αφορά το σπίτι του. Ωστόσο, στην πορεία θα προκύψει κι άλλος έρωτας, αυτός της κόρης του Μαρίας με τον Πάνο Αντωνίου (Πάνος Μιχαλόπουλος), ο οποίος δουλεύει ως τεχνικός σε στούντιο τηλεοπτικών γυρισμάτων. Οι δύο νέοι θ’ αρραβωνιαστούν, όμως η σχέση τους θα περάσει πολλά σκαμπανεβάσματα…

Παράλληλα λοιπόν με τούτες τις ιστορίες, μέσα από τη σειρά παρουσιάζονται και τα προβλήματα της καθημερινότητας: Ακρίβεια, εφορία, ΔΕΚΟ, συγγενικές σχέσεις, τα στραβά της ζωής στην πόλη, θέματα υγείας (φανταστικά και μη…), αλλά και ανάδειξη της ευκολοπιστίας των ηρώων μας σε ο,τιδήποτε τους προτείνεται για να βελτιώσουν τη ζωή τους.

Το καστ 

Εκτός των προαναφερθέντων πρωταγωνιστών της σειράς, υπήρχαν κι άλλοι εκλεκτοί ηθοποιοί που συμπλήρωναν το καστ: Κούλα Αγαγιώτου (Πόπη, μητέρα του Παύλου, που προσπαθούσε διαρκώς να τον ελέγχει), Κώστας Ευρυπιώτης (τεχνικός τηλεοράσεων στο στούντιο που δουλεύει ο Πάνος -εμφανίστηκε στα πρώτα έξι επεισόδια, αφού μετά έγινε «λιοντάρι του Ανδροκλή»…), Μίνα Νεγρεπόντη (Λία Καραπάνου, κόρη ιδιοκτήτη σούπερ μάρκετ κι ερωτευμένη με τον Πάνο -χωρίς ανταπόκριση), Αγνή Βλάχου (κυρία Γκούμα, γειτόνισσα των Πετρίδη με έφεση στο κουτσομπολιό) κ.α.

Στο δεύτερο κύκλο, προστέθηκε ο Σταμάτης Γαρδέλης (Σταμάτης), στο ρόλο ενός τεμπέλη νεαρού, που έχει το ψώνιο να γίνει τραγουδιστής κι όλη μέρα παίζει κιθάρα και τραγουδάει, εκνευρίζοντας τους γύρω του. Είναι δε ερωτευμένος με τη Σούλα (Τέτα Κωνσταντά)…

Για την απόδοση των ρόλων των πρωταγωνιστών, δε χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια. Ο Ιάκωβος Ψαρράς, σπουδαίος ηθοποιός και με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου, ήταν ο ιδανικός για την ενσάρκωση του δεσποτικού, αυστηρού και γκρινιάρη οικογενειάρχη, που θέλει διαρκώς να ελέγχει πού βρίσκονται και τι κάνουν τα παιδιά του. Θα λέγαμε ότι είναι ένας «Παναγής Βιολάντης» από τη «Στέλλα Βιολάντη» του Ξενόπουλου, σε κωμική έκδοση (είχε παίξει τον εν λόγω ρόλο στην παρουσίαση του έργου στο «Θέατρο της Δευτέρας», το 1976…).

Από την άλλη, η Κατερίνα Γιουλάκη ως Ευθυμία είναι εξαιρετική και θα τολμούσα να πω ότι ήταν ο καλύτερος τηλεοπτικός ρόλος της. «Έδεσε» απολύτως ως ζευγάρι με τον Ψαρρά και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού οι δυο τους πρωταγωνίστησαν για αρκετό διάστημα στη σειρά αυτοτελών επεισοδίων «Από την κωμωδία στο δράμα», που προβαλλόταν στην ΥΕΝΕΔ από το 1975 ως το 1980…

Τα νέα παιδιά της σειράς (τα περισσότερα ήταν δημιουργήματα του σκηνοθέτη και συγγραφέα), δίνουν ένα τόνο φρεσκάδας και νιότης στα «Λιονταράκια», κάτι που δεν υπήρχε στις προηγούμενες τηλεοπτικές απόπειρες του Δαλιανίδη. Θα σταθώ όμως ξεχωριστά στο Λαέρτη Μαλκότση (σήμερα γνωστός ηθοποιός και μουσικοσυνθέτης), ο οποίος πραγματικά ήταν «όλα τα λεφτά». Με την παιδική αφέλεια, τις απίστευτες ατάκες και τις απαιτήσεις του, αναστάτωνε διαρκώς την οικογένεια Αργυροπούλου και ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας τότε, αφού ηλικιακά βρισκόμασταν πολύ κοντά…

Σχόλιο 

Περιττό να τονίσω ότι δεν είχα χάσει ούτε ένα επεισόδιο από τα «Λιονταράκια». Κάθε Τετάρτη, φρόντιζα να τελειώσω όσο γινόταν νωρίτερα διαβάσματα, γραψίματα κλπ, ώστε να καθίσω άνετος μπροστά στη μικρή οθόνη για να δω τόσο αυτά, όσο βεβαίως και τον «Ιππότη της ασφάλτου» που ακολουθούσε…

Ουσιαστικά, η σειρά δεν είχε μεγάλες διαφορές από τις προηγούμενες και τις επόμενες του Δαλιανίδη. Επίκεντρο ήταν και πάλι ένας γκρινιάρης και με τίποτα ευχαριστημένος οικογενειάρχης, όπως ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως «κυρ-Γιώργης» στο «Λούνα παρκ» και ο Γιώργος Κωνσταντίνου ως «Λεωνίδας Σοφιανός» στα «Καθημερινά».

Τα περιστατικά της καθημερινότητας περιγράφονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, αφού ο αξέχαστος σκηνοθέτης και συγγραφέας πολύ συχνά χρησιμοποιούσε τα ίδια σενάρια, απλώς αλλάζοντας ονόματα και προσαρμόζοντάς τα στις συνθήκες της εποχής. Υπάρχουν πολλά «σκετς» που παρουσιάστηκαν και στο «Λούνα παρκ» και στα «Καθημερινά» και αργότερα στην «Οδό Ανθέων», στο «Ρετιρέ» και στους «Μικρομεσαίους»…

Θα έλεγα ότι τα «Λιονταράκια» μοιάζανε περισσότερο με το «Λούνα παρκ», καθώς σχεδόν σε κάθε επεισόδιο εμφανιζόταν κι ένας τραγουδιστής. Και τούτο με αφορμή το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι της υπόθεσης, εξελισσόταν στο τηλεοπτικό στούντιο που εργαζόταν ο Πάνος (Μιχαλόπουλος), όπου βεβαίως γίνονταν διάφορα «γυρίσματα» για τη μικρή οθόνη…

Έτσι, στη σειρά εμφανίστηκαν και τραγούδησαν η Δούκισσα, ο Πασχάλης, ο Γιώργος Γερολυμάτος, ο Άγγελος Διονυσίου, ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, η σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενη τότε Μαντώ κ.α.

Να πούμε ακόμα ότι ενδεικτικό της επιτυχίας των… «Λιονταρακίων» (ποσοστά τηλεθέασης άνω του 60%), ήταν η κυκλοφορία ενός δίσκου βινυλίου με τραγούδια που έγραψε ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, σε στίχους Γιάννη Δαλιανίδη κι ερμηνευτές τα νέα παιδιά της σειράς (Μιχαλόπουλος, Παναγοπούλου, Ευαγγελόπουλος κλπ). Κάποια από αυτά ακούστηκαν και στη σειρά και στο μυαλό μου έχει μείνει εκείνο του Μαλκότση, που έλεγε «Αχ πώς θα ‘θελα πολύ να γινόμουνα σκυλί»…

———–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…