Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Λος Άντζελες, 2049. Άνθρωποι και ανδροειδή εξακολουθούν να ανέχονται οι μεν την παρουσία των δε. Η νέα γενιά από ρέπλικες είναι πιο εξελιγμένη, υπάκουη, υποταγμένη. Έχουν ξεφύγει, ωστόσο, ελάχιστες «ατίθασες» ρέπλικες προηγούμενης γενιάς, τις οποίες εξακολουθούν να κυνηγούν και να «αποσύρουν» οι Blade Runner. Ένας από αυτούς, ο αστυνόμος “K” (Ryan Gosling) ανακαλύπτει άθελά του ένα μυστικό το οποίο είναι ικανό να διαταράξει μια για πάντα την ισορροπία του κόσμου. Για να βρει την άκρη του νήματος, ο “K” πρέπει τώρα να εντοπίσει πάση θυσία τον Rick Deckard (Harrison Ford), έναν θρυλικό Blade Runner, τα ίχνη του οποίου έχουν εξαφανιστεί εδώ και 30 χρόνια…
Ο ταλαντούχος Denis Villeneuve τολμά να αγγίξει την κλασική ταινία του Ridley Scott, “Blade Runner” (1982), που ήταν βασισμένη στο μυθιστόρημα του Philip K. Dick, “Do Androids Dream of Electric Sheep?”, και να δημιουργήσει το sequel “Blade Runner 2049”, με τις ευλογίες του ίδιου του Scott, ο οποίος εδώ έχει ρόλο παραγωγού. Λες και πιάνει το νήμα από την περσινή θαυμάσια ταινία του, «Η Άφιξη» (“The Arrival”), ο Villeneuve σκηνοθετεί ένα κινηματογραφικό επίτευγμα. Η δημιουργία του, με απόλυτο σεβασμό στο πρωτότυπο έργο και σαφείς επιρροές από τα “Minority Report” (2002) και «Τεχνητή Νοημοσύνη» (“A.I. Artificial Intelligence”, 2001) του Steven Spielberg, καταφέρνει από την πρώτη κιόλας στιγμή να σε βυθίσει στο ατμοσφαιρικό σύμπαν της.
Χάρη στη θαυμάσια φωτογραφία του σπουδαίου Roger Deakins, την ευφάνταστη σκηνογραφία των Dennis Gassner και Alessandra Querzola και την καίρια μουσική επένδυση των Hans Zimmer και Benjamin Wallfisch, το Λος Άντζελες παραμένει μια δυστοπική μητρόπολη που αποδεικνύεται πιο αφιλόξενη και ζοφερή από ποτέ. Τα ειδικά εφέ δεν «καπελώνουν» ούτε στιγμή το φιλμ και επιτρέπουν στην αληθινή του δύναμη, το ανθρώπινο δυναμικό του, να κυριαρχήσει. Σε μια ταινία πολυδιάστατη, όπου σχεδόν τα πάντα αποκτούν μια έκφανση συμβολική και τα ερωτήματα ουδέποτε επιδέχονται εύκολων ή απλοϊκών απαντήσεων, ο σκηνοθέτης έχει λάβει τη σοφή απόφαση να αφήσει το ίδιο το μέσο του σινεμά να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σ’ αυτό το ταξίδι. Το αν το έργο του θα αναχθεί σε ταινία αναφοράς, όπως η προκάτοχός του, μένει να αποδειχθεί στο πέρασμα του χρόνου. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι αποτελεί μια κινηματογραφική εμπειρία, την οποία αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει στην υποβλητικότητα της σκοτεινής αίθουσας…
Ο θαυμάσιος –λιτός και εκφραστικός ακόμη και στις σιωπές του– Ryan Gosling μάς βοηθά να βρούμε ένα σημείο αναφοράς μέσα στη σκοτεινιά και την αποξένωση αυτής της μελαγχολικής, βροχερής μητρόπολης, που προσπαθεί πίσω από φώτα neon να κρύψει την απανθρωπιά της και ταυτόχρονα να δημιουργήσει λάμψεις απατηλές. Ο δε Harrison Ford, στη σύντομη αλλά καθοριστικότατη εμφάνισή του, επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά τί σημαίνει αληθινά σπουδαίος ηθοποιός: με απαράμιλλη φυσικότητα, αβίαστο χιούμορ και υψηλό βαθμό ενσυναίσθησης, εκφράζει συναισθήματα με ένα και μόνο βλέμμα…
Ένα από τα βασικά ερωτήματα που άφηνε ανοιχτά η πρωτότυπη ταινία είναι το αν τελικά ο Deckard είναι άνθρωπος ή ρέπλικα. Το εξαιρετικό σενάριο των Hampton Fancher και Michael Green αφήνει ελεύθερο κάθε θεατή να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Και ταυτόχρονα θέτει άλλα, ουσιαστικότερα, ερωτήματα με υπαρξιακές, φιλοσοφικές διαστάσεις: Τί είναι αυτό που (καθ)ορίζει την ουσία του να είσαι άνθρωπος; Η γενετική ταυτότητα; Τα συναισθήματα; Η ψυχή; Η μνήμη; Το γνώθι σαυτόν; Η ικανότητα να πιστεύεις σε ιδανικά και να θυσιάζεσαι γι’ αυτά; Ή μήπως οι πράξεις και το πώς επιλέγουμε να συμπεριφερθούμε στους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί; Σε μια πόλη όπου άνθρωποι και ανδροειδή βιώνουν εξίσου και χωρίς διάκριση την απόλυτη μοναξιά, σε έναν κόσμο όπου όλοι ματώνουν, πονάνε και κλαίνε με τον ίδιο τρόπο, σε ένα σύμπαν όπου η βροχή έρχεται να ενωθεί με το αίμα και τα δάκρυα που κυλούν στα πρόσωπα, όχι για να τα ξεπλύνει αλλά για να ποτίσει τον καθένα ακόμη πιο βαθιά με αυτά, η έννοια «Άνθρωπος» έχει αναπόφευκτα έναν και μόνο ορισμό: «Αγάπη».
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από τη Feelgood Entertainment, από την Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…