Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Φωτογραφίες: Σοφία Κοσμίδου
Oι συστάσεις και τα λόγια είναι περιττά για την Γιολάντα Τσιαμπόκαλου ή αλλιώς Sadahzinia, όπως έχει επικρατήσει στην μουσική σκηνή ευρύτερα και στην Hip Hop και Low Bap ειδικότερα. Με το κεφάλαιο των Active Member να έχει κλείσει πρόσφατα, έχοντας σαφώς αφήσει το στίγμα του πάνω της, η Sadahzinia επιστρέφει με νέο προσωπικό δίσκο, ονόματι «Κάρπιμο», την παραγωγή του οποίου έχει κάνει ο B.D Foxmoor, συνοδοιπόρος της στην ζωή και την μουσική. Κάποια από τα νέα κομμάτια μαζί με παλιές και αγαπημένες επιτυχίες παρουσιάστηκαν στο live της Παρασκευής, στο Piraeus Academy 117.
Ήμασταν εκεί και παρακολουθήσαμε ένα αμιγώς πολιτικό live με εκρηκτική ενέργεια ανάμεσα στην Sadahzinia και τον B.D Foxmoor. Mε σκηνικό φτιαγμένο από συρματόπλεγμα, που θύμιζε τον φράχτη του Έβρου, πάνω στο οποίο βρίσκονταν κρεμασμένες παιδικές ζωγραφιές από το Κέντρο Φιλοξενίας των Γιατρών του Κόσμου- όπως ανέφερε χαρακτηρηστικά και η Sadahzinia- το κοινωνικοπολιτικό μήνυμα ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο. Άλλωστε, τα κομμάτια τόσο των (πρώην) Active Member, όσο και γενικότερα της Low Bap μουσικής κοινότητας είναι βαθύτατα πολιτικά όσον αφορά την στιχουργική, εφόσον αντλούν έμπνευση από τo κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και τα βιώματα απλών ανθρώπων.
Στο Live ακούστηκαν κομμάτια από την νέα δισκογραφική δουλειά της Sadahzinia όπως το «Τι περιμένω» που αποτελεί ένα δριμύτατο «κατηγορώ» σε όλη αυτή την πολιτική κρίση που περιδιαβαίνει η χώρα μας και τη σαθρότητα των πολιτικών κομμάτων. Εν συνεχεία, το «Συγνώμη πνίγηκα» το οποίο αφορά το προσφυγικό πρόβλημα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες, ακόμα και στο να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σημαντική και συνάμα συγκινητική στιγμή αποτέλεσε το «Στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη» κατά την διάρκεια του οποίου η κόρη της Sadahzinia και του B.D Foxmoor ανέβηκε στην σκηνή για λίγο μαζί τους.
Κλασσικά κομμάτια τους, που όλοι αγαπήσαμε όπως το « Κάτι να σου πω» όπου όλοι σιγοτραγουδούν, το «Κατά λάθος προσευχή» το οποίο ο B.D Foxmoor αφιέρωσε σε όλες τις γυναίκες και το «Χίλια μπουκάλια καταγής» που ζέστανε την ατμόσφαιρα καθώς κατά την διάρκειά του οι μουσικόφιλοι άναψαν έναν πυρσό! Με την ίδια ζεστή και εκρηκτική ενέργεια κύλησε όλη η βραδιά ενώ αξιοσημείωτη στιγμή αποτέλεσε και το «Δεν είμαι κανενός». Η βραδιά έκλεισε με το «Σκιάχτρο» -ένα κομμάτι που «έσωσαν» όπως είπαν και οι δύο- και όλοι έγιναν μία αγκαλιά για να τραγουδήσουν και να χορέψουν μαζί.
Αγκαλιά, γιατί στο Low Bap δεν έχει σημασία αν γνωρίζεσαι με τον διπλανό σου ή όχι, αλλά οι κοινές καταβολές και πεποιθήσεις και πάνω απ’ όλα η ανθρωπιά που καθιστούν αδερφό τον ένα με τον άλλο…
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…