Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες από την πρόβα: Εύα Κοβιού
Φωτογραφίες από το live: Αθηνά Γκούμα
Το βράδυ του Σαββάτου μας βρήκε στην πρεμιέρα μιας πολυαναμενόμενης και δυναμικής συνεργασίας, αυτής του Θάνου Μικρούτσικου με τον Χρήστο Θηβαίο και τη Μαριάννα Πολυχρονίδη. Λίγες μέρες πριν, όμως, είχαμε την τύχη να «τρυπώσουμε» ένα απόγευμα στις πρόβες, να μιλήσουμε με τους συντελεστές και να πάρουμε μια μικρή πρώτη γεύση για τα όσα θα παρακολουθούσαμε στον ιδιαίτερο χώρο του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.
Στις πρόβες…
Έπειτα από το άκουσμα ενός μικρού δείγματος, οι πρωταγωνιστές πήραν τον λόγο και απάντησαν στις ερωτήσεις μας. Ο Θάνος Μικρούτσικος μίλησε για την παλαιότερη συνεργασία του με τον Χρήστο Θηβαίο, για την εκτίμηση που φέρει προς τον τελευταίο δίσκο του, το «Σιδερένιο Νησί» αλλά και για το πρόσφατο δισκογραφικό του βήμα με τη Μαριάννα, «Στην ομίχλη των καιρών». Αφού έδωσε μια ιδέα για την ακτινογραφία της παράστασης μίλησε για τη Μαριάννα και για τον ώριμο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τη διαδικασία της πραγματοποίησης του δίσκου.
Η Μαριάννα Πολυχρονίδη, σε ερώτηση μας σχετικά με την εμπειρία της στο συγκεκριμένο εγχείρημα, δήλωσε πως συνειδητά δεν ξαναδούλεψε στο θέατρο μετά το «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου» για να αφιερωθεί στον δίσκο και τις πρόβες και πως νιώθει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτή τη συνεργασία, αν και έχει ξαναβρεθεί σε μουσικές σκηνές.
Τέλος, ο Χρήστος Θηβαίος δήλωσε χαρούμενος για τη συνεργασία απαντώντας στη Μαριάννα πως αν δεν υπάρχει αύριο, υπάρχει σήμερα και γι’ αυτό είναι ευτυχισμένος, όπως και ο Θάνος, που συνεργάζονται μεταξύ τους και μαζί της. Επίσης, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο νέο και ιδιαίτερο δισκογραφικό του εγχείρημα, το «Σιδερένιο Νησί», ένα όνειρο που εκπλήρωσε έπειτα από οχτώ χρόνια.
Στην παράσταση…
Με ένα σχήμα και μια σύνθεση ονομάτων που κερδίζει από τα αποδυτήρια, το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο δεν άργησε να γεμίσει. Η προσμονή ήταν μεγάλη. Μετά το άκουσμα των δύο πρώτων εισαγωγικών τραγουδιών και την εξαρχής παρουσίαση της ορχήστρας, ο Θάνος και η Μαριάννα μας παρουσίασαν τις σημαντικότερες στιγμές του νέου τους δίσκου, με τίτλο «Στην ομίχλη των καιρών». Σε μια δουλειά που φέρει δυνατές στιχουργικές υπογραφές (Αλκαίος, Νικολακοπούλου, Ελευθερίου, Δούκας) και το διαχρονικό μουσικό στίγμα του Μικρούτσικου, το κοινό άκουσε και σεβάστηκε στον μεγαλύτερο βαθμό τραγούδια που παρουσιάστηκαν ζωντανά για πρώτη φορά, γεγονός στο οποίο έπαιξε κεντρικό ρόλο η περισσότερο από αξιόλογη παρουσία της Μαριάννας Πολυχρονίδη. Με το θεατρικό της ύφος και τη συναισθηματική σκηνική της παρουσία να ξεχειλίζουν αλλά και να μην λειτουργούν εις βάρος των σημαντικών φωνητικών της επιδόσεων, κατάφερε να κερδίσει το κοινό και να αποκτήσει μια σταδιακή άνεση που φάνηκε να κορυφώνεται ιδίως στο δεύτερο μέρος της παράστασης.
Ύστερα από λίγο, μέσα από την «ομίχλη των καιρών», ξεπρόβαλε ένα «Σιδερένιο Νησί». Η πιο ιδιαίτερη και δύσκολη μέχρι στιγμής δουλειά του Χρήστου Θηβαίου, εμφορείται από την αιματηρή απεργία των καταπιεσμένων μεταλλωρύχων της Σερίφου, τον Αύγουστο του 1916. Γλώσσα σχεδόν ποιητική, μουσική κοντά στις συνήθεις επιλογές του αλλά θεματική τολμηρή, σε μια εποχή που δύσκολα γράφεται πια πολιτικό τραγούδι. Είναι αλήθεια πως στο άκουσμα του μοναδικού αυτού υλικού αναρωτήθηκα πολλές φορές αν ο συγκεκριμένος χώρος, όπως και άλλοι συναφείς, είναι πρόσφοροι για να δοθεί η απαιτούμενη προσοχή σε ένα τέτοιο έργο. Ευτυχώς κι εδώ η υποβλητική παρουσία της Μαριάννας έβαλε το χεράκι της, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο αφηγητή του ιστορικού πλαισίου και των γεγονότων που ενέπνευσαν τον κύκλο αυτών των τραγουδιών. Το τέλος του πρώτου μέρους, με δύο χαρακτηριστικές κοινές στιγμές Μικρούτσικου – Θηβαίου, το «Δεν είμαι άλλος» και τον «Άμλετ της Σελήνης», έκλεισε το μάτι για τη συνέχεια.
Η αρχή του δεύτερου μέρους ανήκε στον ποιητή του οποίου το όνομα συνηθίσαμε να βλέπουμε δίπλα σε αυτό του Μικρούτσικου. Ο λόγος φυσικά για τον Νίκο Καββαδία και τον ναυτικό «Σταυρό του Νότου», τον «Λύχνο του Αλλαδίνου», την ανάμνηση της «Θεσσαλονίκης», τον εγγλέζο θερμαστή «William George Allum» και ένα συνάδελφό του, τον «Γουίλι από το Τζιμπουτί». Ειδικά για τον τελευταίο μας τραγούδησε λίγο και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου -κάτω από τη σκηνή- σε μια στιγμή από τις πιο έντονες και δυνατές στιγμές ολόκληρου του live, που ανάγκασε όσους ακόμα δεν είχαν βγάλει τα κινητά και τις κάμερες, να απαθανατίσουν τη μοναδική εικόνα.
Η πιο χαρακτηριστική στιγμή του Θάνου Μικρούτσικου, αυτή των «7 νάνων», δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει. Με το φως πάνω σε αυτόν και το πιάνο του και το κοινό να τηρεί σιγή ιχθύος, ταξιδέψαμε σε ένα μαγικό επτάλεπτο εσωτερικής ερμηνείας, που κάθε φορά καταφέρνει να αποτελέσει ένα βίωμα μοναδικό. Στη συνέχεια ο Θηβαίος επέλεξε κάποιες από τις κλασσικές δημιουργίες του, όπως το «Ημερολόγιο», τη «Γυναίκα», το «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα» και τις «Περικοπές ενός απόκρυφου ευαγγελίου».
Και ενώ πλησιάζαμε προς το τέλος και το σημαντικότερο σημείο της βραδιάς, ο Μικρούτσικος μίλησε για τα λεγόμενα τραγούδια «κοινού αισθήματος που μπορεί να λειτουργήσουν και σαν αρχαιολογικά ευρήματα», προλογίζοντας όσα θα ακολουθήσουν. Την αρχή έκανε η Μαριάννα, πλήρως άνετη και απελευθερωμένη, με δύο τραγούδια-σταθμούς της νεότερης ελληνικής μουσικής, τη «Σωτηρία της ψυχής» και την «Πίστα από φώσφορο», σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, που ήταν στο κοινό και καταχειροκροτήθηκε. Ακολούθησε το «Κάποτε θα ‘ρθουν» και η «Μικρή Πατρίδα» από τον Θηβαίο και από εκεί και έπειτα το ένα τραγούδι έφερνε το άλλο. «Με μια πιρόγα», «Πάντα γελαστοί», η «Ρόζα», και το κοινό αίσθημα έπαιρνε σάρκα και οστά ακούγοντας τον κόσμο να τραγουδάει δυνατά αυτά τα άσματα που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά και συνεχίζουν την αδιάλειπτη πορεία τους στον χρόνο.
Το τέλος της παράστασης με βρήκε ιδιαίτερα προβληματισμένο. Μπορούμε άραγε μέσα σε τρεις ώρες να πάρουμε τη δύναμη να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα αύριο δυσοίωνο και αβέβαιο; Με τί οπτική προσερχόμαστε να ακούσουμε τραγούδια μιας άλλης εποχής που κλείνουν περιπαικτικά το μάτι στο σήμερα και ποια ουσιαστική βοήθεια μας δίνει η διαχρονικότητά τους; Εύχομαι μόνο αν κάποτε γίνουν «αρχαιολογικά ευρήματα», να μη γίνουν και «μουσειακά εκθέματα».
Υ.Γ. Το παρόν έδωσαν αρκετά ονόματα από τον χώρο της μουσικής και του θεάτρου: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λίνα Νικολακοπούλου, Οδυσσέας Ιωάννου, Κώστας Θωμαΐδης, Ρίτα Αντωνοπούλου, Μαρία Παπαγεωργίου, Βίκυ Καρατζόγλου, Μαρίνα Δακανάλη, Μαίρη Μπρόζη, Στέλιος Μάινας, Ελισάβετ Μουτάφη, Νίκος Αρβανίτης κ.ά.
Την εξαιρετική ομάδα μουσικών αποτέλεσαν οι:
Θύμιος Παπαδόπουλος: πνευστά
Μάξιμος Δράκος: πλήκτρα
Πέτρος Βαρθακούρης: μπάσο, κιθάρα
Γιάννης Αγγελόπουλος: τύμπανα
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…