Γράφει η Ξένια Φουσέκα
Φωτογραφίες: Αθηνά Γκούμα
Δεκέμβριος στο 6 d.o.g.s, με μια βραδιά που θυμίζει βροχερό λονδρέζικο απόγευμα. Κόσμος να περιπλανιέται και σκούρα σύννεφα να τρέχουν το ένα δίπλα στο άλλο, οδηγώντας στο κέντρο μιας σκηνής με πρωταγωνιστή τον Theodore.
Με λίγα λόγια, ο Theodore δεσπόζει σε αυτό που εκπροσωπεί. Μια συγχορδία ατμοσφαιρικής ψυχεδελικής και ambient μουσικής, με μια δόση ρομαντισμού. Με βάση το Λονδίνο πια, ο Θοδωρής Πολυχρονόπουλος αποτελεί παράδειγμα νέου που κυνήγησε το όνειρο έξω από την «καθωσπρέπει» κοινωνία του. Ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ τα “It Is But It’s Not” και “7”. Σε αυτά, οι Vassilikos και Ken Tomas (παραγωγός του Yann Tiersen) εγγυώνται την επιτυχία, μέσα από τραγούδια που εξισορροπούν έντονες αντιθέσεις μεταξύ κλασικών και ηλεκτρικών ήχων.
Και φτάνουμε λοιπόν στο Σάββατο βράδυ, λίγο μετά τις 10. Τα φώτα πέφτουν, οι ήχοι σωπαίνουν και στη σκηνή εμφανίζεται ένα όμορφα καταθλιπτικό βλέμμα. Το πρώτο άγγιγμα της νότας στο πιάνο, σου δίνει μια γεύση για όλους εκείνους τους λόγους που ο καλλιτέχνης δημιουργεί και συνθέτει. Μαζί του επί σκηνής βρίσκεται και η Melentini, ένα χαρισματικό πλάσμα που εκείνο το βράδυ κατάφερε να παίξει λίγο-πολύ πάνω από τέσσερα όργανα, ενώ παράλληλα η φωνή της αγκάλιαζε αρμονικά τον Theodore. “Are we there yet”, “Androgino”, “Instant” και “Eclipse” ήταν κάποια από τα τραγούδια που ακούστηκαν, με το “Spiral” να είναι το highlight της βραδιάς, τον Theodore να παρουσιάζει έναν θεατρικό άθλο επί σκηνής και το κοινό να παρασέρνεται σε ζοφερά ψυχεδελικά μονοπάτια.
Το επόμενο πρωινό έχεις πολλά έχεις να θυμηθείς από την εμφάνισή του: καλή μουσική και ατμόσφαιρα άκρως αινιγματική. Όμως είναι βέβαιο πως η νύχτα που μας χαρίστηκε έχει τις απαρχές της στο «μότο ζωής» που τον συντροφεύει, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει και παλαιότερα: «Σημασία έχει να βρίσκεται κανείς εκεί που θεωρεί ότι τα όνειρά του μπορούν να πάρουν έναν δρόμο προς την πραγματικότητα. Όταν προσπαθείς να δημιουργήσεις πάνω σε κάτι που πιστεύεις, πρέπει να δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις, είτε υλικά, είτε συναισθηματικά, είτε πνευματικά».
Έτσι λοιπόν θα κλείσει η βραδιά, με σκέψεις και όνειρα να μας ακολουθούν μέχρι τον δρόμο του γυρισμού και ένα απλό, αλλά εμβριθές απόφθεγμα να αποτελεί κίνητρο σε κάθε μας πρωινό ξύπνημα εφεξής. Γιατί αυτοί που έχουν ένα «γιατί» για να ζουν, μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πώς»…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…