Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Ζέτα Χιώτη

Έχουν περάσει κάτι περισσότερο από 4 χρόνια, από τότε που ένα τραγούδι ήρθε και τόσο δυναμικά εισέβαλε στα μουσικά μου ακούσματα, κατάφερε να προστεθεί στις αγαπημένες μουσικές επιλογές και από τότε να παραμένει πεισματικά εκεί, αρνούμενο να χαθεί στην πλειάδα των τραγουδιών εκείνων που αντέχουν ελάχιστα στη δύσκολη –και άνιση πολλές φορές– αναμέτρηση με τον χρόνο. Και το τραγούδι αυτό ήταν η αφορμή για να γνωρίσουμε μια ομάδα δημιουργών βασισμένη στο τρίπτυχο ερμηνευτής – μουσικός – στιχουργός. Τα «Μεροκάματα» λοιπόν, και η παρέα των Παπαϊωάννου, Καραντωνίου και Παπαχαραλάμπους έχουν «γεννήσει» μέχρι σήμερα δύο ενδιαφέροντες δίσκους, ενώ ο καθένας χαράσσει σιγά-σιγά και τον δικό του παράλληλο δρόμο μέσα στον χώρο αυτό.

Κάπως έτσι, λοιπόν, Σάββατο βράδυ στη Σφίγγα, σε μία από τις ελάχιστες μουσικές σκηνές που βρίσκονται στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου, βρεθήκαμε στη μουσική παράσταση του Θεσσαλονικιού τραγουδιστή Πάνου Παπαϊωάννου και των εκλεκτών του καλεσμένων. Όποιος έχει παρακολουθήσει τον Πάνο, μπορεί αφενός να καταλάβει τη στέρεη μουσική του ταυτότητα και τα προφανή ακούσματα που είναι εγγεγραμμένα στο μουσικό του υποσυνείδητο, αφετέρου όμως, θα διαπιστώσει και την τάση του να δοκιμάζει επιλογές τραγουδιών που δεν θα έλεγε εύκολα κάποιος ότι του ταιριάζουν. Παρ’ όλα αυτά, η αντίθεση δημιουργεί σύνθεση και η σύνθεση αποδίδει ποικιλία όμορφων και ξεχωριστών στιγμών μουσικής έκφρασης. Αυτό συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση.

papaioannou_live_sfigga_2018_10_015

Η αρχή έγινε με επιλογές από την προσωπική δισκογραφία, όπως τα «Φώτα στην πλατεία» και το ηλεκτρισμένο «Δεν είμαι λέξη μοναχά». Έκπληξη αποτέλεσε η ερμηνεία των «Μπλουζ της άγριας νιότης», το οποίο όμορφα και χωρίς παύση διαδέχτηκε το «Ο άνεμος φυσά», μια αρκετά αγαπημένη ραδιοφωνική ελληνική απόδοση του γνωστού γαλλικού τραγουδιού «Le vent nous portera». Ο Πάνος είναι ένας τραγουδιστής που αρέσκεται στην ερμηνεία τραγουδιών που έχουν συνδεθεί με γυναικείες φωνές, το οποίο ανέφερε και ο ίδιος. Κάπως έτσι, σε μια διαφορετική, αντρική εκδοχή, ακούσαμε τον «Τρυγητή» (Μελίνα Κανά), τη «Στάχτη» (Φωτεινή Βελεσιώτου) και τους «Παραβάτες» (Λιζέτα Καλημέρη). Αγαπημένη προσωπική στιγμή, η ερμηνεία του στο «Παραμύθι» του Ορφέα Περίδη.

 

Πρώτος καλεσμένος επί σκηνής ήταν ο Κώστας Παρίσσης. Ο ευφυής αυτός μουσικός που γνωρίσαμε μέσα από τα Υπόγεια Ρεύματα, επέλεξε τα «Εκατόφυλλα», ένα τραγούδι σε μουσική ενός άλλου μεγάλου της ελληνικής ροκ σκηνής, του Μάνου Ξυδούς, ενώ δοκίμασε κι ένα περίεργο πάντρεμα του δικού του «Γέλα ψυχή μου» (Κανά) με το “Sweet dreams” των Eurythmics. Ο Σταύρος Σιόλας, πιο κοντά σε αυτό που πρεσβεύει ο Πάνος, επέλεξε δύο πολύ γνωστές και πρόσφατες επιτυχίες του, που έχουν τραγουδηθεί από τον Γιάννη Κότσιρα («Κάθε φορά», «Ποιο παραμύθι να βρω») αλλά και το τραγούδι που τον καθιέρωσε, τα αλησμόνητα «Διόδια». Στη σκηνή βρέθηκε φυσικά και ο Χρυσόστομος Καραντωνίου, που αποτέλεσε για αρκετή ώρα μέρος της μουσικής πλαισίωσης της βραδιάς και που ήταν, ούτως ή άλλως, «παρών» στο μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς, αφού οι συνθέσεις του πρωταγωνίστησαν στο πρόγραμμα.

 

Συγκινητική και ιδιαίτερα επευφημούμενη ήταν η συμμετοχή της Μελίνας Κανά, από την οποία ακούσαμε φυσικά το αναμενόμενο «Μιλώ για σένα» του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά και τις όχι και τόσο γνωστές «Βραδινές περιπολίες» του Σωκράτη Μάλαμα. Κάτι που η Κανά διεπίστωσε –και προσυπογράφω– είναι η ωριμότητα που πλέον διακρίνει κάποιος στον Παπαϊωάννου. Ας προσθέσω ότι η ωριμότητα αυτή, που φαινόταν τουλάχιστον σε δισκογραφικό επίπεδο, πλέον εντοπίζεται και στο ζωντανό πρόγραμμα, από τον τρόπο που ο Πάνος τοποθετείται σε κάθε τραγούδι, από το καλό «κιθαριστικό» του παίξιμο και από τη διάθεσή του να δοκιμάζει πράγματα μεταξύ τους ανόμοια. Τραγούδια των Παντελή Θαλασσινού, Μάριου Τόκα, Μάνου Χατζιδάκι κ.ά. είχαν θέση στο πρόγραμμα.

 

Το πρόγραμμά του είναι ένα «ψηφιδωτό» που δεν διακατέχεται από τη μανία της ομοιομορφίας, αλλά δίνει την αίσθηση ότι το κάθε τραγούδι και η κάθε επιλογή μπορούν από μόνα τους να οδηγήσουν σε κάτι όμορφο και ενδιαφέρον χωρίς να παρατάσσονται σε μια απόλυτη συμμετρία. Σε κάθε ευκαιρία, θα πρότεινα μια τέτοια «μουσική παρέκκλιση».

papaioannou_live_sfigga_2018_10_049_kana

Τον Πάνο πλαισίωσε μια εξαιρετική ορχήστρα με τους:
Γιώργο Μακρή – πνευστά
Ιάσονα Θ. Μαυρογεώργο – κιθάρες, μπουζούκι
Στρατή Σκουρκέα – κρουστά
Αντωνία Τσολάκη – ηλεκτρικό κοντραμπάσο

 

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here