Γράφει ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος
Φωτογράφηση: Σοφία Κοσμίδου
Το Σάββατο ξημέρωσε με άγριες διαθέσεις και έντονη βροχόπτωση, με αποτέλεσμα να κάνω σκέψεις του τύπου «Πάλι δεν θα δω τον Δεληβοριά!». Πάντα όταν ήθελα να τον δω live, κάτι συνέβαινε και στο τέλος δεν πήγαινα. Αλλά ευτυχώς μέχρι και ο καιρός αποδείχθηκε θαυμαστής του Φοίβου Δεληβοριά –έκανε ένα διάλειμμα για να τον ακούσει και συνέχισε τη νεροποντή μετά το τέλος της συναυλίας! Λες και ο Φοίβος είχε κάνει μια μυστική συμφωνία με τον θεό της βροχής.
Όταν έφτασα στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων ξαφνιάστηκα γιατί η σκηνή δεν ήταν στημένη στο συνηθισμένο μέρος αλλά σε έναν άλλο μικρότερο χώρο του πρώην εργοστασίου. Στην αρχή σκέφτηκα πως οι άνθρωποι της διοργάνωσης φοβήθηκαν την προσέλευση του κόσμου λόγω καιρού, όμως από συζητήσεις που έκανα πριν από τη συναυλία, ο Δεληβοριάς συνηθίζει να παίζει στον συγκεκριμένο χώρο του προαυλίου της Τεχνόπολης.
Όπως και να έχει, τίποτα δεν πτόησε τους φίλους του τραγουδοποιού που κατέκλυσαν κάθε γωνιά του χώρου. Όμορφη εικόνα ήταν οι πολλές οικογένειες που είχαν έρθει με τα παιδάκια τους.
Πριν από τη συναυλία, η μουσική που άκουγα από τα ηχεία (disco και ηλεκτρονικά κομμάτια) δεν μου ταίριαζε πολύ με τον Δεληβοριά που είχα στο μυαλό μου. Τελικά έκανα λάθος. Ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει το χάρισμα να μεταμορφώνει τα κομμάτια του σε κάθε εμφάνιση. Έτσι ακούσαμε τα πολύ γνωστά «Εκείνη» και «Αυτή που περνάει» σε δύο ηλεκτρονικές και πιο groovy εκτελέσεις. Σ’ αυτό συνέβαλλε και ο Κωστής Χριστοδούλου στα πλήκτρα που έδωσε έναν ήχο ‘80s σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Το μαγικό με τον Φοίβο Δεληβοριά είναι πως πάνω στη σκηνή μεταμορφώνεται και ο ίδιος. Καμία σχέση με τον ήσυχο, χαμηλών τόνων Φοίβο που έχουμε στο μυαλό μας. Κατευθείαν άρχισε τα αστεία με το κοινό ενώ δεν σταμάτησε να χορεύει, να πετάει νερό στον κόσμο και να «πειράζει» πότε τους μουσικούς και πότε τα… μαλλιά των κοριτσιών που κάθονταν μπροστά-μπροστά στη σκηνή! Εντύπωση μου έκανε επίσης η επικοινωνία του και η αμεσότητα με τον κόσμο αφού άκουγε ό,τι κι αν του φώναζαν από κάτω και απαντούσε αμέσως.
Αντάξιοι του Φοίβου βέβαια και οι μουσικοί του. Ο Κωστής Χριστοδούλου στα πλήκτρα, όπως αναφέραμε ήδη, ο Yoel Soto στο μπάσο, που έδινε μια κουβανέζικη νότα σε κάθε τραγούδι με τον ήχο και τις κινήσεις του, και φυσικά ο γνωστός και μη εξαιρετέος (και εξαιρετικός) Σωτήρης Ντούβας στα τύμπανα. Μεταξύ άλλων ακούσαμε παλιά αγαπημένα κομμάτια του τραγουδοποιού αλλά και μερικά που θα συμπεριλαμβάνονται στον καινούριο του δίσκο με τίτλο «Καλλιθέα». Ένα από αυτά που ξεχωρίσαμε ήδη είναι το «Κουνελάκι», ένα συγκινητικό τραγούδι αφιερωμένο στην κόρη του.
Κάποια στιγμή άρχισε να ψιχαλίζει αλλά κανείς δεν φάνηκε να πτοείται. Οι μουσικοί μάλιστα συνέχισαν κανονικά και ο κόσμος δεν έκανε ούτε βήμα. Μετά από δύο ώρες περίπου, το πρόγραμμα τελείωσε και ο Φοίβος Δεληβοριάς χωρίς τα στημένα «Κι άλλο, κι άλλο…» έμεινε στη σκηνή για τη γνωστή… αρμένικη βίζιτα. «Αν δεν μας τα χάλαγε ο καιρός, θα έπαιζα εδώ μέχρι το 2020!», είπε χαρακτηριστικά. Έτσι, με τον φόβο της βροχής, έμεινε για μισή ώρα ακόμα και αφού στην αρχή ανέβασε στη σκηνή την Αναστασία Βελισσαρίου (μια νέα και πολλά υποσχόμενη φωνή) για να πουν μαζί ένα κομμάτι, στη συνέχεια μας επιφύλασσε κι άλλες εκπλήξεις! Οι Πάνος Μουζουράκης, Παντελής Αμπαζής και Κωστής Μαραβέγιας που βρίσκονταν εκεί σαν ακροατές βρέθηκαν στη σκηνή και ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο αυτή η –έτσι κι αλλιώς– ξεχωριστή βραδιά. Βέβαια δεν έλειψαν και τα απρόοπτα, αφού κάποιος από το κοινό φώναξε στον Κωστή Μαραβέγια κάτι για την επίμαχη δήλωσή του για τις πορείες και το… παγκάκι για να πάρει την απάντηση του τραγουδοποιού: «Θα το ξαναπώ φίλε μου, όχι στη βία. Κι αν για σένα είμαι φλώρος χαίρομαι τριπλά!», είπε και αποχώρησε φανερά ενοχλημένος.
Αυτό ήταν, λοιπόν, ένα live του Δεληβοριά όπως το φανταζόμουν. Δεν με απογοήτευσε ούτε μια στιγμή. Με φίλους, αγαπημένα κομμάτια, χορευτική ψυχοθεραπεία με τα γνωστά σε όλους μας από παιδιά «Παπάκια», με αστεία και απρόοπτα και με ένα εναλλακτικό bachelor party που γιορτάστηκε υπό τους ήχους των τραγουδιών του.
—————————
Ο αγαπημένος τραγουδοποιός αφού ανανέωσε το ραντεβού μας για τον Νοέμβριο, μίλησε αποκλειστικά στο MusicCorner.gr
MusicCorner: Ο καιρός μας τα χάλασε, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκλονιστική. Ποια συναισθήματα σου αφήνει αυτή η βραδιά;
Φοίβος Δεληβοριάς: Χάρηκα πάρα πολύ, ήταν μια ωραία φθινοπωρινή συνάντηση και ήταν και ένα φινάλε για μένα ενός κύκλου συναυλιών, καθώς τα επόμενα live θα είναι διαφορετικά και βασισμένα στον καινούριο δίσκο. Συγκινήθηκα πάρα πολύ, διότι το μετεωρολογικό δελτίο μας φόβισε από το πρωί αλλά ήρθε ο κόσμος και ευτυχώς ο μεγάλος Μανιτού αποφάσισε να βρέξει ακριβώς μόλις τελειώσαμε!
MusicCorner: Διάβασα τις προάλλες ένα αφιέρωμα σε κάποια εφημερίδα, με τις ηρωίδες των τραγουδιών σου. Αν έκανες εσύ αυτό το αφιέρωμα ποιες ηρωίδες από τα κομμάτια σου θα διάλεγες;
Φοίβος Δεληβοριάς: Είμαι ανάμεσα σε δύο. Στο «Καταφύγιο» που είναι για τη γυναίκα μου, τη Βάσω, και στο «Κουνελάκι» που είναι για την κόρη μου. Αυτές οι δύο μαζί είναι «αυτές που περνάνε». Δηλαδή, είναι αυτές που έψαχνα μικρός να ρωτήσω τον προορισμό τους για να πάω κι εγώ εκεί.
MusicCorner: Σύστησέ μας και τον καινούριο δίσκο που ετοιμάζεις… Πώς και τον ονόμασες «Καλλιθέα»; Νιώθεις ίσως νοσταλγία για εκείνα τα χρόνια;
Φοίβος Δεληβοριάς: Ο δίσκος είναι σαν μια νοητή εξέλιξη, πιο αφηγηματική, του αόρατου ανθρώπου. Μιλάει για την Ελλάδα ως βουλιαγμένο προάστιο και περιγράφει όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα από διάφορους ήρωες. Είναι μια μικρή ιστορία ο δίσκος αυτός. Όσο γι’ αυτό που με ρώτησες, δεν νομίζω πως είμαι άνθρωπος νοσταλγικός, δεν θα ήθελα να ξανά ζήσω τα παιδικά μου χρόνια, αλλά η λέξη Καλλιθέα –το προάστιο σαν ιδέα και οι άνθρωποί του– ήταν αυτό που με ενέπνευσε για να μιλήσω για όλα αυτά που ζούμε σήμερα.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…