Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Πιο κλασική Πέγκυ πεθαίνεις το κομμάτι. Νιώθω σαν να το έχω ακούσει σε άλλες 15 εκδοχές παλιότερα απο την ίδια. Το ίδιο νιώθω και για το νέο του Μαζω. Ωραία βέβαια και τα δύο.
All of our endings can be found in our beginnings...
Χθες Δευτέρα ,νωρίς το πρωί βρέθηκα στο αεροδρόμιο της Στοκχόλμης για να αποχαιρετήσω κάτι πολύ δικό μου και αγαπημένο που έφυγε για πάντα απο κοντά μου.......
Το κοιτούσα να ξεμακραίνει και ένιωσα να μην λυπάμαι που φεύγει αλλά να χαίρομαι.....
Ισως γιατί εκει που πάει το περιμένουνε με ανοιχτές τις αγκαλιές και με πολλή χαρά.....
Συνέχισα με το βλέμμα μου να το παρατηρώ καθώς περνούσε σαν άνεμος τον έλεγχο στις αναχωρήσεις ,αφου τετοιες διαδικασιες δεν αφορούνε τα τραγούδια που ετσι κι αλλιώς δεν έχουνε διαβατήρια γιατί ποτέ δεν τα χρειάζονται....απλά ταξιδεύουνε ελεύθερα.....
Το “Πόσο σ’ αγαπώ” γύρισε και με κοίταξε για τελευταία φορά....και μετά χάθηκε μέσα στο πλήθος.......
“Στο καλό γλύκα μου” είπα απο μέσα μου.....!!!!!!!!
Έμαθα οτι έφτασε καλά και μάλιστα αυτή την στιγμή που σας “μιλώ” βρίσκεται στα χείλη των δύο πολυαγαπημένων μου φίλων, του Νότη και της Πέγκυ και προσπαθούνε να γνωριστούνε καλύτερα στην απογευματινή πρόβα....
Όπως και όλοι εσείς έτσι κι εγώ περιμένω με μεγάλη λαχτάρα να τους ακούσω και τους τρεις μαζί.....το “Πόσο σ’αγαπώ” και τους δύο φίλους μου....!!!!!!!!
Για την ώρα δεν έχω να πω κάτι άλλο παρά μόνο να στείλω πολλά φιλιά σε όλους εσάς και ιδιαίτερα σε αυτούς που ξέρουν ν’ αγαπούν….!!!!!!
Μπράβο για την επάνοδο!
