Ελεωνόρα Ζουγανέλη

[panosif]

Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Χωρίς εξηγήσεις

• Από 7 Ιανουαρίου και για 4 Σάββατα στο Fix Factory of Sound στην Θεσσαλονίκη!
• Από 11 Φεβρουαρίου και για 6 Σάββατα στο Άνοδος στην Αθήνα!

Spot
https://www.facebook.com/eleonora.zouga ... =2&theater

[panosif]

Η ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

FIX FACTORY OF SOUND

“ΧΩΡΙΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ»

Από το Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017
και για τα τέσσερα Σάββατα του Ιανουαρίου

“Ξυπνάω σ’ αυτή την πόλη.
Αναπνέω τις μυρωδιές της. Ζω τις ομορφιές που κρύβονται σε γωνιές γύρω μου. Κυκλοφορώ και ανακατεύομαι με τον κόσμο της στα μικρά καφέ, τα μπαρ, τα θέατρα, τις λαϊκές αγορές, τα πάρκα. Γεύομαι τις πίκρες και την αγριότητα της. Ρωτώ που ζουν οι μόνοι. Επηρεάζομαι και προχωράω. Φοβάμαι και αλλάζω. Στριμώχνομαι και πετάω. Γυρνάω και αισθάνομαι, με τα γκάζια της καρδιάς μου και τραγουδώ με εσάς όσα θυμάμαι ή δεν θέλω να ξεχάσω «Χωρίς εξηγήσεις». Όλα σε αυτή την πόλη που ξυπνά και με ταράσσει.”
Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Είναι μια από τις πιο σημαντικές φωνές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Είναι η φωνή που έχει συνδεθεί αναπόσπαστα με κάθε μας συναίσθημα, με στιγμές μας γεμάτες χαρά αλλά και λύπη, αγάπη, πάθος, έρωτα αλλά και αποχωρισμό και μοναξιά. Είναι η φωνή που μας αντιπροσωπεύει, που μιλάει για εμάς, που λέει αυτά που θέλουμε να πούμε! Η φωνή που ακολουθούμε και αγαπάμε!

Μετράει αρκετά χρόνια έντονης και πολύ σημαντικής παρουσίας στα μουσικά πράγματα και η παρούσα περίοδος είναι από τις πλέον δημιουργικές και παραγωγικές. Ακούει και πειραματίζεται σε νέα τραγούδια για τη προετοιμασία της νέας της δισκογραφικής δουλειάς και παράλληλα, παρέα με τους φίλους και εξαιρετικούς συνεργάτες-μουσικούς της, στήνει ένα νέο πρόγραμμα για τις ζωντανές της εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

Ετοιμάζει, όχι ένα ακόμα πρόγραμμα ζωντανών εμφανίσεων. Στήνει το δικό της πρόγραμμα, αυτό που είναι η ίδια! Όπως την ξέρουμε και όπως θέλουμε να την ακούμε. Ένα πρόγραμμα γεμάτο επιτυχίες, αγαπημένα τραγούδια από τη προσωπική της δισκογραφία αλλά και επιλογές της ίδιας από όλο το φάσμα της μουσικής. Τραγούδια που την εκφράζουν και τα κάνει δικά της, με το συναίσθημα και την ερμηνεία της. Όσα χωράνε στη καρδιά της!

Μια ερμηνεύτρια που μπορεί στο χρονικό πλαίσιο μιας ζωντανής εμφάνισης, να μας ταξιδέψει και να μας κάνει συμπρωταγωνιστές στα όνειρα της. Να μας αγγίξει με μια στιβαρή λαϊκή ερμηνεία αλλά και να μας συγκινήσει με την ευαισθησία μιας μπαλάντας. Να μας σηκώσει όρθιους για χορό και να μας ξεσηκώσει σε ένα ξέφρενο πάρτι.

Συμπαραστάτης της σε αυτές τις εμφανίσεις, ο καλός της φίλος και συνεργάτης χρόνων, ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας.

Υπεύθυνος για τις ενορχηστρώσεις είναι ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας.
Μαζί της επί σκηνής σε αυτές τις εμφανίσεις, οι εξαιρετικοί συνεργάτες μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος –Τύμπανα και κρουστά, Παρασκευάς Κίτσος – ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο, Δημήτρης Μπαρμπαγάλας – ακουστική, κλασσική και ηλεκτρική Κιθάρα, Γιάννης Οικονομίδης – Τρομπέτα, κρουστά και πιάνο, Νίκος Πασσαλίδης - Μπουζούκι, λαούτο, ούτι και ακουστική κιθάρα, Bαχάν Γκαλστιάν- κλαρίνο, φλογέρα, ντουντούκ και ζουρνά.

Υπεύθυνοι ήχου είναι οι: Brian Coon και Δημήτρης Σαμαράς, ενώ τον σχεδιασμό φώτων έχει αναλάβει ο Phil Hills.

Η ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΣΤΟ FIX FACTORY OF SOUND

Από το Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017 και για τα τέσσερα Σάββατα του Ιανουαρίου.

[panosif]

[billakos24]

Ο τελευταίος δίσκος δεν με ενθουσίασε.Γενικά γουστάρω πολύ την Ελεωνόρα!!!
Στο event θα ήθελα να πάω αλλά δεν μπορώ την Μποφίλιου και τον Χαρούλη

Συμφωνούμε σε όλα.

Γενικά και η τελευταία δουλειά της Ελεωνόρας και της Μποφίλιου (των δύο απόλυτων του σήμερα ας πούμε ) πέρασαν...ανεπαίσθητα έχω την εντύπωση. Ειπώθηκαν τα γνωστά δημοσιοσχετίστικα καλά λόγια στις αρχές και μετά...ησυχία.

Τουλάχιστον της Ελεωνόρας θα της μείνει σίγουρα το ''Ως και οι θάλασσες''.

Ελπίζω σε μια επιστροφή σε πιο back to basics καταστάσεις στο μέλλον δισκογραφικά για τη Ζουγα.

[billakos24]

Από την φωτογράφιση για τις εμφανίσεις της στο Fix Factory Of Sound και στο Anodos.

Ετοιμαζόμαστε.....

Και πολύ άντεξε 1,5 χρόνο με το ίδιο μαλλί.

Νομίζω μ'αρέσει.

[billakos24]

Ωραία συνέντευξη.
Της αρέσει πάρα πολύ η Πάολα.
Τον Γενάρη θα κάνει εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη στο Fix Factory Of Sound και από μέσα Φεβρουαρίου θα είναι στην Άνοδο.

Τι γλυκούλα!!!

Και τι...ζαβούλα!

Ωραία τα λέει για ακόμη μια φορά. Cool. Σεβασμός στην greek καψούρα!

[billakos24]

Ουφ... Αυτά για την ώρα. Δεν προλαβαίνω να θαψ...εεεε να σχολιάσω άλλους.

Τους υπόλοιπους θα τους πιάσω στο βρωμόστομα μου λίαν συντόμως.

to be continued...

[MusicLover]

Πρόσφατα ανακάλυψα αυτό το επίσημο ρεμίξ και το λάτρεψα. Εξίσου υπέροχη και η αυθεντική εκτέλεση σε πιο λαϊκούς δρόμους, αλλά σε αυτή την περίπτωση (μία από τις σπάνιες) ίσως το ρεμίξ ξεπερνάει και το πρωτότυπο..!

[panosif]

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Ελεωνόρας Ζουγανέλη



Μια ταινία φόρο τιμής στο λαϊκό τραγούδι ετοιμάζει ο Αλέξης Καρδαράς, με τίτλο «Φαντασία» και πρωταγωνίστρια την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μαζί της ο Στέλιος Μάινας και ο Γιάννης Στάνκογλου, στο κινηματογραφικό ντεμπούτο της ταλαντούχας τραγουδίστριας.

Η «Φαντασία» θα είναι μια αισθηματική-μουσική ταινία με άξονα την ζωή μιας λαϊκής τραγουδίστριας (δεν κατονομάζεται για ευνόητους λόγους) και θα διατρέχει τη νεότερη ιστορία τού λαϊκού τραγουδιού, από τη «χρυσή εποχή» του '50 και του '60 μέχρι τα «σκυλάδικα» του '70 και του '80 και το σύγχρονο «τσιφτετελοπόπ».

Tο σχέδιο της ταινίας βραβεύτηκε στο πρόσφατο crossroads coproduction forum του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και αυτό που εξέπληξε ευχάριστα, ήταν η μεγάλη ανταπόκριση των ξένων παραγωγών γι’ αυτό το ανεξερεύνητο κομμάτι, όπως είπαν, του ελληνικού πολιτισμού.

Στην ταινία θα ακουστούν επανεκτελέσεις γνωστών λαϊκών τραγουδιών που άφησαν εποχή, αλλά και καινούργια τραγούδια γραμμένα ειδικά για την ταινία από τον Μίνωα Μάτσα ο οποίος υπογράφει την μουσική του φιλμ.

Η «Φαντασία» είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία τού Αλέξη Καρδαρά (σεναριογράφου στην «Ακαδημία Πλάτωνος»), μετά τα «Η Ληστεία», «Γκίνες».

Τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν μέσα στο 2017.

http://www.moveitmag.gr/news/kinimatogr ... neli/54718

[panosif]

Ελεωνόρα Ζουγανέλη | Interview

Αλλιώτικο Κορίτσι

"Χρειάζεται να ζούμε, εξηγώντας συνέχεια τα πάντα και έχοντας την ανάγκη να αποδείξουμε τι είμαστε, πού είμαστε και πού πάμε; Μήπως τελικά, αξίζει να κάνουμε το καθετί χωρίς εξηγήσεις; Εγώ επέλεξα το δεύτερο. Δεν θέλω να απολογούμαι στον εαυτό μου και στους συνανθρώπους. Είναι μια στάση ζωής, που τείνω να την επιλέξω. Θέλω να ζω, δίχως πολλές-πολλές εξηγήσεις." Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ένα χειμωνιάτικο πρωί, στα ανείπωτα της καρδιά της, που αγαπάμε και εκείνη ανθίζει...

rejected: "Χωρίς εξηγήσεις" θα βρίσκεστε στο Fix Factory of Sound της Θεσσαλονίκης, από το Σάββατο 7 Γενάρη και για 4 ακόμα Σάββατα. Μια μουσική παράσταση σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια και ενορχήστρωση Δημήτρη Μπαρμαγάλα. Μια ..."εξήγηση" θα μου δώσετε γιατί απείχατε κάποιους μήνες και επιστρέφετε τώρα, με αυτό το πρόγραμμα, στην Θεσσαλονίκη;

Ε.Ζ.: Η αλήθεια είναι πως έχω κάνει διακοπές, μετά από αρκετό καιρό. Το καλοκαίρι δεν έκανα live. Το αποφάσισα γιατί το είχα σωματική, πνευματική και ψυχική ανάγκη. Ήταν απανωτά τα πράγματα που ήρθαν στη ζωή μου. Όσο ευχάριστα κι αν ήταν, δεν έπαυαν το ένα μετά το άλλο, όταν έρχονταν, να επιφέρουν μια κούραση. Κόπωση που, προφανώς, προερχόταν από το ότι δεν συνειδητοποιούσα όλο αυτό που είχε συμβεί. Αλλαγές που έφεραν το καινούργιο και δεν ήξερα έως και τι να το κάνω το τελευταίο. Υπήρξαν, οπότε, απαραίτητες οι διακοπές. Είπαμε βέβαια να ξεκουραστώ, αλλά... ακόμα δεν μπορώ να μείνω πολύ μακριά από την επαφή με το τραγούδι και την επικοινωνία με τον κόσμο. Οπότε, μπήκα σε μια διαδικασία να φτιάξω ένα πρόγραμμα με τίτλο "Χωρίς εξηγήσεις" που είναι και τίτλος από το ομώνυμο τραγούδι. Το δανείστηκα ως τίτλο, γιατί το πιστεύω, και όπως σου είπα, με απασχόλησε πολύ, όλο αυτό το διάστημα...

rejected: Στον χρόνο που μείνατε εκτός, παρατηρούσατε το γύρω; Μελετούσατε την χαρά που ίσως έκρυβε και μικρή θλίψη;

Ε.Ζ.: Ναι. Ήρθα αντιμέτωπη με πράγματα του εαυτού μου που δεν ήμουν έτοιμη. Πολλές χαρές, που κάποια στιγμή, όντως μου έφερναν και μια θλίψη. Δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω την τόση χαρά. Αυτό, με έκανε θλιμμένη. Και εκεί, ενεργοποιούμουν και αναρωτιόμουν "τι έγινε; άρχισες και γίνεσαι αχάριστη;". Όχι, δεν ήμουν αχάριστη, αλλά η κούραση με έκανε, όλη την χαρά να την κουβαλώ σαν βάρος. Χρειαζόταν να βάλω σε σειρά τα πράγματα. Είχα μια "ανοργάνωτη ντουλάπα" που έβαλε σε τάξη όλα της τα "ρούχα".

rejected: Τι σας δίνει χαρά, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε; Πού "αγαπάτε και ανθίζει";

Ε.Ζ.: Μου αρέσει πλέον να κάνω πράγματα που με κρατάνε σε επαφή με τον εαυτό μου και με την φύση. Δεν είμαι άνθρωπος που είχε καλή σχέση με την φύση -τώρα πια, έχω πιάσει τον εαυτό μου να πηγαίνει από το κέντρο της Αθήνας που μένω, σε ένα πάρκο βγάζοντας βόλτα τον σκύλο μου, έως και βόλτα ένα απόγευμα στην θάλασσα, ή και 2-3 ώρες απόδραση σε ένα βουνό να ηρεμήσω. Συνεχίζω να πηγαίνω σε θεατρικές παραστάσεις. Επιλέγω τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι φίλοι μου που είναι υπομονετικοί με τον τρόπο ζωής μου, το πρόγραμμά μου και με ανέχονται, έχουν επιλέξει να ΄μαι στην ζωή τους και με αγαπάνε, είναι το καταφύγιο μου. Αγαπώ και ανθίζω τις καθημερινές στιγμές αναζήτησης και ηρεμίας.

rejected: Το τραγούδι είναι έρωτας και συνάμα ένα τρίλεπτο θεατρικό μονόπρακτο, σαν αυτά που ξεκινήσατε να μελετάτε, όταν σπουδάζατε στην Δραματική Σχολή;

Ε.Ζ.: Σαφώς. Το τραγούδι μου έχει δώσει την δυνατότητα να κάνω θέατρο πολύ γρήγορα, κάνοντας μικρές-μικρές παραστασούλες. Έτσι μου αρέσει να αντιμετωπίζω τα τραγούδια. Θεωρώ πως κάθε τραγούδι έχει αρχή, μέση και τέλος. Στο τραγούδι αναπτύσσεις μέσα σε ελάχιστο χρόνο ένα μικρό ρόλο. Ο ρόλος είναι ο εαυτός μας. Οι τραγουδιστές είμαστε τυχεροί που εκθέτουμε τον εαυτό μας, δίχως το περιτύλιγμα ή το πρόσχημα κάποιου ρόλου. Αυτό είναι "δώρο" στο επάγγελμά μας. Συν τη μουσική που, από μόνη της, σε βάζει σε βαθιά και ουσιαστικά μονοπάτια, αγγίζοντας το συναίσθημα των ανθρώπων, πανεύκολα.

rejected: Μέσα από το τραγούδι και την "μικρή" υποκριτική μαθαίνεις τον εαυτό σου. Τι "σκαλίσατε" τελευταία και καλυτερέψατε εντός σας;

Ε.Ζ.: Μαθαίνω και εξελίσσομαι. Είναι επιλογή μου και μου συμβαίνει. Μου αρέσει να ανακαλύπτω τον εαυτό μου -δεν είναι εύκολο. Με αφορμή κάτι, βυθίζομαι μέσα μου και ψάχνω τα κομμάτια μου. Σκαλίζοντας, ξεπετιούνται κομμάτια του εαυτού μου, που δεν πολυγνώριζα. Αυτή την περίοδο κατάφερα να παραμερίσω το θυμό και το παράπονό μου. "Μου τη δίνει" να έχω παράπονο. Δεν καταλαβαίνω γιατί να παραπονιέμαι όταν μόνο καλά μου συμβαίνουν. Ανακάλυψα ότι το παράπονο είναι μια δική μου "έλλειψη" που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Και προσπαθώ να το ελέγξω.

rejected: Δύσκολο, στις εποχές που όλοι μας γκρινιάζουμε συνέχεια...

Ε.Ζ.: Γκρινιάζουμε και έχουμε λόγους. Όχι μόνο να γκρινιάζουμε, αλλά και να αγανακτούμε και να επαναστατούμε. Πέρα από τα πολιτικοκοινωνικά, εγώ ήμουν και παραμένω γκρινιάρα. Ευτυχώς, η ζωή με έφερε αντιμέτωπη με την παύση της προσωπικής μου γκρίνιας. Μου σταμάτησε την "χαζομάρα" που με πιάνει. Η ζωή με τραβάει από το μανίκι και καλυτερεύω. Γι' αυτό, είμαι τυχερή και ευλογημένη. Η ζωή με αναγκάζει να φύγω από το παράπονο και την γκρίνια, και να προχωρήσω σε μια "καλύτερη έκδοσή" μου.

rejected: Η στιχουργός Ελένη Φωτάκη στο "Τραγούδι της Κοραλίας" έδωσε την συμβουλή "στην αγάπη κανενός μην γίνεις λεία". Είναι εύκολο, τελικά, στην αγάπη να μην γίνεις λεία;

Ε.Ζ.: Θέλει ωριμότητα και συνείδηση να καταφέρεις να μην γίνεις λεία στην αγάπη. Είναι ωραίο, στην αγάπη να συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται να είσαι λεία. Καταρχήν, η αγάπη προϋποθέτει την αγάπη στον εαυτό μας. Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, αγαπάμε πραγματικά και τους άλλους. Δεν υπάρχει λόγος να αισθανόμαστε λεία στην αγάπη. Η "Κοραλία" ήταν ένα παράξενο κορίτσι που οι επιλογές της, την ανάγκασαν σε επιλογές που χρήζουν αυτών των αποτελεσμάτων. Μέσα από τη ζωή της "Κοραλίας", είδα και εγώ τα δικά μου. Είναι μια αλήθεια πως όλα χάνονται, εκτός από την αγάπη. Η ομορφιά δεν χάνεται... αλλάζει με τα χρόνια. Όταν το συνειδητοποιούμε, φροντίζουμε τον εαυτό μας και αλλάζουμε προς το καλύτερο.

rejected: Ο έρωτας είναι "ροζ σύννεφο";

Ε.Ζ.: Ο έρωτας είναι μια ζεστή αγκαλιά. Ο έρωτας είναι κυνήγι, μάχη και "αίμα". "Ροζ σύννεφο" είναι μόνο στην αρχή. Μετά, ο έρωτας μεταλλάσσεται. Στις όμορφες περιπτώσεις, ο έρωτας γίνεται μια ζεστή αγκαλιά. Στις πιο δύσκολες περιπτώσεις, περνάμε σε διάφορα προσωπικά "μαρτύρια" και πάλι με σκοπό να προχωρήσουμε εξελιγμένοι.

rejected: Σε αυτή την "πόλη", που ζούνε οι μόνοι;

Ε.Ζ.: Οι μόνοι ζουνε με laptop μέσα σε καφετέριες, σε μοναχικά τραπέζια. Οι μόνοι ζούνε σε βόλτες έξω με έναν σκύλο. Οι μόνοι ζούνε "χαμένοι" στα social media. Πού ζούνε οι μόνοι; Είναι το ερώτημα που θέτω πάντα στον εαυτό μου. Αυτό είναι ένα κρυφό μου μυστικό. Η μοναξιά μας φοβίζει τελικά; Ή έχουμε αρχίσει να την αποδεχόμαστε, ζώντας ενσυνείδητα μόνοι; Όταν είμαστε μόνοι, είμαστε ασφαλείς; Όταν είμαστε μέσα σε μια μεγάλη παρέα από κόσμο, μήπως τότε είμαστε περισσότερο μόνοι στις μέρες μας; Μήπως, είμαστε έξω με μια παρέα φίλων και είμαστε περισσότερο απομονωμένοι από ότι στο ίδιο μας το σπίτι, αν καθόμασταν; Παρέα έξω για καφέ, ο καθένας σερφάρει στο κινητό του, βλέποντας την ζωή των άλλων, μέσα από το κινητό. Βλέπουμε την ζωή των άλλων, μέσα από μια φωτογραφία. Η ύπαρξή μας καθορίζεται μέσα από μια selfie ή ένα βιντεάκι που θα ανεβάσουμε. Αυτό είναι μοναξιά. Μόνος δεν είναι απαραίτητα αυτός που είναι στο σπίτι και βλέπει μια ταινία. Μόνος είναι και κάποιος που ζει μέσα στον πολύ κόσμο, μα δεν μπορεί να μοιραστεί. Δεν διαθέτει χρόνο από την ζωή του, για να μοιραστεί με φίλους, έναν καφέ, όχι με σωματική, αλλά ψυχική παρουσία. Να είναι εκεί. Παρών. Συμβιβαστήκαμε με την απομόνωση. Συνειδητά "περπατάμε" μόνοι στη ζωή και σε απόσταση μεταξύ μας. Ξεπεράσαμε τον φόβο της μοναξιάς και συμβιβαστήκαμε με το "μπέρδεμα" της μοναχικότητας. Άσε που την μοναχικότητα δεν την αντιλαμβάνεσαι στα 22 σου χρόνια. Θέλει χρόνια να την αντιληφθείς στην ουσία της. Να φύγει η ομορφιά του "εφηβικού" που όλοι φίλοι μαζί κάνουν πάντα μια ζωή-πάρτυ...

rejected: Τι σας στεναχωρεί περισσότερο σε ό,τι ζούμε; Γιατί "κλαίει ο άγγελος σας" τελευταία;

Ε.Ζ.: Κλαίει ο άγγελος μου, με πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή μου, που είναι ίδια με όλων. Όλοι έχουμε κάποια κοινά να αντιμετωπίσουμε. Παλεύουμε, περίπου, για όμοιες έννοιες, καθένας σε άλλο βαθμό και με άλλες αφορμές. Ένας άνθρωπος που πάλεψε για την υγεία του, πάλεψε, πιο πολύ από άλλους. Όμως, όλοι παλεύουμε και κλαίμε με τα ίδια που αφορούν τον εαυτό μας. Ο άγγελός μας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας, που είναι σε μεγαλύτερη αφύπνιση και μας προστατεύει. Μας συγκινεί, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια. Είτε αφορά αποχωρισμό, είτε αυτοσυνειδητοποίηση. Κυρίως, έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα που η ζωή μας φέρνει, είτε είναι καλά, είτε πιο δύσκολα. Ο άγγελός μας είναι εκεί για να μας ταρακουνάει να τα δούμε κάποια στιγμή.

rejected: Η μητέρα σας, η Ισιδώρα Σιδέρη, είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης. Η Ισιδώρα Σιδέρη, κάποια στιγμή, επέλεξε την οικογένεια και την ανατροφή της-τότε- μικρής Ελεονώρας, από την μεγάλη καριέρα. Είναι ενδεχόμενο δίλημμα στο οποίο μπαίνετε; Καριέρα ή υγιή μητρότητα;

Ε.Ζ.: Η μητέρα μου, αν και το χαίρομαι, με νευριάζει πολλές φορές, διότι είμαστε διαφορετικές σε αυτό, κάνει πράγματα που την ευχαριστούν. Γενικά, κάνει πράγματα και ευχαριστιέται. Εγώ, έχω μια δυσκολία στο να πω "αχ, ωραία μέρα ήταν σήμερα" ή "τι όμορφη στιγμή είναι τώρα"... περιμένω ολοένα κάτι να στραβώσει. Η μαμά μου "βουτάει" μέσα στην χαρά και απολαμβάνει την επιλογή της. Εγώ "τρώγομαι" με τα ρούχα μου. Την θαυμάζω. Θεωρώ πως ήταν συνειδητή επιλογή της να μεγαλώσει το παιδί, κι ας μην το παραδέχεται ξεκάθαρα. Μάλλον, της έδωσε μεγάλη χαρά η οικογένεια και της κέντρισε το ενδιαφέρον. Την συνεπήρε η κατάσταση να μεγαλώσει το παιδί της. Ήμουν δε, παιδί που ήθελα το χρόνο μαζί της, δεν είχα άρνηση σε αυτό. Θαυμάζω την οικογένεια και τις μαμάδες που επιλέγουν τα οικιακά μέσα σε αυτή τη σκληρή ζωή. Που δεν φοβούνται. Είναι ρίσκο να κάνεις πλέον σε αυτή τη ζωή ένα παιδί και να το μεγαλώσεις. Θα ήθελα να κάνω οικογένεια, αλλά θαρρώ δεν θα μου στερήσει την επικοινωνία μου με το τραγούδι και τον κόσμο. Γιατί να είναι -σώνει και ντε- δίλημμα;

rejected: Μεγαλώσατε σε ένα σπίτι με δυο γονείς γεμάτους χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Πήρατε γερές βάσεις και -όμως-αυτό σας κάνει να "τρώγεστε" με τον εαυτό σας. Ίδιον ανασφάλειας που όπως σας μελέτησα, λογικά, σας χαρακτηρίζει. Οφείλεις να κοιμάσαι και να ξυπνάς με την ανασφάλειά σου "παρέα";

Ε.Ζ.: Είναι ψυχοφθόρα η ανασφάλεια που, όντως, με χαρακτηρίζει. Είμαι ένα κορίτσι με αρκετή ανασφάλεια. Η πρώτη μου εικόνα δεν το δίνει. Στην δεύτερη και τρίτη αίσθηση "με πιάνουν". Η ανασφάλεια προέρχεται από την έντονη ευαισθησία μου. Συγκινούμαι καθημερινά και με επηρεάζουν πράγματα, που ενίοτε με ενοχλεί που με επηρεάζουν. Στην δουλειά μου οφείλω να αφουγκράζομαι την ενέργεια και τις καταστάσεις του κόσμου. Γι' αυτό και "το κρατάω". Με ενοχλεί η μαμά μου ή ο φίλος μου, να μου πει για ένα ρούχο που φόρεσα "δεν σου πάει αυτό" και θα πάω να γυρίσω, να αλλάξω. Αυτό το πράγμα, με ένα χαζό παράδειγμα, αν το βάλεις σε κάθε πτυχή της ζωής σου όταν επιλέγεις κάτι, στο τέλος της μέρας καταντά ψυχοφθόρο. Νομίζω όμως ότι μου κάνει καλό, πλέον. Έμαθα να ζω με την ανασφάλειά μου. Αποφάσισα να κουβαλάω την ανασφάλεια μου και αυτή θα μου φέρνει ό,τι με δυσκολεύει και με νευριάζει... αλλά μου φέρνει και καλά-που με κάνει, όντας ευαίσθητη, να μην θέλω να την αποχωριστώ. Την λέω ευαισθησία, δίχως να εννοώ την συναισθηματική. Μιλάω για την ευαισθησία στο να προσλαμβάνω πράγματα. Να αφουγκράζομαι. Να "ακούω"...

rejected: Μετά τις εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη, θα παρουσιάσετε το πρόγραμμα και στην Αθήνα, στην ΑΝΟΔΟ από τις 11 Φεβρουαρίου και για έξι παραστάσεις. Σε ό,τι αφορά το θέατρο, μετά την "Piaf", βλέπετε την "πόρτα" του θεάτρου ανοιχτή φαντάζομαι...

Ε.Ζ.: Το θέλω πολύ, να ξανασχοληθώ με το θέατρο. Το περιμένω με λαχτάρα το επόμενο θεατρικό μου σκίρτημα. Και αν είναι σαν την "Piaf" που άλλαξε όλο μου το είναι, αγωνιώ και...ψιλοφοβάμαι! Αλλά, ανοιχτά το περιμένω!

rejected: Ποιο τραγούδι από το cd "Μ΄ αγαπούσες και άνθιζε", σας τριβελίζει το νου, τελευταία, λίγο παραπάνω;

Ε.Ζ.: Το "Ενθύμιο" είναι ένα τραγούδι που χτύπησε ξανά μια φλέβα μου, μετά την ηχογράφηση του δίσκου. Το λέω πρώτη φορά, φέτος, στο live. Θέλω να το μοιραστώ με το κοινό. Θέλω πολύ να το δοκιμάσω αυτό το τραγούδι. Είναι μια ωμή καταγραφή συναισθημάτων, σκέψεων, το "Ενθύμιο", βυθισμένη στο σκοτάδι. "Και να τρέμω μην σε χάσω, σαν παράλυτο παιδί"... είναι ωραίο τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. Όλα στο πολύ. Το πολύ πάθος, την πολλή αγάπη, το πολύ μίσος... από όλα περνάμε. Φοβόμαστε να εκφράσουμε μίσος, θυμό και κακία, με τις σωστές και τις ακριβείς λέξεις. Και η Ελένη Φωτάκη, στους στίχους, το αποτυπώνει συγκινητικά...

rejected: Με το μηχανάκι, ακόμα, κάνουμε βόλτες;

Ε.Ζ.:Δεν το αλλάζω το μηχανάκι μου, με τίποτα! Προπαραμονή Πρωτοχρονιάς είχα πρόβα για τις σαββατιάτικες παραστάσεις μας και κάποια στιγμή ήθελα μια μικρή απόδραση. Πήρα το μηχανάκι μου και βγήκα βόλτα στο κέντρο της πόλης. Είχε πολύ κρύο αυτές τις μέρες. Κρύο-παγωνιά. Εγώ ήμουν με το μηχανάκι, με το κράνος μου και κατέβαινα στο φωτισμένο Γκάζι. Το μηχανάκι μου, το κρύο και μια πόλη γιορτινή, σε κάνει να αισθάνεσαι πως ζεις κάτι μοναδικό. Ένιωσα όμορφα... λες κι έκανα extreme sport στο κρύο, με το μηχανάκι μου. Έτρεμα από το κρύο και ταυτόχρονα χαμογελούσα. Στο μηχανάκι είμαι και μόνη μου-το θέλω, γιατί νιώθω ασφάλεια, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Ναι... Το μηχανάκι μου είναι το "φεύγα" μου.



http://rejected.gr/subs/interviews/1/el ... aneli.html

[panosif]

https://www.facebook.com/eroticos9.48/v ... =2&theater

[panosif]

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και οι βραδιές της στο Fix… «Χωρίς Εξηγήσεις»



Η ώρα περνούσε και η θερμοκρασία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης έπεφτε επικίνδυνα. Το Fix Factory of Sound όμως ξεκίνησε από νωρίς να θερμαίνεται από την αγάπη των θαυμαστών της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, την οποία ανέμεναν για την πρώτη συναυλία των τεσσάρων εμφανίσεων που έχει προγραμματίσει η τραγουδίστρια στην πόλη.

Τίτλος των εμφανίσεων; Χωρίς Εξηγήσεις! Προερχόμενος από το ομότιτλο τραγούδι που συμπεριλαμβάνεται στον τελευταίο της δίσκο Μ’ Αγαπούσες Κι Άνθιζε. Ο φωτισμός ήταν χαμηλός και τα δειλά χειροκροτήματα είχαν αρχίζει για τα μέλη της μπάντας που ανέβαιναν στη σκηνή, δίνοντας το σήμα πως όλα είναι έτοιμα και το live επρόκειτο να ξεκινήσει.



Η Ελεωνόρα επέλεξε να ανεβεί στη σκηνή με τον «Δερβίση» της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, δείχνοντας ήδη από τις πρώτες στιγμές πως η συναυλία αυτή θα είναι διαφορετική και γεμάτη μουσικές ανατροπές. Χαμογελαστή, ευδιάθετη και γεμάτη ενθουσιασμό να πιάσει το μικρόφωνο και να γίνει ένα με το κοινό, η Ζουγανέλη συνέχισε με την μπαλάντα της Μ’ Αγαπούσες Κι Άνθιζε, καταφέρνοντας να παρασύρει τους πάντες να τραγουδήσουν μαζί της. Πρώτο highlight της βραδιάς ήταν αναμφίβολα τα Μικρά Βεγγαλικά, όπου μικρά βεγγαλικά άναψε και το κοινό στην κυριολεξία σε κάθε γωνιά του Fix δίνοντας παράταση στο κλίμα των προηγουμένων ημερών.

Στη συνέχεια και τραγουδώντας το Μετακόμιση Τώρα, κατέβηκε από τη σκηνή πλησιάζοντας τον κόσμο που πήγε να την ακούσει ακολουθώντας ένα πρόγραμμα γεμάτο επιτυχίες, παλιότερες αλλά και νεότερες, είτε από την προσωπική της δισκογραφία, είτε άλλων Ελλήνων καλλιτεχνών. Η αγάπη της για την Μελίνα Μερκούρη δηλώθηκε στο Να Με Θυμάσαι Και Να μ΄ Αγαπάς, σχεδόν «ντουέτο» τους με τη χρήση video wall, κάτι που έκανε τον κόσμο να ξεσπάσει σε μεγάλο χειροκρότημα. Ακολούθησε ο Χειμωνανθός του Γιάννη Χαρούλη, η Αττική Οδός, ενώ στο Τα λέμε ο κόσμος δεν σταμάτησε να συνοδεύει την Ελεωνόρα στο εκρηκτικό ρεφραίν.



Η Ζουγανέλη και η ομάδα της διέπλεξαν έξυπνα τις όμορφες μπαλάντες με τα πιο χορευτικά τραγούδια, αφού τραγούδησε μόνο με τη συνοδεία κιθάρας ένα μέρος της συναυλίας και στη συνέχεια ξανά με ολόκληρη την μπάντα, κρατώντας αναλλοίωτο το ενδιαφέρον.

Ύστερα από κάποια ζεϊμπέκικα και χασαποσέρβικα που ξεσήκωσαν τον κόσμο, ήρθε το Έλα σε στίχους και μουσική της Σάνυ Μπαλτζή και όλοι θυμήθηκαν τι ήταν αυτό που έκανε την Ελεωνόρα Ζουγανέλη να έρθει και να μείνει στη σύγχρονη μουσική βιομηχανία. Λίγο μετά τις 3, η βραδιά έκλεισε με την πραγματικά καθηλωτική ερμηνεία της στο Ως Κι Οι Θάλασσες.

Συγκίνησε με τις μπαλάντες της, άγγιξε με την λαϊκή ερμηνεία της και κάλεσε το κοινό σε ξέφρενο χορό. Αυτή είναι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη… «χωρίς εξηγήσεις»!

Υπεύθυνος για τις ενορχηστρώσεις είναι ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας.



Μαζί της επί σκηνής σε αυτές τις εμφανίσεις, οι εξαιρετικοί συνεργάτες μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος –Τύμπανα και κρουστά, Παρασκευάς Κίτσος – ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο, Δημήτρης Μπαρμπαγάλας – ακουστική, κλασσική και ηλεκτρική Κιθάρα, Γιάννης Οικονομίδης – Τρομπέτα, κρουστά και πιάνο, Νίκος Πασσαλίδης – Μπουζούκι, λαούτο, ούτι και ακουστική κιθάρα, Bαχάν Γκαλστιάν– κλαρίνο, φλογέρα, ντουντούκ και ζουρνά.

Σκηνοθέτης ο Πέτρος Ζούλιας.

http://www.lavart.gr/h-elewnora-zougane ... kshghseis/

[panosif]

[panosif]

Σαββατοκύριακο στον Μελωδία 99,2 : Αφιέρωμα στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη



Η δημοφιλής ερμηνεύτρια μιλά για την πορεία της μέχρι σήμερα, το πρόσφατο άλμπουμ της “Μ’ Αγαπούσες κι Άνθιζε”, το ελληνικό τραγούδι και τα νέα της σχέδια. Παρουσιάζει η Κωνσταντίνα Βαρσάμη.

Από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ στο ακριβώς κάθε ώρας.

http://www.melodia.gr/savvatokiriako-st ... zouganeli/

[panosif]

[panosif]

[panosif]

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Ακουσα την Πάολα να ερμηνεύει Χατζιδάκι και μου άρεσε»

Μια από τις πιο δημοφιλείς φωνές της νεότερης γενιάς ετοιμάζεται για τις εμφανίσεις της στην Αθήνα, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση της με το κοινό και με το τραγούδι.



«Χωρίς εξηγήσεις» λέγεται το νέο πρόγραμμα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και όμως η νεαρή τραγουδίστρια μοιάζει να μπορεί να αναλύσει και να ερμηνεύσει σαφώς και διεξοδικά τη φάση στην οποία βρίσκεται. Ακολούθησε φέτος μια πορεία αντίστροφη από τη συνηθισμένη, μιας και παρουσίασε (με μεγάλη επιτυχία) την παράστασή της πρώτα στη Θεσσαλονίκη (της απομένει εκεί άλλη μία εμφάνιση, το Σάββατο 28/01, στο Fix Factory of Sound) και θα κατηφορίσει (ή ανηφορίσει, για κάποιους) στην Αθήνα, στο Anodos Live Stage, στις 11 Φεβρουαρίου. Ξεκούραστη, ήρεμη, μας μίλησε για τις φοβίες ή τα λάθη που έχει ξεπεράσει και για τους στίχους που καταλαβαίνει πλέον πιο καθαρά.

Την αγαπούσες πάντα τη Θεσσαλονίκη; «Δεν ήταν ο αγαπημένος μου προορισμός γιατί πήγαινα πάντα για δουλειά, λίγο στα βιαστικά, και δεν χαίρεσαι έτσι, ούτε γνωρίζεις ένα μέρος ουσιαστικά. Τώρα που χρειάστηκε να μείνω λίγο παραπάνω, γνώρισα κόσμο, έκανα παρέες, ένιωσα οικεία και άρχισα να αγαπάω και την πόλη. Εχω τα στέκια μου, ξέρω να κυκλοφορήσω. Νιώθω σαν στο σπίτι μου, με τη διαφορά ότι εκεί ξεκουράζομαι κιόλας, ενώ όταν είμαι εδώ όλο και κάποια εκκρεμότητα θα θέλω να κλείσω και καταλήγω να δουλεύω».

Πώς αποφάσισες να παρουσιάσεις την παράσταση «Χωρίς εξηγήσεις» πρώτα εκεί; «Στη Θεσσαλονίκη πέρυσι είχα μια πολύ δυνατή χρονιά. Ανοιξε εκεί για μένα μια πολύ μεγάλη αγκαλιά και θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο. Επειδή είχα καιρό να βγω να τραγουδήσω, και τελευταία φορά εμφανίστηκα στο ίδιο μαγαζί, ήθελα να υπάρχει μια συνέχεια, να πιάσω πάλι το νήμα από εκεί, ήταν μια δική μου εσωτερική ανάγκη. Από τεχνική, πρακτική πλευρά ήξερα ότι θα με δυσκόλευε γιατί μου αρέσει να είναι οργανωμένα όλα και δεν είναι εύκολο να κάνεις πρόβες στην Αθήνα και να πρέπει να προσαρμοστείς μετά σε άλλο περιβάλλον. Αυτή τη φορά όμως τα προέβλεψα όλα, γιατί τον ξέρω τον χαρακτήρα μου, και πήγα νωρίτερα ώστε να υπάρχει ο χρόνος να προετοιμαστώ».

Γιατί έκανες αυτό το μεγάλο, για τα δεδομένα της εποχής, διάλειμμα από τις ζωντανές εμφανίσεις; «Ηταν απαραίτητο, αναγκαίο. Είχα κουραστεί σωματικά αλλά και ψυχολογικά, πνευματικά, νοητικά. Επειδή μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, δεν καταλαβαίνω ακριβώς την κούραση ως τέτοια, όμως είδα άλλα σημάδια, άρχισα να απογοητεύομαι, να γκρινιάζω, να στενοχωριέμαι με πράγματα που δεν θα τους έδινα σημασία υπό φυσιολογικές συνθήκες. Η σωματική κόπωση έφυγε γρήγορα, τα άλλα όμως άργησαν πολύ να καθαρίσουν».

Εκανες δηλαδή διακοπές; «Οι διακοπές με βοήθησαν, πέρασα το καλοκαίρι όλη μέρα με ένα μαγιό στη θάλασσα, άβαφη, ήρεμη και το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, είχα πολλά χρόνια να το ζήσω. Μόλις χαλάρωσα, άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου, κάποια έχουν απαντηθεί, όχι όλα βέβαια, και αναγκάστηκα να επαναπροσδιορίσω πολλά στη ζωή μου. Ακόμη είμαι στο ψάξιμο, αλλά με πιο καθαρή ματιά».

Τι κατάλαβες δηλαδή από αυτή τη διαδικασία; Τι δεν ήξερες; «Οτι κάνω αυτό που κάνω πιο συνειδητά απ' όσο νόμιζα. Είδα επίσης κάτι άλλο. Είμαι από τους ανθρώπους που ακούνε τη γνώμη των άλλων, της δίνουν σημασία, όμως δεν έχω προστασία. Τι εννοώ με αυτό... Καμιά φορά, αν κάποιος σου πει ότι δεν σου πάει το μπλουζάκι που φοράς, εκείνη την ώρα δεν θα πειραχτείς, όμως την επόμενη φορά που θα πας να το βάλεις θα σκεφθείς, ασυναίσθητα, "έλα, μωρέ τώρα, άσ' το" και θα μείνει μετά για πάντα στην ντουλάπα. Με τη μάνα μου, ας πούμε, συμβαίνει αυτό συνεχώς, αφού της ζήτησα να σταματήσει να σχολιάζει τα ρούχα μου γιατί δεν τα φοράω μετά. Στη δουλειά μου αυτό μεταφράστηκε ως εξής: είχα αρχίσει να εξηγώ και να πρέπει να πείθω τον εαυτό μου για καθετί, εξαιτίας της κριτικής που είχα δεχθεί για κάποια πράγματα. Η κριτική σαφώς μου έκανε γενικώς καλό, είδα ελαττώματα, ελλείψεις, ωρίμασα, όμως με έκανε και λίγο...».

Φοβισμένη. «Ναι. Ξαφνικά άρχισα να αναλύω πράγματα που άλλοτε τα έκανα πολύ πιο αυθόρμητα. Και όταν έχεις τη χαρά της παρόρμησης, όσο απροετοίμαστος και να είσαι, δεν φαίνεται άγαρμπο αυτό που κάνεις. Οταν όμως αρχίζουν να σε τρώνε οι σκέψεις τότε κάνεις λάθη, ή όλο νομίζεις ότι ήθελες κάτι άλλο. Κι εγώ τώρα ξαναβρήκα κατά κάποιον τρόπο τον αυθορμητισμό μου. Είμαι σε συνεχή κίνηση και ροή, και αυτό θέλω».

Εχεις όντως δεχθεί δριμεία κριτική στο παρελθόν για κάποιες από τις επιλογές σου. Οταν κάποιος είναι πολύ αυστηρός μαζί σου πού το αποδίδεις; «Εγώ ξέρω ότι είμαι αυστηρή με κάποιον μόνο αν έχω μεγάλες απαιτήσεις από εκείνον. Προτιμώ να δέχομαι αυτή την εκδοχή. Ρισκάρω και αυτό δεν προκαλεί πάντα θαυμασμό, υποδηλώνει έναν χαρακτήρα όχι απαραίτητα δυναμικό, μπορεί και ανασφαλή, είναι πιο ευάλωτος ένας άνθρωπος που ρισκάρει μόνος του, ανοίγεται παραπάνω και στα θετικά και στα αρνητικά».

Τα λάθη σου πώς τα αποτιμάς; «Είμαι εξοικειωμένη με τα λάθη μου. Γνώρισα κάποια πράγματα γρήγορα και μου είναι τώρα χρήσιμο ό,τι έμαθα στην πορεία μου έως τώρα. Οι άνθρωποι χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που κάνουν πολύ προσεκτικές κινήσεις και μαθαίνουν ένα βήμα τη φορά, και σε εκείνους που κάνουν πολλά βήματα μαζί και πρέπει μετά να ξεσκαρτάρουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους. Μάλλον ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Μου τα έφερε όμως και η ζωή έτσι, κάποια πράγματα δεν θα γινόταν να μην τα είχα κάνει, βάσει του χαρακτήρα μου το λέω».

Το τωρινό σου πρόγραμμα βασίζεται στον τελευταίο σου δίσκο, «Μ' αγαπούσες κι άνθιζε» ο τίτλος του, ο οποίος κυκλοφόρησε στα τέλη του 2015... «Αυτός ο δίσκος, για μένα, τώρα ξυπνάει. Πέρυσι συνεργάστηκα με τη Φωτεινή Βελεσιώτου. Για μένα συνεργασία σημαίνει ότι αποδέχεσαι τη διαδρομή ενός ανθρώπου και ο άλλος τη δική σου, και για να πετύχει μια συνύπαρξη χρειάζεται να κάνεις υποχωρήσεις. Επρεπε να φτιάξουμε ένα κοινό πρόγραμμα και δεν μπόρεσα να υποστηρίξω όσο ήθελα το άλμπουμ μου γιατί έπρεπε να υπάρχει χώρος και για άλλα πράγματα, για τις ήδη γνωστές επιτυχίες, για τραγούδια που θα λέγαμε μαζί. Φέτος που μπήκα πάλι στη διαδικασία να φτιάξω πρόγραμμα δικό μου είπα να ακούσω τον δίσκο από την αρχή για να δω τι θα μπορούσα να πω και άρχισε να ζωντανεύει πολύ περίεργα μέσα μου, κατανόησα κάποια πράγματα καλύτερα και μου άρεσαν στοιχεία της ερμηνείας μου σε κάποια τραγούδια, κάτι που δεν είχα τη δυνατότητα να το καταλάβω όσο δούλευα για αυτόν».

Εννοείς ότι η χρονική απόσταση σε βοήθησε να εμβαθύνεις στα τραγούδια; «Συνειδητοποίησα με αφορμή το "Ενθύμιο", ένα τραγούδι που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο πλέον στη ζωή μου, πόσο ωμό βγαίνει το συναίσθημα στους στίχους της Ελένης Φωτάκη και το θαύμασα. Θα έλεγα ότι είναι ένα στοιχείο που έχουν και οι στίχοι της Sunny Μπαλτζή, με τελείως άλλον τρόπο βέβαια, από άλλο σημείο. Εχω ανάγκη αυτή την αλήθεια χωρίς φτιασίδωμα, έχει κάτι γυναικείο που δεν εκδηλώνεται εύκολα τόσο έντονα».

Γιατί; «Οι άνθρωποι γενικώς και όχι μόνο οι γυναίκες - αν και εμάς μας τρελαίνουν οι ορμόνες, έχουμε το άλλοθί τους και μας δικαιολογούνται κάποια νεύρα, έστω και ψεύτικα, μερικές ημέρες τον μήνα - φοβόμαστε να φανερώσουμε τις σκοτεινές μας πλευρές, την προσωπική μας τρέλα που λέμε».

Εχεις επιλέξει με απενοχοποιημένο τρόπο τραγούδια για τις παραστάσεις σου. Εχεις πει και Θεοδωρίδου και Βίσση και Μαζωνάκη. Είσαι τόσο ακομπλεξάριστη που θα μοιραζόσουν με κάποιον από αυτούς και τη σκηνή; «Δεν ξέρω, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες μια συνεργασία, δεν έχει να κάνει με το είδος, το βασικό είναι να πατάς γερά στα πόδια σου και δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Μου αρέσουν πολλά τραγούδια αυτών των καλλιτεχνών,
γι' αυτό και αν προκύψει η ευκαιρία τα λέω. Και νιώθω τυχερή γιατί θεωρώ πως έχω στο βιογραφικό μου αρκετές συνεργασίες, και πιστεύω πως θα το καρπωθώ αυτό μελλοντικά, έχω περάσει τα ζόρια της σύμπραξης, είναι σαν να έχω κάνει γάμο και να έχω πάρει διαζύγιο».

Ακουσες την Πάολα να τραγουδάει τον «Ευαίσθητο ληστή» του Μάνου Χατζιδάκι; «Ακουσα την Πάολα να ερμηνεύει Χατζιδάκι και, ναι, μου άρεσε. Δεν με ενοχλεί να τραγουδάει ο καθένας ό,τι θέλει. Μπορούν όλοι να δοκιμαστούν σε όλα και ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να λέει και να αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Λόγω φόρτου εργασίας τις μέρες που έγινε ο θόρυβος δεν πήρα χαμπάρι ακριβώς για ποιο πράγμα κατηγορήθηκε, όμως την αθωώνω γιατί θεωρώ ότι είναι καλή σε αυτό που κάνει, είναι καθαρό αυτό και αν θέλει κάποια στιγμή να πει με το δικό της χρώμα το τραγούδι ενός συνθέτη που μέσα στην καρδιά και στον πολιτισμό μας είναι ένας από τους μεγαλύτερους, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να καταδικαστεί. Αν της έκανε καλό, αν την εξέφρασε, αν αισθάνθηκε έτοιμη να το κάνει, καλώς έκανε. Ασε που κάποιοι δεν θα το είχαν ακούσει αλλιώς αυτό το τραγούδι, η Πάολα καλώς ή κακώς απευθύνεται σε έναν κόσμο νεανικό, με άλλα ακούσματα. Κατάλαβα ότι υπάρχουν άνθρωποι με τόσες αποκλίσεις στα γούστα ή στις μουσικές γνώσεις, όταν έκανα την Πιαφ και με ρωτούσαν κάποιοι ποια είναι. Δεν φανταζόμουν μέχρι τότε ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήξεραν το όνομα Εντίθ Πιαφ - δεν λέω να την ακούς κάθε μέρα, αλλά να μη γνωρίζεις καν την ύπαρξή της; Αυτό μου φάνηκε αδιανόητο. Και μόνο, λοιπόν, που ακούστηκε αυτό το τραγούδι του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, χρήσιμο είναι».

Εχεις ζηλέψει τραγούδι που κυκλοφόρησε τελευταία; «Οχι. Αλλά μου άρεσε πολύ η συνεργασία της Δήμητρας Γαλάνη με τον Ευστάθιο Δράκο, το "Βαλς των χαμένων μετά"».

Υπάρχει κάποιο θέμα της τρέχουσας επικαιρότητας το οποίο θα ήθελες να γίνει τραγούδι και να το πεις εσύ; «Νομίζω ότι πάρα πολλά τραγούδια, και όχι απαραίτητα τα στρατευμένα, περνάνε κοινωνικοπολιτικά μηνύματα - θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα τραγούδια που μιλάνε για τις σχέσεις των ανθρώπων, οι οποίες βιώνουν μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια, είναι τραγούδια με κοινωνικό περιεχόμενο. Και αναφέρομαι σε κάθε είδους σχέσεις: ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές. Θεωρώ βέβαια ότι είμαστε ένας λαός που έχει δώσει αξία στο ερωτικό τραγούδι, μας αρέσει να ακούμε για την αγάπη και για τα πάθη μας, και ξεκινώντας από εκεί μπορούμε να πούμε για την αλήθεια και το ψέμα, και υπάρχει πολύ ψέμα, ή για τα όνειρα που δεν πραγματοποιούνται. Κάποιος μπορεί να περιοριστεί στο στενό πλαίσιο του έρωτα, άλλος να δει και τη μεγαλύτερη εικόνα».

Γιατί έχουν γίνει τόσο δύσκολες οι σχέσεις; «Δυσκολευόμαστε, κατ' αρχάς, να μείνουμε μόνοι μας. Επιλέγουμε να είμαστε με κάποιον για την παρέα, γιατί δεν αντέχουμε τη μοναξιά, φοβόμαστε. Θέλει χρόνο όμως και με τον εαυτό μας αλλά και να περάσουμε πολλά στάδια μέχρι να έρθει η στιγμή, αν έρθει, να πούμε ότι από εδώ και πέρα η ζωή μας πάει μαζί με κάποιον άλλον, να καταλήξουμε στη συντροφικότητα και στην οικογένεια, που είναι πολύ σημαντικά πράγματα».

Τι δεν θα συγχωρούσες ποτέ; Μια ενδεχόμενη προδοσία; «Δεν ξέρω τι σημαίνει προδοσία. Είναι πολύ βαριά κουβέντα. Αν κάνεις κάτι εσύ και με πληγώσεις, δεν σημαίνει ότι με έχεις προδώσει. Και η απιστία; Είναι προδοσία ή απλώς μια στιγμή αδυναμίας; Το μόνο που δέχομαι ως πραγματική προδοσία είναι εκείνη που στρέφεται εναντίον του ίδιου μου του εαυτού, τις φορές που εγώ πάω κόντρα στις ανάγκες μου και σε αυτό που θέλω πραγματικά».

Υπάρχει ένδεια στο ελληνικό τραγούδι ή περνάμε απλώς μια μεταβατική περίοδο; «Ζούμε μια περίοδο μεγάλων αλλαγών. Το βλέπεις στο κλίμα, στην πολιτική... Ισως να μην έχει βρεθεί ακόμη ο τρόπος να τις εκφράσουμε. Πάντα υπήρχαν πολύ καλά τραγούδια, και λιγότερο καλά. Ο χρόνος θα κρίνει. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερη ελευθερία. Και λιγότερο φόβο. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι παλιά ήταν τόσο φοβισμένοι. Και οι καλλιτέχνες. Δεν νοιάζονταν για την επιτυχία, δεν προσπαθούσαν να γίνουν μέρος ενός συστήματος, έκαναν ό,τι γούσταραν. Ετσι γεννήθηκαν κάποιες μεγάλες προσωπικότητες. Και υπήρχε αποδοχή στις διαφορετικές προσωπικότητες. Τώρα όλοι κρινόμαστε με τα ίδια κριτήρια. Τείνει να επικρατήσει μια ομοιογένεια. Ακόμη και για τα πράγματα που δεν έχουν αξία καλλιτεχνική. Τα μαλλιά, τα ρούχα. Δεν μπορούμε να ντυνόμαστε όλοι σούπερ, δεν γίνεται να έχουμε όλοι στυλίστες, κάποιος έχει γούστο, κάποιος άλλος όχι, τι να κάνουμε τώρα; Πρέπει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να γίνει και λίγη δουλειά».

Τι εννοείς με αυτό; «Εμένα μου λείπει πολύ η δουλειά μου. Μου κοστίζει που τραγουδάω μόνο μια φορά την εβδομάδα, και δεν αναφέρομαι στο οικονομικό κόστος. Πάνω που πάω να ζεσταθώ, πρέπει να περιμένω πάλι τόσες μέρες. Από τη χαρά μου όταν έρχεται η μέρα της εμφάνισης μόνο που δεν καθαρίζω το μαγαζί. Πάω νωρίς και ασχολούμαι με όλα εγώ. Περνάει κρίση αυτό το επάγγελμα, κι όμως ανοίγεις την τηλεόραση και κάθε κανάλι έχει ένα τάλεντ σόου με τραγουδιστές. Δεν είναι τρελό αυτό;».

Ελεωνόρα Ζουγανέλη, «Χωρίς εξηγήσεις»: Anodos Live Stage (Πειραιώς 183), από το Σάββατο 11/02 και για πέντε Σάββατα.


* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

http://www.tovima.gr/vimagazino/intervi ... aid=858539

[panosif]

[panosif]

[panosif]