Γράφει ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος
“Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε, είμαστε τα Διάφανα Κρίνα”. Με αυτά τα λόγια μας είχε καλωσορίσει στην ιστορική συναυλία/επανένωση των Διάφανων Κρίνων στην Τεχνόπολη ο Θάνος Ανεστόπουλος και αυτά πρέπει να κρατήσουμε. Ο Θάνος Ανεστόπουλος μπορεί να έχασε, το πρωί του Σαββάτου, την μάχη με τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε (σε ηλικία 49 ετών) αλλά στην ουσία είναι νικητής της ζωής. Έζησε μέχρι την τελευταία στιγμή όρθιος και δυνατός και μας έδινε το παράδειγμα. Όχι μόνο ήταν δυνατός μέχρι τέλους, αλλά έδινε δύναμη ο ίδιος στους γύρω του που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την κατάσταση.
Όλο αυτό το διάστημα φίλοι, καλλιτέχνες ή όχι, στήριξαν όπως μπορούσαν, μας χάρισαν μοναδικές συναυλίες με απερίγραπτη ενέργεια και συναισθηματική φόρτιση. Αυτό ήθελε κι ο Θάνος σε όλη την πορεία του… την επικοινωνία με φίλους μέσω της μουσικής. Άλλωστε, όπως θα έλεγε κι ο Θάνος Ανεστόπουλος, τίποτα δεν τελειώνει με τον Θάνατο. Όπως μου είχε πει και για τον τίτλο του δίσκου του “Ως το τέλος”:
“Ο τίτλος δεν είναι καθόλου πεσιμιστικός. Δεν μιλάει για κανένα “τέλος”. Με το τέλος εννοούμε την τελείωση, την ολοκλήρωση. Στη ζωή μας επιλέγουμε όλοι έναν δρόμο τον οποίο πρέπει να φτάσουμε ως το τέλος. Είτε είναι λάθος είτε σωστός, εμείς πρέπει να τον φέρουμε εις πέρας. Ο έρωτας κι ο θάνατος, πράγματα για τα οποία έχουμε έρθει στη γη, δεν έχουν αρχή και τέλος. Γι’ αυτό το τέλος μιλάει ο δίσκος… Για την ολοκλήρωση…”
Ο Θάνος Ανεστόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1967 και υπήρξε μέλος των Διάφανων Κρίνων από το 1991 όταν και σχηματίστηκαν.
Δισκογραφικά συνυπήρξαν από το 1994 μέχρι το 2008 με πολλά τραγούδια που άφησαν εποχή καθώς και μελοποιημένα ποιήματα αφού η αγάπη του Θάνου Ανεστόπουλου για την ποίηση ήταν μεγάλη. Η μουσική του έχει συμπεριληφθεί σε πολλά θεατρικά έργα καθώς και σε ταινίες μικρού μήκους.
Θάνο σ’ ευχαριστώ για τις μουσικές γενικά και για το ‘’Ένα σκιάχτρο που άρπαξε φωτιά’’ ειδικά, αφού ήταν το πρώτο κομμάτι από Διάφανα Κρίνα, που έμαθα στην κιθάρα. Θα συνεχίσουμε να σε τραγουδάμε. Ας είναι ο θάνατος τόσο γλυκός, όσο γλυκά τον τραγούδησες εσύ… Αναπαύσου εν Ειρήνη…