Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Λένα Βλασταρά
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου

Η Γιάννα Βασιλείου είναι μία νέα κοπέλα γεμάτη δροσιά και ενθουσιασμό γι’ αυτό που κάνει. Όταν τραγουδάει στη σκηνή αντικρίζεις μια γυναίκα ενώ όταν την έχεις απέναντί σου και σου μιλάει, ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι τρυφερό που δεν έχει και δεν θέλει να κρύψει τίποτα. Την ενοχλεί η υποκρισία και το δήθεν και στόχος της είναι να μοιραστεί με το κοινό όλες τις πτυχές του χαρακτήρα και του έργου της και όλα όσα αγαπάει.


Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;
Ασχολούμαι με τη μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πρακτικά, ξεκίνησα μαθήματα πιάνου στα τεσσεράμισι, στην ηλικία, δηλαδή, που επιτρέπεται να ξεκινήσει ένα παιδί. Μετά κούτσου-κούτσου όλο και κάτι ζητούσα: κιθάρα, θεωρητικά, χορωδία…

Ήταν δική σου επιθυμία;
Το πιάνο υπήρχε στο σπίτι γιατί έπαιζε παλιότερα η μαμά μου. Η δασκάλα μου ήταν και δασκάλα της μαμάς μου. Προϋπήρχε η επαφή αυτή στο σπίτι και εγώ όλο πήγαινα και το πάλευα.

Τι σπουδές έχεις κάνει;
Πήρα πτυχίο και δίπλωμα πιάνου, αρμονίας, δίιστιξης φούγκα. Πέρασα στη μουσικολογία Αθηνών. Έκανα σεμινάρια στο εξωτερικό, κιθάρα, ντραμς και μαθήματα μιούζικαλ.


Αισθάνομαι πως ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα
το οφείλω στον παππού μου.
Ήταν ένας άνθρωπος που θαύμαζα, αυτοδημιούργητος.

 

Ποια είναι η άποψή σου για το ελληνικό πανεπιστήμιο;
Είμαι πολύ υπέρ της σχέσης δασκάλου-μαθητή, γιατί εγώ πάντα ακολουθούσα πιστά τους δασκάλους μου. Κάτι τέτοιο συνήθως δεν υπάρχει στο πανεπιστήμιο εδώ. Παίρνεις βιβλία, τα διαβάζεις και πας να δώσεις εξετάσεις. Μπορώ να πάω να δώσω τα μαθήματα αλλά δεν είναι αυτό για μένα η ουσία της γνώσης ή της μόρφωσης.

Πότε αισθάνθηκες έντονα ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Απλώς αυτό στην πορεία εξελίχτηκε. Ένα μικρό κοριτσάκι ονειρεύεται να βγαίνει στη σκηνή και να τραγουδάει. Μεγαλώνοντας, βρήκα τα πιο ουσιώδη στοιχεία τα οποία τελικά με είχαν τραβήξει προς τη μουσική. Τα πιο δημιουργικά. Ενώ πάντα έλεγα ότι ο πυρήνας είναι το τραγούδι δεν ήθελα να είμαι μία τραγουδίστρια η οποία θα βγαίνει στη σκηνή και θα κουνιέται. Ήθελα να είμαι μουσικός, να το κατέχω. Σε μια χώρα με τόσους πολλούς τραγουδιστές είναι πολύ σημαντικό για μένα να είναι κάποιος μουσικός. Αυτό στην πορεία φαίνεται και στη σχέση με τους μουσικούς και τους συνεργάτες του.

Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα;
Ήταν πάρα πολλά και ευρείας γκάμας. Σαφώς λόγω πιάνου είχα την επαφή με την κλασική μουσική. Και η γιαγιά μου άκουγε πολύ κλασική μουσική. Η μαμά μου άκουγε από ελληνικό έντεχνο μέχρι ροκ ξένου ρεπερτορίου, τα πάντα. Ακόμη και λαϊκά τραγούδια.

Έχεις κάποιες ιδιαίτερες αδυναμίες;
Τον τελευταίο διάστημα στο Χατζιδάκι. Έχω βάλει στόχο να γνωρίσω όλο του το ρεπερτόριο. Γι’ αυτό και στο live έχω βάλει και πολλά δικά του τραγούδια.


Περιέγραψέ μου την πρώτη σου εμφάνιση που θυμάσαι μπροστά στο κοινό.

Όταν ήμουν μικρή με είχαν καλέσει οι «μεγάλοι» να τραγουδήσω μαζί τους σαν το παιδάκι, ας πούμε, που θα είχαν μαζί τους. Είχα πει μπροστά σε 1000 άτομα, το «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» του Θεοδωράκη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν βγήκα στη σκηνή και αντίκρισα αυτή την ατέλειωτη μαυρίλα από κόσμο μπροστά μου…

Σε μια εποχή που όλοι διατείνονται ότι η δισκογραφία έχει πεθάνει, κυκλοφορείς το νέο σου άλμπουμ «Όλα όσα αγαπώ». Ποιος είναι για σένα ο καλύτερος τρόπος να προωθήσεις σήμερα μια νέα δουλειά;
Το διαδίκτυο. Σίγουρα χάνεις το μεγαλύτερης ηλικίας κοινό, αλλά έχουν στηθεί καριέρες από το διαδίκτυο στις μέρες μας. Εννοείται και το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αλλά πρόκειται για μια άλλη διαδικασία. Το διαδίκτυο μπορείς να το ελέγξεις λίγο πολύ και μόνος σου. Τουλάχιστον έχεις τη δυνατότητα να προβάλεις μόνος τη δουλειά σου χωρίς να περνάς από εμπόδια κάποιων σε δισκογραφικές ή οτιδήποτε.


Έχω βάλει στόχο
να γνωρίσω όλο το ρεπερτόριο του Χατζιδάκι.

 

Πόσο κράτησε η ηχογράφηση του πρώτου σου δίσκου;
Από τότε που μπήκαμε στο στούντιο, πάνω από ένα χρόνο. Ήταν ο πρώτος μου δίσκος και το είχα αναλάβει εξ’ ολοκλήρου μόνη μου. Αυτό είχε και τα καλά του και τα κακά του. Το κακό ήταν ότι δεν είχα απόλυτο έλεγχο στην οργάνωση και στην επικοινωνία με τους μουσικούς και την ορχήστρα. Οπότε για να οργανωθεί όλο αυτό ήταν δύσκολο για μένα. Το καλό είναι ότι έκανα ό,τι ήθελα. Και σιγά σιγά με πήγε μόνο του στο τελικό αποτέλεσμα ακόμη και ενορχηστρωτικά. Κατευθύνθηκε μόνο του χωρίς τα καλούπια κάποιου άλλου. Οι φίλοι μου και οι συνεργάτες μου με βοήθησαν πάρα πολύ. Τους θεωρώ συνδημιουργούς και διαρκώς τους ευχαριστώ.

yanna_vasileiou_interview_03_2015_ 019

Διάβασα ότι στο τραγούδι «Λόγια αγάπης», το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο νέο σου δίσκο έχεις χρησιμοποιήσει και λόγια του παππού σου. Ποια είναι η σχέση που είχατε; Σε τι θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει αυτός ο άνθρωπος;
Ήταν ο συνονόματος μου. Ιωάννης Βασιλείου και αυτός. Γι’ αυτό θέλησα να κρατήσω και το επίθετο Βασιλείου. Μεγαλώσαμε μαζί στο ίδιο σπίτι και ήταν σαν πατέρας μου. Αισθάνομαι πως ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα το οφείλω σε αυτόν. Ήταν ένας άνθρωπος που θαύμαζα, αυτοδημιούργητος. Έμαθε πέντε ξένες γλώσσες μόνος του! Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μέσα σε μια πολύ φτωχή οικογένεια και παρόλ’ αυτά κατάφερε μόνος και σπούδασε τις τέσσερις αδερφές του. Πώς να μην τον θαυμάζεις αυτόν τον άνθρωπο; Μετά τον διώξανε από την Πόλη, ήρθε εδώ… Τα λόγια τα έγραψα για άσχημο περιστατικό, στο θάνατό του. Το «Και “μόνο λίγο” μου λες “θα φύγω” / μα σαν γυρίσεις θα ‘μαι εδώ» που γράφω μέσα στο τραγούδι ήταν τα τελευταία του λόγια.

Ποια η σχέση σου με την στιχουργική;
Φυσική και αυθόρμητη. Βέβαια, φέτος κλήθηκα να κάνω την απόδοση των στίχων στο Rocky Horror, μαζί με την μεταφράστρια του έργου. Εκεί ήταν μία άλλη διαδικασία που πολύ την ευχαριστήθηκα. Αυτό ήταν δουλειά, μουσική, ρυθμός, ρίμα. Ένιωσα όμως ότι μου έκανε πολύ καλό η εμπειρία αυτή. Ήταν άλλωστε και όνειρό μου. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ ξανά με κάτι τέτοιο. Όσον αφορά τα δικά μου τραγούδια, ό,τι μου βγει. Το ίδιο ισχύει και για την σύνθεση. Δεν κάθομαι με το ζόρι να φτιάξω κάτι. Το «Όλα όσα αγαπώ» το ρεφρέν, τη μελωδία, το στίχο, σηκώθηκα μια μέρα από το κρεβάτι μου, το ηχογράφησα στο κινητό και έπειτα βγήκε. Δεν μπορώ το επιτηδευμένο…


Η ουσία της γνώσης δεν είναι

να διαβάζεις τα βιβλία και να δίνεις εξετάσεις…

 

Αν έπρεπε να διαλέξεις μία ιδιότητα από αυτές της στιχουργού-σύνθέτριας-τραγουδίστριας ποια θα διάλεγες;
Πλέον δένουν πολύ μεταξύ τους. Το ένα δίνει νόημα και ζωή στο άλλο. Αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς το τραγούδι. Για το τραγούδι έγιναν όλα. Δεν θα μου άρεσε να είμαι απλώς μία στιχουργός γιατί ο στίχος μου παίρνει νόημα και από τη μουσική και από το τραγούδι μου.

Πιστεύεις ότι παίζει ρόλο η εξωτερική εμφάνιση στην πορεία ενός καλλιτέχνη;
Πιστεύω στην καλαίσθητη εικόνα. Αυτό δεν σημαίνει την ομορφιά, το ύφος ή τα κιλά. Το καλαίσθητο είναι κάτι άλλο. Ο καλλιτέχνης οφείλει στο κοινό να έχει μια προσεγμένη εικόνα. Σε οτιδήποτε, δε μου αρέσει το στημένο. Άμα εγώ είμαι από τη φύση μου «κάπως» αυτό οφείλω να δείξω και στον κόσμο: την αλήθεια. Δεν νομίζω ότι κάποιος άμα τον αγγίζει ένα τραγούδι ασχολείται με το πώς μοιάζει ο άλλος. Το τραγούδι θα σε αγγίξει, η φωνή, ο στίχος…

Στην ως τώρα πορεία σου στο χώρο έχεις αντιμετωπίσει γεγονότα και συμπεριφορές τελείως αποτρεπτικές στο να συνεχίσεις;
Τίποτα δε με σταματά και δε με μπλοκάρει. Αλλά δυστυχώς έχω δει συμπεριφορές να αλλάζουν απότομα και μέσα στο χώρο και σε κοινωνικές ή φιλικές σχέσεις. Όλα αυτά μπορούν να σε κάνουν να αναθεωρήσεις πάρα πολλά πράγματα. Θέλει συνήθεια όλο αυτό. Και εγώ είμαι πολύ αυθόρμητος άνθρωπος. Μιλάω με μεγάλη ειλικρίνεια και όταν βλέπω ότι δεν συμβαίνει το ίδιο από τους άλλους μέσα στο χώρο τρομάζω. Δεν θέλω να αλλοιωθώ. Κάποιος που ξέρει γιατί κάνει αυτό που κάνει, που έχει βαθύτερη αγάπη και όραμα μπορεί να τα καταφέρει. Όταν η ουσία είναι η τέχνη.


Πες μου και την πιο γλυκιά ή τρυφερή στιγμή που έχεις ζήσει στην ως τώρα πορεία σου.

Όταν πρωτοάκουσα τα «Λόγια αγάπης», στο ραδιόφωνο. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα την φωνή μου στο ραδιόφωνο. Από τα ουρλιαχτά και τον ενθουσιασμό μου δεν κατάφερα να ακούσω όλα όσα είπε ο εκφωνητής. Επιτέλους είχα καταφέρει κάτι για το οποίο δούλευα τόσα χρόνια, συστηματικά, με πίστη και αφοσίωση και έχοντας αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες.

Θα τραγουδούσες ξένο στίχο προκειμένου να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό; Σε ελκύει αυτή η ιδέα;
Αν ήταν κάτι που να το νιώθω και να μου βγαίνει, φυσικά, γιατί όχι. Αλλά δεν θα έκανα κάτι μόνο και μόνο για να κάνω διεθνή καριέρα. Δεν είναι κάτι που με ελκύει να το διεκδικήσω. Και επίσης δεν αφήνω το σπίτι μου. Δεν μπορώ. Δεν το άφησα για να πάω να σπουδάσω.


Είμαι πολύ αυθόρμητος άνθρωπος.

Μιλάω με μεγάλη ειλικρίνεια και όταν βλέπω
ότι δεν συμβαίνει το ίδιο από τους άλλους μέσα στο χώρο τρομάζω.

 

Δεν θα έφευγες, δηλαδή, εκτός Αθήνας ή εκτός Ελλάδος;
Απαπά! Η βάση μου είναι εδώ. Δεν πάω πουθενά. Καταρχήν δεν μπορώ να ζήσω μακριά από τη μαμά μου. Το σπίτι μου, τον σκύλο μου, την οικογένειά μου. Δεν μπορώ. Με τρομάζει πάρα πολύ. Δεν έχω πρόβλημα να φύγω για ένα δεκαήμερο ή δεκαπενθήμερο, αρκεί η βάση μου να είναι εδώ.  Ακόμη και κάτι τρομερό να μου τάζανε στο εξωτερικό θα έλεγα: «ναι, αλλά θα έρχομαι και θα γυρνάω».

Μετά τις εμφανίσεις σου στο Σταυρός του Νότου Plus ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Θέλω λίγο και εγώ η ίδια να με νιώσω σε αυτό. Είναι για μένα ένα μάθημα γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα στηρίξω ένα ολόκληρο πρόγραμμα μόνη μου. Θέλω να δω πού θα με πάει, πώς θα νιώσω. Έχω διάφορα σχέδια. Με σκέφτομαι και σε πιο μικρούς, προσιτούς χώρους αλλά ετοιμάζω και πράγματα πιο μεγάλα με μεγάλες ορχήστρες που αναγκαστικά θέλουν πιο μεγάλους, πιο θεατρικούς χώρους. Θέλω λίγο να πειραματιστώ και να δω πού θα καταλήξω.

Τι είναι αυτό που σε κοινωνικό επίπεδο σε πληγώνει ή σε ενοχλεί περισσότερο;
Το δήθεν. Η ψευτιά. Όχι μόνο το μη ειλικρινές. Το επιτηδευμένο. Δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους κοντά μου. Θέλω τρυφερότητα, αγάπη…

Και σε πολιτικό;
Το ίδιο. Προβλήματα υπάρχουν και το ξέρουμε. Αλλά να μας τα λένε με μια ειλικρίνεια να ξέρουμε που πατάμε και που πηγαίνουμε.

Θα μας εκμυστηρευτείς το μεγαλύτερό σου όνειρο όσον αφορά την καριέρα σου;
Το μεγαλύτερο μου όνειρο είναι να ξέρω ότι αυτό που θα έχω γράψει εγώ, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, πόνου, νοσταλγίας, χαράς, να νιώθω ότι ένας άλλος άνθρωπος θα το ακούσει, θα τον συντροφεύσει, θα τον συγκινήσει και θα βγάλει κάτι από την δική του ψυχή. Αυτό είναι. Δεν είναι να βγω με τις τουαλέτες στο Μέγαρο Μουσικής.


Απ’ όσο κατάλαβα η μουσική είναι …πρώτη φύση της! Με αυτή μεγάλωσε, με αυτήν ενηλικιώθηκε και με αυτήν πορεύεται μέχρι σήμερα. Συνθέτρια, στιχουργός και τραγουδίστρια, πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Όλα όσα αγαπώ». Στις 19 και στις 26 Μαρτίου θα παρουσιάσει στο κοινό τα νέα της τραγούδια αλλά και επιλεγμένα κομμάτια από Έλληνες και διεθνείς συνθέτες, στον Σταυρό του Νότου.

Εμείς της ευχόμαστε καλή επιτυχία και να καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτη αυτή της την τρυφερότητα και ευαισθησία!

————————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here