Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Φραντζής
Την προηγούμενη βδομάδα βρεθήκαμε στο όμορφο Θέατρο Βράχων για να παρακολουθήσουμε την παράσταση του Γιάννη Κότσιρα «Και Πάλι Παιδιά» η οποία ξεκίνησε με το ορχηστρικό κομμάτι «Το βαλς της Πηνελόπης» και πιθανότατα όχι τυχαία αν συνειρμικά σκεφτεί κανείς πως η παράσταση αποτελούσε ένα νοσταλγικό ταξίδι σε μία εποχή πιο άγουρη, πιο παιδική και αθώα, και το εναρκτήριο κομμάτι είναι αφιερωμένο στην Πηνελόπη Δέλτα που με τα παραμύθια της γαλούχησε πάρα πολλά παιδιά. Στο όμορφο αυτό ταξίδι όπου ξαναγίναμε όλοι παιδιά συμμετείχαν και οι παιδικές χορωδίες Con Anima του Σπύρου Λάμπρου και η Μοντέρνα Παιδική χορωδία του Γιώργου Σκλήκα.
Η βραδιά θεματικά ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη, το πρώτο το οποίο επικεντρώθηκε στα γνωστά και αγαπημένα κομμάτια του Γιάννη Κότσιρα όπως την «Αλεξάνδρεια» που μας προϊδέασε τρόπο τινά και για το τι θα ακολουθούσε και στη συνέχεια το «και πάλι παιδί». Καθώς προχωρούσαμε προς το κυρίως μέρος της βραδιάς τραγουδήσαμε μαζί τα «χάντρα θαλασσιά», τον «φύλακα άγγελο» και «το τσιγάρο». Σημαντική στιγμή αποτέλεσε και η ερμηνεία ενός μικρού παιδιού, του Παύλου Βασιλείου, με την βοήθεια του Γιάννη Κότσιρα, στο κομμάτι «Πατέρα Μεγάλωσα». Ακολούθησε μια ακόμη μικρούλα, η Βικεντία Γαμπιεράκη, που τραγούδησε εξαιρετικά το “Ποιο παραμύθι να βρω”, μια προσωπική επιλογή του καλλιτέχνη.
Στο δεύτερο μέρος, βρεθήκαμε σε ένα ταξίδι στο χωροχρόνο με τραγούδια της προσφυγιάς και των τόπων που έζησε και αναπτύχθηκε ο ελληνισμός. Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Aλεξάνδρεια…
Αν μπορεί να μιλήσει κανείς για κάτι που χαρακτηρίζει τον Γιάννη Κότσιρα, πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός καλλιτέχνης που έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική, είναι ότι έχει εξαιρετική επικοινωνία με τον κόσμο. Μας ανέλυσε ότι κάποια κομμάτια που είναι αφιερωμένα στους τόπους τη προσφυγιάς, προσιδιάζουν σε οπερέτες. Ακούσαμε συγκινητικά κομμάτια όπως τον «μαρμαρωμένο βασιλιά» και το «Μανάκι μου» τραγουδήσαμε με κέφι «που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» περνώντας από τη Σμύρνη, μέχρι το «Τραγούδι της Ξενιτιάς» που ράγισε από συγκίνησε το κατάμεστο θέατρο Βράχων.
Λίγο πριν το τέλος, συνέχισε με ένα κομμάτι που όπως μας είπε πολλοί θεωρούν «Κρητικό» αλλά στην πραγματικότητα έχει ρίζες στη Μεσόγειο, το «Μεσοπέλαγα αρμενίζω» και θριαμβευτικά έκλεισε με το «Γειά σου Χαρά σου Βενετιά».
Ο κόσμος έζησε έντονα κάθε στιγμή της συναυλίας και στο τέλος φυσικά, ζήτησε το encore. Ο Γιάννης Κότσιρας βγήκε ξανά στη σκηνή και θέλησε να μιλήσει για τους πολέμους, εστιάζοντας στο γεγονός πως τα παιδιά είναι ουσιαστικά τα πραγματικά θύματα της τρέλας των ενηλίκων. Στη συνέχεια κάλεσε τη Μαρία Κακάμπουρα, με την αγγελική φωνή, να τραγουδήσουν ένα κομμάτι του Freddie Mercury “Is this the world we created” και μας αποχαιρέτισε με το δικό του «Έτσι κι αλλιώς» θυμίζοντάς μας να είμαστε πάντα παιδιά.
Μία άρτια καλλιτεχνικά καλοκαιρινή βραδιά με τις παιδικές χορωδίες να έχουν δουλέψει αρκετά όπως φάνηκε για να συνοδεύσουν αψεγάδιαστα τον Γιάννη Κότσιρα! Φυσικά, οι μουσικοί που συνόδεψαν τον γνωστό καλλιτέχνη, έδωσαν και αυτοί τον καλύτερο τους εαυτό, και αξίζει να αναφέρουμε τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο στα πλήκτρα και τις ενορχηστρώσεις, τον Γιάννη Αγγελόπουλο στα τύμπανα, τον Παρασκευά Κίτσο στο μπάσο, τον Βαγγέλη Μαχαίρα στο μπουζούκι, τον Κώστα Μιχαλό στην κιθάρα και τον Μάνο Γρυσμπολάκη στο ακορντεόν.
Μια βραδιά που ο Γιάννης Κότσιρας προσπάθησε να μας κάνει λίγο πιο ανθρώπινους, λίγο πιο ευαίσθητους, σε σχέση με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πατρίδα μας και όσα συμβαίνουν γύρω μας…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…