Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Η Γιώτα Νέγκα είναι μια αληθινά σπουδαία ερμηνεύτρια. Με αυτή τη φράση αρχίζει τούτο το ρεπορτάζ –και θα μπορούσε κάλλιστα εδώ να ολοκληρώνεται. Ωστόσο φαντάζομαι πως μάλλον θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη συγκλονιστική πρεμιέρα της, η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου στον «Σταυρό του Νότου Plus».
Στο μαγαζί κυριολεκτικά δεν έπεφτε καρφίτσα. Στις 11 ακριβώς τα φώτα χαμήλωσαν και οι πέντε θαυμάσιοι μουσικοί της ανέβηκαν στη σκηνή. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, πήρε και εκείνη τη θέση της πίσω απ’ το μικρόφωνο, ανοίγοντας την παράσταση με το τραγούδι που της χάρισε τον τίτλο της, «Τα Τραγούδια που Λες». Αμέσως μετά, μας αποκάλυψε ότι νιώθει σαν να μας έχει υποδεχθεί στο σπίτι της και επιθυμεί να ανακαλύψουμε μαζί, μέσα απ’ τη διαδρομή των τραγουδιών, τις φανερές και τις μυστικές γωνιές του.
Όπως δήλωσε δε, κατ’ αποκλειστικότητα, στο MusicCorner.gr: «Το πρόγραμμα αυτό έχει πολλά κομμάτια μου, κομμάτια του εαυτού μου. Αποτελεί μια προσπάθεια να περιλάβει όλες μου τις στιγμές, τις μνήμες. Αγαπημένα τραγούδια που δεν ξεστόμισα κι εγώ ποτέ ή που δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε κάποιο άλλο πρόγραμμα. Κι αυτή τη στιγμή, είναι όλο ένα σύμπαν από τα πιο αγαπημένα μου –ίσως και τα πιο διαφορετικά μεταξύ τους–, αλλά από κάτω έχουν ένα χαλί που τα ενώνει όλα, κι αυτό είναι το συναίσθημα. Επίσης, αυτή είναι η πρώτη φορά που επικοινωνούμε ζωντανά τα τραγούδια από τον νέο μου δίσκο, “Τελευταίος Εαυτός”, σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου. Το σχέδιο και ο στόχος είναι να ταξιδέψουμε την παράσταση “Τα Τραγούδια που Λες” όσο γίνεται περισσότερο και παντού, αυτόν τον χειμώνα».
Το ταξίδι, λοιπόν, ξεκινά από τον «Σταυρό του Νότου Plus» και η «ξεναγός» μας έχει μαζί της λίγα, αλλά εξαιρετικά ουσιώδη, εφόδια. Πρώτα-πρώτα, όπως προανέφερα, μια υπέροχη ορχήστρα. Έπειτα, τραγούδια που αληθινά αγαπά, είτε τα έχει ερμηνεύσει πρώτη είτε όχι –και που τα αγαπά πολύ και ο κόσμος. Κι έβαλε και τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη στο τιμόνι, ο οποίος, με την καίρια σκηνοθετική του επιμέλεια δημιούργησε μικρά μουσικά μονόπρακτα, ενώ άφησε να αναδειχθεί το σπουδαιότερο στοιχείο απ’ όλα: η φωνή και η ψυχή της Γιώτας Νέγκα.
Οι περισσότεροι τη μάθαμε και την αγαπήσαμε ακούγοντας το θαυμάσιο «Με τα Μάτια Κλειστά» του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Σκέφτηκα πολλές φορές εκείνο το βράδυ ότι θέλω να ακούω τη μοναδικά χαρακτηριστική χροιά της φωνής της όντως με τα μάτια κλειστά, προκειμένου να αφεθώ και να απολαύσω την ακρίβεια των συναισθηματικών της διακυμάνσεων. Από την τρυφεράδα και την εσωτερικότητα του «Έχω Άνθρωπο» ώς την αποφασιστικότητα του «Νυν και Αεί» κι από την εξωστρέφεια του «Παραδέχτηκα» μέχρι τον σπαραγμό του «Ποτέ». Κι όμως, σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησα ότι τη Γιώτα Νέγκα οφείλεις να την ακούς με τα μάτια ορθάνοιχτα –ακριβώς διότι η ουσία της ερμηνείας της, πέρα από το χρώμα της φωνής της, βρίσκεται στο βλέμμα της. Στην έκφραση του προσώπου της που, και με την παραμικρή σύσπαση, αποπνέει το σωστό, καθαρό συναίσθημα. Στο χαμόγελό της αλλά και στο δάκρυ της που δεν θα φοβηθεί να κυλήσει, ακριβώς γιατί έχουμε να κάνουμε με μία ερμηνεύτρια που καταθέτει επί σκηνής την αλήθεια της ψυχής της και που με κάθε της εμφάνιση εξελίσσεται και γίνεται ολοένα και πιο ουσιαστική. Όσο υπερβολικό κι αν σας ακουστεί, η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύει ακόμη και με τις ανεπαίσθητες κινήσεις που κάνουν τα ακροδάχτυλά της…
Προσωπικά, δεν γνωρίζω πολλές σύγχρονες γυναίκες τραγουδίστριες που θα τολμούσαν να αναμετρηθούν με τραγούδια τόσο χαρακτηρισμένα από τον Καζαντζίδη και τον Μητροπάνο. Η Νέγκα σήκωσε σαν πούπουλο με τη φωνή της τον όγκο του «Η Ζωή μου Όλη» και έκανε όλο τον κόσμο να κρατά την ανάσα του με την ερμηνεία της στο «Δυο Νύχτες / Αλίμονο». Και τη στιγμή της έκρηξης του ρεφρέν, δεν υπήρχε πια κλειστός χώρος, καθώς όλοι τραγουδούσαμε δυνατά και με μια φωνή «Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν», λες και βρισκόμασταν κατακαλόκαιρο σε κάποιο ανοιχτό θέατρο…
Ακόμη ένα προσόν της Γιώτας Νέγκα είναι το νοιάξιμό της για επικοινωνία με τον κόσμο. Δεν παρέλειπε να απευθύνεται συχνότατα σε όσους βρίσκονταν στο πλάι της σκηνής, με όχι και τόσο καλή ορατότητα προς αυτήν, όπως και σε όσους κατέκλυζαν όρθιοι και στριμωγμένοι το μπαρ στο βάθος του μαγαζιού. Ήθελε να έρθει κοντά σε όλους και το έκανε και κυριολεκτικά, όταν, στο δεύτερο πρόγραμμα, άφησε τη σκηνή και βρέθηκε για αρκετή ώρα ανάμεσα στους θεατές, προκειμένου να τραγουδήσουμε παρέα σπουδαία τραγούδια, όπως «Η Φαντασία» και το «Πες πως Μ’ Αντάμωσες».
Η Νέγκα ερμήνευσε συγκλονιστικά τα δικά της τραγούδια, με το κοινό να της ζητά επίμονα «Το Δίκιο μου» –τραγούδι το οποίο, χάρη στην αλήθεια που εμπεριέχει, θαρρώ πως έχει ανέλθει ήδη στη σφαίρα του διαχρονικού. Ερμήνευσε ακόμη συγκλονιστικότερα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Μούτση, Κουγιουμτζή, Κραουνάκη και Βασίλη Δημητρίου. Κάθε τραγούδι και μια ιστορία, κάθε μελωδία κι ένα «φανερό μυστικό» της ψυχής της. Πολλές φορές δε, ήταν σαν τα τραγούδια, κατά κάποιον τρόπο, να απαντούν το ένα στο άλλο, σε μια συνομιλία κρυμμένου νοήματος και εμφανούς αισθήματος.
Δεν είναι εύκολο να επιλέξεις μία στιγμή για να ξεχωρίσεις –ο καθένας σίγουρα θα βρει τη δική του σε ένα πρόγραμμα όπου η οικοδέσποινα κάνει όλα τα τραγούδια να ακούγονται σαν να γράφτηκαν εξαρχής για εκείνη και τα απευθύνει με ανοιχτή καρδιά σε όλους μας. Προσωπικά θα σταθώ στο μοναδικό ξένο κομμάτι της βραδιάς, το υπέροχο “Nature Boy”, γιατί, όπως επεσήμανε κι ίδια, όλα συνοψίζονται στην αγάπη: “The greatest thing you’ll ever learn / is just to love and be loved in return”… Δεν θα μπορούσα επίσης να παραλείψω το αγαπημένο μου «Κάπου Νυχτώνει», το οποίο, όπως μας αποκάλυψε η ίδια, αποτέλεσε και την αφορμή της δημιουργίας αυτού της του προγράμματος, το οποίο θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο έως και τις 11 Μαρτίου.
Μην παραλείψετε να πάτε –η διασκέδαση και κυρίως η ψυχαγωγία είναι εγγυημένες. Ίσως, βέβαια, κάποιοι να φύγετε με δακρυσμένα μάτια, αλλά η καρδιά σας θα έχει ξεχειλίσει από τη ζεστασιά και την αλήθεια της Γιώτας. Και θα αισθανθείτε την ψυχή σας να απογειώνεται, με της αγάπης τα φτερά…
Στην παράσταση έπαιξαν οι δεξιοτέχνες μουσικοί:
Παύλος Καλτουρουμίδης – πιάνο
Νίκος Κατσίκης – μπουζούκι
Δημήτρης Κουζής – βιολί
Αλέξανδρος Τράμπας – μπάσο
Νίκος Καρατζάς – κρουστά
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…