Η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Γιώργος Ρους ξεχωρίζουν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Η Ανδριάνα είναι το κορίτσι με την ιδιαίτερη χροιά στη φωνή που έχει καταφέρει σε όλη τη μουσική της πορεία να παραμείνει πιστή στις καλλιτεχνικές της επιλογές. Είναι προσγειώμενη στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα διατηρεί μια αφοπλιστική γλυκύτητα στον τρόπο της. Ο Γιώργος έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με το κομμάτι «Εξαιρέσεις». Στη μουσική του είναι απλός αλλά αυθόρμητος και αυθεντικός. Το 2014 συνέθεσε τρία κομμάτια σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη για τον δίσκο της Χάρις Αλεξίου με τίτλο «Τα όνειρα γίνονται πάλι» μεταξύ των οποίων και το κομμάτι «Ένα φιλί».
Εμείς μιλήσαμε μαζί τους ενα ηλιόλουστο μεσημέρι στον Εθνικό κήπο με αφορμή τη συνάντησή τους στη μουσική σκηνή Σφίγγα όπου θα πραγματοποιήσουν μία ακόμη εμφάνιση στις 12 Μαρτίου…
Να ξεκινήσουμε από τις εμφανίσεις σας στη Σφίγγα…
Γ.Ρ: Οι εμφανίσεις μας στην Αθήνα επαναλαμβάνονται μετά από ένα περίπου χρόνο. Ήταν μια ωραία αφορμή να ανανεώσουμε το πρόγραμμά μας και να δούμε γενικότερα τη διάθεση μας επί σκηνής. Τα live στη Αθήνα έχουν πάντα διαφορετική δυναμική γιατί η πόλη έχει διαφορετική δυναμική πλέον. Ξεκινάμε σε έναν καινούριο χώρο και κάθετι καινούριο που ξεκινάει εμπεριέχει πάντα και μια ελπίδα.
Τι αποτελεί για εσάς πηγή έμπνευσης;
Α.Μ: Όλα. Είναι και αυτά που ακούς, που ζεις ή όσα σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες να τα κάνεις με τον δικό σου τρόπο. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα και ξέρεις, ορισμένες φορές με μπερδεύει αυτό. Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω. Το βασικό όμως είναι να έχεις όρεξη γι’αυτό που κάνεις. Τα υπόλοιπα έρχονται.
Ποιος παράγοντας συμβάλλει περισσότερο σε ένα επιτυχημένο live;
Γ.Ρ: Η επικοινωνία με το κοινό. Αν δεν υπάρχει διάδραση είναι δύσκολο να συντονιστείς με τον κόσμο. Υπάρχουν και live που έχουν πάει πολύ στραβά. Έχουν τσακωθεί μπάντες πάνω στη σκηνή. Μου έχει τύχει να παίζω εγώ και από κάτω να τσακώνονται (γέλια). Αλλά εγώ τα live τα σκέφτομαι σαν φωτογραφία. O ακροατής δεν μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του ολόκληρο το πρόγραμμα, του μένουν στιγμιότυπα. Όλα τα υπόλοιπα είναι για τη στιγμή του live, αυτό που ακούει και βλέπει εκείνη την ώρα.
Παρατηρείται να υπάρχουν διαφορές στη συμπεριφορά του κοινού δεδομένης της οικονομικής κρίσης. Έχει γίνει περισσότερο επιλεκτικός ο κόσμος;
Α.Μ: Σίγουρα είναι λιγότερος ο κόσμος. Αυτή είναι η βασική διαφορά. Τώρα ως προς το εκλεκτικός δεν ξέρω. Παίζει ρόλο το γούστο του καθένα. Βέβαια εξακολουθεί να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η προώθηση. Οπότε ο,τι προωθείται περισσότερο, πηγαίνει και πιο καλά
Απολαμβάνετε περισσότερο τη στιγμή που ερμηνεύετε πάνω στη σκηνή ή τη διαδικασία δημιουργίας των τραγουδιών;
Α.Μ : Εγώ το ξέρω σίγουρα αυτό. Παρόλο που πιο πολύ τραγουδάω, μου αρέσει περισσότερο όταν γράφω τα τραγούδια. Μου δίνει πιο πολύ χαρά.
Γ.Ρ: Είναι διαφορετικά πράγματα. Αλλιώς αισθάνεσαι όταν γράφεις, όταν ολοκληρώνεις κάτι και θεωρείς ότι είναι οκ. Μερικές φορές ψωνίζεσαι κιόλας με αυτό που έχεις γράψει. Στη σκηνή δε μπορείς να το κάνεις αυτό. (γέλια)
Έχετε ξεχωρίσει κάποιον από τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα;
Α.Μ : Μου άρεσε πολύ ο δίσκος του Πέτρου Μάλαμα.
Γ.Ρ: Δύσκολα μπορώ να πω για κάτι που βγήκε τελευταία ότι το άκουσα και τρελάθηκα. Με νοιάζει να ακούσω κάτι καλό ανεξάρτητα αν έχει αγγλικό ή ελληνικό στίχο. Το έχω απενοχοποιήσει εντελώς αυτό. Αρκεί να μην έχει μοτίβα. Είναι δύσκολο να κάνεις μια δισκογραφική δουλειά και να μην πέσεις στην παγίδα ενός μοτίβου. Είναι ωραίο να αφήνεις λίγο το τυχαίο να εισχωρήσει. Αυτό το καταφέρνουν οι πιο underground καλλιτέχνες όπως οι Βητα πεις.
Βλέποντας τη μέχρι τώρα πορεία σας, εντοπίζετε πράγματα που θα θέλατε να είχατε κάνει διαφορετικά;
Α.Μ: Ναι αλλά τελικά το κάθε πράγμα που κάνεις το κάνεις γιατί εκείνη τη στιγμή θεωρείς ότι είναι το σωστό. Μάλλον πρέπει να το περάσεις για να φτάσεις στο επόμενο στάδιο. Το λάθος έπρεπε να γίνει για να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα και να πράξεις αυτό που τελικά είναι καλό για σένα. Εγώ έτσι το βλέπω πια. Υπάρχουν λάθη που έχω κάνει και τα γνωρίζω. Το θέμα είναι μαθαίνεις από αυτά και να μην ξανακάνεις τα ίδια.
Ποιά είναι η σχέση σας με τα social media;
Γ.Ρ: Εγώ το βλέπω σαν συναναστροφή μεταξύ ανθρώπων και όχι μεταξύ επαγγελματιών. Βοηθάει μέχρι ένα βαθμό. Και υπάρχει και αυτό ο μύθος, λένε δηλαδή για κάποιον “Α, αυτός βγήκε από το ίντερνετ μόνο”. Και για μένα το ίδιο έλεγαν. Δεν έχει αποδειχθεί όμως ποτέ ότι μπορεί να συντηρηθεί η πορεία κάποιου καλλιτέχνη μέσα από το ίντερνετ μόνο. Ναι μεν μπορούν να σε ανακαλύψουν απο το διαδίκτυο αλλά από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν άλλοι παράγοντες. Θέλει πολύ δουλειά και χρήμα. Και στο λέω εγώ που έβγαλα ένα δίσκο το 2010 και έχουμε 2016. Απαιτεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μείνεις και να κάνεις αυτό που γουστάρεις.
Σας έχει συμβεί ποτέ να απελπιστείτε τόσο από μια κατάσταση που να σκέφτεστε να τα παρατήσετε;
Γ.Ρ: Δεν μου έχει συμβεί ποτέ να νιώσω ανασφάλεια που να με κάνει να σκεφτώ ότι θα το τερματίσω όλο αυτό. Στεναχωριέσαι που δεν προχωράει καμιά φορά αλλά συνεχίζεις. Η μουσική για εμάς είναι τρόπος ζωής. Αν μια μέρα δεν παίξουμε κιθάρα ή δεν γράψουμε ένα τραγούδι, θα κάνουμε κάτι άλλο το οποίο θα είναι εξίσου δημιουργικό. Ακόμα και μια κουβέντα με ένα φίλο μας εμπεριέχει δημιουργία.
Τι συναισθήματα σας προκαλεί όλο αυτό που συμβαίνει με την προσφυγική κρίση;
Α.Μ: Δεν είναι ένα το συναίσθημα. Εμείς το βλέπουμε και απέξω. Μιλάμε συνεχώς με νούμερα. Άκουγα μια εκπομπή στο ραδιόφωνο και μιλόυσαν για νούμερο με τέτοιο τρόπο σαν να μιλούσαν για τσουβάλια. Ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους. Θέλει και μια οργάνωση όλο αυτό. Δεν γίνεται να βασιστεί μόνο στον αυθορμητισμό και στην καλοσύνη. Η ουσιαστική λύση βέβαια είναι επέλθεί μια ισορροπία στις σχέσεις αυτών των χωρών και να μπει ένα φρένο σε αυτό το τερατούργημα που λέγεται ISIS.
Γ.Ρ: Είναι κάτι που μας ευαισθητοποιεί όλους. Βλέπεις συνανθρώπους σου να έχουν ανάγκη και κυβερνήσεις κάνουν μικροπολιτική σε βάρος τόσων ανθρώπων. Όφειλαν οι πολιτικοί να έχουν βρει λύσεις και να παρθούν πρωτοβουλίες. Πρέπει να υπάρξει παγκόσμια ευαισθητοποίηση αλλά αυτό ακούγεται ουτοπικό. Η Ευρώπη είναι θεσμός και πιστεύω οτι σε βάθος υπάρχουν κάποιες αξίες ακόμα. Αν τις αξιοποιήσει μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση και να δώσει λύση στα προβλήματα των προσφύγων.
Γιώργο, έγραψες τρια κομμάτια για το δίσκο της Χαρούλας Αλεξίου σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη. Πως προέκυψε η συνεργασία των τριων σας και τι εντυπώσεις σου άφησε;
Γ.Ρ: Ο Νίκος είχε αυτό το όνειρο, να κάνει έναν δίσκο στη Χάρις Αλεξίου και με κάλεσε να κάνουμε μαζί κάποια από τα τραγούδια. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ωραίο. Η Χαρούλα με άφησε ελεύθερο να δουλέψω όπως μπορούσα. Μου έδωσε το δικαίωμα να πάρω πρωτοβουλίες που σε άλλη περίπτωση ίσως να μην μπορούσα. Το να εμπιστευθείς το δίσκο σου σε ένα νέο καλλιτέχνη εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο και αυτό δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα της Χαρούλας.
Ανδριάνα, έμαθα ότι κάνεις μαθήματα κιθάρας για να πάρεις το πτυχίο…
Α.Μ: χω ξεκινήσει εδώ και ενάμιση χρόνο αλλά θέλει πολύ δουλειά. Για να δεις αποτελέσματα πρέπει να περάσει μια τριετία. Πρέπει να αφοσιωθείς με σοβαρότητα. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον και είναι ένας στόχος για μένα. Ελπίζω να μην τα παρατήσω για τον οποιοδήποτε λόγο. Μου αρέσει να μαθαίνω.
Έχετε προγραμματίσει επόμενα βήματα;
Α.Μ: Θέλω να ετοιμάσω έναν δίσκο με κομμάτια από συγκεκριμένους ανθρώπους, όχι δικά μου. Έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Πιστεύω ότι του χρόνου το χειμώνα θα είναι έτοιμος.
Γ.Ρ: Ετοιμάζω τον καινούριο μου δίσκο, έχει τελειώσει σχεδόν και πάνω σε αυτό εργάζομαι τώρα. Παράλληλα ετοιμάζω συναυλίες και κάποια άλλα projects.
———————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…