Γράφει η Αλεξία Αγαπάκη
Τη Δευτέρα βράδυ, οι “Γυναίκες” της Γαλάτειας Καζαντζάκη ζωντάνεψαν για άλλη μία φορά στη σκηνή του θεάτρου Βαφείο-“Λάκης Καραλής” και το αποτέλεσμα ήταν ένα ταξίδι στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, στο σπίτι πέντε γυναικών που με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής (Έλσα Στουρνάρα στο ακορντεόν) μας αφηγήθηκαν σκέψεις από τη ζωή και τις αγωνίες τους.
Από την πρώτη στιγμή της παράστασης τα φώτα δημιούργησαν μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που με παρέσυρε στο διάβα της. Οι πέντε γυναίκες επί σκηνής (Νάντια Δαλκυριάδου, Δήμητρα Μπάσιου, Βασιλική Σαραντοπούλου, Κατερίνα Σούλη και Βιβή Τάγαρη) εξέπεμπαν η κάθε μία ξεχωριστά, την οντότητα του ρόλου τους, χωρίς να καταφεύγουν σε υπερβολές και με έναν πειστικό ρεαλισμό μας μετέφεραν ομαλά στο κλίμα και στις αγωνίες των γυναικών, εκείνης της εποχής.
Το σημείο αφετηρίας και των πέντε για μία αυτόφωτη κοινωνική πορεία είναι η ένδεια που τις αναγκάζει να αναζητούν την ευτυχία και το νόημα της ζωής σε διαφορετικές πτυχές της κοινωνικής ζωής όπως είναι ο έρωτας, οι υλικές απολαύσεις, και οι πολιτικοί αγώνες. Η Αίμη (Βίβη Τάγαρη) αποφασίζει να πάρει διαζύγιο γιατί αισθάνεται πως έχει σβήσει μέσα της όχι μόνο η φλόγα του έρωτα αλλά και η φλόγα της συνήθειας, η Καίτη (Βασιλική Σαραντοπούλου) ψάχνει απελπισμένα τον έρωτα στα μάτια πλούσιων αντρών, ενώ η αδερφή της η Νίνα (Νάντια Δαλκυριάδου) διέπεται από μία σοφία και επαναστατικότητα για τη ζωή που ξεπερνά τις παραπάνω επιθυμίες. Η Φανή (Κατερίνα Σούλη) είναι η μόνη από τις πέντε αδερφές που έχει καταφέρει να γίνει πλούσια ενώ η Άννα (Δήμητρα Μπάσιου) παρά την επιθυμία της να ζήσει, αργοπεθαίνει από φυματίωση.
Και οι πέντε χαρακτήρες μέχρι το τέλος της παράστασης, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού ενώ ξεχώρισαν με την ερμηνεία τους η Βασιλική Σαραντοπούλου ως μία πληθωρική και ρομαντική “Καίτη” που αναζητά διέξοδο στον έρωτα και στην χωρίς όρια νεότητά της και η Νάντια Δαλκυριάδου στο ρόλο της “Νίνας”, της μόνης γυναίκας στο σπίτι που δε χάνει την πίστη της στα πολιτικά ιδανικά της εποχής.
Παράλληλα, η λιτή σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη επέτρεψε στο κείμενο να διαδραματίσει τον πρώτο ρόλο, ενώ η μουσική και η φωνή της Έλσας Στουρνάρα έντυσαν με μία νοσταλγική διάθεση τον “χορό” των ηθοποιών.
Φεύγοντας από το θέατρο, ήταν διάχυτα τα συναισθήματα και οι θετικές εντυπώσεις από την παράσταση που συμμετείχα σαν θεατής …και την προτείνω ανεπιφύλακτα!
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…