Συνέντευξη στο Φίλιππο Λαμπρινό
Φωτογραφίες: Αθηνά Στρόδα

Τη Μαρίζα Ρίζου την γνώρισα πριν από περίπου δύο χρόνια. Από την πρώτη στιγμή με εντυπωσίασε ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνειά της , το χαμόγελο που δεν φεύγει από τα χείλη της και η διάθεσή της να αστειευτεί και να σε πειράξει χωρίς την αντίστοιχη οικειότητα. Σήμερα παραμένει το ίδιο τρελό κορίτσι που γνώρισα τότε, σαφώς όμως πιο ώριμη καλλιτεχνικά. Μιλήσαμε για τον καινούριο της δίσκο , τις επερχόμενες εμφανίσεις της, τη ζωή της και πολλά ακόμα που έμειναν μεταξύ μας. Η συζήτησή μας έμοιαζε περισσότερο σαν τη συζήτηση δυο φίλων που είχαν να τα πουν καιρό παρά σαν συνέντευξη.

Κυρίες και κύριοι, η Μαρίζα Ρίζου!

mariza_rizou_interview_2016_11_004

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος σου με τίτλο «Μεγάλη Γιορτή». Τι σημαίνει για σένα αυτή η μεγάλη γιορτή;
Η «Μεγάλη Γιορτή» είναι ο δεύτερος δίσκος μου που δείχνει ποια είμαι καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο. Στην ουσία με τον τίτλο αυτό περιγράφω τόσο  αυτό που συμβαίνει στα live μου όσο  και αυτό που συμβαίνει σ’ αυτό τον δίσκο. Αυτό σημαίνει ότι στο μεγαλύτερο μέρος του είναι ένας δίσκος  πιο χρωματιστός, uptempo, που σε κάνει να στροβιλίζεσαι και να χορεύεις, με κάποιες βέβαια έντονες αντιθέσεις και μερικές εσωστρεφείς και σκοτεινές στιγμές που εξισορροπούν την κατάσταση.

Ποιες είναι αυτές οι σκοτεινές στιγμές που εντοπίζεις στον δίσκο σου;
Το «Ζητάτε να σας πω» σίγουρα. Αλλά και το «Πάμε μια βόλτα» έχει κάτι πιο σκοτεινό που εντοπίζει κανείς αργότερα. Γενικά στα τραγούδια υπάρχει μια «χαρμολύπη», δεν υπάρχει κάπου ξεκάθαρη λύπη. Κι αυτό καταλαβαίνω μετά από χρόνια ότι είναι η επιρροή που είχε πάνω μου η μουσική του Φοίβου Δεληβοριά. Μου αρέσει να λες κάτι που σε πονάει χαμογελαστά, σαν να το κοροϊδεύεις με έναν τρόπο, να το ξορκίζεις.

…έχω μάθει από την οικογένειά μου τις δύσκολες καταστάσεις πρώτα απ’ όλα να τις αντιμετωπίζω με χιούμορ. Κι αυτό είναι μεγάλο όπλο…

Αυτή η «χαρμολύπη», για την οποία μιλάς, είναι κάτι που σε εκφράζει σαν άνθρωπο;
Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα άσχημα. Έχω μάθει από την οικογένειά μου τις δύσκολες καταστάσεις πρώτα απ’ όλα να τις αντιμετωπίζω με χιούμορ. Κι αυτό είναι μεγάλο όπλο!

Υπάρχει κάποιο τραγούδι στον δίσκο σου που να μπορείς να πεις ότι είναι το αγαπημένο σου;
Το «Πάμε μια βόλτα» είναι το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου και γενικά το ακούω από πολύ κόσμο αυτό.  Είναι το τραγούδι που έγραψα στην απόλυτη θλίψη, με την οποία όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε κάπως και ίσως γι’ αυτό κάτι κάνει στον καθένα μέσα του. Εκφράζει την αισιοδοξία την στιγμή του σκοταδιού.  Εκφράζει τι θα ήθελες να ζεις  παρά αυτό που ζεις στην πραγματικότητα.

mariza_rizou_interview_2016_11_005

Πιστεύεις πως η «Μεγάλη Γιορτή» είναι αυτό που λέμε καλός δίσκος;
Δεν μπορώ να καταλάβω τώρα. Είμαι στην φάση που τελείωσα με αυτό τον δίσκο. Τον καιρό που τον φτιάχναμε στο στούντιο με τον Δημήτρη Σιάμπο και τον Γιάννη Βαξεβάνη όλη μου η προσοχή ήταν εκεί. Τώρα δεν έχω αίσθηση αν είναι κάτι καλό ή όχι. Είναι αυτό που είναι , είναι η αλήθεια μας . Γενικά ακούω πολύ καλά σχόλια κι από ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ πολύ. Ο χρόνος και τα live θα δείξουν!

Στη «Μεγάλη Γιορτή» συναντάμε μια άλλη Μαρίζα σε σύγκριση με τη swing εκδοχή σου στο «Γλυκό Πρωί». Πώς φτάσαμε σε αυτή την αλλαγή;
Σκεφτόμουν απλά να κάνω κάτι που μου αρέσει και με κάνει να νιώθω καλά. Έκανα τον πρώτο μου δίσκο με τον οποίο ήμουν πολύ ικανοποιημένη γιατί αυτό ήθελα να κάνω , αλλά κάπου ένιωσα ότι το swing μέσα μου έχει κλείσει τον κύκλο του . Γι’ αυτό επέλεξα να πάω προς έναν πιο προσωπικό ήχο στον δεύτερο δίσκο, να αφήσω και τα κομμάτια να δω που θα με κατευθύνουν. Και τελικά με πήγαν σε πιο ευρωπαϊκούς και μεσογειακούς ρυθμούς, κάτι που με γοητεύει και με τρελαίνει.

…νιώθω πολύ τυχερή που έχω ωραίους ανθρώπους στην καθημερινότητά μου, έχω μια πολύ αγαπημένη οικογένεια  και έχω και τη μουσική και τα live που αποτελούν τεράστια ψυχοθεραπεία για μένα…

Στο μουσικό κομμάτι, σε  επηρέασε κάτι σημαντικά όσον αφορά το στυλ και την ταυτότητα που ήθελες να δώσεις στον δίσκο σου;
Σ’ αυτόν τον δίσκο δεν πήγα καθόλου με κάποιο πρότυπο. Στον πρώτο δίσκο είπα ότι έχω τρελαθεί με τον Michael Bublé και τον Paul Anka οπότε ήθελα να βάλω πολλά πνευστά. Τώρα δεν είπα τίποτα. Σίγουρα πολλά με επηρέασαν, ας πούμε τον Φοίβο Δεληβοριά τον έχω ακούσει τόσο πολύ, ξέρω όλα τα τραγούδια του και τον αγαπώ τόσο σαν άνθρωπο που δεν γίνεται να μη με επηρεάζει δημιουργικά. Κάπου υπάρχουν μέσα μου όλα αυτά τα πρότυπα και οι άνθρωποι που έχω ακούσει πολύ, που τώρα έχω αρχίσει σιγά σιγά να τα εντοπίζω. Το σημαντικό είναι αυτές οι επιρροές να γίνονται «εγώ» .

Η «Μεγάλη Γιορτή» εκτός από την καλλιτεχνική σου πλευρά, αντιπροσωπεύει και την προσωπική σου ζωή;
Όχι πάντα. Δεν είμαι στην καλύτερή μου φάση. Είμαι σε ένα κομβικό σημείο. Έχω τις ανασφάλειές μου, να πολεμήσω τους δικούς μου δράκους και τα δικά μου θέματα. Υπάρχει και αυτή η δύσκολη πραγματικότητα που όπως και να ‘χει σε επηρεάζει. Προσπαθώ να έχω την ψυχική μου υγεία, να έχω ωραίους ανθρώπους γύρω μου, να περνάμε καλά και να ζούμε καλές στιγμές. Δεν υπάρχει πια χρόνος, διάθεση και χρήμα για να κάνεις ας πούμε ένα ταξίδι, που είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Νιώθω πολύ τυχερή που έχω ωραίους ανθρώπους στην καθημερινότητά μου, έχω μια πολύ αγαπημένη οικογένεια  και έχω και την μουσική και τα live που αποτελούν τεράστια ψυχοθεραπεία για μένα.

mariza_rizou_interview_2016_11_006

Μπορεί ένα live να σου δώσει τέτοια ψυχολογική ώθηση;
Ζω πολύ έντονα τα live. Είναι τέτοια η ενέργεια που τρελαίνομαι. Δεν περιμένω να νιώσω καλά από τους άλλους, θέλω να μεταδώσω αυτή την θετική  ενέργεια στον κόσμο και μετά να μου το γυρίσει αυτό πίσω. Ο κόσμος έρχεται στα live και περιμένει κάτι, έχει απαιτήσεις. Είμαι πρόθυμη να το δώσω αυτό, να εκτεθώ και να δώσω όλες μου τις πλευρές. Ακόμα και την σκοτεινή που αρχικά το φοβόμουν, δεν είχα τέτοιο μέρος στο πρόγραμμα.  Όταν όμως πέρασα μια δύσκολη προσωπική φάση, κατάλαβα ότι και το σκοτάδι είναι ευπρόσδεκτο για να επιστρέψεις ξανά στο φως και να έχει όλο αυτό νόημα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Η μοναξιά. Δεν είμαι καθόλου μοναχικός άνθρωπος. Μου αρέσει πάρα πολύ η παρέα, μου αρέσουν πολύ οι μεγάλες σχέσεις  με τους ανθρώπους. Οι σχέσεις που σε κάνουν να νιώθεις τον άλλον οικογένεια. Οι άνθρωποι στη ζωή μου είναι σταθεροί και πολύ αγαπημένοι. Είναι σχεδόν αδύνατο να είμαι πάρα πολύ κοντά με κάποιον και στη συνέχεια να χαθώ τελείως. Σπάνια θα θελήσω να μείνω μόνη μου στο σπίτι να δω μια ταινία ή να διαβάσω ένα βιβλίο, δεν είμαι τέτοιος τύπος.

mariza_rizou_interview_2016_11_003

Και οι γονείς σου είναι πάντα στο πλευρό σου έτσι;
Ναι, είναι πάντα εκεί!  Είναι πάρα πολύ υποστηρικτικοί, πολύ ωραίοι άνθρωποι. Το συνειδητοποιώ κάθε μέρα που περνάει πόσο τυχερή είμαι που τους έχω γονείς, σε σημείο να μην ξέρω πως θα αντιδράσω αν κάποια στιγμή σταματήσουν να είναι εκεί.

Κατά την χρονική περίοδο που γράφατε τον δίσκο, οι εξελίξεις στη ζωή σου και η αλλαγή στην ψυχοσύνθεση σου δεν επηρεάζουν τον τρόπο που γράφεις;
Ναι, επηρεάζουν 100% αλλά δεν μπορείς να το ορίσεις χρονικά. Συνήθως όταν ζω έντονες καταστάσεις δεν γράφω καθόλου. Είναι σαν να αφήνω να ωριμάσουν αυτά μέσα μου και μετά από καιρό μπορεί να νιώσω την ανάγκη να γράψω γι’ αυτά. Οτιδήποτε ζεις αποτυπώνεται μέσα στα τραγούδια και τη μουσική.  Όλος αυτός ο δίσκος είμαι εγώ στην ουσία, είναι όλες οι φάσεις που έχω περάσει.

Όταν βρίσκεσαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση μπορείς να γράψεις κάτι χαρούμενο;
Όταν πρόκειται για προσωπική μου δισκογραφία δεν μπορώ να το κάνω αυτό, σηκώνομαι από την καρέκλα. Είναι διαφορετικό να γράφεις κατά παραγγελία για μία παράσταση. Εκεί μου είναι πάρα πολύ εύκολο. Να γράψω την αλήθεια μου και να μην είναι η αλήθεια μου δεν γίνεται.

…όλη η ουσία είναι στο live. Όλα τα άλλα είναι παράπλευρα. Οι συνεντεύξεις, οι φωτογραφήσεις, το στούντιο και οι ηχογραφήσεις είναι απρόσωπα.  Ανεβαίνω στη σκηνή, ανάβουν τα φώτα, βλέπω τα πρόσωπα και είμαι εκεί για να μοιραστώ κομμάτια…

Έχεις δηλώσει ότι ποτέ δεν σε ενδιέφερε να γράψεις στίχους και μουσική όμως το έκανες. Πώς συνέβη αυτό;
Δεν είχα άλλα τραγούδια. Κατά κάποιο τρόπο αναγκάστηκα να γράψω αλλά μου άρεσε πάρα πολύ. Τα πιστεύω και τα αγαπάω τα τραγούδια που έχω γράψει και είμαι πάρα πολύ ανοιχτή σε συνεργασίες. Δεν είμαι μια τραγουδοποιός που θέλει να λέει μόνο τα δικά της.

Πλέον με το Ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο καθένας έχει το βήμα για να ακουστεί η μουσική του και κάθε μέρα μπορεί να ακούσεις και κάτι νέο. Πιστεύεις πως αυτή η «υπερπληροφόρηση» δυσκολεύει την ταύτιση με έναν καλλιτέχνη;
Αν είναι να κολλήσεις θα κολλήσεις. Αλλά θα πρέπει να τον δεις ζωντανά. Ο έρωτας έρχεται από κοντά, όσο και να μιλήσεις από το τηλέφωνο δεν νιώθεις αυτό το χτυποκάρδι. Αν δεν έρθεις να δεις από κοντά τι vibes σου μεταδίδει αυτός ο άνθρωπος  δεν μπορείς να κολλήσεις. Όλη η ουσία είναι στο live. Όλα τα άλλα είναι παράπλευρα. Οι συνεντεύξεις, οι φωτογραφήσεις, το στούντιο και οι ηχογραφήσεις είναι απρόσωπα.  Ανεβαίνω στη σκηνή, ανάβουν τα φώτα, βλέπω τα πρόσωπα και είμαι εκεί για να μοιραστώ κομμάτια. Έχω από πίσω  6 τέλειους μουσικούς και παίζουμε. Κάθε λέξη που λέω  προσπαθώ να σε κάνω να την νιώσεις.  Όταν καταφέρω να σου μεταδώσω κάτι, είτε κλαίμε μαζί είτε γελάμε, εκεί τελειώνει το θέμα.

mariza_rizou_interview_2016_11_002

Έχεις μια πορεία 3 ετών πλέον στο χώρο. Δεν νιώθεις μια μεγαλύτερη ευθύνη και υποχρέωση απέναντι στον κόσμο τώρα που είσαι ευρύτερα γνωστή;
Αυτό το νιώθω από την πρώτη στιγμή. Σε κάθε βήμα που κάνω σκέφτομαι το επόμενο. Από το πρώτο, την διασκευή στο τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, είχα απόλυτη επίγνωση του κινδύνου. Κάνοντας μια διασκευή σε ένα τραγούδι ενός ανθρώπου που έχει τόσο μεγάλο κοινό που τον λατρεύει, είχα μεγάλο κίνδυνο να φάω τόσο κράξιμο που να μην ξανατραγουδήσω ποτέ.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος λατρεύει καλλιτέχνες σαν τον Φοίβο μόνο για τα τραγούδια τους ή για όλη την προσωπικότητα;
Θεωρώ ότι τους καλλιτέχνες όπως ο Φοίβος, ο Αλκίνοος ή η Νατάσσα,  ο κόσμος τους αγαπάει όχι μόνο για τα τραγούδια τους αλλά και για την περσόνα ολόκληρη. Αυτό νιώθω ότι χτίζω κι εγώ σιγά σιγά, μια ωραία σχέση με τους ανθρώπους με αλληλοσεβασμό . Ο κόσμος θα ήθελα να έρχεται καλοπροαίρετα στα live μου, με αγάπη. Μελλοντικά μπορεί να κάνω έναν δίσκο που να μην είναι καλός, μπορεί να έχω μία πτώση. Αυτή την πιθανή μελλοντική πτώση θα ήθελα να την αγαπήσει κι αυτήν, σαν μία σχέση ανθρώπων μέσα στα χρόνια. Θέλω να δίνω αλήθεια και ουσία στον κόσμο και αν αυτό εκτιμηθεί να χτίσουμε μια τέτοια είδους σχέση.  Αυτό ονειρεύομαι.

Αυτό δεν πρέπει να το κερδίσεις μέσα από το πέρασμα του χρόνου;
Ναι, θέλει πάρα πολύ χρόνο. Γι’ αυτό τα δίνω όλα μέρα με τη μέρα, live με το live. Τίποτα δεν γίνεται γρήγορα. Όλες οι σχέσεις θέλουν χρόνο. Για μένα είναι πολύ νωρίς ακόμα. Ήδη έχω αρχίσει να δέχομαι αγάπη και είμαι πάρα πολύ ευγνώμων.  Πραγματικά το προσπαθώ πάρα πολύ!

Κάθε χρόνο οι εμφανίσεις σου συνηθίζουν να παίρνουν παράταση λόγω της ζήτησης από τον κόσμο. Δεν νιώθεις έτσι μια δικαίωση της προσπάθειας που κάνεις καθημερινά;
Και βέβαια νιώθω τη δικαίωση. Αισθάνομαι ότι αυτό που κάνω αφορά κάποιον κόσμο, ο οποίος κάθε φορά μαζεύεται κουκί κουκί. Μπορεί στα 300 άτομα για παράδειγμα που θα έρθουν να ακούσουν, οι 20 να έρχονται για πρώτη φορά. Αυτούς τους 20 παλεύω  να κερδίσω  και να αγαπιέμαι όσο περνάει ο καιρός περισσότερο με τους υπόλοιπους που είναι εκεί.

…πρέπει να νιώθεις άνετα μέσα σ’ αυτό που τραγουδάς και να μπορείς να το εκφράσεις. Να έχεις περάσει μέσα από αυτό που τραγουδάς για να είναι αληθινό αυτό, να μην λες απλά τα λόγια…

Από το Σάββατο 19 Νοεμβρίου και για τα επόμενα 4 Σάββατα θα εμφανίζεσαι στο Passport Κεραμεικός . Τι να περιμένουμε να ακούσουμε εκεί;
Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει τα τραγούδια του νέου δίσκου προφανώς, μαζί  φυσικά με πολλές και απρόσμενες διασκευές. Θα πω τραγούδια που μου αρέσουν πάρα πολύ και τα ζηλεύω, που θα ήθελα να τα έχω γράψει και να τα έχω πει.

Μας έχεις συνηθίσει σε παράξενες διασκευές. Με ποια κριτήρια επιλέγεις τα τραγούδια που διασκευάζεις;
Διαλέγω τα τραγούδια που νιώθω καλά στην πρόβα. Κι αυτό γιατί ενώ υπάρχουν πάρα πολλά ωραία τραγούδια, πρέπει να νιώθεις άνετα μέσα σ’ αυτό που τραγουδάς και να μπορείς να το εκφράσεις. Να έχεις περάσει μέσα από αυτό που τραγουδάς για να είναι αληθινό αυτό, να μην λες απλά τα λόγια. Να εκφράζει μια πτυχή της ζωής μου.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να σημαίνει τόσα για σένα και να φοβάσαι ακόμα να το πεις ζωντανά;
To «Μαμά γερνάω».  Είναι ένα κομμάτι που αδυνατώ να πω ακόμα και όταν απλώνω τα ρούχα στο σπίτι μου χωρίς να βαλαντώσω.  Ξέρω ότι θα ξεφτιλιστώ στο live γιατί θα σταματήσω να τραγουδάω και θα κλαίω. Κι αυτό δεν θα είναι ωραίο για τον κόσμο.  Ήθελα πολύ να το βάλω φέτος στο πρόγραμμα αλλά δεν νιώθω έτοιμη τελικά.  Γενικά τρελαίνομαι για τον Σταμάτη Κραουνάκη. Καταρχάς έχει γράψει τρομερά κομμάτια, από τα πιο μαύρα μέχρι τα πιο ανεβαστικά. Πήγα και είδα την παράσταση «Όλοι Ένα», όπου παίζουν απίστευτα κομμάτια.  Το πιστεύω και το δηλώνω υπεύθυνα ότι ο Κραουνάκης σε κάποια χρόνια θα είναι για τον κόσμο ότι είναι τώρα ο Χατζιδάκις. Τα κάνει όλα με τρομερή μαεστρία…

mariza_rizou_interview_2016_11_009

—————–

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here