Την Δευτέρα 11 και την Τρίτη 12 Μαΐου, η Λίνα Νικολακοπούλου επιμελείται και παρουσιάζει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ένα μουσικό αφιέρωμα στον ποιητή της γενιάς του ΄30 Γιώργο Σαραντάρη. Θα ακουστούν 28 ποιήματά του γραμμένα από το 1933 έως το 1940 και μελοποιημένα από την Δάφνη Αλεξανδρή.
Τραγουδούν: Μελίνα Τανάγρη, Αργυρώ Καπαρού, Θοδωρής Βουτσικάκης, Δημήτρης Νικολούδης και συνοδεύει επταμελής ορχήστρα.
Τα ποιήματα της συναυλίας είναι ανθολογημένα από τις συλλογές: Οι Αγάπες του Χρόνου (1933), Ουράνια (1934), Αστέρια (1935), Στους Φίλους Μιας Άλλης Χαράς (1940), καθώς και ποιήματα που έχουν εκδοθεί στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα Β, Γ, Δ.
Η ποιητική γλώσσα του Σαραντάρη δεν μοιάζει, είναι σημερινή και μας αφορά όλους.
[pull_quote_center]
το μονοπάτι μυρίζει πασχαλιές
κι είναι το πρόσωπο του ήλιου
μια ελπίδα που κατεβαίνει
η δική μας χαρά
δεν έχει πίκρα δίχως τον ήλιο
είναι ακόμα ζεστή
όπως τ’ αηδόνι που έρχεται
μαζί μας
(Γ. Σαραντάρης «T’ αηδόνι»)
[/pull_quote_center]
Οι Πνοές του Μάη σίγουρα θα δροσίσουν αυτή τη δύσκολη Άνοιξη.
H Λίνα Νικολακοπούλου γράφει για το Γιώργο Σαραντάρη:
“Άνθρωποι που δεν ήξεραν να τραγουδάνε
Άλλαξαν ζωή και ήρθανε κοντά μας…”
Είδα σήμερα την μικρή αφίσα με το πρόσωπο του κολλημένη μαζί με διάφορες άλλες πλάι-πλάι στα τζάμια ενός εστιατορίου, ενός καφενείου κι ενός κλειστού καταστήματος στο κέντρο της πόλης.
Κοίταζα τα μάτια του, την έκφραση τους. Κοίταζα τα νιάτα του τ’αθώα. Κι άπλωσα το χέρι μου και τον χάιδεψα με σοβαρή χαρά.
Ένιωσα αγάπη γι’αυτόν τον νεαρό που έγραφε ποιήματα και υμνούσε με τόσο καινούργιο λόγο την Άνοιξη, τον Ουρανό και τις Πνοές του Μάη. Με τόση ένταση και τόσο ήλιο στο πνεύμα του.
Γιατί ο Σαραντάρης τώρα θα ρωτούσε κανείς…
Γιατί
“Ανάμεσα μας πάντοτε ένας
Εκείνος που μαθαίνει τα νιάτα τ’ουρανού”
Γιατί
“Δεν είναι πια ο καιρός της απάτης
το κομψό ψέμα μας παράτησε”
Γιατί
“Μπορεί να πει κανένας, πως δεν κοιμάται όλος ο εαυτός μας. Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ.”
Και γιατί
“Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε
σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους”
Γιατί μιλάει για
“Ένα τώρα που δεν θυμάμαι πότε αρχίνησε …”
Γιατί
28 του ποιήματα είχανε μέσα τους το “σκίρτημα του τραγουδιού”
Κι όσοι αγαπάμε τα ποιήματα και τα τραγούδια θα του κάνουμε μια γιορτή και θα του πούμε ευχαριστώ που πρόλαβε και μας τα πρόσφερε μέχρι τα 33 του χρόνια”.
Παίζουν οι μουσικοί (αλφαβητικά):
Αποστόλης Βαγγελάκης – νέυ, ντουντούκ
Θάνος Καζαντζής – ντραμς
Απόστολος Καλτσάς – μπάσο
Δημήτρης Μπριλάκης – πλήκτρα, πιάνο
Ευαγγελία Μαυρίδου – πλήκτρα, πιάνο
Κώστας Νικολόπουλος – κιθάρες
Νίκος Παπαϊωάννου – τσέλο, λαούτο
Συντελεστές:
Ιδέα – Επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου
Μελοποίηση – Ενορχήστρωση: Δάφνη Αλεξανδρή
Σχεδιασμός Ήχου: Παναγιώτης Πετρονικολός
Σχεδιασμός Φώτων: Μαρία Βενετάκη