«Είναι ευοίωνο το ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα κόσμου που ελπίζει για κάτι…»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Ζωή Νικολάου
Φωτογράφηση: Μελίνα Δοσίου

Ένας άνθρωπος ζεστός, μια γυναίκα δυναμική, μια καλλιτέχνης συνειδητοποιημένη. Μας εκμυστηρεύτηκε στιγμές από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πορεία της στο δρόμο της τέχνης, αλλά και εμπειρίες που δημιούργησαν αυτό που εμείς γνωρίσαμε στον πρωινό καφέ που μοιραστήκαμε, στο αγαπημένο μας στέκι «La Soiree de Votanique»!

Οι συνεργασίες της, οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο της και τους κράτησε, και τα πρόσωπα που η ίδια διάλεξε να πορευτεί στο πλάι τους… Μας μιλά με αυτή την ειλικρίνεια που στις μέρες μας δύσκολα συναντάς, την αθωότητα ενός παιδιού και την αυτοπεποίθηση που αρμόζει στις ερμηνευτικές της ικανότητες.

Διάλεξε την τέχνη; Ή μήπως η τέχνη διάλεξε τη Ρίτα; Υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο και είναι και αυτή που προσδίδει το διαφορετικό σε αυτήν την τόσο σεμνή και συνάμα λαμπερή παρουσία. Η κυρία Ρίτα Αντωνοπούλου… Απολαύστε την!

antonopoulou_interview_2015_02_002

MusicCorner: Απ΄ ό,τι γνωρίζουμε, οι σπουδές σου αρχικά αφορούσαν διαφορετικό αντικείμενο από του τραγουδιού.
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ναι σχέδιο, γραφιστική, ξένες γλώσσες…Έκανα και τραγούδι αλλά χωρίς να υπάρχει η προοπτική ότι θα ασχοληθώ με αυτό. Πιο πολύ χαριστικά με άφηναν οι γονείς μου να το κάνω για να μου φύγει η κάψα!

MusicCorner: Και πότε ξεκινάει η μέθεξη εν τέλει;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ξεκίνησε συγκυριακά, στα 18 μου. Είχαμε βγει με φίλους από τους οποίους είχε κάποιος γενέθλια και ανέβηκα να πω ένα τραγούδι για το καλό. Είπα πολλά, δεν κατέβαινα (γέλια)! Στο τέλος της βραδιάς ήρθε η κυρία που είχε το χώρο, με έναν φάκελο με χρήματα και μου είπε «εμείς σε θέλουμε εδώ και αύριο!». Και μετά έπρεπε να βρω τρόπο να το πω στον μπαμπά μου!

MusicCorner: Πώς, αλήθεια, το πήραν οι γονείς σου;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Νομίζω ότι το είχε δουλέψει στο μυαλό του… Σαν να το περίμενε… Την επόμενη μέρα από το σκηνικό, του είπα για πρώτη και τελευταία φορά: «Μπαμπά, να σου φτιάξω καφέ;» (γέλια).  Αφού του έφτιαξα τον καφέ, του εξιστόρησα το τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ και ότι θέλω πολύ να το δοκιμάσω. Έτσι κάθε βράδυ, με συνόδευε στο μαγαζί , με περίμενε και γυρνούσαμε μαζί. Η μητέρα μου ήταν πάντα πιο διαλλακτική αλλά επί της ουσίας δε ήθελαν να ασχοληθώ με αυτό. Ήθελαν να πάρω το πτυχίο μου, να βρω μια άκρη… Να μην ασχοληθώ με αυτό ως επάγγελμα!

MusicCorner: Εσύ πως το αντιλαμβάνεσαι, μιας και έχεις την εμπειρία του χώρου αλλά είσαι και μητέρα, το ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη αποκλειστικά και όχι να ακολουθήσουν τις κοινωνικές επιταγές; Είσαι «υπέρ»;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ναι προφανώς είμαι «υπέρ» επειδή το ‘χω βιώσει και πάντα αναρωτιόμουν «τι θα γινόταν αν…». Αν είχα ασχοληθεί με αυτό που αγαπώ τόσο, εξ αρχής. Αν ήμουν ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου, χωρίς να τρέχω να σπουδάσω άλλα πράγματα αλλά να σπούδαζα κατευθείαν τραγούδι ή χορό, που το ήθελα πολύ ή μουσική. Ποιο θα ήταν το πεδίο που θα αναπτυσσόμουν τώρα; Και με τρώει αυτό. Θέλω να πιστεύω ότι αν η κόρη μου θελήσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο δεν θα ‘χω να της αντιπροτείνω κάτι. Είναι και άλλες οι εποχές. Τότε οι γονείς μου ήταν κι οι δύο στο δημόσιο και αυτό ήταν το σωστό για εκείνους. Τώρα δεν υπάρχει το «πιο σίγουρο», ας πάρει το δρόμο της…

antonopoulou_interview_2015_02_005

MusicCorner: Άλλαξε η μητρότητα τη στάση σου στο χώρο;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Πιστεύω ενίσχυσε την αποστασιοποίησή μου. Είμαι με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω. Ήμουν πάντα έτσι αλλά με τη μικρή αυτό είναι πιο δυνατό σαν αίσθηση. Δεν με απασχολεί πολύ ένα γεγονός όπως παλιότερα. Γιατί δεν έγινε κάτι, γιατί δεν είπε αυτός καλά λόγια… Γυρνάω σπίτι και είναι η Φαίδρα εκεί. Αυτό έχει σημασία. Κι έτσι έχω και ισορροπία μέσα μου.

MusicCorner: Συνδυάζεται η ζωή του καλλιτέχνη με τη μητρότητα, με την οικογενειακή ζωή;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Δύσκολα γιατί δεν έχεις χρόνο πάντα. Αλλά συνδυάζεται. Τώρα η προσπάθεια που κάνω εγώ θα φανεί στο μέλλον… Θα σε κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος, όπως είπε πρόσφατα κι ο Κραουνάκης! (γέλια)

MusicCorner: Πριν έρθουμε σε αυτό θα ήθελα να μου πεις πως προέκυψε η συνεργασία σου με τον Μίμη Πλέσσα.
Ρίτα Αντωνοπούλου: Εγώ ανήκω στους ανθρώπους που αισθάνονται άσχημα να προβάλλουν αυτό που κάνουν. Ήμασταν φίλοι με το μαέστρο του Μίμη Πλέσσα και δεν ήξερε καν ότι τραγουδάω! Όταν το έμαθε με έφερε σε επαφή μαζί του. Όταν τον γνώρισα μου είπε, θυμάμαι, ότι έχω τα τέσσερα απόλυτα χαρακτηριστικά του τραγουδιστή. Δε θυμάμαι να στα πω αλλά αυτό ήταν το σημαντικό! (γέλια) Κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας.

MusicCorner: Με τον Σταμάτη Κραουνάκη πώς βρεθήκατε;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Και με τον Κραουνάκη έγινε λίγο μαγικά. Πάντα κάποιος δίπλα μου, μου άνοιγε μια πόρτα. Εγώ είχα κάνει ένα demo με κάποια κομμάτια και δυο από αυτά ήταν του Σταμάτη για να έχω σε περίπτωση που κάποιος ήθελε. Κάποτε μια γνωστή με ενημέρωσε ότι έψαχναν για τραγουδίστρια. Πήγαμε το demo στο γραφείο της αλλά δεν το βρήκε ποτέ! Το βρήκε κάποιος άλλος, το άκουσε και το έδωσε στον Σταμάτη. Μετά από ένα δίμηνο με παίρνει αυτή η κοπέλα και μου λέει ότι θέλει να μου μιλήσει ο Κραουνάκης και κόντεψε να μου πέσει το τηλέφωνο! Κανονίσαμε να βρεθούμε και σκεφτόμουν συνέχεια τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη σκηνή. Και μου έδωσε την ευκαιρία. Πήγα σε κάποια σεμινάρια τραγουδιού και υποκριτικής και μετά μπήκα στην ομάδα για δυόμιση χρόνια.

antonopoulou_interview_2015_02_003

MusicCorner: Τι άποψη έχεις για τη θεατρικότητα που πρέπει να έχει ένας ερμηνευτής;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Το κάθε τραγούδι κάτι λέει. Είναι σαν να παίρνεις ένα μικρό μονόπρακτο. Και εγώ έτσι το αντιμετωπίζω. Το βλέπω, βλέπω αν μου ταιριάζει και το ερμηνεύω αναλόγως. Δε γίνεται να σου πω την «Ελένη» και το «Μηδέν» με τον ίδιο τρόπο. Δε θα με πιστέψεις!

MusicCorner: Έχεις πει όχι σε τραγούδι;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ναι γιατί δε μου ταίριαζε στιχουργικά. Δίνω μεγάλη σημασία στο στίχο. Έκανα πολλές παραχωρήσεις αλλά έχω αρνηθεί αρκετές φορές τραγούδια που δε μου ταίριαζε ο στίχος, με έννοιες παρωχημένες ή λέξεις που δε χρησιμοποιώ ποτέ.

MusicCorner: Πως αντιλαμβάνεσαι τη σχέση των εννοιών τραγουδιστής-ερμηνευτής;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Είναι αλληλένδετα. Δεν φτάνει μια σωστή φωνή. Έχει σημασία πώς αντιμετωπίζεις αυτό που κάνεις και πώς βάζεις το προσωπικό σου στοιχείο.

MusicCorner: Και ας μπούμε και στο μεγάλο κεφάλαιο, τον Θάνο  Μικρούτσικο. Τα έφερε και πάλι έτσι η μοίρα;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Σε αυτήν την περίπτωση τα έφερα εγώ! Φεύγοντας από τη Σπείρα ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί του. Είχα βαθιά πίστη ότι θα με ακούσει γιατί θεωρούσα ότι ταιριάζω στη μουσική του. Μάλιστα θυμάμαι να τραγουδά την «πιρόγα» σε σχολικές γιορτές!

MusicCorner: Πως κατάφερες λοιπόν να συνεργαστείς μαζί του χωρίς να τον γνωρίζεις;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Συνδετικός κρίκος ήταν ο Γιάννης ο Κούτρας. Πήγα να τους ακούσω στην Ηλιούπολη. Και έτσι τον γνώρισα και κλείσαμε -διστακτικά από την πλευρά του όπως αργότερα μου εκμυστηρεύτηκε- ένα ραντεβού. Όντως θυμάμαι το τηλεφώνημά του και τη προετοιμασία μου για το ραντεβού όπου μου ζήτησε να του παρουσιάσω «τέσσερα τραγούδια σαν να με διάλεγε ανάμεσα σε διακόσιους»! Όμως μου ζήτησε τελικά, να πω κάποιο άλλο από αυτά που έχω ετοιμάσει, κάτι που να μην είναι δικό του. Και είπα το «Αυτή η νύχτα μένει». Είπα το μισό και μου είπε «θα συνεργαστούμε»!

antonopoulou_interview_2015_02_009

MusicCorner: Ο στίχος του Ανδρέου και η μουσική του, διαφέρουν πολύ από αυτή του Μικρούτσικου. Τι σε οδήγησε εκεί;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Είναι ένα άλλος τρόπος έκφρασης για μένα. Πίστευα ότι θα με συνδύαζε με τη δωρικότητα της μουσικής του Θάνου και ότι δε θα ταίριαζα με τη λυρικότητά του. Όμως μου είχε ήδη ετοιμάσει κάποια τραγούδια όταν μου έκανε την πρόταση και στην πορεία γράφτηκαν και τα υπόλοιπα. Για μένα ήταν μια καταπληκτική διαδικασία.

MusicCorner: Πώς αντιμετωπίζεις την οικειότητα που ενδεχομένως κάποιος ακροατής αποκτά μέσω της μουσικής και σε προσεγγίζει;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Δεν το έχω βιώσει τόσο πολύ. Για μένα είναι ακόμα κάτι πολύ όμορφο και κάτι που συμβαίνει και μετά δεν το συζητώ, δεν το αναπαράγω…

MusicCorner: Πόσο ευοίωνες είναι οι κοινωνικές αλλαγές που βιώνουμε;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ευοίωνο είναι το ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα κόσμου που ελπίζει για κάτι. Και μόνο η ενέργεια αυτής της ελπίδας είναι κάτι καλύτερο. Γενικά είμαι αισιόδοξη και δεν κρίνω κάτι αρνητικά πριν το δω. Περιμένω… Συζητούσαμε και γελούσαμε με το Σπύρο τον Παπαδόπουλο, μιας και μου αρέσει το πολιτικό τραγούδι και λέγαμε «ρε λες να γίνουν τόσο ωραία τα πράγματα και να είμαστε εκτός θέματος;;;»

MusicCorner: Εντάξει σε αυτήν την περίπτωση θα λέμε τον «Άδωνη»! (γέλια)
Ρίτα Αντωνοπούλου: Ναι, βέβαια δεν είναι απλά τα πράγματα. Αυτό είναι στο γενικό κλίμα της ευφορίας αυτής της περιόδου. Παντού και πάντα έχει χώρο το πολιτικό τραγούδι.

antonopoulou_interview_2015_02_001

MusicCorner: Τώρα πού θα σε βρούμε;
Ρίτα Αντωνοπούλου: Για τις επόμενες δύο εβδομάδες, Παρασκευή και Σάββατο θα είμαστε στον Ιανό με τον Γιώργο Ανδρέου στο πιάνο και τον Στέργιο Γαργάλα στο βιολί, με κάποια τραγούδια από  την καινούρια δουλειά και πολλά από αυτά που έχουμε αγαπήσει. Και σημασία έχει ότι τα παρουσιάζουμε με ειλικρίνεια και αγάπη…

MusicCorner: Θα ήθελα  να μοιραστείς μαζί μας κάτι που θα κρατάς για πάντα…
Ρίτα Αντωνοπούλου: Έχω αγαπήσει πολύ ένα τραγούδι σε στίχους του Χικμέτ που είχε κάνει ο Θάνος πριν πολλά χρόνια…

«Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.»

————–

*** Ευχαριστούμε το LA SOIREE DE VOTANIQUE (Καστοριάς 38, Βοτανικός, τηλ. 210 3471401) για τη φιλοξενία! www.facebook.com/LaSoireedeVotanique
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music
 Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here