Κείμενο & Φωτογραφίες: Ζέτα Χιώτη
Ένα απ’ τα πιο κρύα βράδια του Γενάρη μας βρήκε στον Σταυρό του Νότου, μαζί με τον Χρήστο Νινιό, τον Αργύρη Λούλατζη και τη Μάγδα Βαρούχα. Τρεις αισθαντικές, ταλαντούχες φωνές με ξεχωριστές πορείες που συνέκλιναν σε μια υπέροχη νύχτα, με παρεΐστικη διάθεση κι εκλεκτούς καλεσμένους.
Τα φώτα χαμήλωσαν και δημιουργήθηκε η απαραίτητη ατμόσφαιρα. Η παρέα εμφανίστηκε στη σκηνή και μας παρακίνησε να απαλλαχτούμε απ’ την κακή μας διάθεση ερμηνεύοντας “Στης λήθης το πηγάδι” και μας ζέστανε με μια βόλτα “Στο παλιό καφέ”!
Την μουσική σκυτάλη πήρε ο Χρήστος Νινιός με τραγούδια απ’ την επερχόμενη δισκογραφική του δουλειά. Ιδιαίτερη στιγμή όταν τραγούδησε την “Γυναίκα” του Χρήστου Θηβαίου, η οποία περιέχεται στο προηγούμενο άλμπουμ του Νινιού “Γράμμα στον Θεό”, ως ντουέτο των δυο τους. Μάλιστα, όπως μας πληροφόρησε χαρακτηριστικά ο τραγουδοποιός, ο ίδιος ο Θηβαίος επέμενε γι’ αυτή την προσθήκη, αφού άκουσε την εκτέλεσή του χωρίς δική του πρωτοβουλία! Ο Νινιός αδυνατούσε να το πιστέψει, και η απάντηση του συνονόματού του, Χρήστου Θηβαίου ήταν “Μα καλά, μαλ*κας είσαι; Εννοείται!”, όπως μας είπε χαριτολογώντας…!
Το πειραχτήρι της βραδιάς με το αστείρευτο χιούμορ μας συνεπήρε σ’ ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα μέσα απ’ τα τραγούδια “Δυο φωτιές” και “Γράμμα στο Θεό”. Συνδημιουργός τους (και παρευρισκόμενη) η Μαριεύη Μήτρου, ο παιδικός ανεκπλήρωτός του έρωτας, την οποία συνάντησε τυχαία μετά από πολλά χρόνια (!)
Και κάπως έτσι έφτασε η ώρα της επιβλητικότατης, λαμπερής κυρίας της παρέας. Η ζεστή φωνή της Μάγδας Βαρούχα πλημμύρισε τα ηχεία, με μια ξενάγηση στα δικά της “Όνειρα”, σε στίχους του Άρη Κλεισούρα, κι άρχισε να ξετυλίγεται μια “ιστορία που η σιωπή ποτέ δεν την άφηνε να πει“, απ’ το δικό της “Άρωμα ξένων.” Οι ερμηνείες της σε κομμάτια όπως το “Να ‘σαι καλά”, το “Ψυχές και σώματα”, αλλά και μια μοναδική εκδοχή στο “Παράπονο” της Ελευθερίας Αρβανιτάκη σε αργό, σχεδόν ανατολίτικο ρυθμό ήταν καθηλωτικές. Εντυπώσεις προκάλεσε και το ντουέτο της με τον Αργύρη στο “Πόσο μου λείπεις”.
Παρότι γέννημα-θρέμμα Σερραίος, το τρίτο μέλος του καρέ είχε πολύ έντονα κρητικά μουσικά στοιχεία. Ο Αργύρης Λούλατζης, εξισορροπώντας ιδανικά δυναμισμό και συναίσθημα στην στωική του εμφάνιση, με δυνατές συνεργασίες στο ενεργητικό του μουσικά και στιχουργικά (από τον Ψαραντώνη και την Sunny Μπαλτζή, ως τον Craig Walker των Archive!), ερμήνευσε τραγούδια απ’ τις δισκογραφικές του δουλειές “Ονειρομάγια” και “Κουβέντες με τους Ουρανούς”. Ιδιαίτερα ξεχώρισαν τα τραγούδια “Μόνο ξενιτιά”, ένα υπέροχο ντουέτο με την Φωτεινή Βελεσιώτου, η επιβλητική “Ξερολιθιά”, αλλά κι ο “Αμέθυστος”, αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Κι επειδή – όπως είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης – “(οι κουζουλοί) κάνουν την Κρήτη αθάνατη”, όταν ο Χρήστος κάλεσε στη σκηνή τον Γιώργο Νικηφόρο Ζερβάκη, με τον οποίο συνεργάστηκαν στο νεοκυκλοφόρητο “Καημός”, ήταν εύκολο να διακρίνεις τους καταγόμενους απ’ τη Λεβεντογέννα ανάμεσα στο κοινό: Είχαν προλάβει ήδη να σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους, συμπαρασύροντας τους υπόλοιπους στο ευδιάθετο, ξεσηκωτικό κλίμα…!
Το live διάνθισαν επίσης οι παρουσίες των μουσικών Πάνου Παπαϊωάννου και Φλώρας Χρυσού, οι οποίοι χάρισαν μια ξεχωριστή νότα στη βραδιά με τις κιθάρες τους και τις ζεστές μελωδίες τους.
“Με αεροπλάνα και βαπόρια” έκλεισε το σημερινό ταξίδι στον χρόνο, ανάμεσα σε γνώριμα ακούσματα και καινοτόμες μουσικές προσεγγίσεις. Ένα βράδυ γεμάτο χρώματα, συναισθήματα, μοναδικές ερμηνείες, και σε κάθε περίπτωση αξιομνημόνευτο…
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Πασσαλίδης: μπουζούκι, λαούτο
Αλέξανδρος Κούρος: τύμπανα, φωνητικά, πιάνο, ενορχήστρωση
Ευριπίδης Ζεμενίδης: κιθάρα
Αντωνία Τσολάκη: Κοντραμπάσο
Μπρουνίλντα Ευγενία Μάλο: βιολί
Ήχος: Σωτήρης Παπάκος
Φωτισμός: Γιάννης Μπράτσης
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…