Γράφει η Εύα Αροτσίδου
Φωτογραφίες: Αθηνά Στρόδα
Όταν ακούς την λέξη Άμλετ αναμφισβήτητα σου έρχεται στο μυαλό η αγγλική μακροσκελής τραγωδία. Στο έργο Άμλετ ο δεύτερος τα πράγματα διαφέρουν. Πρόκειται για μια διασκευή του κλασσικού έργου με πολλά κωμικά στοιχεία προσαρμοσμένα στα σημεία του καιρού. Θα εκπλαγείτε με το πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι ένα έργο αιώνες μετά, αφού η εξουσία πάντα στο πέρασμα των χρόνων ήταν αυτοσκοπός.
Ο Κλαύδιος σκοτώνοντας τον βασιλιά αδερφό του παντρεύεται τη Γερτρούδη και γίνεται ο βασιλιάς της Δανίας. Ο γιος της Γερτρούδης Άμλετ δεμένος πολύ με τη μητέρα του εναντιώνεται σε αυτόν τον γάμο καθώς δε συμπαθεί τον Κλαύδιο. Του φανερώνεται μάλιστα το στοιχειωμένο φάντασμα του πατέρα του, που του εξηγεί, πώς πέθανε και πως για να πάει στον παράδεισο ο γιος του πρέπει να πάρει εκδίκηση. Κι όλα αυτά έχοντας δίπλα του την Οφηλία ως ναρκομανή, το Λαέρτη ομοφυλόφιλο, τους υποτιθέμενους φίλους του Ρόζενγκραντς και Γκίλντενστερν. Μέσα από ένα έργο που γράφει και σκηνοθετεί ο Άμλετ, ξεμπροστιάζει κατά κάποιο τρόπο τον θείο του Κλαύδιο και έπεται η κορύφωση του έργου.
Μέσα από αστείες καταστάσεις διακωμωδεί το πάθος για την εξουσία, τη μητρική και υπαινικτικά αιμομικτική σχέση της Γερτρούδης και του Άμλετ, τα ερωτικά τρίγωνα που μπορεί να δημιουργούνται μέσα σε ένα τόσο στενό κύκλο ανθρώπων. Το γέλιο είναι σίγουρο και συνεχές. Με αστεία απλά και καθημερινά, με λογοπαίγνια και με την απίστευτη εκφραστικότητα των ηθοποιών αναμφίβολα θα σκουπίζεις τα μάτια σου από τα δάκρυα.
Το πιο σημαντικό στοιχείο του έργου βρίσκεται στη διαδραστικότητά του. Το κοινό συμμετέχει από την αρχή μέχρι το τέλος. Είτε γιουχάροντας τον βασιλιά, είτε επιτελώντας βοηθητικό ρόλο, θα ανυπομονείς μήπως είσαι εσύ ο επόμενος που θα επιλεγεί από τους ηθοποιούς. Δε νιώθεις πως απλά βλέπεις μια παράσταση, είσαι μέρος της κι εσύ.
Οι ηθοποιοί είναι όλοι εξαιρετικοί. Με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στο ρόλο του Άμλετ να δίνει ρεσιτάλ, κυριολεκτικά δε θες να τελειώσει η παράσταση. Όλο το καστ δένει αρμονικά χωρίς κάποιος να σου φαίνεται παράταιρος, γεγονός που φαίνεται όταν ακόμα και οι ηθοποιοί επί σκηνής γελάνε απολαμβάνοντας αυτό που κάνουν.
Το έργο έχει δυο στιγμές πάρα πολύ ωραίες όπου οι ηθοποιοί παίζουν οι ίδιοι ένα είδος εναλλακτικής μουσικής, που σε εκπλήσσει ευχάριστα και μια άλλη που γίνονται μαριονέτες. Είναι σημεία που σπάνια τα συναντάς σε κωμωδία και δίνουν μια άλλη νότα στο έργο.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Αρκεί να μην είστε προκατειλημμένοι πως πάτε να δείτε κλασσικό Άμλετ. Θα δείτε μια κωμωδία διαφορετική, με πολύ καλούς ηθοποιούς και θα διασκεδάσετε. Και να ’στε σίγουροι πως θα θέλετε να ξαναδείτε την παράσταση.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…