Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Καλημέρα συνέλληνες (να δεις ποιος το έλεγε αυτό, μου διαφεύγει τώρα…). Τι μου γλυκοπικρογίνεστε; Άντε, δυο μηνάκια και κάτι μερούλες κι έρχονται τα Χριστούγεννα. Θα στολίσουμε το δεντράκι, θα ετοιμάσουμε τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες και θα ξεχαστούμε λιγάκι. Όσο για δώρα ε, μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Το πολύ-πολύ να ζαλωθούμε τριγωνάκια και μελόντικες και να βγούμε στη γύρα να πούμε τα κάλαντα, μπας και βγάλουμε την…τηγανιά λόγω της ημέρας. Αλλά ας μη τρέχω τόσο πολύ ακόμα. Έχουμε χρόνο ως τότε να τα…ψάλουμε όπως πρέπει…
- Μεγάλη συμφορά με βρήκε, αδέρφια. Εδώ και μια βδομάδα μου έχει κοπεί η όρεξη και δεν ξέρω τι να κάνω. «Έλα καλό μου, έλα χρυσό μου, να, μια για τη μανούλα και μια για τον μπαμπάκα» μου λέει η δόλια η μάνα μου, αλλά εγώ πού; Από εκεί που κατέβαζα για πλάκα πέντε πιάτα μακαροναδοκιμά, έχω πέσει στα τεσσεράμισι με…πτωτικές τάσεις. Όπως το Χρηματιστήριο ένα πράμα, που τις τελευταίες ημέρες το έχει ρίξει στις…ελεύθερες καταδύσεις. Κι αν του τελειώσει και το «οξυγόνο», τότε μας βλέπω με το κασελάκι στις στάσεις του λεωφορείου να παριστάνουμε τον Φωτόπουλο στην «Κάλπικη λίρα»…
- Αλλά να επανέλθω στο δράμα μου. Ξέρετε γιατί δεν πάει μπουκιά…έξω; Όπως και όλη την Ελλάδα, με βασανίζει το μέγα ερώτημα: Είναι έγκυος η Νίτσα, ή όχι; Απ’ το πρωί που θα ξυπνήσω (κατά τη μία το μεσημέρι, αλλά για τους δημοσιογράφους αυτή η ώρα θεωρείται πρωινή -ε, δεν είμαστε όποιοι κι όποιοι…) ως την ώρα που θα κατακλυθώ (sic), είμαι πεσμένος με τα μούτρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα ενημερωτικά sites για να μαθαίνω τις συγκλονιστικές εξελίξεις. Σε ποιον μίλησε ο μπάτλερ; Τι του είπε; Γι’ αυτό τον έδιωξε η Νίτσα, ή μήπως σέρβιρε την πεσκανδρίτσα φλαμπέ με πέντε βεγγαλικά αντί για έξι, όπως συνηθίζει η «βασίλισσα»;
- Μας τελείωσε λοιπόν ο φουκαράς ο μπάτλερ, γιατί -λένε- «κάρφωσε» σε κάποιο δημοσιογράφο (στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις…) το μέγα κρατικό μυστικό ότι η Νίτσα είναι…ενδιαφέρουσα -που έλεγε και η μαντάμ Σουσού. Άλλος ένας λοιπόν στον μακρύ κατάλογο των ανέργων στη χώρα μας. Αχ βρε καημένε Αντωνάκη μου. Εσύ να προσπαθείς να μειώσεις την ανεργία και να ‘ρχεται η κάθε Νίτσα ν’ απολύει τον μπάτλερ της και φτου κι απ’ την αρχή. Πώς θα πάει μπροστά αυτό το έρμο το κράτος; Πώς θα έλθει η ανάπτυξη, η οποία περιμένει υπομονετικά με το εισιτήριο στο χέρι -αλλά η υπομονή έχει και τα όριά της-;
- Αφήνω αυτό το σημαντικότατο πρόσωπο και πηγαίνω σ’ ένα άλλο εφάμιλλο. Την πριγκίπισσα Σίσσυ που είναι πλέον…ύπανδρος (μαντάμ Σουσού again), αλλά βρε παιδιά μου, τι σύστριγγλο ήταν όλο αυτό που έγινε; Να βγαίνει η μάνα της και να της σούρνει τα χίλια μύρια, να θέλουν οι ρεπόρτερ να πάνε στην εκκλησία και να τους κλείνουνε το δρόμο οι «φουσκωτοί» της πριγκιπίσσης (sic), ν’ αλλάζει χώρο τέλεσης το μυστήριο και να ειδοποιούνται οι καλεσμένοι τηλεφωνικώς λίγες ώρες πριν. Κανονικό Hollywood γίναμε και πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες που έχουμε το προνόμιο να πατάμε το ίδιο χώμα με εξέχουσες προσωπικότητες, ως η πριγκίπισσα Σίσσυ…
- Δε νομίζω ότι υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να διαθέτει τόσους ασήμαντους που νομίζουν ότι είναι σημαντικοί. Στην τηλεόραση, στο τραγούδι, στο θέατρο, στη δημοσιογραφία, παντού. Περνάς έξω από ένα περίπτερο ή ένα ψιλικατζίδικο, βλέπεις τα εξώφυλλα των κατινοπεριοδικών που βαφτίζονται “life style” νομίζοντας ότι έτσι θ’ «αναβαθμιστούν» και διαβάζεις: «Πού συναντήθηκαν οι διάσημοι της showbiz»; Κι όταν βλέπεις τα πρόσωπα των «διασήμων της showbiz», αν δε σε πιάσει…κάτι στο στομάχι, σου έρχεται ένα νευρικό γέλιο που δε σταματά με τίποτα. Όλα αυτά, είναι βγαλμένα από τη ζωή. Μου έχουνε συμβεί κι επί τούτου σας τα λέω…
- Πολύ…έξοδος έπεσε αυτή την εβδομάδα, ρε παιδιά. Έξοδο από το ΔΝΤ ζήτησε η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, αλλά μάλλον κάποιοι δεν κατάλαβαν καλώς τι ζητάμε και μας δείξανε την έξοδο από το…EURO. Όχι το νόμισμα καλέ (ακόμα τουλάχιστον…), αλλά την ποδοσφαιρική διοργάνωση. Και φυσικά, όπως πάντα ως γνήσιοι Έλληνες φέραμε την καταστροφή. Να φύγει ο μακαρονάς, να φύγει ο πρόεδρας (sic) της ΕΠΟ, να βγει ο τάδε για να μπει ο δείνα, ν’ αλλάξει το χόρτο στο Καραϊσκάκη -ή…Καραϊτάβλι όπως το λένε κάποιοι φίλοι εδώ στη Θεσσαλονίκη-, να πάρουμε μπάλες άλλης μάρκας και ούτω καθεξής…
- Έτσι είναι όταν ξαφνικά προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα κι αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είσαι η υπερδύναμη που νόμιζες. Όταν έχεις μάθει τόσα χρόνια να παίζεις κλεφτοπόλεμο, να κερδίζεις με…μισό μηδέν έχοντας άπειρες φορές την τύχη με το μέρος σου και να παρουσιάζεις ένα ποδόσφαιρο…νανούρισμα, τότε όταν καταλαβαίνεις ότι για να πάρεις αποτέλεσμα πρέπει να παίξεις και λίγη μπαλίτσα, παθαίνεις το…κοκομπλόκο. Κι έρχονται τα γνήσια ιρλανδέζικα ρεγκάτα, σου πετάνε δυο «μπαλάκια» μέσα στο σπιτάκι σου και τρέχα μετά να βγάλεις άκρη με την…καρμπονάρα του Κλαύδιου.
- Και φυσικά, όπως πάντα η ενότητα «Κουλτούρα να φύγουμε» σας προσφέρει άλλο ένα μουσικό αριστούργημα, για το οποίο θα μιλούν γενεές επί γενεών. Και σήμερα είμαστε όντως τίγκα στην κουλτούρα, αφού φιλοξενούμε κοτζάμ Γαλάνη. Δεν έχει την παραμικρή σημασία που δεν είναι η Δήμητρα και μην επηρεάζεστε από αυτό. Η δεσποινίς έχει και το όνομα, αλλά και τη χάρη. Και κυρίως, έχει έναν αποτελεσματικότατο τρόπο να διαλέγει άνδρες. Τους βάζει όλους στη γραμμή κι εν συνεχεία κάνει τις επιλογές της με αξιοκρατία και αναλόγως με τα θέλω της. Επομένως μπορείτε να…γραμμη -θείτε και να περιμένετε στην ουρά, μπας και καταλάβετε επιτέλους -κι εγώ μαζί σας δηλαδή- τι ζητά μια γυναίκα από έναν άνδρα…
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…