Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Πολύ και ζεστή καλημέρα σας. Τόσο ζεστή, όσο και τα κρουασάν με Μερέντα (Θου Κύριε…) που καταβροχθίζει κάθε πρωί ο Γιάννης μ’ ένα «νι», που τα ‘κανε …σκοινί. Διότι, δεν είναι δυνατόν ένας υπουργός και μάλιστα αριστερός, να μη ξεκινά τη μέρα του τρώγοντας ένα δυναμωτικό πρωινό. Αλλιώς, πώς θα διατηρεί σε εγρήγορση το μυαλό του όλο το 24ωρο; Πώς θα αλλάζει γνώμη δέκα φορές την ώρα; Πώς θα βάζει φόρους και μετά από λίγα λεπτά θα τους παίρνει πίσω, «μαλώνοντας» μάλιστα τους δημοσιογράφους ότι «δεν κατάλαβαν καλά τα λόγια του»; Και στο κάτω-κάτω, τζάμπα δεν είναι οι λέξεις, πίσω από τις οποίες κρύβεται πάντα ο Αλέξης; Εκτός αν ο μεσιέ «Βαρού» ξυπνήσει ένα πρωί και βάλει φόρο και σ’ αυτές. Όπως ήταν παλιά τα τηλεγραφήματα…
- Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ νιώθω ότι έχουμε μια κυβέρνηση του «βλέποντας και κάνοντας». Δε βαριέσαι μωρέ, κάτι θα κάνουμε κι έχει ο Θεός (της Αριστεράς, βεβαίως-βεβαίως). Ώρες-ώρες, μου δίνεται η εντύπωση ότι τα μέλη της δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών. Και το λέω αυτό, γιατί δε θέλω να πιστέψω ότι δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Αν τους θεωρήσω άσχετους, τότε θα πρέπει να είναι κι επικίνδυνοι. Πράγμα που αδυνατώ να παραδεχτώ. Είναι τόσο χαλαροί, ήρεμοι και καθησυχαστικοί, που σιγά-σιγά θα πιστέψουμε ότι η οικονομική ασφυξία, το φάσμα της χρεοκοπίας και οι προειδοποιήσεις των «εταίρων» είναι …virtual reality!
- Τέλος πάντων, ας πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο. Όπως για παράδειγμα, τα καθημερινά show της Ζωής, που πλέον μπορούμε να πούμε ότι είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία! Προσωπικά, μου φαίνονται άκρως κωμικά όλα αυτά που κάνει για να στρέψει επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας, έστω και της αρνητικής. Και βεβαίως, οι δημοσιογράφοι δε χάνουν την ευκαιρία να παίξουν το παιχνίδι της, ασχολούμενοι διαρκώς μαζί της. Ακριβώς αυτό θέλει. Αν ζούσε ο αείμνηστος Δημήτρης Ψαθάς, είμαι βέβαιος ότι θα έγραφε τη «Μαντάμ Σουσού» σε νέα, εκσυγχρονισμένη εκδοχή. Η μόνη διαφορά τους, είναι τα σαφώς καλύτερα ελληνικά που ξέρει η Ζωή και δε χάνει την ευκαιρία να τα επιδεικνύει σε κάθε περίσταση…
- Η Ζωή όμως, θα πρέπει να ξέρει ότι πίσω από μία μαντάμ Σουσού, υπάρχει πάντα κι ένας …Μηνάς Κατακουζηνός. Όχι με τη μορφή απατεώνα, όπως ο ήρωας του Ψαθά, αλλά με τη μορφή του πρωθυπουργού ή των βουλευτών, που είναι κάτι περισσότερο από αγανακτισμένοι με τα καμώματά της και είναι στο «τσακ» να καταθέσουν πρόταση μομφής εναντίον της. Κι όχι μόνο εκείνοι της αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα από το ίδιο της το κόμμα. Ο επιεικώς απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο ανέκρινε (γιατί περί ανάκρισης επρόκειτο) τους υποψήφιους διευθυντές της «νέας ΕΡΤ», θα εξόργιζε ακόμα και τους έχοντες τις πιο ακραίες πολιτικές θέσεις και ιδέες. Όταν βλέπεις άνθρωπο με σκυλίσιο χαμόγελο όπως το δικό της, σόι (που έλεγε και η γιαγιά μου) δε μπορεί να είναι…
- Εκείνος όμως που με «χάλασε» περισσότερο την εβδομάδα που πέρασε, είναι ο υπουργός Υγείας. Ένας άνθρωπος που εκτιμώ και σέβομαι απεριόριστα, αλλά υπέπεσε σ’ ένα μεγάλο ατόπημα. Όταν κατέχεις τέτοια υψηλή και υπεύθυνη θέση, δε μπορείς να τοποθετείσαι με τον τρόπο που το έκανε εκείνος, αναφορικά με τις τραγικές ελλείψεις που έχουν τα νοσοκομεία. Δε μπορείς να λες «και στο σπίτι μας έχουμε ελλείψεις». Τι είναι αυτά; Αν εμένα μου λείψει ένα ψωμί, θα πάω στο φούρνο και θα πάρω. Αν χρειαστώ κασέρι, θα πάω στο μπακάλη ή στο σούπερ μάρκετ. Αν όμως χρειαστώ μηχάνημα ακτινοβολιών για ν’ αντιμετωπίσω την κακιά αρρώστια, έχω την απαίτηση να μου το παρέχει το κράτος, μέσω ιατρικής περίθαλψης…
- Και μια που μιλάμε για υγεία, επιτρέψτε μου ν’ αναφερθώ σ’ ένα περιστατικό που έζησα μόλις προχθές. Πήγα με τον πατέρα μου σ’ ένα νοσοκομείο, προκειμένου να κάνει μια εξέταση στο μάτι του για καταρράκτη και να κλείσει ραντεβού για τη σχετική εγχείρηση. Ξέρετε πότε του είπαν να πάει; Στις 17 Ιουνίου …2016! Δηλαδή, σε ένα χρόνο και είκοσι μέρες από σήμερα! Που κάλλιστα, μπορεί ως τότε η όρασή του να έχει μειωθεί επικίνδυνα, σε σημείο να μη μπορεί να δει ούτε τη μύτη του. Αν όμως είχε μαζί του ένα φακελάκι με 200 ευρώ, τότε την ίδια ώρα θα τον χειρουργούσαν. Δε σεβάστηκαν ούτε την ηλικία του, ούτε τα όσα έχει τραβήξει τόσα χρόνια με την υγεία του. Και μετά μου λέτε εσείς ότι θα γίνουμε κράτος…
- Τέρμα όμως τα «βαριά» θέματα. Ελάτε τώρα μαζί μας, να κάνουμε ένα γρήγορο μάθημα σωστών ελληνικών. Οδηγός μας, ένας τύπος που πριν λίγα χρόνια είχε αναλάβει την ψυχαγωγία του ανδρικού πληθυσμού όλων των ηλικιών, συμμετέχοντας …ψιθυριστά σε ταινίες εκπαιδευτικού περιεχομένου, με θέμα «πώς γεννιούνται τα παιδάκια». Πρώτο μάθημα: «Έκανε αυτοκριτική του εαυτού του». Διότι, όπως όλοι γνωρίζετε, μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική και …στον διπλανό μας. Δεν έχετε ακούσει που λένε «και ποιος είσαι εσύ που θα μου κάνεις αυτοκριτική»; Ε, ακριβώς έτσι. Περιμένω λοιπόν και τη δική σας αυτοκριτική, όσον αφορά τα γραφόμενά μου!
- Μάθημα δεύτερο: «Τα παιδία παίζουν». Ε, τι να κάνουμε δηλαδή; Παιδία είναι. Θα παίξουν, θα τρέξουν, θα πέσουν, θα λερωθούν. Έτσι δεν κάναμε όλοι στην ηλικία τους; Και μην ακούτε μερικούς φαιδρούς και αργυρώνητους εγκάθετους, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι στην αρχαιότητα υπήρχε κάποια αττική σύνταξη κι ότι βάσει αυτής, η σωστή φράση είναι «τα παιδία παίζει». Όπως το λέει ο «Φρου-φρου» είναι. Μάθημα τρίτο: «Έχεις ένα χαμογελαστό χαμόγελο». Διότι ως γνωστόν, το χαμόγελο δεν είναι πάντα χαμογελαστό. Μπορεί να είναι σουφρωμένο, αγανακτισμένο, θυμωμένο, συνοφρυωμένο κλπ. Πρέπει να βάζουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Έτσι λοιπόν, χαμογελάμε χαμογελαστά όταν μαθαίνουμε σωστά ελληνικά!
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr