Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
- Τζα!!!! Ζεστές, φωτεινές κι ανοιξιάτικες καλημέρες σε όλους σας, φίλες και φίλοι. Σας λείψαμε, ε; Το ξέρουμε, το ξέρουμε. Ατέλειωτος ο κατάλογος των μηνυμάτων που στείλατε στη «Γωνιά της μουσικής» (sic) για την απουσία μας την περασμένη εβδομάδα. Ε, η αλήθεια είναι ότι η καημένη η στήλη έχει καταντήσει…guest star στη σελίδα μας. Όμως, δε θα ήθελα ούτε για μια στιγμή να πιστέψετε ότι ασχολούμαι μαζί της όποτε μου καπνίσει. Πρώτον διότι…δεν καπνίζω και δεύτερον, διότι την αγαπώ πολύ και διασκεδάζω αφάνταστα όταν τη γράφω (για σας πάλι, δεν ξέρω…). Υπόσχομαι λοιπόν ότι από τούδε (ξανά sic) και στο εξής, δε θα την ξαναχάσετε. Και σημειωτέον, κάθε Παρασκευή. Όχι Πέμπτη όπως σήμερα…
- Και τι δεν έγινε όλο αυτό το εικοσαήμερο που δεν είχαμε επαφή. Χαμός στο ίσιωμα. Ήρθε αυτός ο Βέλγος με τα παλλόμενα…όργανα κι έπεσε το σύμπαν. Τι κατάρες, τι βρισιές, τι αναθέματα, τι ξεφωνητά. Πω, πω, πω. Ούτε όταν προβλήθηκε η ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» έγινε τέτοιος χαμός. Τότε που οι γιαγιάδες και οι παππούδες κρατώντας σταυρούς και εικονίσματα είχανε πάει έξω από το σινεμά που προβαλλότανε το φιλμ και τα κάνανε γης μαδιάμ. Ξεσηκώθηκε όλο το ελληνικό θέατρο, αν κι εδώ που τα λέμε, δεν είχε κι άδικο. Μα θέαμα ήταν αυτό τώρα, βρε παιδιά; Να βλέπεις δέκα νταγλαράδες να…πάλλονται; Χλιαροί και παλλόμενοι, που έλεγε και το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ…
- Κοινώς, όπως καταλάβατε, οι παραστάσεις ήτανε για το…λούτσο. Ξέρετε, το ψάρι που έγινε διάσημο επειδή δεν το ήξερε η ξανθιά επιστήμων της τηλεόρασης κι αναρωτιόταν τι είναι αυτό. Όχι τίποτε άλλο, μα τα κανάλια βάζανε μπροστά και «τετραγωνάκια» και δε μπορούσαμε να συγκρίνουμε την ανατομία (ενός εγκλήματος) του καθενός…παλλόμενου. Έτσι, για να πάρουμε μιαν ιδέα βρε παιδί μου. Άλλωστε, ο άνθρωπος όλα πρέπει να τα μαθαίνει στη ζωή. Και πάνω που φούντωσε η ιστορία, παραιτήθηκε ο Βέλγος και ησυχάσαμε. Ο ελληνικός πολιτισμός δεν κινδυνεύει πλέον από κανένα…παλλόμενο. Εγώ πάντως, έμεινα με την απορία: Αυτοί που τον κάλεσαν, δεν ήξεραν τις…παλλόμενες αντιλήψεις του;
- Αμ το άλλο; Πετούσανε στον αέρα τις γάτες και τα δύστυχα ζωάκια έσκαγαν με δύναμη πάνω στη σκηνή, ουρλιάζοντας από τη βαρβαρότητα των ανθρώπων. Τούτο πάλι, μπορείτε να μου πείτε τι συμβόλιζε; Φερ’ ειπείν, ν’ αποδείξει ότι τα γατάκια είναι εφτάψυχα; Γνωστό εδώ κι αιώνες. Ας βρεθεί ένας χριστιανός (καθολικός, μωαμεθανός, έστω βουδιστής…) να μου εξηγήσει γιατί ο βασανισμός των ζώων θεωρείται τέχνη και τι είδους είναι αυτή; Και μη μου πει κάποιος ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε οπισθοδρομικοί και δε σκαμπάζουμε από τέχνη. Δόξα τω Θεώ, διδάξαμε τον πολιτισμό σε όλη τη γη και τουλάχιστον μέχρι πριν λίγα χρόνια, ήμασταν υπερήφανοι γι’ αυτόν. Όλα τ’ άλλα, είναι για λαϊκή κατανάλωση…
- Να σας δώσω και μια πληροφορία που έφτασε στ’ αυτιά μου πριν από λίγες ημέρες από αξιόπιστη πηγή; Άνοιξη με καλοκαίρι, έχουμε εκλογές. Η αξιολόγηση δε θα ολοκληρωθεί και η κυβέρνηση θα προσφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για…1.276η φορά μέσα σ’ ενάμισι χρόνο. Ξέρω, σας έλειψε η εκλογική διαδικασία, για να μην τη χαρακτηρίσω ιεροτελεστία. Ετοιμάστε λοιπόν ένα ωραίο ταξιδάκι όσοι ψηφίζετε μακριά από τον τόπο κατοικίας σας, πάρτε μαζί σας μαγιό, ξαπλώστρες και ταυτότητες και απολαύστε κάθε δευτερόλεπτο αυτής της ιστορικής στιγμής. Αφού έτσι κι αλλιώς, άλλο θα ψηφίστε, άλλο θα βγει στο τέλος. Το παραμυθάκι το μάθαμε καλά πλέον…
- ——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr