Γράφει ο Φίλιππος Λαμπρινός
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου

Εξαιρετικές μουσικές , πολλή ζέστη και μία κατάμεστη Τεχνόπολη συνέθεσαν ένα μοναδικό σκηνικό το βράδυ της τετάρτης στο Γκάζι. Η πολυαναμενόμενη επανεμφάνιση της LP στην Αθήνα άφησε κάτι παραπάνω από εξαιρετικές εντυπώσεις, οι Monophonics πιστοποίησαν το πόσο μεγάλη μπάντα είναι και οι Lola Marsh, αν και άγνωστοι στους περισσότερους, κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως με τη σειρά.

lp_live_2017_07_043

Λίγα λεπτά μετά τις 7, την αυλαία άνοιξε ένα όνομα της εγχώριας μουσικής σκηνής, η Angelika Dusk. Παρά την ζέστη και την ενοχλητική παρουσία του ήλιου, αρκετός κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς πιάνοντας θέση μπροστά μπροστά στη σκηνή γι’ αυτό που θα ακολουθούσε μετά, ενώ η πλαϊνή κερκίδα για καθήμενους παρέμενε άδεια. H Angelika προσπάθησε να δώσει παλμό και να ξεσηκώσει το κοινό με μία playlist αποτελούμενη τόσο από δικές της επιτυχίες (“Beautiful Love” , “Catfight”) όσο κι από διασκευές σε σπουδαία κομμάτια (“Sugar”, “Crazy in Love”, “You make me feel”). Παρά τον δυναμισμό της και τους Pop – Rock ήχους της πέρασε μάλλον απαρατήρητη.


Την ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς αποτέλεσαν οι Lola Marsh. H Ισραηλινή μπάντα με το Indie Pop ύφος και το χαλαρό στυλ κατάφερε να ξεσηκώσει εξαρχής το κοινό και να δημιουργήσει εξαιρετική ατμόσφαιρα μέχρι το τέλος. Τα βλέμματα τράβηξε η τραγουδίστρια της μπάντας, Yael Shoshana Cohen, με την απλότητά και την ερμηνεία της.  Η μικροκαμωμένη και πολύ γλυκιά καλλιτέχνης γέμισε με την ενέργειά της τη σκηνή, αποχωρίστηκε σχετικά γρήγορα τα παπούτσια της για να νιώθει πιο άνετα, έπαιξε με τον κόσμο και συνόδευσε την ερμηνεία της πότε με το ντέφι και πότε με το γιουκαλίλι της, ενώ στο τέλος μας ευχαρίστησε για την θερμή ανταπόκριση. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα στα μέρη μας.


Και αν οι περισσοτέροι είχαν έρθει στην Τεχνόπολη για να απολαύσουν την LP , εγώ προσωπικά ήθελα να δω για πρώτη φορά τους Monophonics.  H εξαμελής μπάντα από το San Francisco ξεπέρασε ομολογουμένως τις προσδοκίες μου. Για μιάμιση ώρα ήταν απολαυστικοί.  Μαύρη Soul μουσική, φωτιές  και ένας  Kelly Finnigan στα πλήκτρα και την φωνή να ιδρώνει κυριολεκτικά την φανέλα όσο λίγοι.  Άλλοτε καθισμένος, έπαιζε με το δεξί χέρι ενώ με το αριστερό αφηγούνταν τα τραγούδια, κι άλλοτε ξεσηκωμένος έπαιζε ακόμα και όρθιος, με μία εκπληκτική βραχνάδα στη φωνή.  “Lying eyes” , “Promises” και φυσικά “Bang Bang” τα κομμάτια που ξεχώρισαν , με τους Monophonics να ομολογούν πόσο αγαπούν να παίζουν στην Ελλάδα. Μεγάλη δουλειά να κερδίζεις ένα κοινό που στο μεγαλύτερο κομμάτι του δεν έχει έρθει να ακούσει εσένα.


Για το τέλος έμεινε η αληθινή σταρ της βραδιάς. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που είχε συγκεντρωθεί τόσος κόσμος για να δει μεμονωμένο καλλιτέχνη, όχι δηλαδή μπάντα, και να τον αποθεώνει σε κάθε ευκαιρία. Μέχρι και να ακούγεται ρυθμικά το όνομα της LP παρατηρήθηκε.  Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια με τις ιταλικές ρίζες Laura Pergolizzi ήταν εξαιρετική τόσο φωνητικά όσο και σαν performer.  Εμφανώς καλύτερη και πιο άνετη στη σκηνή σε σχέση με την πρώτη της εμφάνιση, αντιλαμβάνεται ότι όλα ξεκίνησαν εδώ στην Ελλάδα και αποζημίωσε πλήρως τους φανατικούς Fans που συγκεντρώθηκαν. “Muddy waters” , “Strange”, “Other People” μερικά από τα εξαιρετικά της τραγούδια που ακούστηκαν με το πολυαναμενόμενο “Lost on you” να μένει για το τέλος με όλη την Τεχνόπολη να σιγοτραγουδά τον κάθε στίχο. Εκπέμπει κάτι πολύ διαφορετικό η LP σαν καλλιτέχνης και προσωπικότητα και αυτό την ξεχωρίζει. Θα την βλέπουμε συχνά εδώ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.


Μια από τις καλύτερες συναυλιακές βραδιές του καλοκαιριού είχε φτάσει στο τέλος της και η γεύση που μας είχε μείνει ήταν πολύ γλυκιά. Εξαιρετική οργάνωση, εκπληκτικοί καλλιτέχνες, συνειδητοποιημένο κοινό. Ελπίζουμε σε περισσότερες τέτοιες βραδιές στο μέλλον!


*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here